Οι εκλογές έρχονται, οι πολιτικοί φεύγουν...

Οι εκλογές πλησιάζουν για μια ακόμα φορά. Είναι η πρώτη φορά μετά την αντιπολίτευση που η κοινωνική αναταραχή και η δυσπιστία των πολιτών βρίσκεται σε τόσο υψηλά επίπεδα.

Μέχρι τώρα σκοπός των «μεγάλων» κομμάτων ήταν η ενίσχυση του διπολισμού με βασικό επιχείρημα πως μια αυτοδύναμη κυβέρνηση μπορεί να φέρει εις πέρας το «έργο» της χωρίς τα εμπόδια και τις πολιτικές αντιρρήσεις μικρότερων κομματικών σχηματισμών που πιθανόν να συμμετείχαν σε μια πολυκομματική κυβέρνηση συνεργασίας.

Οι ψηφοφόροι – αν εξαιρέσουμε τον «σκληρό πυρήνα» των «μεγάλων» κομμάτων , που εντάσονται σε αυτά είτε γιατί έχουν συμφέροντα, είτε γιατί αυτοπροσδιορίζονται ως «νεοδημοκράτες» ή «πασοκτζίδες» – όσο και αν αντιστέκονταν, τελικά, πίστευαν το επιχείρημα και τελευταία στιγμή ψήφιζαν τα «μεγάλα» κόμματα σκεπτόμενοι πως δεν είναι καιρός για πειραματισμούς και πως μια αυτοδύναμη κυβέρνηση  θα έκανε «έργο» και «αλλαγές».

Στις προσεχείς εκλογές τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως όλες τις άλλες. Μια βασική παράμετρος είναι πως οι σημαντικότερες πολιτικές που θα κληθεί να εφαρμόσει αυτό το κόμμα που θα κερδίσει τις εκλογές, καθορίζονται όχι από το ίδιο αλλά από την τροϊκα.

Οι πολιτικοί κυρίως των πρώην «μεγάλων» κομμάτων για ακόμα μια φορά θα παίξουν το χαρτί της μονοκομματικής «ισχυρής» κυβέρνησης λέγοντας πως έτσι θα μπορέσουν  αυτές τις «κρίσιμες ώρες» να διαχειριστούν καλύτερα τα σημαντικά προβλήματα του τόπου.

Ψέμα βέβαια αφού οτιδήποτε σημαντικό έμεινε για την διακυβέρνηση αυτού του τόπου έχει προσδιοριστεί και τίθεται υπό τον πλήρη έλεγχο της τροϊκας.

Τα κόμματα τις αριστεράς που – δημοσκοπικά τουλάχιστον – φαίνεται να καρπώνονται μεγάλο μέρος της λαϊκής δυσαρέσκιας  φαίνεται να μην πιστεύουν και αυτά τα ίδια, τα ποσοστά που όλα μαζί έχουν. Είναι δε τέτοια η αμηχανία τους που φροντίζουν να κόψουν από πολύ νωρίς οποιαδήποτε γέφυρα θα τα συσπείρωνε σε έναν κομματικό μηχανισμό τέτοιο που να μπορούσε να κυβερνήσει.

Υπάρχει εδώ μια μοναδική ευκαιρία για τους σκεπτόμενους πολίτες που θα ήθελαν να δούν μια και καλή το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο να εξαφανίζεται.

Εφόσον οποιαδήποτε κυβέρνηση αναλάβει μετά τις εκλογές ουσιαστικά είναι μια διαχειριστική κυβέρνηση και δεν έχει την δυνατότητα να χαράξει δική της πολιτική τότε ίσως να ήταν μια καλή ευκαιρία με την ψήφο μας να κατακερματίσουμε εντελώς όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας.

Να σαμποτάρουμε συνειδητά όχι μόνο το πασοκ και την νέα δημοκρατία αλλά τους πάντες και μάλιστα να το κάνουμε σε τέτοιο βαθμό που όλοι όσοι σήμερα εμφανίζονται είτε ως μελλοντικοί σωτήρες, είτε ώς «σοβαροί πολιτικοί» να χαθούν  εντελώς από το προσκήνιο.

Ουσιαστικά δεν μας ενδιαφέρει ποια κόμματα θα είναι αυτά που θα μπουν στην βουλή και αυτό διότι θα έχουν τόσο μικρή δύναμη που θα αναγκαστούν να δημιουργήσουν μια κυβέρνηση πολυκομματικής συνεργασίας η οποία θα κληθεί να κάνει πράξη τα συμφωνηθέντα με την τρόικα όπως ακριβώς θα κάνει και το οποιοδήποτε "μεγάλο" κόμμα.

Από μια τέτοια κυβέρνηση μας ενδιαφέρει να διαθέτει τους τεχνοκράτες εκείνους που θα μπορούν να εφαρμόσουν τα συμφωνηθέντα.

Πιστεύω πως μετά από την θητεία μιας τέτοιας κυβέρνησης και αφού όλα αυτά τα πολιτικά ανδρείκελα του παρελθόντως και της οικογενειοκρατίας θα έχουν χαθεί για πάντα από την πολιτική σκηνή τότε στις επόμενες εκλογές (που σίγουρα θα έρθουν νωρίτερα από την τετραετία) θα υπάρξει η δυνατότητα για πραγματικά νέα και καθαρά πρόσωπα να βγουν στο προσκήνιο.

Σε πόσο καιρό τα νέα και καθαρά πρόσωπα θα γίνουν "νέα" και "καθαρά" είναι μια άλλη συζήτηση που σχετίζεται με την διαφθορά , τον τρόπο που δημιουργείτε και τρέφεται μέσα στον υπάρχον "δημοκρατικό" σύστημα.

Posted in: Κυβέρνηση,Πολιτική