Ανοίγει η "πόρτα" για νέο κριτήριο ελλείμματος

Της Δήμητρας Καδδά

Τη πανευρωπαϊκή χρήση άλλου τρόπου μέτρησης του ελλείμματος που αλλάζει άρδην τα δεδομένα για την Ελλάδα προωθούν Ε.Ε. και ΔΝΤ. Το διαρθρωτικό έλλειμμα προσμετρά το ύψος της ύφεσης και φέτος θα μπορούσε να είναι ακόμη και 2,6% αντί για 7,3% του ΑΕΠ που εκτιμάται το επίσημο έλλειμμα.

Αν ολοκληρωθούν γρήγορα οι διαδικασίες θα αποτελέσει έναν ακόμη παράγοντα αλλαγών στο Μνημόνιο που ήδη… «ψήνονται». Περιλαμβάνουν, σύμφωνα με πληροφορίες, παράταση προσαρμογής για 1-3 έτη, μέτρα σε στάδια, έμφαση στη φοροδιαφυγή, αντικατάσταση επαχθών παρεμβάσεων, άμεση καταβολή περισσότερων κονδυλίων του ΕΣΠΑ και ευρωομόλογα επενδύσεων.

Το νέο «παράθυρο» για ελαστικότερο Μνημόνιο άνοιξε χθες ο πρόεδρος της Κομισιόν, ανακοινώνοντας την ενεργοποίηση ρητρών προσαρμοστικότητας του νέου δημοσιονομικού συμφώνου. Η ελαστικοποίηση θα αφορά σε όλα τα κράτη και προκύπτει από ένα εναλλακτικό -και πιο δίκαιο- τρόπο μέτρησης του ελλείμματος.
Ο λόγος για το διαθρωτικό ή αλλιώς «κυκλικά προσαρμοσμένο» έλλειμμα το οποίο ανατρέπει τα δεδομένα. Οι δύο επικρατέστερες μετρήσεις της Κομισιόν το υπολογίζουν στο 2,6% του ΑΕΠ και στο 5,6% του ΑΕΠ φέτος, αντί για 7,3% του ΑΕΠ που εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί το γνωστό ελληνικό έλλειμμα γενικής κυβέρνησης, παρά τον πακτωλό μέτρων που έχουν ληφθεί.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί το διαρθρωτικό έλλειμμα συνυπολογίζει και σταθμίζει την ύφεση. Όσο πιο μεγάλη είναι (και στην Ελλάδα αναμένεται να είναι οξύτερη), τόσο το διαρθρωτικό έλλειμμα μειώνεται. Και τούτο διότι προσμετρά πόσο η ύφεση «τρώει» τα κρατικά έσοδα (φοροδοτική ικανότητα και ασφαλιστικές εισφορές) και αυξάνει τις δαπάνες (κοινωνικά επιδόματα κλπ).

Έτσι, υπολογίζει ένα κοινωνικά και οικονομικά πιο «δίκαιο» έλλειμμα. Να σημειωθεί, ότι αν η ανάπτυξη επανέλθει, τότε το έλλειμμα αντιστοίχως φαίνεται πιο μεγάλο…

Το νέο σύμφωνο έχει «παράθυρο» για την εφαρμογή του παραπάνω κανόνα, αναφέρουν στελέχη που μετείχαν στις διαπραγματεύσεις, αλλά υπάρχει ένα τεχνικό θέμα που σταματούσε τη διαδικασία: το οικονομετρικό μοντέλο που θα επιλεγεί (υπολογισμός επιπτώσεων ύφεσης σε έσοδα και δαπάνες), καθώς όπως φαίνεται και από τις μετρήσεις που ήδη υπάρχουν οι αποκλίσεις είναι μεγάλες.
Το θέμα συζητήθηκε στις 2 Μαΐου σε κλειστό συνέδριο στο Παρίσι μεταξύ μελών του ΔΝΤ, της Κομισιόν, κρατών-μελών και επιφανών οικονομολόγων. Το ερώτημα ήταν πως θα εισαχθεί ο «διαθρωτικός κανόνας» με κοινή μέτρηση ΕΕ και ΔΝΤ. Πλέον, οι διαδικασίες επιταχύνονται.
Αρμόδια στελέχη αναφέρουν ότι πρόκειται για ένα ακόμη «εργαλείο» που μπορεί να στηρίξει την «αναδιάταξη» του Μνημονίου, κάνοντάς το βιώσιμο και ανεκτό για την οικονομία και τους πολίτες.

«Οι παρεμβάσεις στο Μνημόνιο»

Υπάρχουν όμως και άλλες παρεμβάσεις που συζητούνται εδώ και καιρό στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων και αναμένεται να τεθούν επί τάπητος:
- Παράταση Μνημονίου όχι μόνο για 1 αλλά και για 2- 3 χρόνια
- Δέσμευση και ανακοίνωση όχι όλων των μέτρων των επιμένων ετών, αλλά μόνο όσων απαιτούνται για την επόμενη χρονιά (7 δισ. ευρώ αν δεν επιμηκυνθεί το Μνημόνιο και 11,6 δισ. ευρώ στη διετία)
- Αντικατάσταση παρεμβάσεων που προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις (ειδικά στους μισθούς και στους φόρους) ή δεν έφεραν αποτέλεσμα
- Νέα προσπάθεια να έρθουν παραπάνω έσοδα από τη πάταξη της φοροδιαφυγής
- Επιτάχυνση καταβολής στην Ελλάδα κονδυλίων του ΕΣΠΑ
- Εκκίνηση από το 2013 του νέου εργαλείου των επενδυτικών ομολόγων για τη χρηματοδότηση μεγάλων μεταφορικών αξόνων.

Πηγή:www.capital.gr

περισσότερα »

Από την ελπίδα στο όραμα

Η πατρίδα μας είναι καταπιεσμένη κι ο λαός μας δεν ξέρει ποιον να πιστέψει με όλα αυτά που ακούει. Θα ήθελε να υπάρχει κάποια λύση, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να δει το μέλλον, διότι το παρόν και η πραγματικότητα λειτουργούν ως ένας ορίζοντας που αποτελεί ένα εμπόδιο.

 Έτσι, όταν ο πολιτικός είναι ανίκανος να αλλάξει τα δεδομένα και αναγκάζει το λαό μας να μην έχει πια ούτε ελπίδα, δεν είναι ανάγκη να είναι καν υποψήφιος. Ο λαός μας θέλει ανθρώπους που να λειτουργούν ως παράδειγμα και να παραμένουν σε όλη τη σταδιοδρομία τους με το ύφος τους, δίχως να εκφυλίζονται με άλλες επιρροές που δεν έχουν τάσεις που υποστηρίζουν τις θέσεις του ελληνισμού.

 Για όλους αυτούς τους λόγους σε αρχικό στάδιο πρέπει να υπάρχει η ελπίδα. Αυτή όμως η ελπίδα δεν μπορεί να είναι παρά μόνο η αρχή. Η ελπίδα της αλλαγής έχει νόημα μόνο όταν η αλλαγή ετοιμάζεται πραγματικά και σε πρακτική βάση. Διότι οι εκλογές δεν μπορούν να αποτελούν τον τελικό στόχο εκτός βέβαια για μερικούς ανίκανους που δεν έχουν την ικανότητα να προσφέρουν τίποτα άλλο.

 Συνεπώς η ελπίδα πρέπει να βλέπει και το όραμα που θα υλοποιηθεί, για να φέρει την καινούργια πραγματικότητα δίχως να διστάσει να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές. Πρέπει λοιπόν η ελπίδα να δείξει αυτό το όραμα, για να γίνει πειστική στο λαό μας. 

Δίχως όραμα, η ελπίδα μπορεί να μετατραπεί σε πολιτικό πρόσχημα. Ο πολιτικός πρέπει να ξεπεράσει αυτό το επίπεδο για να μην υπάρξει ανάμειξη με τους άλλους. Η διαφορά θα κάνει τη διαφορά. Η πρώτη όμως είναι αναγκαία για να γεννηθεί η δεύτερη. Σε αυτό το πλαίσιο υπάρχει και η πρωτοβουλία. Αυτή είναι σημαντική για τη διαφορά, αλλιώς η δράση εγκλωβίζεται σε πεδίο της αντίδρασης. Όταν η ελπίδα αρπάζει την πρωτοβουλία, είναι ικανή να κάνει τη διαφορά.

Σε αυτές τις εκλογές είναι σημαντικό να επικεντρωθούμε στην έννοια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης. Δίχως αυτή όλες οι προσπάθειες που ακούμε είναι ανούσιες. Ο πολιτικός που είναι συνειδητοποιημένος πρέπει να το αντιληφθεί και να πείσει τους εταίρους του για την αναγκαιότητά της. Αν χάνει χρόνο σε λεπτομέρειες και σε αντιπαραθέσεις καθαρά κομματικές, όχι μόνο δεν θα προσφέρει τίποτα στο λαό μας, αλλά δεν θα του δοθεί καν η δυνατότητα να εκφραστεί για να δείξει τον δρόμο και στους άλλους που δεν τον βλέπουν. 

Ακούμε ασήμαντες συζητήσεις που γεμίζουν το χώρο, δίχως να αφήνουν κανένα ίχνος στο χρόνο. Ξεχνούν όλοι ότι ο στόχος είναι μια μεταστρατηγική οντότητα που δεν ανήκει στη στρατηγική. Το ίδιο ισχύει και για την ΑΟΖ. Διότι είναι το όραμα της μεταστρατηγικής. Απλώς πρέπει να επιλεχθεί η στρατηγική της υλοποίησης δίχως δισταγμό και διπλωματικές επιφυλάξεις. 

Η πατρίδα μας περιμένει έναν πολιτικό ικανό να θεσπίσει την ΑΟΖ και να ορίσει την ομάδα κρούσης που θα διαπραγματευτεί με την Αλβανία, την Ιταλία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο, την Κύπρο και την Τουρκία αν το θέλει βέβαια, για να ορίσει την ελληνική ΑΟΖ. Δεν είναι ανάγκη να μπλέξει σε πολιτικάντικες συζητήσεις που δεν οδηγούν πουθενά και έχουν μόνο στόχο την ύπαρξη βουλευτών σε κόμματα. Δεν είναι απαραίτητο και δεν το έχουμε ανάγκη. 

Ας είναι επίμονος πάνω στο θέμα της ΑΟΖ κι ας οδηγήσει την χώρα σε μία νέα πραγματικότητα. 

Αλλιώς αν είναι να είναι μόνο και μόνο ένας διαχειριστής, ένας πολιτικός χαμηλού επιπέδου, ας μας αφήσει ήσυχους με τα θέλω του. Αν είναι ελπίδα, ας υλοποιήσει το όραμά μας για το καλό του τόπου και το μέλλον του λαού μας.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός

περισσότερα »

Financial Times: Μήπως τελικά οι Έλληνες γελάσουν τελευταίοι;

Οι Financial Times, παραθέτοντας παραδείγματα χωρών που χρεοκόπησαν, αποκαλύπτουν πως η χρεοκοπία μπορεί να μην καταλήξει σε καταστροφή για την Ελλάδα αλλά... παράδειγμα επιτυχούς ανάκαμψης!

Διαβάστε όλο το άρθρο.

''Η χρεοκοπία θα είναι καταστροφική για την Ελλάδα και η συνεπακόλουθη μετάδοση της κρίσης θα είναι ζημιογόνος για την Ευρώπη. Αυτή είναι η κοινή εκτίμηση. Η συζήτηση που διεξάγεται περιστρέφεται μόνο στο πόσο ισχυρή θα είναι η μετάδοση της κρίσης και ποιος θα πρέπει να είναι ο χειρισμός για τα υπερχρεωμένα κράτη αλλά και για τους μεγάλους χρηματοδότες της Ε.Ε.

Μήπως, όμως, η συζήτηση κινείται σε λάθος βάση; Εκτός ευρωζώνης η Ελλάδα θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ πιο επικίνδυνη για το σύστημα στο οποίο πραγματικά ποτέ δεν ανήκε… Μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα επιτυχούς ανάκαμψης!

Υπάρχει ένα σενάριο που παραγνωρίζεται, βάσει του οποίου η χρεοκοπία δεν καταλήγει σε καταστροφή για την Ελλάδα. Σε αυτήν την περίπτωση, η πραγματική και πιο υπαρξιακή απειλή για την ευρωζώνη είναι πολύ διαφορετική. Σε αυτό το σενάριο εκείνοι που γελούν τελευταίοι είναι οι Έλληνες.

Ας δούμε, όμως, αυτό το σενάριο.

Οι άμεσες επιπτώσεις από την αποχώρηση ή την εκδίωξη της Ελλάδας από την ευρωζώνη σίγουρα θα είναι ισοπεδωτικές. Θα ενταθεί η φυγή κεφαλαίου, θα πυροδοτηθούν η υποτίμηση και ο πληθωρισμός. Θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί και να γίνει επαναδιαπραγματεύσιμη η ονομαστική αξία όλων των υπαρχόντων συμβολαίων, φέρνοντας χρηματοοικονομικό χάος. Αυτό που ενδεχομένως να αποδειχθεί πολιτικά ολέθριο είναι πως μπορεί τελικά να απαιτηθεί περισσότερη λιτότητα, καθώς η Ελλάδα εξακολουθεί να καταγράφει πρωτογενές έλλειμμα, το οποίο θα πρέπει να εκμηδενιστεί εάν η Ε.Ε. και το ΔΝΤ σταματήσουν να χρηματοδοτούν.

Αυτή η διαδικασία, όμως, θα οδηγήσει και σε σημαντική υποτίμηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας (50 δραχμές για 1 ευρώ ποιος θα πάρει;). Παρ' όλα αυτά, έτσι θα τεθεί σε κίνηση μία διαδικασία προσαρμογής, που σύντομα θα οδηγήσει στον επαναπροσδιορισμό της οικονομίας και θα τη θέσει σε δρόμο βιώσιμης ανάπτυξςη. Πράγματι, ίσως υπάρξει εκτίναξη της ανάπτυξης, πιθανότατα για μεγάλη χρονική περίοδο, εάν υιοθετηθούν λογικές πολιτικές για την ανάκτηση της μακροοικονομικής σταθερότητας.

Ποια στοιχεία στηρίζουν αυτήν την υπόθεση; Ας δούμε τι έγινε σε χώρες που χρεοκόπησαν και υποτίμησαν τα νομίσματά τους και τις χρηματοοικονομικές κρίσεις της δεκαετίας του 1990. Όλες αρχικά υπέφεραν με σοβαρή ύφεση, που όμως διήρκεσε για ένα ή δύο χρόνια. Ακολούθησε η ανάκαμψη. Η Νότιος Κορέα κατέγραψε εννέα έτη συνεχούς ανάπτυξης με μέσο ετήσιο ρυθμό 6%. Η Ινδονησία, η οποία υπέστη αλυσιδωτές χρεοκοπίες, οι οποίες οδήγησαν στην κατάρρευση σχεδόν κάθε τράπεζας της χώρας, την ίδια περίοδο αναπτύχθηκε ετησίως κατά 5%. Η Αργεντινή κατά 8% και η Ρωσία πάνω από 7%. Τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν ότι υπάρχει ζωή και μετά τις χρηματοοικονομικές κρίσεις.

Βεβαίως, στην περίπτωση της Ελλάδας υπάρχουν ορισμένες ιδιαιτερότητες. Ο χαμηλός λόγος των εξαγωγών ως ποσοστό του ΑΕΠ λέγεται ότι αποκλείει την πιθανότητα ανάκαμψης που να στηρίζεται στις εξαγωγές. Το επιχείρημα αυτό, όμως, δεν είναι ισχυρό, επειδή οι κρίσεις μπορεί να οδηγήσουν σε δραστικό επαναπροσδιορισμό της οικονομίας.

Η Ινδία, επί παραδείγματι, κατάφερε να διπλασιάσει τον λόγο των εξαγωγών ως προς το ΑΕΠ μέσα σε μία δεκαετία μετά την κρίση του 1991 και τον επαναδιπλασίασε την επόμενη δεκαετία χωρίς μεγάλη υποτίμηση.

Επιπλέον, η Ελλάδα θα υποστεί υποτίμηση γιγαντιαίων διαστάσεων. Μία τέτοια αλλαγή αδιαμφισβήτητα θα δημιουργήσει νέες ευκαιρίες για εξαγωγές και θα μετατρέψει δραστηριότητες που μέχρι πρότινος δεν είχαν εμπορικό πλεονέκτημα σε εμπορικές ευκαιρίες. Ουδείς μπορεί να προβλέψει ποιες θα είναι αυτές οι εξαγωγές. Θα δημιουργηθούν, όμως, ισχυρά κίνητρα από τη σούπερ ανταγωνιστική συναλλαγματική ισοτιμία, γεγονός που είναι αδιαμφισβήτητο.

Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι κατά τα μέσα του 2013 η ελληνική οικονομία ανακάμπτει, ενώ η υπόλοιπη ευρωζώνη παραμένει σε ύφεση. Ο αντίκτυπος στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιταλία, που θα παλεύουν ακόμη με τη λιτότητα, θα είναι ισχυρός. Οι ψηφοφόροι των συγκεκριμένων χωρών θα αρχίσουν να παρατηρούν την επιτυχία της γειτονικής Ελλάδας, που όλοι μέχρι πρότινος περιφρονούσαν.

Θα αρχίσουν να διερωτώνται γιατί οι δικές τους κυβερνήσεις δεν ακολουθούν το ελληνικό παράδειγμα και θα ενταθούν οι φωνές που θα τάσσονται υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη. Με άλλα λόγια, το ελληνικό παράδειγμα θα μπορούσε να αλλάξει θεμελιωδώς τα κίνητρα των χωρών να παραμείνουν στην ευρωζώνη, ειδικότερα εάν το οικονομικό περιβάλλον εξακολουθήσει να είναι δυσμενές.

Σε αυτό το σημείο, θα επηρεαστεί και η Γερμανία. Σήμερα η Γερμανία κάνει τα ελάχιστα για να παραμείνει ενωμένη η ευρωζώνη και μάλιστα με απροθυμία. Εάν, όμως, η έξοδος γίνει ελκυστική πρόταση για τα μέλη της ευρωζώνης, τότε η Γερμανία θα βρεθεί στο στόχαστρο. Θα της ζητηθεί να δείξει μεγαλοθυμία αντί για την τρέχουσα τσιγκουνιά ως ύστατη δοκιμασία για το πόσο πολύ εκτιμά την ευρωζώνη.

Η απάντηση μπορεί να ξαφνιάσει. Ο γερμανικός λαός μπορεί ξαφνικά να συνειδητοποιήσει ότι η ευρωζώνη προσφέρει στη χώρα όχι ένα, αλλά δύο «αλόγιστα προτερήματα»: χαμηλά επιτόκια, που είναι και ο παράδεισος του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, και ανταγωνιστική συναλλαγματική ισοτιμία καθώς δένεται με πιο αδύναμους εταίρους. Σε αυτήν την περίπτωση, η Γερμανία θα πρέπει να προσφέρει στους εταίρους της μία πολύ πιο ελκυστική συμφωνία για να τους κρατήσει στην ευρωζώνη.

Αυτό το σενάριο βρίθει ειρωνικών καταστάσεων. Η Ελλάδα, που τώρα θεωρείται ο παρίας που μολύνει την ευρωζώνη, θα είναι πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος για την επιβίωση του ευρώ εάν εκδιωχθεί. Εάν η έξοδος από την ευρωζώνη δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ανάκαμψη στην Ελλάδα, τότε μπορεί να υπάρξει ο κίνδυνος μετάδοσης της… επιτυχίας. Η συνεχιζόμενη ελληνική τραγωδία μπορεί να έχει τελικά αίσιο τέλος για την Ελλάδα. Η τραγωδία, όμως, θα συνεχιστεί για την ευρωζώνη και ίσως για όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα''.

περισσότερα »

Επίθεση Τρομοκράτησης των Ελλήνων

Συντονισμένη επίθεση κατατρομοκράτησης των Ελλήνων, έχουν εξαπολύσει τραπεζίτες, συνεργαζόμενοι Ευρωπαίοι και Έλληνες πολιτικοί και τα ελεγχόμενα από αυτούς ΜΜΕ.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη σε έκταση προσπάθεια εξαπάτησης του Ελληνικού Λαού, των τελευταίων ετών.

Το θηρίο των τραπεζιτών βαριά λαβωμένο από την αποφασιστική ψήφο των Ελλήνωνστις πρόσφατες εθνικές εκλογές, προσπαθεί να τρομάξει τους πολίτες με μουγκανητά και κινήσεις των ποδιών και της…ουράς του. 


Όμως αυτήν την στιγμή κείται ανίσχυρο, αδύναμο για να κουνηθεί. Ωστόσο, οι ευρωπαίοι «εταίροι» μας και οι «Έλληνες» πολιτικοί, συνεπικουρούμενοι ορισμένα ΜΜΕ προσπαθούν να «αναστήσουν» το θηρίο εις βάρος της χώρας και των Ελλήνων.

Μας έχουν κατακλύσει με αισχρά ψέματα:

Ψέμα 1ο : Μπορεί να αποβληθεί μία χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ή την Ευρωζώνη. Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Σύμφωνα με την σχετική Ευρωπαϊκή Συνθήκη για την είσοδο ή την έξοδο μιας χώρας από την ευρωπαϊκή Ένωση, απαιτείται ομόφωνη απόφαση όλων των χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας-στόχο.

Ψέμα 2ο : Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να μην πληρωθούν μισθοί και συντάξεις, αν δεν εισπράξουμε τις δόσεις των δανείων; Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Τα έσοδα του προϋπολογισμού αρκούν για να καλυφθούν όλα τα έξοδα της Γενικής Κυβέρνησης και οι μισθοί και οι συντάξεις. Αυτό που δεν θα καλυφθεί εξ ολοκλήρου είναι οι τόκοι των τοκογλύφων. 


Αν διαγραφεί το επαχθές και επονείδιστο χρέος τότε μπορούν να καλυφθούν και οι αναλογούντες στην πραγματική οφειλή τόκοι. Προς επίρρωση των παραπάνω επισυνάπτω την σελίδα 43 του Κρατικού Προϋπολογισμού του 2011 και παραπέμπω και στις δηλώσεις Κατσέλη του Φεβρουαρίου 2012, περί ψευδών ισχυρισμών Βενιζέλου από τον Αύγουστο έως τον Δεκέμβριο του 2011, πως δεν υπήρχαν χρήματα για μισθούς και συντάξεις!

Ψέμα 3ο : Δεν φοβούνται οι ευρωπαίοι, έχουν λάβει τα μέτρα τους; Η Ελλάδα δεν έχει διαπραγματευτικό χαρτί; ΟΧΙ. Δεν είναι θέμα ευρωπαίων αλλά του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, το οποίο έχει επενδύσει και τιτλοποιήσει τα μελλοντικά έσοδα από την υπερχρέωση της Ελλάδας. 


Μία στάση πληρωμών εκ μέρους της χώρας θα τινάξει τον προγραμματισμό τους στον αέρα μαζί και τα χρηματιστήρια. Πέραν του ελλείμματος που θα προκύψει στα ταμεία των τοκογλύφων θα κατρακυλήσει και η μετοχή τους με ζημιά δυσβάσταχτη.

Τέλος παραπέμπω σε άλλες δύο χώρες που ακουμπούν στην Ευρώπη και είπαν όχι στο ΔΝΤ: Την Ισλανδία και την Τουρκία. Και οι δύο μέσα σε τρία χρόνια αφ’ ότου είπαν ΟΧΙ στο ΔΝΤ, παρουσίασαν θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Και στις δύο περιπτώσεις ασκήθηκαν τρομακτικές πιέσεις και τρομοκρατία προς τους πολίτες τους.
Αποδείχθηκε ότι η απόφασή τους ήταν σωστή.

Ναι λοιπόν στην Ευρώπη αλλά στην Ευρώπη της αλληλεγγύης και όχι στην Ευρώπη της Goldman Sachs.

Ελληνίδες και Έλληνες μην υποκύψετε στους αήθεις-ψευδεπίγραφους εκβιασμούς.

Ιωάννης Δέμος

περισσότερα »

Κάντε ότι κάνουν οι πολιτικοί!

Ενώ οι άλλοι προσπαθούν να βγάλουν άκρη και Κυβέρνηση εσείς πιστοί φίλοι μου αυτή την φορά δεν χρειάζεται να το αναλύσετε πολύ το πράγμα. Ορίστε κάτι ... χαλαρωτικό!

περισσότερα »

Ευρωπαϊκή πορεία και πράσινα άλογα!

Τους τελευταίους μήνες,  όλοι μιλούν για την Ευρωπαϊκή προοπτική, για τον μονόδρομο της Ελλάδας πρός την Ευρώπη, για την Ευρωπαϊκή οικογένεια και πολλά παρόμοια βαρύγδουπα.

Τι εννοούν πραγματικά?

Εννοούν τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης? Την οικονομική ενοποίηση της Ευρωζώνης? Τους λαούς των κρατών που βρίσκονται στην Ευρώπη? Όλα αυτά μαζί ?

Άλλοι λαοί που έγιναν αποδέκτες των ελληνικών αρχών της δημοκρατίας και που το παγκόσμιο μέγεθος του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και κουλτούρας ήταν αδύνατο να μην τους επηρεάσει θέλησαν να οικειοποιηθούν την αίγλη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού μετονομάζοντάς τον Ευρωπαϊκό.

Μελέτησαν σκληρά όλα τα σπουδαία πράγματα που ο ελληνικός πολιτισμός είχε να πει και άσχετα πως τα κατάλαβαν τα ενσωμάτωσαν στην δική τους πολιτιστική κληρονομιά η οποία τις περισσότερες φορές ήταν τόσο ελλιπής και υποτυπώδης που αναγκάστηκαν τις πραγματικά σπουδαίες ιδέες του ελληνισμού να τις ονομάσουν Ευρωπαϊκές.

Τα ίδια ισχύουν βέβαια και για ολόκληρο τον λεγόμενο «δυτικό» κόσμο ο οποίος δεν χρησιμοποιεί φυσικά την φράση Ευρωπαϊκός πολιτισμός, καθώς πολλές χώρες δεν βρίσκονται στην Ευρώπη και προτιμά να οικειοποιείται τον ελληνικό πολιτισμό λέγοντας τον δυτικό πολιτισμό.

Η αλήθεια όμως είναι μια. Ο μοναδικός γνήσιος Ευρωπαϊκός πολιτισμός είναι ο ελληνικός, αυτό χωρίς καμιά διάθεση εθνικιστική, (μέρες που είναι να μη παρεξηγηθούμε κιόλας) απλά γιατί έτυχε σ’ αυτό το κομμάτι γής, κάποιοι, κάποτε να αναπτύξουν όλα τα ιδεώδη που διέπουν σήμερα τον «ευρωπαϊκό-δυτικό πολιτισμό».

Το πρόβλημα που υπάρχει είναι η μη ταύτιση του σημερινού Έλληνα, με την κληρονομιά του. Για διάφορους λόγους που δεν θα αναπτύξω τώρα, ο σημερινός Έλληνας ή αλλιώς νεο Έλληνας δεν γνωρίζει, δεν ενδιαφέρεται και δεν έχει εντάξει στην ζωή του όλη αυτήν την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά που οι προγονοί του, του παρέδωσαν.

Είναι κυρίαρχο το θέμα της παιδείας στην Ελλάδα και οι ευθύνες τεράστιες ( άλλο θέμα αυτό ) όμως η ουσία είναι το παραπάνω.

Σαν πολίτες, έχοντας πραγματικά αφομοιώσει τον πολιτισμό μας , α﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽χαιο ελληνικιγμα που εας) όχι στο επιφανειακό επίπεδο του που πέφτει η Ακρόπολη, άλλα έχοντας νιώσει την ευθύνη για παράδειγμα που είχε ο αρχαίος Αθηναίος πολίτης στην Πόλη του, ή κατανοώντας γιατί δεν είχε θέσει το ρουσφέτι στην αρχαιο ελληνική δημοκρατία, θα διαμορφώναμε μια σύγχρονη Ελλάδα εντελώς διαφορετική απ’ την σημερινή.

Σήμερα ακούω τους πολιτικούς να λένε «θα έρθει η καταστροφή αν βγούμε απ’ την Ευρωπαϊκή οικογένεια» και σκέφτομαι τον πανικό που πιάνει τον μέσο Έλληνα.

Και πως να μην τον πιάνει πανικός. Μια ζωή την έχει βγάλει με δεκανίκια και πάτρωνες. Μια ζωή με την ελπίδα στους ξένους , πότε στους Αμερικάνους, πότε στους Άγγλους, πότε στους Γάλλους κτλ

Αναρωτιέμαι λοιπόν είναι τόσο αδιανόητο να σκεφτεί κανείς μια Ελλάδα αυτόνομη? Μια Ελλάδα που ο κάθε πολίτης δεν θα κοιτάζει την λαμογιά και την απάτη από το πιο χαμηλό επίπεδο ως το ψηλότερο. Μια Ελλάδα που πραγματικά θα εκτιμήσει όλα όσα έχει να προσφέρει και  δεν θα τα σαμποτάρει η ίδια.

Έναν Έλληνα περήφανο που δεν θα εξαντλεί την ενέργειά του στο να σκεφτεί την απατεωνιά που θα του δώσει εύκολο χρήμα ή λούφα επί πληρωμή αλλά που θα παράξει το καλύτερο γιατί μπορεί και γιατί έχει αντιληφθεί πλέον πως η κοροϊδία έχει κοντά πόδια και τελικά γυρίζει πίσω στον ίδιο με πολύ μεγαλύτερες συνέπειες.

Θέλω τέλος να φωνάξω στους πολιτικούς πως αν φρόντιζαν τόσα χρόνια την «Ελληνική Οικογένεια» αντί την «Ευρωπαϊκή» ρα ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ο ζητοτισμλλ) τώρα τώρα δεν θα είχαμε φτάσει εδώ. 

Αντί να ζητάμε εμείς να μείνουμε στην «οικογένεια» που ορίσαμε με τον πολιτισμό μας θα μας ζητούσαν οι άλλοι να μπουν.

περισσότερα »

Αλήθεια...άλλαξε το πολιτικό σκηνικό?

Οκ ψηφίσατε. 

Αυτό που αναρωτιέμαι είναι το εξής.


Από την Νέα Δημοκρατία έφυγε ο Καμμένος και έφτιαξε τους Ανεξάρτητους Έλληνες, από εκεί έφυγε η Ντόρα και έφτιαξε την Δημοκρατική Συμμαχία, επίσης από εκεί έφυγε ο Καρατζαφέρης και έφτιαξε το ΛΑΟΣ και ο Στέφανος Μάνος έφτιαξε την Δράση.

Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έφυγε η Λούκα Κατσέλη και έφτιαξε την Κοινωνική Συμφωνία και ο Στέλιος Παπαθεμελής και έφτιαξε την Δημοκρατική Αναγέννηση.

Από το ΚΚΕ έφυγαν διάφοροι (ουκ ολίγοι) και έφτιαξαν τον Συνασπισμό που έγινε ΣΥΡΙΖΑ και από τον ΣΥΡΙΖΑ έφυγε ο Φώτης Κουβέλης και έφτιαξε την Δημοκρατική Αριστερά.

Από τα παραπάνω τι καταλαβαίνει και ο πιο αδαής?

Όλοι αυτοί οι κομματικοί σχηματισμοί δεν είναι τίποτα άλλο από το ίδιο και το αυτό. Όλα αυτά τα άτομα που μέσα στα χρόνια διατέλεσαν ως μεγαλο-στελέχη των κλασσικών μεγαλο-κομμάτων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ. Κάποια στιγμή θεώρησαν πως είχαν την πολιτική δύναμη και ικανότητα να σηκώσουν δικό τους μπαϊράκι και να φτιάξουν ένα νέο κόμμα.

Αυτό όμως ούτε αλλάζει, ούτε μειώνει την συμμετοχή τους σε όλα όσα συνέβησαν από το 1974 και μετά και οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία.


Πως λοιπόν είναι δυνατόν αυτά τα άτομα σήμερα να ευαγγελίζονται κάτι το νέο και διαφορετικό όταν αποτελούν ΕΝΑ αναπόσπαστο κομμάτι από το κομματικό παρελθόν που σκλάβωσε την χώρα ?

Πως είναι δυνατόν να ελπίζουμε σε μια πραγματικά νέα πολιτική πρόταση ή έστω νέα πολιτική αντιμετώπιση των πραγμάτων όταν όλοι οι φερόμενοι ως «νέοι» πρωταγωνιστές είναι άρρηκτα δεμένοι με την κατάντια της Ελλάδας?

Είναι ποτέ δυνατόν να φτιάξεις παγωτό βανίλια με υλικά από σοκολάτα? ΟΧΙ

Έτσι δεν είναι δυνατόν να προτείνεις το νέο όταν είσαι το παλιό.

Σήμερα που οι καιροί είναι δύσκολοι ο ψηφοφόρος δεν έχει την πολυτέλεια να ψηφίζει ως πρόβατο ή λαμβάνοντας αποκλειστικά υπόψιν αυνθ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ματικ σοβαρή υπόθεση ίιτά που του λένε τα μέσα και ο ανενημέρωτος συνήθως περίγυρος του.

Οφείλει πρώτα πρώτα στον εαυτό του να διερευνήσει το θέμα. Και επειδή οι καταστάσεις που ζούμε είναι πολύπλοκες απαιτείται  ο σύγχρονος ψηφοφόρος να μελετήσει πολύ και βαθιά.

Αυτό σίγουρα είναι πολύ πιο κοπιαστικό απ’ το να παίρνει την μασημένη τροφή που του προσφέρουν τα μέσα που τελικά τον κατευθύνουν. 


Όμως αν οι ψηφοφόροι έβλεπαν τις εκλογές σαν μια πραγματικά σοβαρή υπόθεση όπως ας πούμε ένα δικαστικό αγνθ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ματικ σοβαρή υπόθεση ίιώνα που τυχόν θα καλούνταν να δώσουν στην ζωή τους, τότε σίγουρα θα έβλεπαν πως υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι με ουσία και αληθινά νέες πολιτικές προτάσεις και στάσεις.

Σίγουρα από το να εμπιστευθείς κάποιον που αποδεδειγμένα σε έχει προδώσει στο παρελθόν είναι καλύτερα να εμπιστευθείς κάποιον άγνωστο που σου δίνει την δυνατότητα να αναλύσεις την πρότασή του και που δεν έχεις ως δεδομένο την προηγούμενη προδοσία του. 


Είναι λοιπόν θέμα δικό σου να μελετήσεις και να αναλάβεις την ευθύνη όχι για την επιπολαιότητα που μέχρι τώρα ψήφιζες αλλά για την μεθοδικότητα που θα ψηφίζεις από δω και μπρος.

περισσότερα »