2011 άντε και καλά μυαλά!

Το νέο έτος έρχεται, έφτασε απόψε θα είναι γεγονός. 2011.

Απέχει 11 χρόνια από το 2000. Εκείνη την χρονιά είχα ως πιτσιρικάς σαν έτος σταθμό στο μυαλό μου πιστεύοντας πως θα είναι τεράστιες οι αλλαγές που θα υπάρχουν τότε (το 2000).

Σήμερα καθώς ο χρόνος θα αλλάζει και ξεκινάει ο ενδέκατος χρόνος από την καταλυτική χρονιά που είχα στο μυαλό μου μικρός. Κοιτάζω γύρω μου και τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Μια χώρα διαβρωμένη από τα κόμματα σε όλους τους τομείς. Μια δικαστική εξουσία απούσα, αφού όλα τα στελέχη της προκειμένου να φτάσουν ψηλά στην ιεραρχία των δικαστών "πολιτεύονται" ουσιαστικά με κομματική ταυτότητα, προκειμένου να πάρουν την εύνοια των άλλων που ανήκουν στον ίδιο πολιτικό χώρο.

Πως είναι δυνατόν ένα δικαστής , ένας εισαγγελέας να ασκήσει πραγματικά και αμερόληπτα το λειτούργημά του όταν προέρχεται από κάποιο κόμμα ;

Είναι δυνατόν ποτέ να αντιταχθεί στο κόμμα του και ακόμα λιγότερο στην Κυβέρνηση που στηρίζεται από το κόμμα του;

Θυμάμαι τον εαυτό μου 18 ετών και πέρα και ποτέ μα ποτέ δεν υπήρξε ΕΝΑΣ πολιτικός που να βρέθηκε ένοχος για οποιοδήποτε λόγο. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ΕΝΑΣ ένοχος πολιτικός μέσα στα τελευταία 30 χρόνια που οδηγηθήκαμε στην χρεοκοπία ;

Όλοι δηλαδή οι πολιτικοί έκαναν άριστα το έργο τους και το αποτέλεσμα είναι να χρωστάμε σήμερα 400δις Ευρω ;

Αλλά ποιος δικαστής και ποιος εισαγγελέας έχει τα κότσια να ασχοληθεί με αυτά όταν προέρχεται από κομματικές παρατάξεις; Ακόμα και αν πολιτικοί αντίπαλοι ήταν ένοχοι δεν θα έκανε τίποτα απλά γιατί γνωρίζει πως αύριο ίσως το δικό του κόμμα είναι στην εξουσία και άρα αν πράξει κάτι τώρα, αύριο θα περιμένει τα πολιτικά αντίποινα.

Ακόμα και απλοί δικηγόροι έχουν δεσμούς με κόμματα γι αυτό ποτέ δεν θα έκαναν αγωγές σε πολιτικούς, άλλωστε οι περισσότεροι βουλευτές είναι δικηγόροι, για να μη μιλήσω για τους πολύ βολικούς νόμους που οι ίδιοι οι πολιτικοί έχουν περάσει προκειμένου να μη μπορεί κανείς να τους αγγίξει μέχρις ότου να έχει παραγραφεί οποιοδήποτε αδίκημα.

Έτσι το όλο σχέδιο είναι καλά στημένο. Πολλοί πολιτικοί καλεσμένοι σε εκπομπές "έγκριτων" (του συστήματος δηλαδή) δημοσιογράφων όταν κάποιος θαρραλέος συνομιλητής αρχίσει να επιχειρηματολογεί για τις ποινικές ευθύνες των πολιτικών, καταφεύγουν στο γελοίο επιχείρημα ότι " οι πολιτικοί κρίθηκαν στις εκλογές και όσοι δεν κάνουν πάνε σπίτι τους ".

Δηλαδή μπορώ εγώ αύριο να αναλάβω μια επιχείρηση, να την καταχρεώσω και να την φέρω στη χρεοκοπία και μετά απλά να δεχθώ την απόλυσή μου και να φύγω ;

Υπάρχουν αυτά ;  Σε ποιό πλανήτη συμβαίνουν ;

Τα ίδια παντού. Στην εκπαίδευση , μια ανύπαρκτη "ακαδημαϊκή" κοινότητα απούσα από οποιαδήποτε πνευματική "ένεση" μπορεί να κάνει σε τούτο τον αμόρφωτο και ημιμαθή λαό, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει το υπάρχον εκπαιδευτικό και ακαδημαϊκό σύστημα ως έχει.

Συνεχίζει να υπερασπίζεται το "άσυλο" των σχολών στην εποχή του διαδικτύου που ο κάθε άσχετος μπορεί να φτιάξει ένα blog και να γράψει εκεί μέσα ότι του κατέβει!!!

Ποιόν κοροϊδεύετε κύριοι; Το μόνο που σας νοιάζει είναι να κρατήσετε την θεσούλα σας, να συνεχίσετε να πουλάτε τα (αμφιβόλου επιστημονικής επάρκειας) βιβλία σας , να εργάζεστε όποτε τύχει και δεν είναι σε κατάληψη οι σχολές σας και να παίζετε το παιχνίδι των αριστεριστών κυρίως.

Δηλαδή "Γερά και μαζικά" να τα κάνουμε λίμπα κάθε τόσο μέσα στις σχολές και να πληρώνουν τα κορόιδα (δηλ. εμείς οι πολίτες) τις καταστροφές του κάθε άναρχο-κομουνιστή πιτσιρικά που του έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου.

Ουσία ; Απολύτως καμιά. Σας προκαλώ να διαβάσετε το αναγνωστικό της τετάρτης δημοτικού του 1964 και να το συγκρίνετε με το αντίστοιχο αναγνωστικό της δευτέρας γυμνασίου του 2010. Θα σας πιάσουν τα γέλια καθώς θα καταλάβετε πως το πρώτο βιβλίο αποτελεί λογοτεχνικό κόσμημα ενώ το δεύτερο είναι μια αθλιότητα που το 80% της κάθε σελίδας είναι εικόνες και τα γράμματα είναι 5-6 σειρές με μεγάλα γράμματα σαν να διαβάζει κανείς διαφημιστικό.

Είναι τέτοια η συστηματική προσπάθεια απομάκρυνσης αυτού το ήδη αμόρφωτου λαού από την ουσία της γνώσης που καταντά γελοίο.

Ας αναλογιστεί κανείς πόσο σημαντική θα ήταν η συνεισφορά στην κοινωνία μας των δικαστών , των εισαγγελέων και των ακαδημαϊκών αν έστω αυτοί έκαναν πραγματικά το λειτούργημά τους.

Έχω πολλές ευχές για το 2011 για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αλλά (αφού βάζω στην άκρη την υγεία γιατί ως γνωστό "η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει" ) εύχομαι ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ!!!

περισσότερα »

Μια επανάσταση που δεν έχει συμβεί ακόμη

Είναι στη πρώτη ζήτηση τις ημέρες αυτές οι ενδοσκοπήσεις, ανασκοπήσεις και ενδελεχείς μελέτες των γεγονότων καθώς διανύουμε τις πρώτες ημέρες του 2011.
Οπως και κάθε χρόνο θα μιλήσουμε για τα καλύτερα, τα χειρότερα, τα δυσάρεστα, τα ευχάριστα μιάς ακόμη χρονιάς στο ρουν της ανθρώπινης ιστορίας.

Μια από τα ίδια, δυστυχώς εάν αναζητεί κάποιος μελετητής της ιστορίας κάτι το εξέχον, θα παρακάμψει και αυτή τη χρονιά σαν μια κακόγουστη επανάληψη πολέμων, ολέθρων, φυσικών καταστροφών, επιδημιών, κοινωνικού και πνευματικού σκοταδισμού, με ίσως μια πινελιά μια επερχόμενης «αοράτης δύναμης» η οποία αυτή τη στιγμή δείχνει μόνο τα δόντια της, ροκανίζοντας σαν πρώτο πιάτο μικρές, αδύναμες χώρες με υπερφίαλους, κοντούς πολιτικούς, εντολοδόχους μιας «καινούργιας τάξης των πραγμάτων».

Ο ιστορικός αυτός μελετητής μπορεί να αρχίσει να πηγαίνει πιο πίσω στην ιστορία τότε, βλέπετε αυτό που ψάχνει είναι μια επανάσταση. Μη βιαστείτε να μου πείτε ότι η ιστορία του ανθρωπίνου γένους είναι γεμάτη επαναστάσεις. Ο ιστορικός μελετητής για τον οποίο σας μιλάω ψάχνει μια πραγματική επανάσταση.

Γαλλική Επανάσταση θα απαντήσετε, η Ανεξαρτησία των ΗΠΑ, η Ελληνική Επανάσταση και διάφορες άλλες επαναστάσεις που θεωρούνται από την κατεστημένη ιστορία, που διδάσκονται τόσες χιλιάδες παιδιά σε όλο το κόσμο παπαγαλιστί, ως ιστορικές, μεγαλειώδεις, φωτεινές στιγμές όπου ο άνθρωπος αγωνίστηκε για την ελευθερία, την ισότητα, τη δημοκρατία, την αυτοδιαχείρισή του.

Παύση..... σκεφτείτε πάλι πότε, γιατί και πως συνέβη κάθε επανάσταση. Η Ελληνική στο φυλλορόισμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Γαλλική στο φυλλορόισμα της δυναστείας των Λουδοβίκων για να μην αναφερθούμε στην άλλη άκρη του ωκεανού που πάντα παίζονται τα πιο χροντρά και μεγάλα παιχνίδια που τα απόνερά τους σκάνε πάνω στην Ευρώπη.

Ο μελετητής μας θα ορίσει τις επαναστάσεις που συναντήσαμε μέχρι τώρα στην μικρή ιστορία του ανθρώπου πάνω σε αυτό το πλανήτη ως «γεωπολιτικές και κοινωνικές ανακατάξεις με απώτερο σκοπό την αναδιανομή του πλούτου προς όφελος μιας ολιγαρχίας πολιτικών, οικονομικών παραγόντων ακόμη και θρησκευτικών ηγετών, εντός πάντα των κατεστημένων θεσμών».

Κοινώς μια σκυταλοδρομία από τα πιο βρώμικα χέρια στα πιό καθαρά όπου η σκυτάλη βαπτίζεται με το αίμα χιλιάδων παράπλευρων απωλειών. Και μετά μια μεγαλόστομη Χάρτα, μια Διακήρυξη Ανεξαρτησίας ένα δημοκρατικό σύνταγμα του λαού ή μια λαική δημοκρατία κουμμουνιστικού τύπου. Και μετά ....μήδεν εις το πηλίκον.

Ο κόσμος γυρίζει πίσω στα τα του οίκου του νομίζοντας ότι έκανε μια επανάσταση, στήνει ανδριάντες, κάνει παρελάσεις, θυμάται για λίγο και μετά βάζει το απόσταγμα σε βιβλία για να μην ξεχνάει.

Καμμιά επανάσταση δυστυχώς αγαπητοί μου δεν υπήρξε από εμάς, για εμάς, ανθρωποκεντρική, πνευματική επανάσταση μιας κρίσιμης μάζας ανθρώπων που ρίχτηκαν σε μια μάχη με πλήρη εξάρτηση όχι πολεμική αλλά εγκεφαλική, νοητική και «κοσμοκεντρική», όπως οι αρχαίοι μεγάλοι Ελληνες φιλόσοφοι μας δίδαξαν. Η Μεγάλη Επανάσταση του ανθρώπου αυτή που θα «φωτίσει» την ιστορία μας, αυτή που θα σηματοδοτήσει μια εντελώς καινούργια πορεία πάνω σε αυτό το πλανήτη, δεν έχει συμβεί ακόμη. Σας αφήνω εδώ να σκεφτείτε όλα αυτά και εύχομαι για τη καινούργια χρονιά μια ευχή .....

Σε μια εποχή τόσο κρίσιμη να αρχίσουμε να κτίζουμε μέσα μας την μεγάλη επανάσταση, την αλλαγή που τόσες γενιές ανθρώπων πάνω στη γή ονειρεύτηκαν και την καπιλεύτηκαν οι κατεστημένοι θεσμοί. Ενα κόσμο όπως ποτέ δεν έχει υπάρξει πάνω σε αυτό πλανήτη, όπου θα υπάρχει η εφαρμογή και υλοποίηση της ολιστικής αντιμετώπισης του υπέροχου Κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε, όπως τίποτα δεν περισσεύει και όλα είναι ισάξια. Και τότε όλοι μαζί αφού γίνουμε αυτή η αλλαγή θα μπορέσουμε να κάνουμε τη πραγματική επανάσταση προς ένα καινούργιο συμβιωτικό, ανθρωποκεντρικό και αρμονικό κόσμο. Αυτή θα είναι η πρώτη πραγματική επανάσταση των ενσυνείδητων ανθρώπων και όχι των υποκινούμενων μαζών. Καλή χρονιά.

περισσότερα »

Οι υπάλληλοι των τραπεζών

Δεν υπάρχει τομέας που να σκεφτώ όπου ο κόσμος δεν πιάνεται κορόιδο. Τρανταχτό τελευταίο λοιπόν.

Η Κυβέρνηση θέλει να "αναθερμάνει" την αγορά και ιδιαίτερα τον τομέα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Για να το πετύχει αυτό αποφάσισε να διοχετεύσει 2.5 Δισεκατομμύρια Ευρώ σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις με στοχευμένα κριτήρια - προφανώς εννοεί δραστηριότητα, πορεία προηγούμενων ετών, εξακρίβωση της πραγματικής ανάγκης για στήριξη και άλλα.

Το κόλπο βέβαια γνωστό. Τα 2.5 Δις θα δοθούν μέσω τραπεζών. Δηλαδή με τόκο , άρα και κέρδος για τις τράπεζες. Σύμφωνα με το "κλιμακωτό χρηματικό σύστημα" (Fractional Monetary System) ακούστε τι θα δημιουργήσουν οι τράπεζες με αυτά τα 2.5 Δις.

Ξεκινάμε λέγοντας πως αυτά τα 2,5 Δις είναι χρέος του ελληνικού δημοσίου αφού ως γνωστόν δεν έχουμε λεφτά ως χώρα και όλα τα χρήματα που δίνει το ελληνικό δημόσιο είναι δανεισμένα από την Τρόϊκα.

Δηλαδή εμείς οι πολίτες που χρωστάμε στην Τρόικα αυτό το ποσό τα δίνουμε στις τράπεζες οι οποίες αποτελούν κερδοσκοπικές εταιρείες όπως για παράδειγμα η Coca cola, ή το The Mall ή οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση κάποιου ιδιώτη.

Στην συνέχεια η κερδοσκοπική αυτή εταιρεία (τράπεζα) κάνοντας χρήση του "κλιμακωτού χρηματικού συστήματος" (Fractional Monetary System) αυτόματα μετατρέπει τα 2.5 δις σε δικό της αποθεματικό όπως κάνει με όλες τις άλλες καταθέσεις. Σύμφωνα λοιπόν με το (Fractional Monetary System) σήμερα η αναγκαιότητα αποθεματικού για κάθε συναλλαγή πρέπει να είναι το 10%.

Αυτό σημαίνει ότι από τα 2.5 δις ευρώ που δίνονται στις τράπεζες (για καλύτερη κατανόηση ας υποθέσουμε πως είναι μόνο μια η τράπεζα) το 10% δηλαδή 250 εκατομμύρια ευρώ πρέπει να δεσμευθούν από την τράπεζα σαν απαιτούμενο διαθέσιμο ενώ τα υπόλοιπα 2,25 δις αποτελούν πλεονάζων απόθεμα της τράπεζας και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βάση για σύναψη δανείων.

Λογικά κάποιος θα υπέθετε πως το πλεονάζων απόθεμα (2,250 δις) θα ήταν ένα ποσό που προκύπτει από τα αρχικά 2.5 δις που η ελληνική κυβέρνηση έδωσε στις τράπεζες. Δηλαδή καθώς η τράπεζα δανείζει να μειώνεται και το αποθεματικό της. ΛΑΘΟΣ

Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι πως τα 2,25 δις απλά "δημιουργούνται" από το τίποτα επιπλέον του αρχικού ποσού τον 2.5 δις.!!!!

Έτσι για τις τράπεζες έχουμε:

    2,5 δις χρήματα που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση
+ 2,25 δις που προκύπτουν από το (Fractional Monetary System)
-------------
   4,75 δις ευρώ για την τράπεζα

Οι τράπεζες δεν πληρώνουν τα δάνεια από τα λεφτά που λαμβάνουν ως καταθέσεις. Αν το έκαναν αυτό δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί νέο χρήμα. Αυτό που κάνουν είναι να συνάπτουν συμβόλαια δανεισμού δίνοντας χρήματα σε αυτόν που παίρνει το δάνειο.

Δηλαδή επειδή υπάρχει ανάγκη δανεισμού από τον κόσμο και έχουν το 10% (μόνο)  του αποθεματικού από το αρχικό ποσό που δανείζουν είναι σε θέση να συνάψουν συμβόλαια δανείων και να δημιουργήσουν νέο χρήμα από το τίποτα.

Ο παραπάνω τρόπος υπολογισμού και δανεισμού μπορεί να προχωρήσει με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά κρατώντας 10% σαν αποθεματικό της τράπεζας που συνάπτει το δάνειο και 90% νέο χρήμα για δανεισμό.

Υπολογίζεται αν συνεχίσουμε  πως από τα 2,5 δις ευρώ μπορούν να παραχθούν για τις τράπεζες από το τίποτα 36 δις ευρω.

Άρα για όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που θα καταφέρουν τελικά να δανειστούν από την τράπεζα (τράπεζες) για κάθε δάνειο θα δημιουργείται κάθε φορά το 90% του ποσού που δανείζεται η μικρομεσαία επιχείρηση ως νέο χρήμα για την τράπεζα.

Επιπλέον όλοι όσοι δανείζονται θα είναι υποχρεωμένοι να αποπληρώσουν με τόκο παρόλο που τα χρήματα αυτά δόθηκαν άτοκα στις τράπεζες από την ελληνική κυβέρνηση για "στήριξη" των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Δηλαδή εμείς οι πολίτες τους τροφοδοτήσαμε με το αρχικό ποσό που θα μας δανείσουν αλλά λόγω του FRS θα μπορέσουν να βγάλουν επιπλέον 36 δις ευρω (από τα 2.5 δις αρχικά) χωρίς να υπολογίζουμε τους τόκους που κάθε μικρομεσαία επιχείρηση θα πληρώσει.

Για να καταλάβει κάνεις την κοροϊδία όταν έγιναν οι φωτιές στην Πελοπόννησο και είχαμε 52 νεκρούς η τότε κυβέρνηση έδωσε αποζημιώσεις, όχι δάνεια, μέσω τραπεζών για άμεση ανακούφιση των αναγκών των πληγέντων 3000 ευρώ στην οικογένεια.

Κανείς μπορεί να αναρωτηθεί αφού η ελληνική κυβέρνηση τόσο πολύ θέλει να βοηθήσει τους μικρομεσαίους γιατί δεν δίνει με την ίδια μορφή αποζημίωσης και ανά μέγεθος επιχείρησης αντίστοιχη, απευθείας βοήθεια μοιράζοντας τα 2.5 δις στις επιχειρήσεις και όχι μέσω των τραπεζών και του παραπάνω συστήματος ;

περισσότερα »

Η ευτυχία

Ένας από τους σημαντικότερους στόχους όλων των ανθρώπων είναι η ευτυχία τους. Συνήθως κυνηγούν την προσωπική ευτυχία ακόμα και όταν θεωρούν πως προσφέρουν στην ευτυχία κάποιων άλλων.

Αργότερα όταν κάνουν παιδιά πολλοί κάνουν το λάθος να ενδιαφέρονται για την ευτυχία των παιδιών τους πιο πολύ από την δική τους, πάντα ερμηνεύοντας την ευτυχία αυτή με τα δικά τους κριτήρια σωστά ή λανθασμένα. Λέω πως κάνουν το λάθος γιατί ένας δυστυχισμένος γονιός δε μπορεί να δώσει ευτυχία στο παιδί του, απλά μπορεί να παίζει θέατρο πως είναι ευτυχής και να καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να μεταδώσει από τα ψήγματα της ανύπαρκτης ενέργειας που έχει και στα παιδιά του.

Το ίδιο και ένας δυστυχισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να μεταδώσει ευτυχία γιατί απλά δεν την έχει άρα μόνο θέατρο μπορεί να παίζει στους γύρω του.

Για να νιώσουμε ευτυχείς ένα σύνολο από υλικές αλλά κυρίως ψυχικές ανάγκες μας πρέπει να καλυφθούν όσο το δυνατόν περισσότερο και πάντως πέρα από ένα νοητό όριο. Τότε διακατεχόμαστε από ένα σύνολο διαφορετικών συναισθημάτων πού όλα μαζί αποτελούν την ευτυχία. Κάτι τέτοιο δεν είναι και τόσο εύκολο να συμβεί βέβαια αφού είναι τόσες πολλές οι παράμετροι που πρέπει να ικανοποιηθούν για να νιώσουμε πραγματικά ευτυχισμένοι που η μόνιμη κατάσταση ευτυχίας είναι κάτι το άπιαστο.

Έτσι μιλάμε για ένα σύνολο στιγμών ευτυχίας που όλες μαζί δίνουν ένα θετικό πρόσημο μέσα μας και μπορούμε να πούμε πως "πραγματικά είμαι ευτυχισμένος".

Δεν είναι όμως και τόσο σίγουρο πως ξέρουμε το καλύτερο για τον εαυτό μας. Μια σειρά λαθών του παρελθόντος είναι εκεί ανά πάσα στιγμή για να μας το θυμίζουν αυτό. Είπαμε πως η ευτυχία στο απόλυτο είναι ουτοπικός στόχος έτσι και αλλιώς. Όμως όταν η ζωή μας αποτελεί έναν καθρέφτη σωστών και λανθασμένων επιλογών μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε (δυστυχώς κατόπιν εορτής) πως τότε που θεωρούσαμε ότι δρούσαμε υπέρ της προσωπικής μας ευτυχίας ουσιαστικά κάναμε το αντίθετο.

Έτσι ερχόμαστε και στο βασικό ερώτημα. Πόσο καλά καταλαβαίνουμε και γνωρίζουμε τις ανάγκες μας ώστε να είμαστε ευτυχισμένοι?

Όταν λέω ανάγκες δεν μιλώ για τις υλικές. Άλλωστε το να αγοράζεις πράγματα αποτελεί απλά μια ανακούφιση στο δύσκολο δρόμο προς την ευτυχία. Εδώ ψάχνουμε να βρούμε την αιτία που δημιουργεί τον "πονοκέφαλο" όχι να ανακουφιστούμε απλά από αυτόν. Έτσι λοιπόν τα υλικά δεν μας απασχολούν μιας και έχουμε άπειρα παραδείγματα ανθρώπων με πλούτο και σε κατάσταση που μπορούν να αποκτήσουν ότι θέλουν και δεν είναι ευτυχείς.

Μιλάμε λοιπόν κυρίως για την ευτυχία σε "ψυχικό" επίπεδο θεωρώντας πως τα άτομα εκείνα που ψάχνουν την ευτυχία στα υλικά μόνο πράγματα κάποτε θα βρεθούν σε θέση να καταλάβουν πως όσα "χάπια για το πονοκέφαλο" και αν πάρουν ο "πονοκέφαλος" θα ξανάρθει. Δηλαδή έχουν χάσει απλά το νόημα της ύπαρξης.

Πόσο καλά καταλαβαίνουμε και γνωρίζουμε τις ανάγκες μας ώστε να είμαστε ευτυχισμένοι?

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε και να γνωρίσουμε τις ανάγκες μας θέλουμε δυο βασικά πράγματα. Εσωτερική ανησυχία και αναλυτική σκέψη ώστε να μπορέσουμε να "πετάξουμε" όλα όσα θολώνουν την πραγματική εικόνα των αναγκών μας και να δούμε γυμνή την αλήθεια αυτών των αναγκών.

Για παράδειγμα, κάποιος που νιώθει "ευτυχής" αγοράζοντας κάθε λίγο πράγματα δηλώνει ευτυχισμένος γιατί δεν μπορεί να εμβαθύνει και να σκεφτεί πως έχει ένα κενό μέσα του τέτοιο που αν δεν έχει αύριο την δυνατότητα να αγοράζει δεν θα μπορεί να το καλύψει.

Κάποιος που είναι σε μια σχέση και συνεχώς αναζητά να διασκεδάζει με παρέες δηλώνει ευτυχής χωρίς να αναλογίζεται πως δεν έχει καμία επαφή με το ταίρι του και ο μόνος τρόπος που μπορεί να συνυπάρξει μαζί του είναι όταν υπάρχει παρέα. Άρα βρίσκεται σε μια κενή σχέση.

Πολλά τέτοια παραδείγματα μας παραπέμπουν σε πλαστούς τρόπους που αναζητούμε για να μπορέσουμε να πούμε πως είμαστε ευτυχείς. Είναι κάτι όπως ο ναρκομανής ο οποίος για να μπορέσει να ζήσει στον "παράδεισο" ψάχνει την κόκα και όταν δεν την έχει καταρρέει.

Η ψυχική κάλυψη αν ρωτήσει κανείς γύρω του θα έρθει από την "ζεστασιά" του συντρόφου μας, από το πόσο εκδηλώνει την αγάπη του για εμάς, από  την σταθερότητα που έχει δίπλα μας, από την χαρά που μας προσφέρει η επικοινωνία που έχουμε μαζί του, από τον θαυμασμό που μπορεί να τρέφει για εμάς και πολλά άλλα.  Όλοι λίγο ως πολύ θα πουν τα ίδια σχετικά με αυτό. Όμως το παράδοξο είναι πως αν κοιτάξουν πίσω στην ζωή τους αυτά τα πράγματα είναι τόσο σπάνια έως και ανύπαρκτα.

Θα δουν τις λάθος επιλογές τους να τους κοιτούν κατάφατσα, θα θυμηθούν εκείνον που όχι μόνο δεν τους μίλαγε για αγάπη αλλά τους έβριζε κι όλα. Ή τον άλλον που η έκφραση της αγάπης του ήταν τόσο δύσκολο να βγει όσο ο τοκετός μιας μάνας.  Θα δουν τους φίλους που τους έκαναν πέρα χωρίς κανένα σοβαρό λόγο ή τα άτομα που δεν τους εκτίμησαν πραγματικά ποτέ. Γενικά θα δουν ένα σωρό από λάθος επιλογές που αν υποθέταμε πως ξέρουμε το "καλό" μας και τον δρόμο προς την ευτυχία μας ποτέ δεν θα έπρεπε να είχαμε κάνει.


Καταλήγοντας αν και είναι ένα μεγάλο θέμα, θα ήθελα να πω ότι το παρελθόν του καθενός από μας μιλάει για το αν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι είναι καλό ή όχι για τον δρόμο προς την ευτυχία μας ακόμα και αν πολλές φορές ο εγωισμός μας δεν επιτρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη μας.

περισσότερα »

Με τα πρώτα χιόνια ....χρόνια πολλά

Πόσο εύκολα σβήνονται τα χρόνια ....αρκούνε λίγα χιόνια να πασπαλίσουν το βουνό και είσαι πίσω εκεί με τα ποδαράκια σου που απέχουν πολύ από το πάτωμα, να κρέμονται από τη καρέκλα ντυμένα κόκκινες παντόφλες καινούργιες με κεντημένα ελαφάκια Νο28 ή κάτι παραπλήσιο, σε μια κουζίνα δεκαετίας ’60 – ’70 να πασπαλίζεις κουραμπιέδες, με τα μικρά σου χέρια.
«Απαλά, απαλά, σα το πρώτο χιόνι στα βουνά» μπορώ ακόμη να ακούω τη φωνή της γιαγιάς να με δασκαλεύει, ενώ εγώ ανυπόμονη θέλω να τρέξω στα ψαλίδια, τα χαρτιά μου και τα κραγιόνια να φτιάξω τις αγιοβασιλιάτικες φιγούρες για τα τζάμια.

Μια γουλιά τσάι, παλιά αγαπημένα κάλαντα αυτό το πρωινό με το πρώτο χιόνι και σιγά σιγά έρχονται μια μια αγαπημένες φωνές να τραγουδήσουν μαζί και γέλια και πειράγματα και το δένδρο να γεμίζει μικρά μεγάλα κουτιά ενώ πάντα λείπει μέχρι τη παραμονή το μεγάλο δώρο που φέρνει ο Αι Βασίλης.

Είμαστε πάλι όλοι εδώ, κανείς δε λείπει, κάθονται και πάλι γύρω από το φορτωμένο λιχουδιές τραπέζι, όλοι χαρούμενοι, ντυμένοι γιορτινά και το παραμύθι των γιορτών μου ξεκινά, ίδιο και απαραλάχτο.

Αυτή τη χρονιά, κάπου μετά τα μισά της συνολικής διαδρομής, μετρώντας 49 Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιές, περισσότερο από κάθε άλλη θυμάμαι τα λόγια του πατέρα μου......
«Ξέρεις τι είναι οι γιορτές» με ρώτησε κάποτε κρεμώντας μια γαλάζια μπάλα με ασημί φιογκάκια (περιέργο τι λεπτομέρειες μπορεί να θυμάται κάποιος) στο δένδρο «......οι γιορτές πριγκηπισσά μου είναι η δύναμη της ψυχής μας να μαζεύει στην άκρη τη στάχτη των καμμένων ονείρων, να βρίσκει εκείνο το ένα μικρό καρβουνάκι που σιγοκαίει και να μπορεί έστω και με λίγα ξύλα να ανάψει πάλι μια όμορφη δυνατή φωτιά......», δίνοντας μου μια χριστουγενιάτικη μπάλα μου είπε να κοιτάξω τη βλέπω.
«Εμένα» του απάντησα «και σένα με αστεία πρόσωπα, φούξια πρόσωπα, στρογγυλούς σαν τη μπάλα» και τον αγκάλιασα.
Και τότε μου απάντησε «αυτό να βλέπεις πάντα στις γιορτές, ότι σε κάνει εσένα να γελάς, να χαίρεσαι, να είσαι παιδί, και όχι μόνο στις γιορτές, αλλά κάθε μέρα της ζωής σου».

Για αυτό, αυτό το χειμωνιάτικο πρωϊνό με το πρώτο χιόνι να μας κάνει πάλι παιδιά, από το ΣΚΕΨΙΣ θα σας ευχηθώ Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένη Καινούργια Χρονιά.
Βρείτε το νοήμα των γιορτών στη ψυχή σας, αυτό που κανείς δεν μπορεί να σας το κατασχέσει, αυτό αρκεί να ζωντανέψει τη μαγεία και το παραμύθι και να γεμίσει τη καρδιά σας, σε αυτές τις γκρίζες μέρες, πάλι με φώς και χαρά.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΜΑΤΗ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

περισσότερα »

Η Google χαρακτηρίζει τη Θράκη ως "Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Δυτικής Θράκης"

Όνειρο ή εφιάλτης, ό,τι από τα δύο και αν συμβαίνει, είναι πραγματικότητα. Επί 2,5 χρόνια καταγγέλλουμε τις προσπάθειες της Άγκυρας να θέσει θέμα ανεξάρτητης Θράκης, αλλά δυστυχώς σε ώτα μη ακουόντων… οι καταγγελίες έμειναν στον «αέρα».

Μέσω της γνωστής εφαρμογής της Google Earth ανακαλύψαμε πως η Θράκη δεν είναι πλέον ακριβώς Ελληνική, αλλά έχει μεταβληθεί (τουλάχιστον στους χάρτες της αμερικανικής εταιρείας) σε Ανεξάρτητη Δημοκρατία…! Απίστευτο και όμως γεγονός, αφού η αδράνεια των Ελληνικών κυβερνήσεων θα πρέπει επιτέλους να βραβευτεί από τους ινστρούχτορες της προπαγάνδας στην Άγκυρα.

Στην εικόνα που σας παραθέτουμε (τα πνευματικά δικαιώματα της οποίας έχει η Google και μάλιστα με απειλή ποινής… σε περίπτωση αναδημοσίευσης οποιουδήποτε χάρτη της) γίνεται περισσότερο από σαφές πως η Θράκη είναι πλέον ανεξάρτητη Δημοκρατία!

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν θα έχουμε εμείς ποινικές συνέπειες από την αναπαραγωγή αυτού του ψευδώνυμου χάρτη που τολμά να δημοσιεύει η Google, αλλά σκεπτόμαστε πως ίσως ήρθε η ώρα κάποιοι από την Δικαιοσύνη να αναλάβουν τον ρόλο που τους αρμόζει και να μηνύσουν τα αρμόδια Ελληνικά υπουργεία Εσωτερικών και Εξωτερικών, για πλημμελή εργασία και έκθεση σε εθνικό κίνδυνο μίας ολόκληρης γεωγραφικής περιοχής της χώρας…

Η Google Earth δημιουργεί σήμερα μείζον εθνικό ζήτημα για την Ελλάδα, εκτός και εάν η Άγκυρα ή τα τσιράκια της στην Θράκη προσκόμισαν ικανά αποδεικτικά στοιχεία –διακρατικές συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας- που αποδεικνύουν τη νομιμότητα του συγκεκριμένου χάρτη.

Ανύπαρκτη η Θράκη και για άλλη μεγάλη αμερικανική εταιρεία
Προσπαθώντας να εγκαταστήσω το δοκιμαστικό λογισμικό δημιουργίας γραφιστικών αρχείων της Corel (Corel Draw), διαπίστωσα με μεγάλη μου έκπληξη πως στην διαδικασία του Register και όταν έπρεπε να «καταθέσω» τα στοιχεία μου, δεν υπήρχε στην Ελλάδα η Θράκη. Η Ελλάδα, σύμφωνα με την Corel σταματάει στην… Ανατολική Μακεδονία.

Αφέλεια, λάθος ή συντονισμένη ενέργεια από τις γνωστότατες στον χώρο της πληροφορικής και στο διαδίκτυο αμερικανικές εταιρείες Corel και Google; Μήπως κάποιος από την τραγική κυβέρνηση των Αθηνών θα πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να πάρει θέση και να ζητήσει την άμεση αποκατάσταση της αλήθειας και την επαναφορά της Θράκης στην Ελλάδα ή… θα πρέπει να ζητηθεί πρώτα η άδεια του κυρίου Στρος Καν;

Πώς πρέπει να αντιδράσουμε;
Ζώντας στην Θράκη και αντιλαμβανόμενος πως η εγκληματική ανεπάρκεια των Ελληνικών κυβερνήσεων καθιστά τον Ελληνισμό της Θράκης αιχμάλωτο του οιουδήποτε, έχω αρχίσει πολύ σοβαρά να σκέφτομαι εάν θα πρέπει να καταβάλω οποιαδήποτε εισφορά στα ταμεία του Ελληνικού κράτους.

Η κοινή λογική προτάσσει, πως ίσως θα έπρεπε όλοι όσοι κατοικούμε στην Θράκη να σκεφτούμε πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να μην καταβάλουμε δεκάρα τσακιστή στο κράτος των Αθηνών έως ότου οι συγκεκριμένες αμερικανικών συμφερόντων εταιρείες επιδιορθώσουν το «λάθος» τους.
Άλλωστε, γιατί να συνεισφέρουμε σε ένα κράτος που μας έχει εγκαταλείψει στις διαθέσεις της Άγκυρας και μας αφήνει να χαρακτηριζόμαστε ως πολίτες κάποιου άλλου κράτους (και μάλιστα ανεξάρτητου);

Αναδημοσίευση: από e-mail

περισσότερα »

Η κρίση που μας κρίνει

Εχει τα καλά της η κρίση ? Θα γελάσετε με τη ερώτησή μου αυτή ή το πολύ να κουνήστε το κεφάλι αφήνοντας κάποιο πικρόχολο σχόλιο

Και όμως τις τελευταίες ημέρες εστιάζω τη προσοχή μου στα εμπορικά καταστήματα, από τις προνομιούχες συνοικίες μέχρι το πολυφυλετικό κέντρο όπου τυγχάνει να εργάζομαι. Εστιάζω τη προσοχή μου στις διαφημίσεις στους δρόμους, στις εφημερίδες, στο ιντερνετ και στη τηλεοράση.

Παντού σε ότι προωθείται προϊόν ή υπηρεσία ένας ο κοινός παρανομαστής, ένα το δέλεαρ, ούτε η ποιότητα, ούτε η ποσότητα αλλά η τιμή και μάλιστα η έκπτωση επί της τιμής που ίσχυε κάποτε πριν λίγο καιρό, προ Δ.Ν.Τ. Τα χρήματα που δαπανούν όλοι μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες, γνωστά και trendy προϊόντα για διαφημίσεις αφορούν το "ρίξιμο" των τιμών για να τραβήξουν τη προσοχή των διστακτικών και παγωμένων καταναλωτών. Κάτι δείχνει να αλλάζει. Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι συνήθειες αλλάζουν και ίσως εκπλήσσουν.

Σιγά σιγά η φουσκωμένη οικονομία αρχίζει και αποκτά σαν υπέρβαρη κυρία σε εντατικό πρόγραμμα αδυνατίσματος, τις φυσιολογικές της διαστάσεις. Και αυτό και μόνο αποδεικνύει πόσο "αέρα" είχαμε τρομπάρει στα πάντα μα πιό πολύ στο μυάλο μας. Πόσο "κοροϊδα" σ΄ένα αδυσώπητο καταναλωτισμό πιαστήκαμε. Ομως το χρήμα στέρεψε και η πιστωτική κάρτα δύσκολα βγαίνει από το πορτοφόλι αφού όταν έρθει ο λογαριασμός δεν θα υπάρχουν χρήματα να πληρωθεί, αυξάνοντας το χρέος ιδίως με τα επιτόκια που έχουν κάποιες από αυτές.

Κάποιοι μπορεί να το δουν σαν συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης εγώ θα προτιμούσα τη λέξη εκλογίκευση των δαπανών και των αναγκών μας. Ισως στέρηση για κάποιους μικρών πολυτελειών, ίσως καλύτερη διαχείριση του οικογενειακού προϋπολογισμού ώστε να υπάρχει περισσότερη άνεση για τα απαραίτητα. Γιατί όπως και πολλές άλλες έννοιες η καλή ζωή παραφράστηκε σε αλόγιστη φιγούρα και επενδύσεις άνευ ουσίας σε υλικά αγαθά.

Η ουσία δεν είναι η αγοραστική μας δύναμη όμως, αλλά η δύναμή μας, έστω και εάν μας έκαναν με το ζόρι να την αισθανθούμε, να φέρουμε τα πράγματα στα μέτρα μας. Να επιβάλλουμε στην οικονομία να συμμορφωθεί με τα δικά μας μέτρα και σταθμά και σε όλους αυτούς που νόμιζαν ότι ρύθμιζαν τη ζωή μας, θεωρώντας μας απλά παράπλευρες απώλειες σ΄ένα καλά μελετημένο σχέδιο. Γιατί εμείς είμαστε ο τροφοδότης όλου αυτού του σαθρού συστήματος.

Εμείς και η ώριμη ή ανώριμη συμπεριφορά μας μέσα σε αυτή την αλυσίδα από την παραγωγή υπηρεσιών και προϊόντων μέχρι τη κατανάλωση. Εμείς σπάμε την αλυσίδα, εμείς τη κρατάμε ενωμένη. Εμείς είμαστε ο αδύναμος κρίκος, καταναλώνοντας για να βρούμε νόημα στη ζωή μας, ή ο δυνατός κρίκος που βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Τώρα συνειδητοποιούμε μέσα από τη κρίση τη δύναμη μας. Σιγά σιγά πράγματα συμβαίνουν γύρω μας που μας βγάζουν από την απάθεια. Βλέπουμε ότι η κοινωνία και η οικονομία είναι απλά ο αντικατοπτρισμός του εαυτού μας, άλλοτε αδηφάγου, σπάταλου, παραφουσκωμένου στο εγώ, στο πως θα περάσω καλύτερα. Αυτός ο αντικατροπτρισμός έρχεται να γίνει πια "λιτοδίαιτος", ευρηματικός, αφυπνισμένος και κοινωνικά ευαίσθητος. Από το εγώ, στο εμείς.


Μειώσεις και προσφορές στις υπηρεσίες και τα προϊόντα αλλά παράλληλα και ποιότητα και καινοτομία,κοινωνικός ακτιβισμός, ανήσυχες ομάδες πολιτών που επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων δημιουργώντας για τη γειτονιά, για το περιβάλλον, για τη διασκέδαση, για το πολιτισμό, για τη κοινωνία ως συνόλου ανθρώπων. Οχι πια άλλα εύπεπτα αναμασήματα, καινούργιες τάσεις και ιδέες. Οι άνθρωποι κοιτούν πέρα από το εγώ, καθώς καταλαβαίνουν σιγά σιγά ότι αυτή η κρίση έχει τελικά τα καλά της. Ο καθένας μας μπορεί να αντιληφθεί ότι τα πράγματα γίνονται όπως εμείς τα θέλουμε, ότι πρέπει να γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στο κόσμο γύρω μας, εάν γίνουμε τότε ο αντικατοπτρισμός μας στο καθρέπτη θα είναι εμείς.

Ισως κάποτε, στο προσεχές μέλλον, καθώς εδραιώνεται αυτή η τάση αλλαγής, αναζήτησης. θα γίνουμε πιο τολμηροί, πιό συνειδητοποιημένοι να προχωρήσουμε και ένα βήμα παρακάτω.

Οταν καταλάβουμε το απόλυτο μέγεθος της δύναμης μας, όχι μόνο της αγοραστικής ή της δύναμης μας ως πολιτών, αλλά της κοινωνικής μας δύναμης να παράξουμε ένα μοντέλο το οποίο όχι μόνο θα μας δημιιουργεί μια ανακούφιση αλλά τη πλήρη απελευθέρωση, ίσως τότε έρθει η ώρα να μιλήσουμε για ένα σύστημα οικονομίας των πόρων, ίσως τότε να καταλάβουμε ότι αυτό που μας υποδουλώνε δεν ήταν το χρήμα αλλά η εμφυτευμένη ανάγκη για χρήμα από τους καθεστώτες θεσμούς για αυτό.Μια ανάγκη που δεν θα έχει κανένα λόγο να υφίσταται πιά, όπως και οι αιτίες της φιλανθρωπίας, της ελεημοσύνης προς τους μη έχοντες.

Τότε ο άνθρωπος θα φτάσει πιά στη τέλεια "φυσική του" καταστάση, βλέποντας σαν αντικατοπτρισμό του σαν είδωλο του στο καθρέπτη, το σύνολο του Κόσμου που ανήκει.

Η κρίση αρχίζει να αποδεικνύει σε αυτή τη μεταβατική φάση ότι το σύστημα έχει μια εγγενή αδυναμία, ίσως έχει υπερβολική εμπιστοσύνη στη δυναμή του, ίσως ξέχασε ότι έχει αχίλλειο πτέρνα, δυσκίνητο, υπέρβαρο, δεν έχει τη δυνατότητα αντιμετώπισης μια κυκλοτερούς "αντίδρασης" από όλους εμάς.

Ηθελε να μας κάνει σαν και αυτό αλλά κάπου το πράγμα στράβωσε, γιατί πάνω από όλα, είμαστε πάντα άνθρωποι, οι απόγονοι αυτών που σηκώθηκαν στα δύο τους πόδια, βρήκαν τη φωτιά και "άναψαν" τη φλόγα του ανθρώπινου πολιτισμού.

Ετσι και τώρα σε αυτή τη κρίση καμπή της ιστορίας μας του ανθρώπου πάνω σε αυτό το πλανήτη, σηκωνόμαστε και πάλι στα δύο μας πόδια και αντικρύζουμε ένα μέλλον "δικό" μας, που μας μοιάζει. Ανάβουμε μια καινούργια φωτιά πνεύματος, δύναμης, ενότητας και συνειδητότητας και δοκιμάζουμε τη δύναμή μας. Βήμα βήμα δίνουμε το στίγμα μας.

Τα πράγματα αλλάζουν μέσα από τα μικρά καθημερινά στα πιο μεγάλα, γιατί αυτή η παγκόσμια κρίση ήταν ίσως τελικά η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος και των ταγών του. Αντί να μας υποδουλώσει μας απελευθέρωσε από τα βαρίδια που μας κράταγαν γονατιστούς, την ανάγκη του χρήματος, την αποτίμηση των αξιών μας σε χρήμα.

Aπό τον homo sapiens στο homo capital και τώρα στο homo universalis, αφού όλοι είμαστε ένα και το ίδιο, αστρόσκονη, παιδιά των αστεριών και αυτοί που μπορούν να μας δείξουν το πραγματικό δρόμο είναι αυτά λαμπιρίσματα στον έναστρο βραδυνό ουρανό, οι πραγματικοί μας πρόγονοι που μας δίνουν τη σκυτάλη, επαναπροσδιορίζοντας σ' αυτή τη δύσκολη ώρα την ιστορία μας πάνω σε αυτό το πλανήτη.

περισσότερα »

Που θα διαδηλώσουμε αύριο ;

Ανέκαθεν ο κόσμος είτε οργανωμένα μέσα από συνδικάτα ή πολιτικά κόμματα ή απλά εκφράζοντας την δυσαρέσκειά του στην εκάστοτε κυβέρνηση έχει συνηθίσει να καταφεύγει σε πορείες που καταλήγουν στην Βουλή.

Η πόλη κάθε τόσο και για ώρες παθαίνει ένα κυκλοφοριακό "έμφραγμα" προκειμένου οι πολίτες να εκφράσουν το "δημοκρατικό" τους δικαίωμα της πορείας και διαμαρτυρίας προς του κυβερνώντες.

Το σκηνικό γνωστό και το μείγμα σύνηθες. Διαδηλωτές, πανό, φωνές, σημαίες, ΜΑΤ, γκλόμπ, ξύλο δακρυγόνα κτλ.  Αποτέλεσμα? κανένα. Μια ακόμα διαμαρτυρία γίνεται και το μήνυμά της αποτελεί ψίθυρο για τα "αυτιά" των κυβερνώντων.

Είναι λογικό βέβαια να μην υπάρχει κανένα αποτέλεσμα γιατί δεν υπάρχει κανένα κόστος για τους πολιτικούς από την διαμαρτυρία. Το σημείο αναφοράς είναι η Βουλή και κανείς δεν μπορεί να περάσει την "κόκκινη γραμμή" που τα ΜΑΤ δημιουργούν ώστε να προφυλάξουν το κοινοβούλιο.

Κανείς διαδηλωτής  ΠΟΤΕ δεν σκέφτηκε αντί να μαζευτούν πεντακόσια, χίλια, δέκα χιλιάδες άτομα έξω από ένα κτίριο "σύμβολο" και να φωνάζει και να τα σπάει χωρίς αποτέλεσμα να πάνε να διαδηλώσουν στον σπίτι του εκάστοτε, υπουργού, πολιτικού, πρωθυπουργού.

Έτσι αντί η διαμαρτυρία τους απλά να γυρίζει "μπούμεραγκ" στην ίδια την κοινωνία, με το τεράστιο κόστος που έχει για όλους μας το "έμφραγμα" που παθαίνει η πόλη κάθε μέρα, να γυρίσει η αντίδραση σ' εκείνους που πραγματικά έχουν την ευθύνη για όσα συμβαίνουν. Τους πολιτικούς και κυβερνώντες.

Όλες οι πορείες να γίνονται στα σπίτια των κυβερνώντων λοιπόν μιας και τα αποτελέσματα σίγουρα θα είναι πολύ πιο σημαντικά από το γνωστό σκηνικό που τόσα χρόνια βλέπουμε να γίνεται στην Βουλή χωρίς το παραμικρό αποτέλεσμα πέρα από ένα δίλεπτο στα δελτία ειδήσεων.

Για να μη κατηγορηθώ πως στοχοποιώ τους πολιτικούς και τους κυβερνώντες θα προτείνω και μια λύση γι' αυτούς ώστε να μην χρειαστεί πλέον κανείς τους ή και γενικότερα άτομα που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, να συναντήσουν 10,000 άτομα έξω από το σπίτι τους.

Είναι πολύ απλό. Κάθε άτομο που αναλαμβάνει δημόσιο αξίωμα και διαχειρίζεται ένα τομέα μικρό ή μεγαλύτερο όταν παραλαμβάνει θα χρεώνεται το συγκεκριμένο τομέα. Για παράδειγμα ένας υπουργός παραλαμβάνει το υπουργείο με ταμείο Χ εκατομμύρια ευρώ συν ή πλην δεν παίζει ρόλο. Όταν ο συγκεκριμένος υπουργός παραδώσει το υπουργείο του, εάν το ταμείο είναι μείον σε σχέση με όταν παρέλαβε, να χρεώνεται προσωπικά το ποσό που λείπει.

Είμαι σίγουρος πως έτσι όλοι οι πολιτικοί θα αντιμετωπίζουν τα πράγματα με πολύ σοβαρότητα γιατί θα γνωρίζουν πως αν το ταμείο είναι μείον η προσωπική τους περιουσία κινδυνεύει να κατασχεθεί προκειμένου να καλύψει την διαφορά.

Αυτή είναι η συμβουλή μου σε σας κύριοι πολιτικοί. Μην βιαστείτε να την απορρίψετε. Κανείς δεν μπορεί να σας εγγυηθεί πως σύντομα ή "μόδα" δεκαετιών να διαδηλώνουμε στην Βουλή δεν θα περάσει και αύριο θα έχετε τους διαδηλωτές στα σπίτια σας….σκεφτείτε το.

περισσότερα »

NASA - WIKILEAKS: 1-0 η μεγάλη ανακάλυψη

Τελικά η «μεγάλη ανακάλυψη» της NASA για μια ακόμα φορά απογοήτευσε τον κόσμο που περίμενε τουλάχιστον μια φωτογραφία από μικρά πράσινα ανθρωπάκια. Η αποκάλυψη ήταν ορισμένα βακτήρια που βρέθηκαν στην λίμνη της Καλιφόρνια τα οποία ήταν σε θέση να μεταβολίσουν Αρσενικό, μια άκρως τοξική ουσία για τα περισσότερα αν όχι όλα τα πλάσματα που γνωρίζουμε.

Η παρουσίαση υπερβολική καθώς αποκαλούνται «εξωγήινη ζωή» ενώ είναι φανερό πως εφόσον διαβιούν στην Γή είναι πέρα για πέρα γήινες υπάρξεις.

Στο παρελθόν έχουν υπάρξει και άλλες παρατηρήσεις και μάλιστα πραγματικά εξωγήινης ζωής αφού μετέωρα έχουν φτάσει στη Γή από άλλους πλανήτες – όπως ο Άρης – και πάνω τους έχουν βρεθεί ίχνη μικροοργανισμών.

Το σημαντικό εδώ είναι πως ό,τι έχουμε «βρει» ως τώρα είχε παρόμοιο τρόπο «λειτουργίας» μιας και μεταβόλιζε το οξυγόνο. Πλάσματα βασισμένα στον άνθρακα. Σίγουρα είναι πολύ νωρίς για να μάθουμε τι ακριβώς και πια είναι η σημασία των ευρημάτων στην λίμνη της Καλιφόρνια.

Βέβαια αν κάποιος αναλογιστεί πως πρόσφατα ο ΟΗΕ όρισε τον Μαλεσιανό Αστροφυσικό Μαζλάν Οθμάν ως υπεύθυνο του «Unoosa” Office for Outter Space Affairs με αποστολή να είναι ο πρώτος εκπρόσωπος του ΟΗΕ που θα έρθει σε επαφή με εξωγήινους  ή σκεφτεί πως πριν μερικά χρόνια πάλι ο ΟΗΕ όρισε επιτροπή για να οργανώσει ένα πρωτόκολλο επικοινωνίας με εξωγήινους, τα πράγματα φαίνονται κάπως περίεργα.

Δεν είναι δυνατόν δηλαδή με σημαντικότερη ένδειξη κάποια βακτήρια στον πλανήτη Γή ένας οργανισμός σαν τον ΟΗΕ που υποτίθεται πως στηρίζεται σε επιστημονικά δεδομένα και συμβουλεύεται την επιστημονική κοινότητα να οργανώνει συγκεκριμένες επιτροπές και επιστήμονες για να έρθουν σε επαφή με εξωγήινους.

Είναι κάτι σαν να κατασκευάζεις αυτοκίνητα ενώ δεν έχεις ακόμα ανακαλύψει τον τροχό.

Βέβαια το αμέσως επόμενο πράγμα που παρατηρεί κανείς είναι πως με την «αποκάλυψη» αυτή της NASA για «εξωγήινη ζωή» , το θέμα του Wikileaks και τα χιλιάδες έγγραφα που αποκαλύπτουν την ιδέα που έχουν οι Αμερικανοί για τις υπόλοιπες χώρες και πώς εφαρμόζουν την εξωτερική τους πολιτική, πέρασε αμέσως ως δεύτερη είδηση....

Είναι να αναρωτιέται κανείς και σίγουρα το Σκέψις αναρωτιέται.

περισσότερα »