Μπράβο κύριοι τα καταφέρατε!

Ο ρόλος των φίλων, «συμμάχων», «εταίρων» είναι ελπίζω γνωστός διαχρονικά.

Θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε στα Βυζαντινά χρόνια ακόμα και να δούμε πως οι Σταυροφόροι της δύσης ήθελαν τόσο πολύ να «γλυτώσουν» την Κωνσταντινούπολη από τους αλλοθρήσκους Οθωμανούς που το 1204 κατέλαβαν την Πόλη ή οποία ποτέ δεν κατάφερε να επανέλθει ύστερα από αυτή την σύντομη κατοχή.

Αργότερα βέβαια οι πανταχού παρόντες φίλοι μας Γερμανοί εξασφάλιζαν στους Τούρκους οπλισμό και κανόνια προκειμένου να γίνει τελικά η άλωση της Πόλης το 1453.

Αργότερα στην ελληνική επανάσταση αφού καταχρεωθήκαμε με δάνεια και αποτελέσαμε για την δύση πάλι το μοχλό-θύμα ενάντια στους Τούρκους (οι οποίοι είχαν φτάσει στην Βιέννη) , στοχοποιηθήκαμε και εκεί που ο ελληνισμός ήταν διάσπαρτος μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία συρρικνωθήκαμε σε ένα μικρό χρεωμένο κρατίδιο το οποίο άρχισε μια σειρά πολέμους προκειμένου έστω να συμπεριλάβει όσο πιο πολύ ελληνικό πληθυσμό ήταν εφικτό.

Στους Βαλκανικούς πολέμους και αφού με αίμα καταφέραμε να μεγαλώσει κάπως η χώρα πάντα εξυπηρετώντας τους φίλους μας που ήθελαν να διαλυθεί η Οθωμανική αυτοκρατορία, πάλι μας χρησιμοποίησαν να γίνουμε ο μοχλός θύμα ενάντια στους Τούρκους και μιας και τόσο καλή δουλειά κάναμε διώχνοντάς τους από την Ευρώπη αποφάσισαν να μας στείλουν στην Τουρκία.

Μια ελληνική εκστρατεία που βασίστηκε στην ανάγκη των Ελλήνων να βοηθήσουν και να ελευθερώσουν ελληνικά εδάφη χρησιμοποιήθηκε από τους φίλους μας για να καταστρέψει τους Τούρκους.

Εν τέλει αφού οι φίλοι μας έριξαν το «τυράκι» να φτάσουμε στην Άγκυρα  άλλαξαν γνώμη φοβήθηκαν όταν φτάσαμε 80 χλμ. από εκεί πως μια Ελληνική αυτοκρατορία δεν ήταν και ότι καλύτερο και άρχισαν Γάλλοι, Ιταλοί και Γερμανοί να εξοπλίζουν μυστικά τους Τούρκους. Αποτέλεσμα γνωστό η Μικρασιατική εκστρατεία μετατράπηκε στην Μικρασιατική καταστροφή.

Αργότερα αν και ήμασταν από τις ελάχιστες χώρες που όχι μόνο αντιστάθηκαν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αλλά ανακαταλάβαμε εδάφη δικά μας στην βόρεια Ήπειρο που τελικά ποτέ δεν μας άφησαν να κρατήσουμε, αφού υποστήκαμε ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή από τους Γερμανούς τελικά δεν αποζημιωθήκαμε για όλα αυτά.

Στην συνέχεια οι φίλοι και σύμμαχοι μας έριξαν και στον εμφύλιο πόλεμο για να δέσει καλύτερα η φιλία μας.

Σήμερα λοιπόν καταφέραμε να είμαστε ο αδύναμος κρίκος. Η χώρα στην χρεοκοπία έχοντας υποθηκεύσει άγνωστο πόσες γενεές αφού 400 δις ευρώ είναι ένα χρέος που μια χώρα η οποία δεν παράγει ούτε καρφίτσες δεν είναι δυνατόν ποτέ να αποπληρώσει, στο μόνο που μπορούμε να προσβλέπουμε ως σωτηρία είναι ο ορυκτός μας πλούτος.

Οι φίλοι μας για μια ακόμα φορά μας στάθηκαν πάντα σταθεροί δανειστές χωρίς ποτέ να αρνηθούν να μας δανείσουν (παρόλο που έβλεπαν το αδιέξοδο) ώστε να φτάσουν σήμερα που η χώρα δεν έχει καμία απολύτως δύναμη και να δείξουν τυχαία τα πετρέλαια του Αιγαίου.

Η Ελλάδα χωρίς οικονομία, χωρίς ένοπλες δυνάμεις (αφού μπορεί άρματα να έχουμε αλλά δεν έχουν βλήματα) δεν είναι σε θέση παρά να δεχτεί ως τετελεσμένο την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τους φίλους μας τους Τούρκους και με τις πετρελαϊκές εταιρίες των άλλων φίλων μας των Αμερικανών.

Άντε μπας και δούμε κανένα 25% από τα πετρέλαια γιατί αλλιώς το 2050 τα ίδια θα συζητάμε.

Posted in: Κυβέρνηση,Πολιτική