Αλήθεια...άλλαξε το πολιτικό σκηνικό?

Οκ ψηφίσατε. 

Αυτό που αναρωτιέμαι είναι το εξής.


Από την Νέα Δημοκρατία έφυγε ο Καμμένος και έφτιαξε τους Ανεξάρτητους Έλληνες, από εκεί έφυγε η Ντόρα και έφτιαξε την Δημοκρατική Συμμαχία, επίσης από εκεί έφυγε ο Καρατζαφέρης και έφτιαξε το ΛΑΟΣ και ο Στέφανος Μάνος έφτιαξε την Δράση.

Από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έφυγε η Λούκα Κατσέλη και έφτιαξε την Κοινωνική Συμφωνία και ο Στέλιος Παπαθεμελής και έφτιαξε την Δημοκρατική Αναγέννηση.

Από το ΚΚΕ έφυγαν διάφοροι (ουκ ολίγοι) και έφτιαξαν τον Συνασπισμό που έγινε ΣΥΡΙΖΑ και από τον ΣΥΡΙΖΑ έφυγε ο Φώτης Κουβέλης και έφτιαξε την Δημοκρατική Αριστερά.

Από τα παραπάνω τι καταλαβαίνει και ο πιο αδαής?

Όλοι αυτοί οι κομματικοί σχηματισμοί δεν είναι τίποτα άλλο από το ίδιο και το αυτό. Όλα αυτά τα άτομα που μέσα στα χρόνια διατέλεσαν ως μεγαλο-στελέχη των κλασσικών μεγαλο-κομμάτων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ. Κάποια στιγμή θεώρησαν πως είχαν την πολιτική δύναμη και ικανότητα να σηκώσουν δικό τους μπαϊράκι και να φτιάξουν ένα νέο κόμμα.

Αυτό όμως ούτε αλλάζει, ούτε μειώνει την συμμετοχή τους σε όλα όσα συνέβησαν από το 1974 και μετά και οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία.


Πως λοιπόν είναι δυνατόν αυτά τα άτομα σήμερα να ευαγγελίζονται κάτι το νέο και διαφορετικό όταν αποτελούν ΕΝΑ αναπόσπαστο κομμάτι από το κομματικό παρελθόν που σκλάβωσε την χώρα ?

Πως είναι δυνατόν να ελπίζουμε σε μια πραγματικά νέα πολιτική πρόταση ή έστω νέα πολιτική αντιμετώπιση των πραγμάτων όταν όλοι οι φερόμενοι ως «νέοι» πρωταγωνιστές είναι άρρηκτα δεμένοι με την κατάντια της Ελλάδας?

Είναι ποτέ δυνατόν να φτιάξεις παγωτό βανίλια με υλικά από σοκολάτα? ΟΧΙ

Έτσι δεν είναι δυνατόν να προτείνεις το νέο όταν είσαι το παλιό.

Σήμερα που οι καιροί είναι δύσκολοι ο ψηφοφόρος δεν έχει την πολυτέλεια να ψηφίζει ως πρόβατο ή λαμβάνοντας αποκλειστικά υπόψιν αυνθ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ματικ σοβαρή υπόθεση ίιτά που του λένε τα μέσα και ο ανενημέρωτος συνήθως περίγυρος του.

Οφείλει πρώτα πρώτα στον εαυτό του να διερευνήσει το θέμα. Και επειδή οι καταστάσεις που ζούμε είναι πολύπλοκες απαιτείται  ο σύγχρονος ψηφοφόρος να μελετήσει πολύ και βαθιά.

Αυτό σίγουρα είναι πολύ πιο κοπιαστικό απ’ το να παίρνει την μασημένη τροφή που του προσφέρουν τα μέσα που τελικά τον κατευθύνουν. 


Όμως αν οι ψηφοφόροι έβλεπαν τις εκλογές σαν μια πραγματικά σοβαρή υπόθεση όπως ας πούμε ένα δικαστικό αγνθ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ματικ σοβαρή υπόθεση ίιώνα που τυχόν θα καλούνταν να δώσουν στην ζωή τους, τότε σίγουρα θα έβλεπαν πως υπάρχουν πραγματικά άνθρωποι με ουσία και αληθινά νέες πολιτικές προτάσεις και στάσεις.

Σίγουρα από το να εμπιστευθείς κάποιον που αποδεδειγμένα σε έχει προδώσει στο παρελθόν είναι καλύτερα να εμπιστευθείς κάποιον άγνωστο που σου δίνει την δυνατότητα να αναλύσεις την πρότασή του και που δεν έχεις ως δεδομένο την προηγούμενη προδοσία του. 


Είναι λοιπόν θέμα δικό σου να μελετήσεις και να αναλάβεις την ευθύνη όχι για την επιπολαιότητα που μέχρι τώρα ψήφιζες αλλά για την μεθοδικότητα που θα ψηφίζεις από δω και μπρος.

Posted in: εκλογές,Πολιτική