Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Διεθνής Διαφθορά Α.Ε. (αν έχεις χρόνο διάβαζε)

Οι ιδιαιτερότητες της γερμανικής οργάνωσης «Διεθνής Διαφάνεια», η ιστορία της, η φιλοσοφία που την διέπει, η χρηματοδότηση, οι στόχοι, οι μέθοδοι λειτουργίας, τα συμπεράσματα και η απειλή μιας «τευτονικής ευρωένωσης»

“Η Διεθνής Διαφάνεια (Transparency International) είναι μία οργάνωση, η οποία ιδρύθηκε από τους παγκοσμίως μεγαλύτερους διεφθαρμένους - δηλαδή, από όλες τις μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις του κόσμου, οι οποίες είναι «βυθισμένες» σ’ αυτήν (στο «βούρκο» της). Πρόκειται ακριβώς για το ίδιο, σαν να αναθέτει κανείς σε μία αλεπού την εποπτεία της διαφύλαξης ενός «ορνιθοτροφείου», παρακαλώντας την ταυτόχρονα να απολυμαίνει το χώρο μεθοδικά - θανατώνοντας τα ποντίκια (μυοκτονία), τα οποία τρέφονται με το, απαραίτητο για τις όρνιθες, καλαμπόκι.”

Η παραπάνω περιγραφή της «Διεθνούς Διαφάνειας» προέρχεται από τη γαλλίδα δημοσιογράφο Christian de Brie, η οποία ερεύνησε την οργάνωση το 2003, για την εκπομπή της με τον τίτλο: «Λευκά κουστούμια – Μαύρα ταμεία». Τόσο η παραπάνω αρνητική κριτική, όσο και πολλές άλλες που ακολούθησαν, βασίζεται κυρίως στο γεγονός ότι, ο «σύνδεσμος» χρηματοδοτείται «πλειοψηφικά» από τις μεγάλες βιομηχανίες, καθώς επίσης από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις.

Σύμφωνα με έρευνα του γερμανικού Spiegel (τίτλος του περιοδικού: Διεθνής Διαφάνεια - «Φύλλο Συκής» της μεγάλης βιομηχανίας), όλο και περισσότερες γερμανικές εταιρείες ανακαλύπτουν τα πλεονεκτήματα της συμμετοχής τους στην οργάνωση εναντίον της διαφθοράς. Κατά σύμπτωση δε, η εγγραφή τους ως μέλος, συμπίπτει πολύ συχνά με κάποια εισαγγελική έρευνα εναντίον τους, με την κατηγορία της διαφθοράς.

Δηλαδή, τόσο η εγγραφή τους ως μέλος, όσο και οι «δωρεές» τους, στις οποίες στηρίζεται η χρηματοδότηση της αμιγώς γερμανικής, μη κυβερνητικής οργάνωσης για την καταπολέμηση της διαφθοράς παγκοσμίως, συμβαδίζουν συνήθως χρονικά με εκείνη ακριβώς την περίοδο, κατά την οποία κατηγορούνται από τη Δικαιοσύνη για διαφθορά (άρθρο μας: Η χρεοκοπία του αμερικανικού μοντέλου, η δημιουργική λογιστική των τραπεζών, το ηθικό δίλημμα της Ευρώπης και ο κυρίαρχος του σύμπαντος 2/5/2009).

Για παράδειγμα, μόνο όταν η γερμανική εταιρεία σιδηροδρόμων (Deutsche Bahn) διαπίστωσε στο εσωτερικό της πάνω από 100 περιπτώσεις διαφθοράς (για το έτος 2000), έγινε μέλος της «Διεθνούς Διαφάνειας». Η κατασκευαστική εταιρεία Hochtief εισήλθε με τη σειρά της στην οργάνωση το Δεκέμβριο του 1999, όταν η εισαγγελία του Βερολίνου, λίγους μόλις μήνες πριν, διεξήγαγε έρευνα με την κατηγορία της «υποψίας για απάτη», σε σχέση με την ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου της πόλης.

Επίσης η Siemens έγινε μέλος του «συνδέσμου» το 1999, όταν κατηγορήθηκε για δύο μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς: για το χρηματισμό πολλών εκατομμυρίων της τότε κυβέρνησης της Ισπανίας (κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής από τη Μαδρίτη στη Σεβίλλη), καθώς επίσης για κάποια αντίστοιχη περίπτωση διαφθοράς, στον κλάδο των ιατρικών μηχανημάτων στη Νότια Κορέα. Στην ιστοσελίδα τότε της Siemens διάβαζε κανείς:

«Συμμετέχουμε ενεργητικά στη «Διεθνή Διαφάνεια» - σε μία ονομαστή, παγκοσμίου εμβέλειας μη κυβερνητική οργάνωση, για την καταπολέμηση της διαφθοράς».

Το έτος 2002, δύο σημαντικά μέλη της οργάνωσης, η ABB και η Hochtief, θεωρήθηκαν ύποπτα για συμμετοχή στο σκάνδαλο του γερμανικού σοσιαλιστικού κόμματος (SPD). Η «Διεθνής Διαφάνεια» ζήτησε βιαστικά από τις δύο μεγάλες πολυεθνικές να τοποθετηθούν σε σχέση με τις κατηγορίες, επειδή σε περίπτωση αποδεδειγμένης διαφθοράς, θα έπρεπε να τις «αποβάλλει» από μέλη – κάτι που, εξ όσων γνωρίζουμε, δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία της οργάνωσης.

«Κατηγορίες για χρηματισμό απήγγειλαν Αμερικανοί εισαγγελείς», διαβάσαμε πρόσφατα, «…εναντίον της αυτοκινητοβιομηχανίας Daimler καταγγέλλοντας την προσφορά δώρων και εκατομμυρίων δολαρίων σε ξένους αξιωματούχους, σε τουλάχιστον 22 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, προκειμένου να εξασφαλίσει κρατικά συμβόλαια.

Το κατηγορητήριο αναφέρει ότι η πολυεθνική επιχείρηση ήταν αναμεμειγμένη σε μία μακρόχρονη πρακτική δωροδοκιών, προκειμένου να εξασφαλίζει συμφωνίες στη Ρωσία, στην Κίνα, στην Τουρκία, στην Αίγυπτο, στη Νιγηρία, στο Ιράκ, στην Ουγγαρία, στην Ελλάδα, στη Λετονία, στη Σερβία, στο Μαυροβούνιο κα σε τουλάχιστον άλλες έξι χώρες, μεταξύ των ετών 1998 και 2008».

Η μεγάλη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία, επίσης μέλος της «οργάνωσης», θα πρέπει προφανώς να τοποθετηθεί σε σχέση με τις κατηγορίες - αφού δεν θα θέλει να είναι η πρώτη που θα αποβληθεί από το «Σύνδεσμο για την καταπολέμηση της διαφθοράς παγκοσμίως» (αν και, κατά την άποψη μας, μάλλον δεν ανησυχεί καθόλου).

«Ακόμη μία γερμανική εταιρεία ερευνάται με την κατηγορία της διαφθοράς», έγραφε ο γερμανικός Τύπος την αμέσως επόμενη ημέρα της «παραπομπής» της Mercedes από τις Η.Π.Α. Πρόκειται για την Ferrostahl AG, η οποία για πολλοστή φορά φαίνεται να συμμετέχει σε υποθέσεις χρηματισμού και διαφθοράς. Υποθέτουμε φυσικά ότι, εάν δεν είναι ακόμη μέλος της «Διεθνούς Διαφάνειας», θα «επανορθώσει» άμεσα, έτσι ώστε να καταπολεμήσει και αυτή με τη σειρά της τη διαφθορά στον πλανήτη.

Όπως φαίνεται εν πρώτοις λοιπόν, χωρίς να χρειασθεί να «εμβαθύνει» κανείς ιδιαίτερα, για τις μεγάλες βιομηχανίες του «εντιμότατου εταίρου» μας, ο οποίος δεν παύει ούτε στιγμή να κατηγορεί την Ελλάδα για αδιαφάνεια, η διαφθορά αποτελεί ένα ευρείας χρήσεως «εργαλείο» - ένα ουσιώδες μάθημα διοίκησης επιχειρήσεων, το οποίο θα όφειλε μάλλον να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια των ανεπτυγμένων χωρών, έχοντας εξέχουσα βαρύτητα για τους μελλοντικούς «ηγέτες».

Ποια είναι όμως ακριβώς η ιστορία της «Διεθνούς Διαφάνειας», πως ορίζεται η φιλοσοφία της, πως ενεργεί, με ποιόν τρόπο χρηματοδοτείται και ποιοι είναι οι στόχοι της; Επιθυμώντας να απαντήσουμε αναλυτικά σε όλα αυτά τα ερωτήματα, τα εξής:

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ


Ο σύνδεσμος ιδρύθηκε το 1993 στο Βερολίνο, από τον κ. P. Eigen (πρώην διευθυντή Ν. Αφρικής της Παγκόσμιας Τράπεζας), με στόχο τη διαφάνεια, καθώς επίσης την καταπολέμηση της διεθνούς «μακρο- και μικροοικονομικής» διαφθοράς σε παγκόσμιο επίπεδο, μέσω συνεργασιών. Η ιδέα της δημιουργίας μίας τέτοιας οργάνωσης προήλθε από τον ιδρυτή της ο οποίος, από τη θέση του προέδρου μίας συμβουλευτικής ομάδας για την Κένυα (συντόνιζε τα προγράμματα βοήθειας των ανεπτυγμένων οικονομιών προς τις φτωχότερες περιοχές του πλανήτη), διαπίστωσε την ύπαρξη τεράστιας «πολιτικής και λοιπής διαφθοράς», η οποία καρπωνόταν μεγάλο μέρος των χρημάτων και των ενισχύσεων.

Ο κ. P. Eigen αποφάσισε το 1993, σε συνεργασία με νέους πολιτικούς αρχηγούς από την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική, καθώς επίσης με άλλους συνεργάτες της Παγκόσμιας Τράπεζας (συνολικά 70 άτομα), να ιδρύσει στο Βερολίνο έναν Κοινωφελή Σύνδεσμο. Η πολιτική συγκυρία εκείνη την εποχή ήταν θετική για τέτοιου είδους ενέργειες, αφού πρόσφατα είχε (ατυχώς) ενωθεί η Γερμανία, ο βασικός πυρήνας της ΕΕ ήταν σε εξέλιξη, οι πόλεμοι του Κόλπου στο Ιράκ και στο Ιράν, καθώς επίσης ο εμφύλιος πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία είχαν ευαισθητοποιήσει τα πλήθη υπέρ του Δικαίου, ενώ στις Η.Π.Α. είχε εκλεγεί η δημοκρατική κυβέρνηση του B. Clinton.

Σύνδεσμος διαθέτει σήμερα παρουσία σε περισσότερες από 90 χώρες, με αντίστοιχα γραφεία. Πρόκειται για ένα τεράστιο «ιστό αράχνης», αποτελούμενο από εξέχοντα άτομα των τοπικών κοινωνιών και όχι μόνο, με απίστευτα μεγάλες δυνατότητες. Προφανώς καλύπτει με τον «ορθολογικότερο» τρόπο όλες εκείνες τις χώρες, στις οποίες δραστηριοποιούνται εξαγωγικά οι μεγάλες γερμανικές (κυρίως) βιομηχανίες (άρθρο μας: Ο ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ: Οι ανεξέλεγκτες χρηματαγορές και οι «πολυηπειρωτικές» πλέον υπερεπιχειρήσεις, είναι οι δύο συνισταμένες μίας «ύπουλης» ασθένειας η οποία, με τη βοήθεια των δημοσιονομικών κρίσεων, τείνει να εξελιχθεί σε μία παγκόσμια, θανατηφόρο επιδημία 13/1/2010), εξασφαλίζοντας τους, μεταξύ άλλων, μίας μεγάλης έκτασης «πολιτική επιρροή», με το δυνατότερο χαμηλό «κόστος διαφθοράς» - ενέργειες από τις οποίες επωφελούνται πιθανότατα και τα «τοπικά» μέλη τους, όταν συμμετέχουν στην από κοινού ανάληψη έργων.

Τα μέλη και οι συνεργάτες της οργάνωσης ανά τον κόσμο αριθμούν αρκετές χιλιάδες, ενώ στο κεντρικό του Βερολίνου εργάζονται περί τα 40 ικανότατα στελέχη – κυρίως νομικοί, οικονομολόγοι και ειδικοί στα φορολογικά συστήματα. Για παράδειγμα, στην Αργεντινή υπάρχουν 3.000 μέλη, τα οποία στελεχώνουν «περιπόλους πολιτών» που επισκέπτονται σε σταθερή βάση τις υπηρεσίες του δημοσίου της χώρας, ερευνώντας με τη μέθοδο των συνεντεύξεων περιπτώσεις διαφθοράς – ποιός υπάλληλος χρηματίσθηκε, από ποιόν και για ποιο λόγο. Στη συνέχεια, οι απαντήσεις καταγράφονται μεθοδικά από τους «ακτιβιστές» της Διεθνούς Διαφάνειας, προωθούνται στη Γερμανία για να αξιολογηθούν, ενώ κάποιες φορές δημοσιεύονται στα ΜΜΕ της χώρας.

Το Ελληνικό «υποκατάστημα» της οργάνωσης, η «Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς», δημιουργήθηκε στα τέλη Νοεμβρίου του 1996. Όπως γράφει η επίσημη ιστοσελίδα του:

«Ιδρύθηκε από μία ομάδα Πολιτών με επικεφαλής μια πολύ σημαντική προσωπικότητα της δημόσιας ζωής, την τ. Υφυπουργό Εξωτερικών, αποτελούμενη από πολιτικούς, επιχειρηματίες, δικαστικούς, επιστήμονες, στρατιωτικούς, δημοσιογράφους, δικηγόρους, γιατρούς, δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, η οποία αποφάσισε να αναμετρηθεί με τη διαφθορά.

Για αυτόν τον λόγο συστήσαμε ένα σωματείο υπό τον τίτλο «Διεθνής Διαφάνεια-Ελλάς», μέλος μίας ευρύτερης οικογένειας που ξεκίνησε λίγα μόλις χρόνια πριν το 1993 από το Βερολίνο της Γερμανίας ως παγκόσμια Μη Κυβερνητική Οργάνωση.

Επιδίωξη όλων μας ήταν και παραμένει να σταματήσει η εγκληματική αδιαφορία απέναντι σε θέματα διαφάνειας και λειτουργίας των θεσμών που επιτρέπει να γεννάται δικαίως στην κοινή γνώμη η αντίληψη της διαφθοράς και της σήψης. Στόχος μας είναι να αγωνιζόμαστε σταθερά για την αποκατάσταση των θεσμών και την καταπολέμηση της διαφθοράς. Αίτημά μας παραμένει η άσκηση της εξουσίας με ήθος και διαφάνεια.

Πολλοί φίλοι μας είπαν ότι κυνηγάμε μία χίμαιρα. Σήμερα είναι αποδεκτό ότι η διαφθορά αποτελεί γάγγραινα στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα της χώρας και είμαστε περήφανοι γιατί συμβάλλουμε καθημερινά στον πόλεμο κατά της διαφοράς».

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ

Σύμφωνα με την αντίληψη που επικρατεί στο σύνδεσμο, η επίτευξη της διαφάνειας είναι η μοναδική λύση για την καταπολέμηση της διαφθοράς, η οποία αποτελεί το «σύμπτωμα» της εσφαλμένης λειτουργίας του συστήματος. Περαιτέρω, εάν θέλει κανείς να την αντιμετωπίσει με επιτυχία, θα πρέπει να καταστρέψει το πρόσφορο έδαφος, επάνω στο οποίο «φύεται και αναπτύσσεται», μέσω:

(α) της μεθοδικής αποκάλυψης και διαφάνειας των σαθρών καταστάσεων και των τρόπων που λειτουργούν,

(β) των συνεχών ελέγχων με τη βοήθεια ανεξάρτητων επιθεωρητών,

(γ) της πειθούς και της αποδοχής, σε αντιπαράθεση τόσο με τους διαφθορείς, όσο και με τους διεφθαρμένους,

(δ) της προσεκτικής επιλογής και της «ανακύκλωσης» (rotation) του προσωπικού στις «πληγείσες» περιοχές,

(ε) του αξιώματος της προσωπικής επίβλεψης των χρηματικών συναλλαγών και, τέλος,

(στ) με την συστηματική τεκμηρίωση των διαδικασιών, ειδικά όσον αφορά τους τομείς της προσφοράς και ανάληψης δημοσίων και λοιπών «έργων».

Πάντοτε σύμφωνα με την οργάνωση, οι περισσότερες περιπτώσεις διαφθοράς λαμβάνουν χώρα στα φτωχά κράτη - όπως για παράδειγμα στη Λατινική Αμερική και στην Αφρική. Η «προμήθεια διαφθοράς» δε είναι η συνήθης προϋπόθεση για την εξασφάλιση (ανάθεση) δημοσίων επενδυτικών προγραμμάτων, τα οποία χρηματοδοτούνται με «φορολογικά έσοδα» - το ύψος της είναι ως επί το πλείστον της τάξης του 10% επί του ποσού της αξίας του έργου. Για παράδειγμα, όταν το κόστος της επένδυσης είναι ύψους 100.000.000 €, η συνήθης «προμήθεια διαφθοράς» ανάγεται στα 10.000.000 €.

«Από την άλλη πλευρά», αναφέρει επί λέξει ο Σύνδεσμος, «είναι απολύτως φυσιολογικό, για τους ξένους εκπροσώπους της κρατικής Εξουσίας ή για τους διευθυντές των επιχειρηματικών ομίλων, το να προωθούν τη διαφθορά στις φτωχές χώρες, με στόχο το δικό τους πλουτισμό». Το γεγονός αυτό είναι μάλλον προφανές αφού, η προμήθεια του 10% συνήθως υπερκαλύπτεται, με τη βοήθεια των υπερτιμολογήσεων, οι οποίες υπερβαίνουν κατά πολύ την αξία των επενδυτικών προγραμμάτων (ως εκ τούτου, μέχρι το έτος 1999, ο χρηματισμός δεν θεωρούταν αδίκημα στη Γερμανία).

Η ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ

Τα ανά τον κόσμο ξένα γραφεία («υποκαταστήματα» διεθνώς) «υπόκεινται» σε διακρατική (bilateral) και πολυκρατική (multilateral) χρηματοδότηση. Η κεντρική γερμανική οργάνωση (μητρική), προωθεί την αυτάρκεια, την ανεξαρτησία δηλαδή των διεθνών γραφείων της (θυγατρικές), επειδή θεωρεί ότι υφίστανται διαφορετικοί κανόνες διαφάνειας από χώρα σε χώρα και από κουλτούρα σε κουλτούρα. Δηλαδή, πιστεύει ότι η έννοια της διαφθοράς προσλαμβάνεται «υποκειμενικά» από κάθε χώρα, οπότε είναι σωστό να αντιμετωπίζεται «επί τόπου», με ιδιαίτερη «ευαισθησία». Το μεγαλύτερο μέρος της «οικονομικής ενίσχυσης» του κεντρικού προέρχεται από:

(α) το γερμανικό υπουργείο αναπτυξιακής βοήθειας,

(β) την Ευρωπαϊκή Ένωση (ταμείο συνοχής),

(γ) διάφορα «κοινωφελή» ιδρύματα, όπως το ίδρυμα Bertelsmann ((ΜΜΕ), το ίδρυμα Rockefeller και την Mc Arthur Foundation,

(δ) τη Γερμανική Εταιρεία για την Τεχνική Συνεργασία (GTZ),

(ε) το Πιστωτικό Ίδρυμα Ανοικοδόμησης (από την KfW δηλαδή, η οποία είχε προταθεί για την παροχή δανείου προς την Ελλάδα),

(στ) δωρεές των συνεργαζομένων επιχειρήσεων, οι οποίες συνήθως πληρώνουν ετήσια περί τα 10.000 € κατά μέσον όρο (επίσημα),

(ζ) δωρεές ιδιωτών και μελών του συνδέσμου.

(η) πρόστιμα, τα οποία διατίθενται στην οργάνωση από διάφορες Εισαγγελίες.

Η γερμανική «ομάδα» είχε ένα ετήσιο budget της τάξης των 254.000 € το 2008, σύμφωνα με τον δημοσιευμένο Ισολογισμό της, ενώ η «holding», η «μητρική» τρόπον τινά, η «Transparency International» δηλαδή διαθέτει, σύμφωνα με δικές της αναφορές (η συγκεκριμένη δεν δημοσιεύει Ισολογισμό, για κάποιον λόγο που μόνο η ίδια γνωρίζει, αλλά εμείς υποθέτουμε), ετήσιο budget περί τα 6.000.000 $ ετησίως.

ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Η «Διεθνής Διαφάνεια» δεν λειτουργεί ακριβώς όπως οι υπόλοιπες οργανώσεις (για παράδειγμα η «Διεθνής Αμνηστία»), αφού δεν ασχολείται με εξατομικευμένες υποθέσεις διαφθοράς, αλλά με τα αδύνατα σημεία στους Θεσμούς, στους Νόμους και στα «Συστήματα» των διαφόρων χωρών - τα οποία προσπαθεί να ανακαλύψει και να αναμορφώσει, συνεργαζόμενη με τις κρατικές υπηρεσίες και τους φορείς τους. Τα «εθνικά» γραφεία της (για παράδειγμα τα εντός Γερμανίας), είναι κατανεμημένα σε περιοχές και σε ομάδες εργασίας, οι οποίες δρουν αυτόνομα, ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Η οργάνωση δημοσιεύει ετήσια τις παρακάτω τρείς «εργασίες» για το θέμα της διαφθοράς:

(α) Τη λίστα της «αντιληπτής» διαφθοράς (Corruption Perceptions Index), η οποία είναι η γνωστότερη όλων – αυτή δηλαδή που κατηγοριοποιεί ετήσια τις διάφορες χώρες, ανάλογα με το μέγεθος της διαφθοράς στην Πολιτική και στη Δημόσια Διοίκηση. Η «βαθμολογία της ξεκινάει από το 0 (πλήρης διαφθορά) και φτάνει στο 10 (μηδενική διαφθορά) – το 2008 περιείχε 180 κράτη. Η λίστα αυτή, η οποία αφορά όλες τις χώρες, δημιουργείται από ένα γερμανό καθηγητή (Πανεπιστήμιο του Passau – «η αλεπού που φυλάει το κοτέτσι», κατά τη γαλλίδα δημοσιογράφο), ο οποίος αξιολογεί υφιστάμενα ερωτηματολόγια, τα οποία προέρχονται κυρίως από ξένους αναλυτές κρατών, καθώς επίσης από ξένους επιχειρηματίες.

Για παράδειγμα, το 2008 οι χώρες με τη χαμηλότερη διαφορά ήταν, κατά το Γερμανό καθηγητή, η Δανία, η Σουηδία και η Νέα Ζηλανδία (βαθμός 9,3). Η Γερμανία κατέλαβε τη 14η θέση (αν και όλες οι υποθέσεις «βιομηχανικής» διαφθοράς, οι οποίες ανακοινώνονται σχεδόν καθημερινά, αφορούν κυρίως τη χώρα αυτή), ενώ η Ελβετία την 5η (9,0).

(β) Τη λίστα των υψηλότερων πληρωμών (Bribe Payers Index), η οποία αναφέρει τις χώρες με τον υψηλότερο «χρηματισμό».

(γ) Το παγκόσμιο βαρόμετρο της διαφθοράς, για το οποίο ερωτώνται ιδιώτες, σε σχέση με το ποιοι κλάδοι και σε ποιο βαθμό «πλήττονται» από τη διαφθορά.

Η «Διεθνής Διαφάνεια» προσφέρει επίσης (στην ιστοσελίδα της) υλικό για δωρεάν λήψη, όπως ένα «βιβλίο μαγειρικής» εναντίον της διαφθοράς, μεταφρασμένο σε 25 γλώσσες. Το βιβλίο δίνει απαντήσεις σε σχέση με το πώς ενεργούν οι διαφθορείς, ποια δώρα προσφέρονται συνήθως, πως μπορεί να «αμυνθεί» ο πολίτης, σε ποιόν οφείλει κανείς να καταγγείλει το διαφθορέα ή τον διεφθαρμένο κλπ. Επίσης, εκδίδει έναν κατάλογο με διάφορες περιπτώσεις διαφθοράς, όπως και πληροφορίες για τοπικές εκδηλώσεις.

Μία από τις πλέον σημαντικές «εκδόσεις» ήταν αναμφίβολα η μελέτη σε σχέση με τη διαφθορά στο γερμανικό σύστημα υγείας, η οποία υπολογίσθηκε μεταξύ 6 και 20 δις € (στη Γερμανία υπάρχουν 16 υπουργεία υγείας, ανάλογα με τα κρατίδια και 300 «κοινωνικοί ασφαλιστικοί οργανισμοί», όπως για παράδειγμα το ΙΚΑ στην Ελλάδα).

Ο κυριότερος «διαφθορέας» του τομέα υγείας φαίνεται πως ήταν (είναι) οι φαρμακευτικές εταιρείες, οι οποίες προωθούν τα προϊόντα τους, «ενισχύοντας» γιατρούς, φαρμακοποιούς και άλλους επιστήμονες με τη δωρεάν συμμετοχή τους σε «εκπαιδευτικά» σεμινάρια, με προγράμματα υπολογιστών, με διάφορα δώρα κλπ.

Τέλος, διαπιστώθηκε μία κατακόρυφη σχεδόν ανάπτυξη στα μέλη που επέλεξαν τη συμμετοχή τους στη γερμανική «τοπική» οργάνωση, αφού από 185 συνολικά το έτος 2000, αυξήθηκαν στα 873 το 2008. Φυσικά, τα ονόματα των επιχειρήσεων που εμφανίζονται στον κατάλογο των μελών, είναι τα πλέον «επώνυμα» στη χώρα – με τη Siemens, την Daimler, την ABB, την Deutsche Bahn, την Fraport κλπ (όλες έχουν κατηγορηθεί για διαφθορά) να συνεχίζουν να είναι ανάμεσα τους.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ

Είναι προφανές ότι, παρά τις όποιες «ατασθαλίες», η «Διεθνής Διαφάνεια» έχει κάποια θετικά αποτελέσματα σε σχέση με την καταπολέμηση της διαφθοράς, αφού οι περισσότερες χώρες δεν επιθυμούν να εμφανίζεται το όνομα τους στις πρώτες θέσεις της λίστας των διεφθαρμένων. Έτσι, ο ΟΟΣΑ ευρίσκεται στο πλευρό της οργάνωσης, ενώ η υπογεγραμμένη από τα περισσότερα μέλη του «σύμβαση» προβλέπει αυστηρότατες ποινές τόσο για τον ενεργητικό, όσο και για τον παθητικό χρηματισμό. Όσο θαυμαστή και να είναι όμως η προσπάθεια της οργάνωσης, καθώς επίσης η βοήθεια που της παρέχει ο ΟΟΣΑ, η διαφθορά δεν φαίνεται να ανθεί λιγότερο.

Για παράδειγμα, οι Η.Π.Α. προωθούν σταθερά κάθε εθνική και διεθνή πρωτοβουλία για την καταπολέμηση της διαφθοράς – επομένως και τη «Διεθνή Διαφάνεια». Εκτός αυτού, διαθέτουν έναν ομοσπονδιακό νόμο, με την ονομασία «Federal Corrupt Practice Art», ο οποίος «ανάγει» το χρηματισμό ενός υπαλλήλου ή μίας ξένης δημόσιας υπηρεσίας, σε μία «παράβαση» κατά την αμερικανική νομοθεσία (με βάση τη συγκεκριμένη νομοθεσία κατηγορείται σήμερα από τις Αμερικανικές Αρχές η Mercedes). Από την άλλη πλευρά όμως (γεγονός που συμβαίνει και σε πολλές άλλες βιομηχανικές χώρες), οι Η.Π.Α. επιδιώκουν την αύξηση των εξαγωγών τους με κάθε μέσον. Υπάρχει λοιπόν ένας «διεθνής ανταγωνισμός διαφθοράς», καθώς επίσης μία εσωτερική «σύγκρουση συμφερόντων» - μία αντίφαση δηλαδή, η οποία επιζητεί την επίλυση της.

Στα πλαίσια αυτά, η κυβέρνηση της Ουάσινγκτον (άλλες επίσης), «αναγκάστηκε» να εφεύρει ένα τέχνασμα, με τη βοήθεια του οποίου κατάφερε να εξισορροπήσει τα αντιμαχόμενα συμφέροντα. Απλούστατα, επέτρεψε στη «διαπλανητική» βιομηχανία της, στο πολυεθνικό εμπόριο και στους χρηματοπιστωτικούς διεθνείς ομίλους, να εγκατασταθούν σε έναν αμερικανικό φορολογικό παράδεισο (Virgin Islands of the USA), ιδρύοντας τις ονομαζόμενες «εταιρείες διεθνών πωλήσεων» (foreign sales corporations). Οι εταιρείες λοιπόν αυτές, ουσιαστικά υποκαταστήματα των εγκατεστημένων στις Η.Π.Α., είναι εκείνες που χρηματίζουν τους διεθνείς «συνεργάτες» τους - προφανώς από «Μαύρα Ταμεία», εμβάζοντας τα απαιτούμενα ποσά από το φορολογικό παράδεισο που έχουν την έδρα τους.

Κατ’ επέκταση, όλα λειτουργούν εντός του υφιστάμενου νομικού πλαισίου, αφού ο ομοσπονδιακός νόμος ισχύει μόνο για τις αμερικανικές εταιρείες και όχι για τα υποκαταστήματα τους στα Virgin Islands, τα οποία υπάγονται στην τοπική νομοθεσία. Εκτός αυτού, στη λίστα διαφθοράς της «Διεθνούς Διαφάνειας» δεν εμφανίζονται «ενισχυμένα» οι Η.Π.Α., έχοντας υιοθετήσει την παραπάνω πρακτική - μέσω της οποίας «εξήγαγαν» τη διαφθορά, χωρίς να χρειαστεί καν να την καταπολεμήσουν: πιστοί στη νομοθεσία τους, αλλά όχι εις βάρος των εξαγωγικών τους επιδόσεων.

Οι Ευρωπαίοι φυσικά (Γερμανοί, Βρετανοί κλπ) συμπεριφέρονται αντίστοιχα, με τη «βοήθεια» των φορολογικών παραδείσων, όπως των Bahamas, του Curacao και του Jersey. Στους «παραδείσους» αυτούς ιδρύουν δήθεν αυτόνομες offshore εταιρείες, καταστρατηγώντας τις αναληφθείσες υποχρεώσεις τους απέναντι στον ΟΟΣΑ, καθώς επίσης στην «εθνική» τους φορολογική νομοθεσία – η οποία, όπως έχουμε πολλές φορές τονίσει αναλύοντας την έννοια της φοροαποφυγής, «αναγκάζεται» να επιβαρύνει όλο και περισσότερο τους μισθωτούς εργαζομένους, καθώς επίσης τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (τα ποντίκια που αρκούνται στο καλαμπόκι), οδηγώντας το σύστημα, αργά αλλά σταθερά, σε πλήρη εκτροχιασμό.

Το παράδειγμα που ακολουθεί (πηγή: J.Ziegler) είναι χαρακτηριστικό της παραπάνω «μεθοδολογίας»:

Ένα γαλλικό δικαστήριο όφειλε να αποφασίσει για την περίπτωση ενός γενικού διευθυντή της εταιρείας «Dumez-Nigeria», ο οποίος εμφανιζόταν σαν ύποπτος για τη «διοχέτευση» 60.000.000 $, μέσω ενός φορολογικού παραδείσου, με στόχο το χρηματισμό κάποιων Νιγηριανών στρατηγών και υψηλόβαθμων δημοσίων υπαλλήλων. Ο εισαγγελέας, καθώς επίσης ο ιδιώτης-κατήγορος, είχαν την άποψη ότι, η «Dumez-Nigeria» ήταν μέρος της «Dumez-France», ότι η Γαλλία είχε συνυπογράψει τη συνθήκη του ΟΟΣΑ εναντίον της διαφθοράς και πως το «έμβασμα» του γενικού διευθυντή, μέσω της θυγατρικής γαλλικής στο Λάγκος, ήταν παράνομο.

Εν τούτοις, το δικαστήριο αποφάσισε διαφορετικά, επειδή ο κατηγορούμενος «απέδειξε» ότι η «Dumez-Nigeria» ήταν μία αυτόνομη, ανεξάρτητη εταιρεία, η οποία λειτουργούσε σε μία χώρα που δεν είχε υπογράψει τη συνθήκη εναντίον της διαφθοράς. Επομένως, ο αποδεδειγμένος «χρηματισμός» δεν συνιστούσε παράβαση του ισχύοντος γαλλικού νόμου, οπότε η κατηγορία ήταν ανυπόστατη.

Ο γενικός διευθυντής αθωώθηκε από το Γαλλικό δικαστήριο, ενώ η υπόθεση της διαφθοράς καταλογίσθηκε στη Νιγηρία και όχι στη Γαλλία – φυσικά το ίδιο ισχύει και για τη θέση των δύο χωρών στη λίστα της διαφθοράς, την οποία εκδίδει η «Διεθνής Διαφάνεια» από το Βερολίνο. Δηλαδή, επειδή η Γαλλία ή οι άλλες «οργανωμένες» χώρες έχουν την τεχνική δυνατότητα να «εξάγουν» τη διαφθορά μέσω θυγατρικών εταιρειών σε άλλες χώρες, θεωρούνται λιγότερο διεφθαρμένες από τα υπόλοιπα κράτη (όπως για παράδειγμα την Ελλάδα), τα οποία δεν διαθέτουν αυτούς τους «εκλεπτυσμένους» εξαγωγικούς μηχανισμούς διεφθαρμένων συνειδήσεων.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ & ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ

Χωρίς καμία αμφιβολία, ένα από τα μεγαλύτερα όπλα των Η.Π.Α. είναι το ΔΝΤ (άρθρο μας: ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ: Το κυριαρχικό δόγμα του αμερικανικού μονοπωλιακού καπιταλισμού, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ΔΝΤ, οι κρυφές «παγίδες» του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου και οι κίνδυνοι για την Ελλάδα 14/3/2010), σε συνδυασμό με την Παγκόσμια Τράπεζα – μία άλλη τεράστια πηγή «σκοτεινής» δύναμης. Επόμενο είναι οι οικονομολόγοι, τους οποίους προβάλλει όσο καμία άλλη χώρα στον κόσμο - «μεταλλάσσοντας» τους σε «διεθνείς αστέρες» παγκόσμιας εμβέλειας και «γκεμπελικής» επιρροής. Το ίδιο συμβαίνει και με τα υπόλοιπα «χρηματοπιστωτικά εργαλεία», μεταξύ των οποίων οι «αλάνθαστοι» επενδυτές (W.Buffet, G.Soros) και οι διευθύνοντες μεγάλων «χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων», οι οποίοι δραστηριοποιούνται μέσω της Wall Street σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η «διαδικασία» αυτή ολοκληρώνεται κατά κάποιο τρόπο, ενισχύεται καλύτερα από τις μονοπωλιακές εταιρείες αξιολόγησης (άρθρο μας: ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ: Standard & Poor’s, Moody’s, Fitch Rating - ένα απίστευτα ισχυρό ολιγοπώλιο αξιολογεί αυθαίρετα, βαθμολογεί ανεξέλεγκτα και κυβερνάει απολυταρχικά, με έδρα την πρωτεύουσα του μονοπωλιακού καπιταλισμού, την παγκόσμια οικονομία 7/12/2009), τα ΜΜΕ (Bloomberg, Financial Times, Wall Street Journal), καθώς επίσης από τις ελεγκτικές (Price Waterhouse & Coopers κλπ), συμβάλλοντας τα μέγιστα στην «υπόγεια» επιρροή των Η.Π.Α. ανά τον κόσμο.

Για παράδειγμα, η Bloomberg δημοσιεύει μία αρνητική είδηση για τα οικονομικά της Ελλάδας, ακολουθεί η «ανάλυση» ενός διεθνούς αστέρα, όπως του κ. «Roubini Global Economics», επεμβαίνουν συνήθως αμέσως μετά οι εταιρείες αξιολόγησης, υποτιμώντας την πιστοληπτική της ικανότητα, μεσολαβούν κάποιες εκθέσεις χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων για το κυκλοφοριακό της σύστημα, τις τράπεζες της δηλαδή, «αναπτύσσονται» επιθετικά οι επενδυτές (Hedge Fund κλπ), η χώρα-στόχος οδηγείται στο μονόδρομο της απεγνωσμένης αναζήτησης χρηματοδότησης, πληρώνοντας αστρονομικά επιτόκια και στο τέλος εμφανίζεται ο «λευκός ιππότης» - με τη μορφή του ΔΝΤ το οποίο, συνεπικουρούμενο από την Παγκόσμια Τράπεζα, ολοκληρώνει θαυμαστά τη λεηλασία της, «διαιωνίζοντας» την.

Η χώρα που έχει τοποθετηθεί στο στόχαστρο (άρθρο μας: ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΥΚΛΩΝΑ: Η Ελλάδα στο επίκεντρο της αμερικανό-ευρωπαϊκής διαμάχης, τα σφάλματα μας, οι «αλλότριες» ευθύνες και ο υπερπληθωρισμός ομολόγων, ο οποίος φαίνεται να εξελίσσεται σε μία καταστροφική πανδημία 23/1/2010), για λόγους που σπάνια είναι κατανοητοί για την ίδια, «μπαίνει στον ορό», οι κάτοικοί της διασύρονται, μαστιγώνονται αλλά και «αυτομαστιγώνονται», ενώ ήδη έχει ξεκινήσει «σιωπηρά» η εκστρατεία διασυρμού, κατατρεγμού, λεηλασίας και υποδούλωσης της επόμενης (Πορτογαλία κλπ) – κάποιες φορές με απώτερο στόχο μία πολύ πιο ισχυρή χώρα (ενδεχομένως σήμερα τη Μ. Βρετανία, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία ή τη Γερμανία).

Εν τούτοις, υπάρχουν και άλλες χώρες, οι οποίες διαθέτουν ανάλογα όπλα για να μπορέσουν να σταθούν στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Μία από αυτές είναι κατά τα φαινόμενα η Γερμανία, η οποία στηρίζει την οικονομική της δύναμη στη βαριά βιομηχανία – σε καμία περίπτωση στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα, στο οποίο ανέκαθεν υστερούσε απελπιστικά απέναντι στις Η.Π.Α. (αλλά και απέναντι στη Μ. Βρετανία η οποία, μεταξύ άλλων, «στεγάζει» το 80% των ευρωπαϊκών hedge fund).

Αυτού του είδους όμως η βιομηχανία αναπτύσσεται διεθνώς με τη βοήθεια της διαφθοράς, αφού η ανάληψη έργων προέρχεται κυρίως από τους δημόσιους τομείς των κρατών – από τα κατασκευαστικά έργα και από τις «κοινωφελείς» επενδύσεις. Επομένως, ήταν απαραίτητη η λειτουργία μίας «οργάνωσης», η οποία θα μπορούσε να επιβλέπει τη διαφθορά, ελέγχοντας ή κατευθύνοντας την, με στόχο την αποκόμιση των μεγαλυτέρων δυνατών ωφελειών.

Σήμερα, η ίδια αυτή οργάνωση εφοδιάζει παράλληλα τη Γερμανία με πλήθος πληροφορίες οι οποίες, με την κατάλληλη «χρήση» τους, δημιουργούν πολλαπλές ωφέλειες. Για παράδειγμα, οι πληροφορίες χρησιμεύουν αναμφίβολα στην ανάληψη δημοσίων έργων με τις χαμηλότερες δυνατές «προμήθειες διαφθοράς», στον ανταγωνισμό απέναντι στους άλλους «διαφθορείς» (η Siemens κατάφερε να αποκτήσει μία σχεδόν μονοπωλιακή θέση στη χώρα μας, «εκδιώκοντας» πολλές αμερικανικές εταιρείες), στην απειλή αυτών που αρνούνται να υποκύψουν στις εντολές της ηγέτιδας οικονομικής δύναμης της Ευρώπης, στη δημιουργία «δικτύων εθνικών μειοδοτών» (ατόμων δηλαδή που προδίδουν τις χώρες τους, για ίδιο όφελος), στο διασυρμό της χώρας που αντιδράει στη λεηλασία της (για παράδειγμα, με το δάχτυλο της Αφροδίτης της Μήλου) και σε πολλά άλλα, τα οποία πολύ εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς.

Ολοκληρώνοντας, σε σχέση με τα σημερινά γεγονότα και την Ελλάδα, θεωρούμε ότι η χώρα μας θα πρέπει πάση θυσία να αποφύγει την «εγκληματική» χρηματοδότηση «ύστατης στιγμής» που της έχει έντεχνα προταθεί - τόσο από την «Τευτονική Ευρωένωση», όσο και από το ΔΝΤ. Είναι πλέον φανερό σε όλους πως ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μπορούσε να μας οδηγήσει αιώνες πίσω - στο σκοτεινό μεσαίωνα, υποδουλώνοντας μας ακόμη μία φορά.

Φυσικά υποθέτουμε ότι, καμία κυβέρνηση δεν θα ήθελε να είναι ένοχη ενός τέτοιου «εθνικού εγκλήματος» - επίσης πως η σημερινή θα κάνει ότι είναι δυνατόν, με την πλήρη συναίνεση όλων των Ελλήνων, όχι απλά για να αποφύγει την απίστευτα «δηλητηριώδη οικονομική ένεση» που της προσφέρθηκε, αλλά και για να εκδιώξει όλους τους «εισβολείς» από την επικράτεια της, όπως και αν αυτοί ονομάζονται. Ιδιαίτερα τους αμετανόητους «διαφθορείς συνειδήσεων», με το λευκό χιτώνα της αγνότητας, όπως και τους υπόλοιπους «διεθνείς αστέρες», οι οποίοι λάμπουν μόνο στα σκοτεινά στερεώματα, τα οποία έχουν μεθοδικά οι ίδιοι προκατασκευάσει.

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει σε προηγούμενες αναλύσεις μας, υπάρχουν αρκετές δυνατότητες για να αποφύγει ένα κράτος την οριστική του χρεοκοπία (μεταξύ άλλων: Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ: Η ανάγκη περιστολής των κρατικών δαπανών, η «συγκράτηση» των αμοιβών, η εξισορρόπηση του εμπορικού ισοζυγίου, η κερδοφορία των εθνικών επιχειρήσεων, ο περιορισμός των δημοσίων επενδύσεων και οι απαιτήσεις μας από την ΕΕ 30/1/2010), η οποία φυσικά και δεν είναι επιθυμητή – το ίδιο ανεπιθύμητη είναι και η εγκατάλειψη της Ευρωζώνης εκ μέρους οποιουδήποτε κράτους-μέλους, εφόσον βέβαια παραμείνει η ΕΕ μία Ένωση Ελεύθερων Δημοκρατικών Κρατών, μία Ευρώπη των Πολιτών της καλύτερα.

Εν τούτοις, τόσο η χρεοκοπία, όσο και η έξοδος από μία ενδεχόμενη «Τευτονική Ευρωένωση» (κατά την άποψη μας, το δυστύχημα θα «συνέβαινε» με σιγουριά, εάν εκλεγόταν Γερμανός στη θέση του προέδρου της ΕΚΤ – κάτι που πρέπει με κάθε τρόπο να εμποδιστεί από όλες τις χώρες της ΕΕ), είναι ενέργειες που χωρίς καμία αμφιβολία θα προτιμούσαμε ανεπιφύλακτα, από τη λεηλασία και την υποδούλωση της χώρας μας σε ξένους εισβολείς.

Φυσικά, θα αντιδρούσαμε εξ ίσου «αποτρεπτικά» στην ενδεχόμενη υποδούλωση μας, είτε αυτή θα αφορούσε τη σημερινή «Πρωσική Γερμανία», η οποία φαίνεται ότι «ξεπέρασε» τελικά το εγκληματικό παρελθόν της, το «σύμπλεγμα» της, όπως το προσδιορίζουν διάφορα γερμανικά ΜΜΕ (παρουσιάζοντας στην πρόσφατη σύνοδο της ΕΕ τον πραγματικό, ψυχρό και ανελέητο Εαυτό της, μέσω της «Σιδηράς Καγκελαρίου» της – γεγονός που μας «ανάγκασε» να σκεφθούμε εάν τυχόν «εγκυμονεί» το νέο δικτάτορα), είτε την οποιαδήποτε άλλη υπερδύναμη.

Βασίλης Βιλιάρδος (copyright)

Αθήνα, 27. Μαρτίου 2010

viliardos@kbanalysis.com

Ο κ. Β. Βιλιάρδος είναι οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου

Αναδημοσίευση από το http://kgrek.blogspot.com

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Το 6% είναι καταστροφικό

Το τελευταίο καιρό γίνεται λόγος για το πόσο «καταστροφικό» είναι για την Ελλάδα (αλλά και γενικά για οποιαδήποτε χώρα) να δανείζεται με επιτόκια πλέον και πάντως κοντά στο 6%.

Δημοσιογράφοι, πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές δεν χάνουν ευκαιρία να μας πληροφορούν πως με τέτοιες συνθήκες δανεισμού η χρεοκοπία της χώρας μας είναι δεδομένη.

Επειδή μια εικόνα είναι όντως όσο χίλιες λέξεις στο παρακάτω γράφημα παρουσιάζω τις συνθήκες δανεισμού των τραπεζών, των κρατών (ανάλογα με την οικονομία τους) και τέλος των πολιτών.


Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι το μόνο ίδρυμα που μπορεί να τυπώνει Ευρώ. Ένα νόμισμα το οποίο πρακτικά δεν έχει καμία αξία πέραν της αξίας που όλοι μας συμφωνούμε να του δίνουμε.

Έτσι η ΕΚΤ «πουλάει» χαρτονομίσματα στις Τράπεζες με τόκο 1%. Ακούγετε λίγο αλλά αν σκεφτεί κανείς πως η αξία των χαρτιών είναι μηδαμινή μάλλον είναι πάρα πολύ!

Στην συνέχεια οι Τράπεζες έχοντας «αξιολογήσει» τις διάφορες οικονομίες των κρατών δανείζουν (περίπου και όχι σε απόλυτα ποσοστά) αντίστοιχα:

Σε υγιείς οικονομίες , χώρες δηλαδή με μικρά ελλείμματα και μεγάλες παραγωγικές επιδόσεις γύρω στο 3%. Μια τέτοια χώρα είναι η Γερμανία.

Σε προβληματικές οικονομίες, χώρες δηλαδή που έχουν μεγάλα ελλείμματα και που οι παραγωγικές τους επιδόσεις δεν είναι μεγάλες, με ένα ποσοστό γύρω στο 6%. Μια τέτοια χώρα είναι η Ελλάδα.

Σε οικονομίες τριτοκοσμικών χωρών, Δηλαδή χώρες που τα ελλείμματα έχουν εκτοξευθεί, δεν υπάρχει παρά υποτυπώδεις παραγωγική διαδικασία κτλ με ποσοστά πλέον του 10%. Μια τέτοια χώρα είναι η Ουγκάντα.

Τέλος όπως θα παρατηρήσετε στο γράφημα είναι οι Πολίτες. Ποιοι πολίτες; Μα εσείς και εγώ βέβαια. Σε μας λοιπόν τους πολίτες υπάρχουν 2 ήδη δανεισμού. Τα τραπεζικά δάνεια που δίνονται με επιτόκια γύρω στο 6% και βέβαια οι πιστωτικές κάρτες στις οποίες οι φιλικές μας τράπεζες ζητούν τόκο γύρω στο 18%.

Άρα λοιπόν στην καλύτερη περίπτωση μπορείτε να θεωρείται τον εαυτό σας έναν μη παραγωγικό άνθρωπο , ένα κομμάτι προβληματικής οικονομίας, το οποίο δανείζεται με το (κατ΄ ομολογία των ιθυνόντων ) καταστροφικό ποσοστό 6% και στην χειρότερη περίπτωση θα πρέπει να σας προβληματίσει το γεγονός πως οι φιλικές τράπεζες σας δανείζουν με όρους σχεδόν 2 φορές δυσμενέστερους από ότι δανείζουν τις κατεστραμμένες (από τους ίδιους) τριτοκοσμικές οικονομίες.

Έτσι λοιπόν την επόμενη φορά που ένας πολιτικός, δημοσιογράφος, αναλυτής οικονομικών σας μιλήσει για το πόσο καταστροφικός είναι ο δανεισμός με 6% τόκο, υπενθυμίστε του τους όρους με τους οποίους σας δανείζουν οι Τράπεζες οι οποίες βέβαια πληρώνουν μόνο 1% για τα χαρτάκια που τυπώνει η ΕΚΤ.

Εκτός ελληνικής «Επικράτειας» οι Κυκλάδες!


Εισήγηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου ανάβει το πράσινο φως σε κάθε είδους καταπατητές, με το σκεπτικό ότι το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει ιδιοκτησία στα Κυκλαδονήσια, αφού εκεί το ελληνικό κράτος δεν διαδέχθηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία.


Την ελληνική Ιστορία ξαναγράφει αυτές τις ημέρες ο Αρειος Πάγος, εγείροντας άμεσα θέμα δημόσιου οικονομικού και περιβαλλοντικού συμφέροντος, αλλά και έμμεσα ζήτημα εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο.
Οι επίμαχες αποφάσεις του Αρείου Πάγου θα κρίνουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς στις Κυκλάδες και στα νησιά του Αιγαίου.

Εισήγηση αρεοπαγίτη αποδέχεται αίτηση αναίρεσης ιδιώτη υιοθετώντας το σκεπτικό του ότι στα νησιά του Αιγαίου και ιδίως στις Κυκλάδες το ελληνικό Δημόσιο δεν διαδέχθηκε το οθωμανικό και ως εκ τούτου οποιαδήποτε έκταση που δεν ανήκει στην ιδιοκτησία ιδιώτη, είτε πρόκειται για αγρό, είτε για αιγιαλό, είτε ακόμα και για ολόκληρο ακατοίκητο νησί-βραχονη­σίδα, μπορεί να περιέλθει μέσω χρησικτησίας στην κυριότητα κάθε καταπατητή.

Επί της υπόθεσης η απόφαση του Αρείου Πάγου αναμένεται να εκδοθεί σε λίγες εβδομάδες. Εφόσον γίνει δεκτή η εισήγηση, θα αποκτήσει χαρακτήρα νομολογίας επιφέροντας ολοκληρωτική ανατροπή στο ισχύον ιδιοκτησιακό καθεστώς των Κυκλάδων και άλλων νησιών του Αιγαίου.

Αυτό σημαίνει ότι αφενός χιλιάδες καταπατητές δημόσιων εκτάσεων και βραχονησίδων θα μπορούσαν να αποκτήσουν μέσα σε μια νύχτα ισχυρό νομιμοποιητικό έρεισμα, ενώ δεν αποκλείεται να ξεκινήσει και μια άνευ προηγουμένου βιομηχανία καταπατήσεων στα νησιά, με ανυπολόγιστες οικολογικές και οικονομικές συνέπειες.

Επιπλέον η αμφισβήτηση των έννομων δικαιωμάτων ιδιοκτησίας του Δημοσίου επί ολόκληρων βραχονησίδων ενδέχεται να τις καταστήσει γκρίζα ζώνη της επικράτειας, μέσω της κερκόπορτας της καταπάτησης ιδιωτικής ιδιοκτησίας.

Οι κίνδυνοι από το ενδεχόμενο επικράτησης μιας τέτοιας απόφασης στο ανώτατο δικαστήριο θεωρούνται μεγάλοι, αφού είναι γνωστό ότι εδώ και πολλές δεκαετίες ισχυρά συμφέροντα στις Κυκλάδες και αλλού επιθυμούν τη νομιμοποιηση καταπατημένων.

Την ίδια στιγμή άλλη εισήγηση από έτερο αρεοπαγίτη για παρόμοιο ζήτημα, η οποία μάλιστα συζητήθηκε την ίδια ημέρα στον Αρειο Πάγο, καταλήγει στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα και προτείνει την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης του ιδιώτη.

Οι υποθέσεις
Ειδικότερα, στον Αρειο Πάγο στη συνεδρίαση της 3ης Μαρτίου του 2010 συζητήθηκαν δύο αναιρέσεις ιδιωτών κατά του ελληνικού Δημοσίου και οι αποφάσεις τους θα κρίνουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των Κυκλάδων.

Η πρώτη υπόθεση αφορούσε την αίτηση αναίρεσης της εταιρείας «Δ. Μ. ΑΕ», η οποία διεκδικεί μαζί με άλλους έκταση περίπου 85.000 στρεμμάτων στην Καλντέρα της Σαντορίνης στη θέση Ακρωτήρι.
Στην εισήγηση για τη συγκεκριμένη υπόθεση προτείνεται η απόρριψη της αίτησης με την αιτιολογία ότι το ελληνικό Δημόσιο είναι κύριος στα νησιά των Κυκλάδων, επομένως και στη Σαντορίνη, λόγω της διαδοχής του οθωμανικού δημοσίου από το ελληνικό. Το ίδιο άλλωστε είχε δεχθεί και η απόφαση του Εφετείου Αιγαίου, η οποία μάλιστα έκανε και διεξοδική αναφορά στο νομικό και ιστορικό ιδιοκτησιακό καθεστώς των Κυκλάδων.

Στη δεύτερη υπόθεση μήλον της Εριδος μεταξύ ιδιωτών και ελληνικού Δημοσίου είναι δύο βραχονησίδες μεταξύ Πάρου και Αντιπάρου. Το Τουρκονήσι ή Τούρλος ή Τούρνα έκτασης 33.390 τ.μ. και το Πρασσονήσι ή Αγιος Νικόλαος έκτασης 8.000 τ.μ.

Στην εισήγηση της υπόθεσης από τον προεδρεύοντα αεροπαγίτη λόγω απουσίας του προέδρου από τη συζήτηση, προτάθηκε να γίνει δεκτή η αίτηση αναίρεσης του ιδιώτη με κύρια αιτιολογία ότι στις Κυκλάδες και στα νησιά του Αιγαίου το ελληνικό Δημόσιο δεν διαδέχθηκε το οθωμανικό και επομένως οι βραχονησίδες δεν ανήκουν στην κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου αλλά του ιδιώτη καταπατητή.

Το σκεπτικό αυτό μεταξύ άλλων στηρίζεται στο «πασίδηλο» γεγονός ότι κατά την Τουρκοκρατία οι Κυκλάδες αποτελούντο από ιδιωτικές γαίες και δεν θεωρήθηκαν ότι περιήλθαν στον σουλτάνο. Μάλιστα η απόδειξη αυτή συγκαταλέγεται στα διδάγματα της κοινής πείρας.

Οι κίνδυνοι
Εφόσον ο Αρειος Πάγος αποδεχτεί την εισήγηση η απόφαση θα αποτελεί νομολογία με σοβαρότατες συνέπειες:

1. Εκατομμύρια στρέμματα εκτάσεων στα νησιά του Αιγαίου, ακόμα και σε σημεία ιδιαίτερης πολιτικής ή περιβαλλοντικής σημασίας όπως ο αιγιαλός, οι βραχονησίδες ή οι προστατευόμενες περιοχές που διεκδικούνται εδώ και χρόνια από ισχυρά οικονομικά συμφέροντα θα αποδοθούν στους καταπατητές τους.

2.Πιθανόν μια νέα ανεξέλεγκτη βιομηχανία καταπατήσεων θα ξεκινήσει με απρόβλεπτες επιπτώσεις, οικοπεδοποιώντας και τσιμεντοποιώντας κάθε ελεύθερη έως σήμερα έκταση γης στις Κυκλάδες ή άλλα νησιά. Οποιοσδήποτε θα μπορεί να καταπατήσει και ύστερα από μερικά χρόνια να διεκδικήσει λόγω χρησικτησίας οποιαδήποτε έκταση δεν ανήκει σήμερα σε κάποιον.

3.Η έλλειψη ιδιοκτησιακού καθεστώτος -αν και όχι κυριαρχίας γιατί αυτή δεν φαίνεται να αμφισβητείται άμεσα- σε μια σειρά βραχονησίδων μπορεί να εγείρει κατά μια ακραία εκδοχή ακόμα και νέου τύπου εθνικά θέματα.

Για δημόσια γη στη Σύρο: Η παγωμένη υπόθεση και οι... συμπτώσεις

Μια λεπτομέρεια, η οποία φαίνεται να αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον υπό τις παρούσες εξελίξεις, είναι ότι στον Αρειο Πάγο έφτασε πριν από δύο χρόνια και μια τρίτη υπόθεση αναίρεσης, η οποία είχε συζητηθεί στις 21 Μαΐου 2008.

Τότε διάδικοι ήταν το ελληνικό Δημόσιο και ο Γ.Δ., ο οποίος διεκδικούσε δημόσια έκταση στη Σύρο.

Το παράδοξο είναι ότι για την υπόθεση εκείνη που συζητήθηκε προ διετίας δεν έχει εκδοθεί ακόμα απόφαση, κάτι το οποίο θεωρείται πρωτοφανές στα χρονικά του Αρείου Πάγου, όπου οι αποφάσεις δημοσιεύονται το αργότερο εντός έξι μηνών από τη συζήτηση μιας υπόθεσης.

Η σύμπτωση είναι ότι και σε αυτή την υπόθεση η εισήγηση έγινε από τον ίδιο αεροπαγίτη - προεδρεύοντα λόγω απουσίας προέδρου, ο οποίος με ανάλογο σκεπτικό είχε προτείνει και πάλι την αποδοχή της αίτησης αναίρεσης του ιδιώτη.

Εάν είχε δημοσιευθεί η παλαιότερη εκείνη απόφαση, το σίγουρο είναι ότι θα επηρέαζε καθοριστικά τις αποφάσεις και των δύο άλλων σημερινών υποθέσεων είτε υπέρ είτε κατά του Δημοσίου.

Παγκοίνως γνωστό
Σύμφωνα με την εισήγηση για τις διεκδικούμενες βραχονησίδες μεταξύ Πάρου και Αντίπαρου, όσα προβλέπονται στα «πρωτόκολλα ανεξαρτησίας» και στον νόμο «περί διακρίσεως κτημάτων» βάσει των οποίων περιήλθαν στο ελληνικό Δημόσιο με δικαίωμα πολέμου οι εκτάσεις που σήμερα του ανήκουν δεν ισχύουν για γαίες που βρίσκονται στα νησιά των Κυκλάδων και του υπολοίπου Αιγαίου.

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «είναι παγκοίνως γνωστό ότι κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας οι Κυκλάδες κατά το σύνολό τους απετελούντο εξ ιδιωτικών γαιών καθαράς ιδιοκτησίας, αφού τα νησιά αυτά υπαχθέντα υπό την οθωμανική κυριαρχία όχι δικαιώματι πολέμου αλλά ειρηνικά κατόπιν συμφωνιών μεταξύ Γενουατών ή Ενετών κατακτητών αφενός και του Σουλτάνου αφετέρου δεν θεωρήθηκαν περιελθόντα στο Σουλτάνο...

Παρέπεται ότι τα ακίνητα αυτά των Κυκλάδων μη εξουσιαζόμενα πριν από την Επανάσταση από το Σουλτάνο, ούτε κατεχόμενα από Οθωμανούς ιδιώτες δεν περιήλθαν στο ελληνικό δημόσιο κατά διαδοχή του τουρκικού δημοσίου δικαιώματι πολέμου...».

Στην εισήγηση γίνεται επίσης λόγος για απόφαση του Αρείου Πάγου του 1934 για διεκδικούμενη έκταση στην Ικαρία, η οποία θεωρεί ότι «τα εν ταις νήσοις του Αιγαίου ακίνητα υπάγονται ως πασίδηλον τυγχάνει εις την κατηγορίαν των καθαράς ιδιοκτησίας ακινήτων...».

Σύμφωνα με άλλους νομικούς η συγκεκριμένη απόφαση αφορά διένεξη μεταξύ ιδιωτών και κατά την εκδίκασή της το Δημόσιο δεν είχε παραστεί προκειμένου να εκθέσει τα επιχειρήματά του. Οι ίδιες πηγές εκτιμούν ότι πρόκειται περί μιας μεμονωμένης απόφασης επί λανθασμένης βάσης που δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε στο δίκαιο. Πάντως το βέβαιο είναι ότι υπάρχει μεγάλη αντιγνωμία για το θέμα και ότι η όποια απόφαση θα έχει πολύ μεγάλο πεδίο εφαρμογής.

Τα επιχειρήματα: Διαδοχή και στις Κυκλάδες

Σύμφωνα δε με τα επιχειρήματα του ελληνικού Δημοσίου στη συζήτηση της παλαιότερης υπόθεσης για τις διεκδικούμενες εκτάσεις στη Σύρο, «η προαναφερόμενη διαδοχή του ελληνικού Δημοσίου στο οθωμανικό δημόσιο αφορά και τις νήσους του Αιγαίου αφού κατά τα έτη 1537-8 μέχρι 1566 η οθωμανική κυριαρχία κατέλυσε τα φραγκικά νησιωτικά κρατίδια και περιέλαβε τις Κυκλάδες, καθώς και όλα τα νησιά του Αιγαίου. Το δε ελληνικό κράτος που δημιουργήθηκε μετά την επιτυχή έκβαση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821 συμπεριέλαβε και τα νησιά αυτά», κάτι το οποίο προκύπτει και από το Πρωτόκολλο του Λονδίνου που αποτελεί για την Ελλάδα την οριστική συνθήκη ανεξαρτησίας. Σύμφωνα με την ίδια εισήγηση «από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει και μάλιστα ως παγκοίνως γνωστό ή πασίδηλο ότι τα νησιά αυτά αποτελούντο στο σύνολό τους από ιδιωτικές εκτάσεις. Αντίθετα, με δικαστικές αποφάσεις έχει γίνει δεκτό ότι το ελληνικό Δημόσιο είναι κύριος στα νησιά των Κυκλάδων εκτάσεων οι οποίες ποτέ δεν ανήκαν σε ιδιώτες».

Η άλλη εισήγηση: Κύριος των εκτάσεων το Δημόσιο
Σύμφωνα με την εισήγηση του έτερου αρεοπαγίτη, για τη διεκδικούμενη έκταση στην Καλντέρα της Σαντορίνης, ενώ αναγνωρίζεται το ειδικό καθεστώς των γαιών των Κυκλάδων και κατά το οποίο οι ιδιωτικές και οι καθαρές ιδιοκτησίες δεν περιήλθαν στο ελληνικό Δημόσιο, τονίζεται ότι αυτό συμβαίνει εφόσον πρόκειται για καθαρές ιδιοκτησίες, «ενώ για τα νησιά των Κυκλάδων μεταξύ των οποίων και η Σαντορίνη για εκτάσεις που αφορούν τα δάση, τους αιγιαλούς, τα κοινόχρηστα, τις βοσκές και τις εκτάσεις που λόγω της μορφής τους δεν εξουσιάζονταν από κανέναν μετά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας κατέστη κύριος αυτών το ελληνικό Δημόσιο ως διάδοχο του οθωμανικού κράτους δικαιώματι πολέμου». Εκτενής νομική και ιστορική αναφορά γίνεται και στη σχετική απόφαση του Εφετείου Αιγαίου, σύμφωνα με την οποία «η διαδοχή του ελληνικού Δημοσίου δικαιώματι πολέμου είναι ιστορικά αποδεδειγμένη ότι αφορά και τις νήσους του Αιγαίου δεδομένου ότι στο σχετικό κείμενο του πρακτικού γίνεται ρητή αναφορά και στις νήσους αυτές».

ΗΛΙΑΣ ΜΑΡΟΥΤΣΗΣ

Πηγή: ΕΘΝΟΣ

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Το παιδάκι με τα σπίρτα

Η Δημοκρατία και η Ελευθερία λήψης αποφάσεων για ένα λαό χωρίς παιδεία είναι ότι το κουτί με τα σπίρτα για ένα παιδί, εάν κάποιος δεν του δείξει τι ακριβώς γίνεται και γιατί δεν πρέπει να παίζει με αυτά τότε το παιδάκι θα καεί...

Σκεφτόμουν ότι σε ένα λαό τόσο αποπροσανατολισμένο όπως ο δικός μας τελικά υπάρχουν δύο δρόμοι. Ο τρίτος δρόμος του κυβερνώντος κόμματος χάθηκε ή δεν ανοίχτηκε ποτέ.
Ο ένας είναι να αποκτήσουμε ηγέτες που θα μας οδηγήσουν σε μια ανασύσταση της ταυτότητας μας, το που είμαστε και που πρέπει να πάμε εάν δεν θέλουμε να πάμε κατά γκρεμό μεριά.

Ο άλλος είναι να αποκτήσουμε παιδεία ατομικά και συλλογικά και πιστεύω ότι στη περίπτωση αυτή το θέμα δεν είναι εάν η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό τη κότα.
Λαοί με παιδεία αναδεικνύουν "ανδρείους" και "συνετούς" ηγέτες κατά την αρχαία ελληνική απόδοση ηγέτες.

Αρα έχουμε ότι ηγέτες μας αξίζουν και επειδή οι ηγέτες είναι κάποιοι από εμάς που απλά με κάποια μέσα αφανή και σκοτεινά μερικά φορές βγήκαν μπροστά, μη έχοντας όμως ούτε τη παιδεία ούτε το όραμα απλά προχωρούνε και αυτοί χαμένοι και πελαγωμένοι.

Αναζητώντας τον ορισμό της παιδείας στο διαδίκτυο μετά λύπης βλέπω ότι η εποχή μας που όλα τα κονταίνει και όλα τα απλοποιεί τη συνδέει με την εκπαίδευση των πολιτών.
Μάθε παιδί μου γράμματα δηλαδή να γίνεις ένας καλός πτυχιούχος άνεργος στο μέλλον.

Οι μεγαλόστομες διακηρύξεις των κομμάτων λένε ότι η παιδεία είναι ένα δωρεάν κοινωνικό αγαθό. Είναι τόσο απλό άραγε ακόμη και εάν προσφέρεις παιδεία τι είναι αυτή, εάν προϊόν σε διατίμηση που μπορεί ο οποιοσδήποτε να το αποκτήσει άραγε, μη έχοντας κάποιες ιδιαίτερες ιδιότητες.

Μήπως αυτή η κολλεκτιβοποίηση της παιδείας, στα πλαίσια πολιτικών σκοπιμοτήτων τελικά έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο έλλειμμα παιδείας. Αυτό δεν αναφέρεται στη μόρφωση, στην εκπαίδευση όπως σήμερα την εννοούμε, η παιδεία του νου και της ψυχής είναι μια πολύ λεπτή και επίπονη διεργασία την οποία ατομικά πρέπει να αναζητήσουμε και κατ' επέκταση οι ομάδες ατόμων με παιδεία δημιουργούν και κοινωνίες με παιδεία.

Ο όρος εκπαίδευση πρωτοεμφανίστηκε το 12ο αιώνα, γύρω στο 1200 μ.Χ., στη Β. Ιταλία, Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία, Τσεχία για την αναβάθμιση του εργατικού δυναμικού....

Σε τελείως αντιδιαμετρική θέση
Για τον Έλληνα η λέξη εκπαίδευση σήμαινε εκπαίδευση του χαρακτήρα, αρμονική ανάπτυξη του σώματος, του νου και της φαντασίας και συνεπώς κάθε είδους τεχνική εκπαίδευση αποκλειόταν από τα ελληνικά σχολεία ως βάναυσος. Ο Ηρόδοτος ισχυρίζεται πως απέκτησαν αυτή την άποψη από τους λαούς που τους περιέβαλαν. Με τη σειρά του ο Πλάτων θεωρεί τον έμπορο ή τον τεχνίτη ακατάλληλο ως ενεργό πολίτη, όπως και ο Αριστοτέλης, ο οποίος θεωρεί ανάξιο ό,τι παρεμβάλλεται στη σωματική ή τη διανοητική ανάπτυξη.


Και συνεχίζοντας για να καταλήξουμε και πάλι ότι όταν ήταν να ειπωθεί στην ιστορία του ανθρώπου επάνω σε αυτό τον πλανήτη, ειπώθηκε στην Αρχαία Ελλάδα

Υπήρχε, λοιπόν, ένα σύστημα μεταβίβασης της γνώσης, σε ό,τι αφορούσε στο εμπόριο και τις τέχνες, αλλά η γενική άποψη ήταν πως: «η τεχνική καθοδήγηση και όλη η διδασκαλία που αποβλέπει στην οικονομική απολαβή είναι χυδαία και δε δικαιούται το όνομα της εκπαίδευσης. Η αληθινή εκπαίδευση στοχεύει αποκλειστικά στην αρετή, η οποία ωθεί το παιδί να είναι καλός πολίτης, ικανός να κυβερνήσει και να υπακούσει».

Αρα η παιδεία ουδέποτε υπήρξε κοινωνικό αγαθό προσιτό σε όλους και προσόν κάποιου a priori ασχέτως της γνώσης που κατείχε, εάν ήταν τεχνίτης ή έμπορος ή φιλόσοφος.

Οταν πάλι σκέπτεσαι ότι " ο Πλάτωνας όσο και ο Αριστοτέλης επιμένουν πως η φυσική προετοιμασία πρέπει να ξεκινά αρκετά χρόνια πριν από κάθε είδους διανοητική εκπαίδευση".
βλέποντας τους σύγχρονους γονείς να απολαμβάνουν τη μαλθακότητα του καναπέ και τις ατελείωτες ώρες φραπεδοσυζήτησης με τα παιδιά δίπλα τους να παίζουν ηλεκτρονικά και το κινητό του μπαμπά, όπου το "ασε κάτω τη μπάλα και έλα να φας τη σούπα σου" αντικαταστάθηκε από το "θα στραβωθείς παιδάκι μου στον υπολογιστή, έλα η πίτσα κρυώνει", τότε μάλλον έχουμε και πολύ στραβό γυαλό και στραβά αρμενίζουμε, ως οικογένεια. Και ξέρουμε ότι η οικογένεια είναι η μικρογραφία της κοινωνίας, ιδίως της Ελληνικής.

Υπάρχει ελπίς έλεγε ο Σαμαράκης, υπάρχει άραγε ;
Μπορούν οι γονείς να πιάσουν το νήμα από την αρχή για τα παιδιά τους, για τη κοινωνία
του μέλλοντος. Μπορεί η εκπαίδευση να υπηρετεί την παιδεία και όχι τη παραπαιδεία.

Μπορεί ο κάθενας μας μέσα του να μηδενίσει και να αρχίσει ως απαθής νούς που λέει ο Αριστοτέλης να νοήσει τα αισθητά εκ του μηδενός με άλλη αντίληψη του τι εστί παιδεία.

Η το έχουμε χάσει το παιχνίδι....
Θα κλείσω με αυτό, το μεγάλο αυτό κεφάλαιο που θα έχει συνέχεια

Η παιδεία των αρχαίων στην πλήρη μορφή της υπήρξε προνόμιο των εύπορων τάξεων, κάτι που αδιάκριτα συμβαίνει ως τη σύγχρονη εποχή μας με συγκαλυμμένο ή απροκάλυπτο τρόπο. Ωστόσο, είναι φανερό πως ο στόχος της ελληνικής εκπαίδευσης στην αρχαιότητα θεωρητικά και πρακτικά ήταν η παραγωγή του καλύτερου δυνατού πολίτη και όχι ο πλουτισμός –σε αντιστροφή προς τη σύγχρονη πραγματικότητα. Αναζητούσε το καλό της κοινότητας και όχι το καλό του ατόμου.

Τόσο ο νεαρός Σπαρτιάτης όσο και ο νεαρός Αθηναίος ή Εφέσιος από τα έξι μόλις χρόνια του περνούσε όλη την ημέρα του μακριά από το σπίτι, με τη συντροφιά των συνομηλίκων του στην παλαίστρα ή τους δρόμους. Μάθαινε να ξεκόβει από την οικογένειά του και να σχετίζεται με τους αυριανούς συμπολίτες του.

Αναμφίβολα έχανε πολλά από αυτό το σύστημα, αλλά έτσι εξασφαλιζόταν η ενότητα και η συνέχεια της πόλης-κράτους. Όλα εξασφάλιζαν πως το παιδί θα συνειδητοποιούσε ότι είναι μέλος μιας κοινότητας, για την ευτυχία και την ευημερία της οποίας η προσωπική τους επιθυμία ή ευχαρίστηση έπρεπε να υποτάσσεται. Με αυτόν τον τρόπο αναπτύχθηκε και έμεινε στην ιστορική μνήμη η αίσθηση της αυτοθυσίας για χάρη της πολιτείας ή της κοινότητας.


Αν υπάρχει αυτή η ιστορική μνήμη δεν υπάρχει καλύτερη και κρισιμότερη στιγμή από να την ανασύρουμε τώρα, επιστρέφοντας εκεί που όλα αρχίζουν, στη παιδεία.

Αγωγή τών πολιτών κυριώτατον καί μέγιστον πρός ευδαιμονίαν πόλεως.
(Η αγωγή των πολιτών είναι το πιο βασικό και το πιο μεγάλο απ'τα αγαθά,
για να ευτυχήσει μια πολιτεία).
-Πλούταρχος

www.wikipedia.org - Εκπαίδευση στην Αρχαία Ελλάδα

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις Κυβερνητικών Συμφερόντων


Με τον όρο Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις» αναφερόμαστε παγκοσμίως σε «φιλανθρωπικές» εταιρείες, που σκοπό έχουν τη βοήθεια των επί γης συνανθρώπων μας. Τα έργα τους περιλαμβάνουν εράνους, δωρεές, χορηγίες, συνδρομές κ.ά…

Πολύς σκεπτικισμός όμως υπάρχει σχετικά με τα αλτρουϊστικά κίνητρα των οργανώσεων αυτών, κατά πόσον τελικά αποτελούν μια μορφή αντίστασης και αντιπρότασης ή απλά ένα άλλοθι που δίνει το ίδιο το σύστημα στον άνθρωπο, με τη λογική εάν ασχολείσαι με τη δράση μιας ΜΚΟ συμβάλλεις σε ένα καλύτερο κόσμο, ένα παιχνίδι δηλαδή όπως στα μικρά παιδιά πολύ φανταχτερό, που αποσπά τη προσοχή από τη πραγματική αιτία των προβλημάτων και τη βέλτιστη λύση που μπορεί να λύσει τα προβλήματα αυτά.

Αποσπασματικές και κατακερματισμένες προσπάθειες για τις φάλαινες, τα ιγκουάνα, τις πετρελαιοκηλίδες, τα κολεόπτερα, τους πάγους, το νερό - δεν θα ήταν άραγε ποιό εφικτό και λογικό να εφαρμόσουν τη τεχνολογία και να κάνουν αφαλάτωση αντί να στέλνούν οι εταιρείες παραγωγής εμφιαλωμένου νερό αποστολές ελεημοσύνης στις άνυδρες χώρες της Αφρικής, κάνοντας τους να αισθάνονται ακόμη πιο αδικημένοι αφού θα βλέπουν ότι οι πολιτισμένοι ελεήμονες λαοί της Ευρώπης και Αμερικής έχουν τόσο νερό να το στέλνουν και στην Αφρική εμφιαλώμένο, αλλά όχι τόσο μυαλό να καταλάβουν ότι το μπουκάλι το νερό θα τελειώσει και αύριο το παιδακι απλά θα έχει τη διπλάσια δίψα για καθαρό νερό και τη διπλάσια απέχθεια για το κίτρινο γεμάτο σκουλήκια νερό που πρέπει να ξαναπιεί, αφού περπατήσει χιλιόμετρα για να το βρει.

Αυτά όλα μένουν κρυφά και μικρά γράμματα πίσω απο τις ακριβοπληρωμένες καμπάνιες των ΜΚΟ, άραγε τα σκάφη που χρησιμοποιούν για να κυνηγάνε τους ρυπαίνοντες με πετρέλαιο τη θάλασσα κινούνται με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ή πετρέλαιο??

Αλλωστε είναι γνωστό ότι μια ΜΚΟ είναι το καλύτερο πλυντήριο για τα κέρδη των τεράστιων οικονομικών κολοσσών και δέκτης κονδυλίων και χρηματικής υποστήριξης, κολοσσών που φοράνε και το προσωπείο της κοινωνικής εταιρικής πολιτικής (θα το δείτε σε όλα τα site των εταιρειών πια) και μας δίνουν τη καραμέλα για να μην καταλαβαίνουμε τη πίκρα και την άρρωστη γεύση που έχει ο κόσμος που ζούμε.

Καιρός να αφήσουμε τα παιχνίδια με τις ΜΚΟ και τα άλλα άλλοθι και να αναζητήσουμε το απολύτως καινούργιο, εφαρμόσιμο κοινωνικό σύστημα - The Venus Project - που προτείνει τις πραγματικές λύσεις για τον παρανοϊκό κόσμο, τον οποίο κάποιοι χτίζουν και διαχειρίζονται με την ανοχή μας, το οποίο είναι η Οικονομία Βασισμένη στους Πόρους του πλανήτη μας, με την χρήση της τεχνολογίας στη πλήρη ανάπτυξη της και την εξάλειψη του χρηματοπιστωτικού συστήματος το οποίο δημιουργεί τη τεχνητή στέρηση - έλλειψη, τη πείνα, το θάνατο τη δυστυχία και ακόμη πιο φρικαλέο παρεμβαίνει και με τις ενοχές πια, εξαφανίζοντας τες ή αμβλύνοντας τες με παραπλανητικές μεθόδους όπως αυτές των ΜΚΟ.

Να τονίσω ότι έργο γίνεται από τους εθελοντές σε όλο το κόσμο που στρατεύονται με τις ΜΚΟ και μεγάλη προσφορά υπάρχει, απλά όλη αυτή η προσφορά και ενέργεια θα μπορούσε να συγκεντρωθεί και να στοχεύσει συλλογικά στη οριστική λύση των προβλημάτων που προσπαθούν να πολεμήσουν έξω από αυτό το σύστημα, όσο μένουν μέσα σε αυτό το σύστημα απλά αλλάζουν τους επιδέσμους στη πληγή αλλά δεν την γιατρεύουν.

Το πάρον άρθρο αυτό που θέλει να θίξει δηλαδή είναι τα κίνητρα και τις πρακτικές των ιδρυτών και διαχειριστών των ΜΚΟ και τα παιχνίδια που παίζονται με τις κυβερνήσεις και τα οικονομικά κονσόρτια, παιχνίδια πολύ σκοτεινά με πολλά μηδενικά σε τραπεζικούς λογαριασμούς.

Παραθέτω το άρθρο "Ποιοί κρύβονται πίσω από τις ανθρωπιστικές οργανώσεις"
http://thenetwar.com/2010/01/pii-krivonte-piso-apo-tis-anthropistikes-organosis/

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Ζήσε το Μύθο σου στην Ελλάδα και πλήρωσέ το


Πρόσφατα ο ΕΟΤ χρησιμοποίησε σε μια διαφημιστική καμπάνια το δελεαστικό τίτλο : "Ζήσε το Μύθο σου στην Ελλάδα". Οντως η Ελλάδα είναι η χώρα των μύθων. Η μυθολογία κυοφόρησε την ελληνική ιστορία.
Ο μύθος σύμφωνα με την ανθρωπολογική ερμηνεία του όρου είναι ιερή ή θρησκευτική αφήγηση της οποίας το περιεχόμενο σχετίζεται με την προέλευση ή τη δημιουργία φυσικών, υπερφυσικών ή πολιτιστικών φαινομένων. Η ανθρωπολογική έννοια για τον μύθο διαφέρει από εκείνην που υπονοεί στο περιεχόμενο του μύθου κάποιο ψεύδος. Οι μύθοι διερευνούνται επίσης ως αποσπασματικές πηγές προφορικής ιστορικής αφήγησης ως ενδείξεις κοινωνικών αξιών που διαμορφώνουν τον κοινωνικό χάρτη μιας ομάδας ανθρώπων και για τις καθολικές (συμπαντικές) δομές τους.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CF%82

Εν αντιθέσει με τους άλλους λαούς οι μύθοι μας δεν αφορούν χρονολογικά την προ της αρχαιότητας εποχής. Κάθε φορά που πρέπει να "ανακτήσουμε εθνικό φρόνημα", να αποκρούσουμε τα φουσάτα των οχτρών, να διαφυλάξουμε γενικώς τα ιερά και όσια της πατρίδος χτίζουμε ένα νέο μύθο, ένα έπος. Και το υπερασπιζόμαστε μέχρις εσχάτων, με την τελευταία ρανίδα του αίματος ή τη τελευταία δραχμή στη τσέπη.

Πρόσφατος μύθος οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004. Ενδεδυμένοι με ελληνικό κλέος, αρχαίο πνεύμα αθάνατο, με αγνά αθλητικά κίνητρα για τον κότινο και το μετάλλιο οι Ελληνες μπήκαν και έγιναν οι υποστηρικτές αυτού του μύθου μέχρις εσχάτων.
Οι λαμπρές τελετές σε DVD κοσμούν κάθε σκρίνιο ελληνικού νοικοκυριού μαζί με τα σχετικά ενθυμήματα, περασμένα μεγαλεία και θυμώντας τα να κλαίς.

Και κλαίει ο έρμος ο Ελληνας για το μύθο του πυο αποδείχτηκε τελικά παραμύθι, φούσκα, με μίζες, δράκους με εξοπλιστικά C4I συστήματα, ερηπωμένες αθλητικές εγκαταστάσεις, ένα δυσβάχτο οικονομικό άνοιγμα και ένα χρέος που μας έσπρωξε ακόμη περισσότερο στο γκρεμό. Και δυστυχώς οι εχθροί που αντιμετωπίζουμε τώρα δεν είναι τα φουσάτα των οχτρών αλλά τα ομόλογα τα άυλα, τα spread και τα πεντοχίλιαρα μας που έγιναν ευρω-πετσετάκια.

Με λύπη διαβάζω το αφιέρωμα του Σαββάτου 14 Μαρτίου 2010 της Ελευθεροτυπίας που για άλλη μια φορά καταδεικνύει πόσο κοστίζουν οι μύθοι σε αυτοί τη χώρα όταν δεν τους υποστηρίζουν ήρωες με νου, σύνεση και αρετή αλλά κρατικοδίαιτα συμφέροντα, πολυεθνικές εταιρείες και ένας λαός με χαμένη ταυτότητα.

O "Τιτανικός των Ολυμπιακών Αγώνων" όπως αναφέρει η Ελευθεροτυπία στο αφιέρωμα της ακόμη βουλιάζει. Κραγαυλέο παράδειγμα η χρήση των αθλητικών εγκαταστάσεων εντός αλλά και και εκτός Αθηνών στις Ολυμπιακές πόλεις αυτές που περίμεναν τους Αγώνες για να δουν άσπρη μέρα και τελικά κατέληξαν να πληρώσουν και από πάνω. Να σημειώσω ως πρώην κάτοικος Πατρών ότι στο Παμπελλονησιακό Στάδιο έχουν εξαφανιστεί μέχρι και τα είδη υγιεινής. Το Στάδιο έχει πλέον υπό την κατοχή του ο Δήμος Πατρέων και το κοιτάει να ρημάζει.

Οπως αναφέρει σε ειδικό άρθρο της δε η εφημερίδα "Τα δυσθεώρητα ύψη του λογαριασμού της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 δεν θα προσδιοριστούν ποτέ με ακρίβεια, αλλά καταγράφηκαν ως οι πιο ακριβοί, από πλευράς κόστους ασφαλείας, αγώνες της ιστορίας, αφού εκτιμήθηκε πως το Πεκίνο δεν ξεπέρασε το κόστος της Αθήνας".

Χωριό φάντασμα το Ολυμπιακό Χωριόμ οι κάτοικοι της περιοχής "όπως και εκατομμύρια άλλων Ελλήνων είναι όμως ενήμεροι για τον πολύ αποτελεσματικό τρόπο με τον οποίο λειτούργησε η διοίκηση για να εξυπηρετήσει, μέσω Ολυμπιακού Χωριού, όχι τους δικαιούχους εργαζόμενους αλλά τη Μονή Βατοπεδίου. Το συγκρότημα κτιρίων των 20.000 τετραγωνικών μέτρων, που «στοιχειώνει» σήμερα στη νοτιοδυτική γωνία του οικισμού, πρωταγωνίστησε μαζί με τα άλλα πρόσωπα και ακίνητα του περιώνυμου σκανδάλου. Ηταν αυτό που κατέληξε στα χέρια της μονής εσπευσμένα τον Ιούλιο του 2007"., όπως αναφέρεται σε άλλο σημείο.
Αυτό είναι που λέμε να βάλει ο Θεός το χέρι του...και το έβαλε βαθιά στη τσέπη του κορβανά των Ολυμπιακών Εργων.

Οσο για τα παράπλευρα έργα αυτά που θα "έμεναν" στον ελληνικό λαό, αυτά που άλλες Ολυμπιακές Πόλεις όπως η Βαρκελώνη, τα χρησιμοποίησαν για την αναβαθμισμένη διαβίωση των κατοίκων τους, αναφέρεται στο σχετικό άρθρο ότι "τρία υπηρεσιακά στελέχη του τέως υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ θα καθίσουν σήμερα «στο σκαμνί» με την κατηγορία ότι αμέλησαν -και μάλιστα κατ' εξακολούθηση- να εφαρμόσουν μέτρα που περιλαμβάνονται στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τον κόμβο του Κηφισού, τον μεγαλύτερο στο λεκανοπέδιο, ώστε να μειωθούν οι επιπτώσεις στις γειτονικές περιοχές του Μοσχάτου, του Ρέντη και του Νέου Φαλήρου".

Κλείνοντας την εθνική μας συμφορά να αναφέρουμε τα ΣιΦορΑι - C4I συστήματα - διαβάζουμε ότι "το ποσόν που δαπάνησε η ΕΛ.ΑΣ., βλέπει κανείς ότι το πανάκριβο και μη λειτουργικό, όπως διαπιστώθηκε στις δοκιμές, σύστημα C4Ι (Σι-Φορ-Αϊ) κόστισε 259 εκατ. ευρώ. Η υπόθεση της προμήθειας του C4Ι, που έγινε με τους κανόνες που ισχύουν για τις αμυντικές δαπάνες των Ενόπλων Δυνάμεων, αποτελεί μείζον πολιτικό σκάνδαλο με άμεση επικαιρότητα έως τις μέρες μας".

Και όταν δείτε το καλοκαίρι μεγαλοσκαφάτους στο Αιγαίο, της Ολυμπιακής Επιτροπής του 2004 - ξέρετε ποιούς - για ρωτήστε τους που πήγαν τα λεφτά μας μήπως πλέουν στο Αιγαίο και έγιναν μπετά σε πολυτελείς βίλλες στη Μύκονο με άδεια ναοδομίας?

Διαβάστε και ξαναδιαβάστε με προσοχή έλληνες πολίτες. Και εσείς κύριοι 300 ουχί των Θερμοπυλών αλλά των Καρεκλών και Εδράνων της Βουλής, όλοι εσείς που αποφασίζετε να χτίσετε μύθους στη πλάτη μας, γιατί κάποια στιγμή θα πούμε και εμείς το δικό μας Οχι και θα βρούμε το δικό μας λαμπρό μύθο, που θα κυοφορήσει μια ακόμη πιο λαμπρή ιστορία και όχι έναν όλεθρο κοινωνικό και οικονομικό και μέσα σε αυτό το μύθο δεν θα έχετε καμμιά θέση. Η μόνη θέση που σας αξίζει να βρεθείτε είναι στα Τάρταρα και το χρονοντούλαπο της ιστορίας.

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=140838
Φάκελλος Ολυμπιακοί Αγώνες

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Ζήτω η Εκκλησία της Ελλάδος

Η πρόσφατη ανακοίνωση της Κυβέρνησης για φορολόγιση της εκκλησίας της Ελλάδας, μας δείχνει για τα καλά το «Χριστιανικό» πρόσωπο των  ταγών της εκκλησίας μας.

Ως γνωστό η ελληνική εκκλησία είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου. Ως τώρα απολάμβανε (γιατί;) την αφορολόγιτη λειτουργία της. Τα υπόλοιπα βέβαια Ν.Π.Δ.Δ. φορολογούντο ( και θα συνεχίζουν να φορολογούνται ) με 35%!

Αποφάσισε η Κυβέρνηση λοιπόν να κάνει το «αντιχριστιανικό έγκλημα» και να φορολογίσει με 20% ( όχι 35%) και όχι το σύνολο της εκκλησίας αλλά τα κέρδη από δραστηριότητες!

Παρακολουθόντας χτές τα δελτία ειδήσεων όλο και κάποιος «Άγιος Πατέρας» θα μιλούσε για το θέμα.

Με λίγα λόγια το συμπέρασμα που ήθελαν να βγάλουμε ήταν πως αν το κράτος φορολογίσει με αυτό το 20% επί των κερδών την εκκλησία τότε και αυτή (δυστυχώς ) θα είναι αναγκασμένη να σταματήσει το ιερό έργο της.

Δεν ξέρω πως σας ακούγετε εσάς αυτό , εγώ πάντως το λέω εκβιασμό!

Δεν τους φτάνουν τα χιλιάδες πρόβατα που πάνε και δίνουν από το υστέριμά τους θέλοντας να εξευμενήσουν τον ΘΕΟ με υλικά αγαθά!

Δεν τους φτάνουν τα εκατοντάδες θύματα των παραμυθιών τους που για να αποκτήσουν μια θέση στο παράδεισο δίνουν χρηματικές δωρεές , ακίνητα και πολλά άλλα στην εκκλησία!

Δεν τους φτάνουν τα χρήματα από τις εκατοντάδες χιλιάδες κεράκια που μαζεύουν μαύρα, αφορολόγιτα, ζεστά χρήματα.

Δεν τους φτάνουν οι εισπράξεις από τις τεράστιες ακίνητες περιουσίες που διαθέτουν σε γή και κτίρια ( μερικά από αυτά στο κέντρο των Αθηνών).

Δεν τους φτάνει που για όλο το παπαδαριό φροντίζει ο Έλληνας φορολογούμενος να παίρνουν τον μισθό τους.

Δεν τους φτάνουν που για κάθε γάμο και βάφτιση η ταρίφα είναι 150 ευρώ!

Δεν τους φτάνει που δεν δίνουν λογαρισμό σε  κανέναν του τι κάνουν με όλα αυτά τα χρήματα.

Αλλά ύστερα από όλα τα παραπάνω μας γνωστοποιούν πως 5 πιάτα φαγητό που δίνουν σε μερικούς άστεγους και άλλα τόσα κρεββάτια που παρέχουν στα δύστυχα τα ορφανά (ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΟΥΣ) θα αναγκαστούν να το κόψουν!!!!!!

Όλα αυτά βέβαια λόγω της κακής αντιχριστιανικής κυβέρνησης!!!

Ε ρε ξύλο που θέλετε!!!

ΑΜΗΝ

Λίστα με πρόστιμα για νοθεία στα καύσιμα

Νοθευμένα βενζινάδικα στην Αττική/Κέντρο

1. Βενζίνη με υποκατάστατο μολύβδου LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 10%
Πρατήριο: BP
Διεύθυνση Λ. Κηφισίας 131
Πρόστιμο (Ευρώ) 36.000







2. Βενζίνη με υποκατάστατο μολύβδου LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 9%
Πρατήριο:ΕΚΟ
Διεύθυνση Αγ. Κωνσταντίνου 45
Πρόστιμο (Ευρώ) 36.000

3.Βενζίνη με υποκατάστατο μολύβδου LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 26%
Πρατήριο:BP
Διεύθυνση Φαλήρου 10-12
Πρόστιμο (Ευρώ) 47.037

4.Βενζίνη LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 18%
Πρατήριο:EKO
Διεύθυνση Αχαρνών 350
Πρόστιμο (Ευρώ) 41.111

5. Πετρέλαιο κίνησης Νοθευμένο με πετρέλαιο παράνομης διακίνησης Θείο :760 ppm, Υπέρβαση ορίου θείου κατά 117,1%
Πρατήριο: EKO
Διεύθυνση Πριγκηποννήσων 23Α
Πρόστιμο (Ευρώ) 77.000

 6. Βενζίνη LPR νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 8%
Πρατήριο: ΑΠ
Διεύθυνση Λένορμαν 149, Κολωνός
Πρόστιμο (Ευρώ) 33.700
 
Νοθευμένα βενζινάδικα στην Αττική/Ανατολικά Προάστια


7. Βενζίνη LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 6%
Πρατήριο: EKO
Διεύθυνση Μεσογείων 379, Αγ.Παρασκευή
Πρόστιμο (Ευρώ) 32.222

8. Βενζίνη με υποκατάστατο μολύβδου LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 15%.
Πρατήριο: BP
Διεύθυνση Λ.Καρέα 24, Βύρωνας
Πρόστιμο (Ευρώ)  38.889

Νοθευμένα βενζινάδικα στην Αττική/Βορεια Προάστια

9. Πετρέλαιο κίνησης νοθευμένο με βαρύτερα του πετρελαίου κλάσματα(Ορυκτέλαια). Θείο: 500 ppm. Υπέρβαση ορίων θείου κατά 42,9%
Πρατήριο: ΕΚΟ
Διεύθυνση Ιλισίων 24, Κηφισιά
Πρόστιμο (Ευρώ) 44.000

10. Βενζίνη σούπερ αμόλυβδη νοθευμένη με βαρύτερα πετρελαϊκά κλάσματα σε ποσοστό 4,6%
Πρατήριο: Cyclon
Διεύθυνση Τατοϊου 76 Κηφισιά

11. Βενζίνη LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 10%
Πρατήριο: EKO
Διεύθυνση 36ο χλμ της Λ.Μαραθώνος, Παλλήνη
Πρόστιμο (Ευρώ)  35.185

12. Βενζίνη LRP νοθευμένη με βαρύτερα κλάσματα (π.χ Πετρέλαιο)σε ποσοστό 4%
Πρατήριο: BP
Διεύθυνση Αγγέλου Σικελιανού 5, Ν.Ιωνία
Πρόστιμο (Ευρώ) 60.000

13. ΠΡΟΣΟΧΗ! Το συγκεκριμένο πρατήριο έχει τιμωρηθεί 2 φορές για νοθεία.
Πρατήριο: AEGEAN
Διεύθυνση Πίνδου 2, Ν.Φιλαδέλφεια
Πρόστιμο (Ευρώ)  31.900, 240.000
1η φορά: Πετρέλαιο κίνησης νοθευμένο με πετρέλαιο θέρμανσης - Θείο: 400 ppm . Υπέρβαση ορίων θείου κατά 14,3% , 2η φορά (υποτροπή):  Πετρέλαιο κίνησης νοθευμένο με πετρέλαιο θέρμανσης  Υπέρβαση ορίων θείου κατά 500%

Νοθευμένα βενζινάδικα στην Αττική/Νότια Προάστια

14. Βενζίνη LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 4%
Πρατήριο: AEGEAN
Διεύθυνση Αλκυονίδων 185, Βούλα
Πρόστιμο (Ευρώ) 35.926


15. Βενζίνη LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 5%

Πρατήριο: SHELL
Διεύθυνση Κύπρου 57, Αργυρούπολη
Πρόστιμο (Ευρώ)  31.481

16. Πρατήριο: ΕΤΕΚΑ
Διεύθυνση Αγ.Δημητρίου 310, Αγ.Δημήτριος
Πρόστιμο (Ευρώ)  31.911       

17. Πρατήριο: BP
Διεύθυνση Κύπρου 155, Αργυρούπολη
Πρόστιμο (Ευρώ) 42.000

18. Πρατήριο: CYCLON
Διεύθυνση Δημοσθένους 273, Καλλιθέα
Πρόστιμο (Ευρώ) 70.000

19. Βενζίνη απλή αμόλυβδη Νοθευμένη με κηροζίνη θέρμανσης σε ποσοστό 43%
Πρατήριο: ΑΠ
Διεύθυνση Ελευθερίου Βενιζέλου 347-349, Καλλιθέα
Πρόστιμο (Ευρώ) 150.000

20. Βενζίνη σούπερ αμόλυβδη νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 5,5%
Πρατήριο: SHELL
Διεύθυνση Κύπρου 57, Αργυρούπολη
Πρόστιμο (Ευρώ)  31.852       

Νοθευμένα βενζινάδικα στην Αττική/Δυτικά Προάστια

21. Βενζίνη με υποκατάστατο μολύβδου LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 33%         
Πρατήριο: BP 
Διεύθυνση  Λαοδικείας 116-118, Νίκαια
Πρόστιμο (Ευρώ) 51.28

22.  Βενζίνη με υποκατάστατο μολύβδου LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 10%.
Πρατήριο: EKO
Διεύθυνση Λ.Σαλαμίνας 200, Κερατσίνι
Πρόστιμο (Ευρώ)  35.185

23. Βενζίνη με υποκατάστατο μολύβδου LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 10%.
Πρατήριο: ΕΤΕΚΑ
Διεύθυνση Π.Ράλλη 176, Νίκαια
Πρόστιμο (Ευρώ) 35.185

24. Βενζίνη LPR Νοθευμένη με απλή Αμόλυβδη βενζίνη σε Ποσοστό 7%
Πρατήριο: CYCLON
Διεύθυνση Ελ.βενιζέλου 38, Δραπετσώνα
Πρόστιμο (Ευρώ)  33.000
            
25. Βενζίνη LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 41%
Πρατήριο: ΕΤΕΚΑ
Διεύθυνση Λ.Δημοκρατίας 109, Κερατσίνι
Πρόστιμο (Ευρώ)  54.700
            
26. Βενζίνη super αμόλυβδη νοθευμένη με απλή αμόλυβδη σε ποσοστό 8%
Πρατήριο: ΕΤΕΚΑ
Διεύθυνση Εθνικής Αντιστάσεως 81, Αχαρναί
Πρόστιμο (Ευρώ)  33.700
          
27. Βενζίνη LRP νοθευμένη με απλή αμόλυβδη βενζίνη σε ποσοστό 16%
Πρατήριο: ΕΤΕΚΑ
Διεύθυνση Δεκελείας 105, Αχαρναί
Πρόστιμο (Ευρώ)  39.600
          
28. Πετρέλαιο κίνησης με υψηλή συγκέντρωση θείου, Υπέρβαση μέγιστου επιτρεπόμενου ορίου συγκέντρωσης θείου κατά 94,3%

Πρατήριο: EKO
Διεύθυνση Θηβών 256, Αιγάλεω
Πρόστιμο (Ευρώ)  67.467
            
29. Πετρέλαιο κίνησης νοθευμένο με πετρέλαιο παράνομης διακίνησης Θείο:0,051% m / m Υπέρβαση ορίου θείου κατά 45,7%
Πρατήριο: AVIN
Διεύθυνση Π.Ράλλη 44, Αιγάλεω
Πρόστιμο (Ευρώ)  45.867

30. Πετρέλαιο κίνησης νοθευμένο με πετρέλαιο παράνομης διακίνησης ? Θείο: 540 ppm. Υπέρβαση ορίων θείου κατά 54,3%

Πρατήριο: EKO
Διεύθυνση Θηβών 325, Αιγάλεω
Πρόστιμο (Ευρώ)  49.000

31. Πετρέλαιο κίνησης νοθευμένο με πετρέλαιο θέρμανσης ? Θείο: 400 ppm .Υπέρβαση ορίων θείου κατά 17,1%

Πρατήριο: ΑΠ
Διεύθυνση Πετρουπόλεως & Ιγνατίου 2, Πετρούπολη
Πρόστιμο (Ευρώ)  30.000

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Μια Εκθεση με πολλές ερμηνείες

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=140413

enet.gr, 07:22 Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Η έκθεση του Στέητ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα

Χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, δημοσιεύτηκε η επίσημη έκθεση του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα για το 2009.

Στην έκθεση αναφέρεται οτι σημειώθηκαν ορισμένες παραβιάσεις από μέρους των δυνάμεων Ασφαλείας, ιδιαίτερα σε βάρος παράνομων μεταναστών και αθιγγάνων. Τονίζεται όμως οτι η νέα ελληνική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει λάβει, από τον Οκτώβριο, σειρά μέτρων, όπως το προσωρινό κλείσιμο του κέντρου κράτησης μεταναστών στην Παγανή, η σύσταση επιτροπής για την αναθεώρηση της νομοθεσίας και των διαδικασιών παραχώρησης ασύλου και η σύσταση μεσολαβητικών συμβουλίων για την προστασία των μεταναστών.

Στο τμήμα περί σεβασμού της ακεραιότητας του ατόμου γινεται, μεταξύ άλλων, ιδιαίτερη αναφορά σε καταγγελίες οργανώσεων και επιτροπών ανθρωπίνων δικαιωμάτων για επιθέσεις ακροδεξιών και καταχρήσεις αστυνομικών αρχών κατά μεταναστών, αν και έχει σημειωθεί μικρή μείωση των καταγγελιών για καταχρήσεις αστυνομικών αρχών κατά μεταναστών, το 2007 και 2008.

Σημειώνει, επίσης, ότι παρατηρήθηκαν κακές συνθήκες κράτησης σε πολλές φυλακές και σε εγκαταστάσεις συγκέντρωσης παράνομων μεταναστών.

Η έκθεση του Στέητ Ντηπάρτμεντ επισημαίνει παράλληλα ορισμένους νομικούς περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης και στην θρησκευτική ελευθερία, καθώς και ελλείψεις σε μέσα και νομική βοήθεια για άτομα που ζητούν άσυλο και για πρόσφυγες.

Τέλος, στο τμήμα για τις εθνικές και εθνοτικές μειονότητες επαναλαμβάνονται αναφορές σε Έλληνες πολίτες οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι, Πομάκοι, Βλάχοι, Ρομά, Αρβανίτες ή Μακεδόνες, ορισμένοι εκ των οποίων θεωρούν πως πρέπει να αναγνωριστούν ως "μειονότητες" ή "γλωσσικές μειονότητες".

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται, σύμφωνα με την έκθεση, στην άρνηση της κυβέρνησης να αναγνωρίσει τη σλαβική διάλεκτο ως "μακεδονική", ενώ οι ελληνικές αρχές και τα δικαστήρια δεν επιτρέπουν σε σλαβικές ομάδες να αυτοπροσδιορίζονται ως "Μακεδόνες" με το επιχείρημα ότι περίπου 2,2 εκ. εθνοτικά και γλωσσικά έλληνες πολίτες χρησιμοποιούν ήδη τον όρο "Μακεδόνας" προκειμένου να αυτοπροσδιοριστούν.

............
Σχόλιο
Οι δύο τελευταίες παράγραφοι μπορούν να ερμηνευτούν ποικιλιτρόπως, λαμβάνοντας υπόψη τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

Ο όρος μειονότητα μπορεί να δημιουργήσει νέα δεδομένα στις εγκαταλελειμένες ακριτικές περιοχές μας.
Σύμφωνα με το χαρακτηρισμό : "Μειονότητα χαρακτηρίζεται ομάδα ανθρώπων που εξ αιτίας των φυσικών ή πολιτιστικών χαρακτηριστικών τους φέρονται να έχουν διαχωρισθεί από τους άλλους ανθρώπους στη κοινωνία που διαβιούν, αντιμετωπιζόμενοι κατά τρόπο διάφορο και άνισο που γι΄ αυτούς τους λόγους θεωρούν πως είναι αντικείμενα συλλογικής διάκρισης".
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1

Πίσω από αυτή την Εκθεση λοιπόν ας ανιχνεύσουμε τη δύναμη των λόμπυ Σκοπίων - Τουρκίας στην Ουάσιγκτον, που μπορούν να βρουν ιδιαίτερα πρόσφορο έδαφος σε μια Ελλάδα οικονομικά αδύναμη, για να αλλάξουν τους όρους του παιχνιδιού.

Η επίσημα αναγνωρισμένη γλωσσική μειονότητα ελάχιστα διαφέρει από μια εθνική μειονότητα, αφού η γλώσσα θα επιβάλλει μειονοτική εκπαίδευση και ταυτότητα, η οποία το μόνο που μπορεί να καλλιεργήσει είναι την κοινωνική διαφοροποίηση. Δεν μπορεί να πιστέψει και ο πλέον αφελής ότι η ΗΠΑ κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιωμάτα των δύσμοιρων μεταναστών που η φίλη χώρα Τουρκία αδειάζει στα Ελληνικά νησιά.

Ας δώσουμε λοιπόν βάρος στην οικονομική ανάπτυξη των περιοχών, οι οποίες σκιαγραφούνται ως θύλακες των ανωτέρω υποτιθέμενων μειονοτήτων, εάν δεν θέλουμε να βρεθούμε προ εκπλήξεων και αλλαγών στο status quo της Ελλάδας και των συνόρων της.

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Έλληνες, οι πιο πλούσιοι φτωχοί.

Το Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στη δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση Ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας.

Η μέτρηση ήταν 9550 Μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150 !


Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ.

Το Ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν, αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ.

Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού.
Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο !!!.

Εμείς ερωτάμε..... ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ;

Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας «Επενδυτής» στις 23/2/96,

αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ.

Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους.

Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων.

Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας.

Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (το 1998) ήταν 20.000 δολάρια το γραμμάριο !.

Βάσει των παραπάνω, με κάθε επιφύλαξη και σύμφωνα με υπολογισμούς από τα παραπάνω. εμπεριέχονται 48 εκατ τόνοι ουρανίου προς 20δις δολάρια ο τόνος δηλ. συνολικά $ 960.000.000. 000.000.000 (τα μηδενικά είναι σωστά και είναι : 960 τετράκις εκατομμύρια δολάρια !!!!

ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ $ 96.000.000.000
Διαβάστε το δυνατά (96 δισεκατομμύρια δολάρια) !!!!

ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΙΟ ... ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΦΤΩΧΟΙ .... Να γιατί θέλουν λοιπόν τη Μακεδονία....

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Αγαπημένες Γερμανικές εταιρείες

  Οι Αγαπημένες σας Γερμανικές εταιρίες

Εύχονται σε όλους τους άχρηστους και τεμπέληδες Έλληνες
 

Ξέρετε πώς να απαντήσετε και εσείς!

εμείς οι άχρηστοι και τεμπέληδες (και ανόητοι) υπερκαταναλωτές τους τρέφουμε.
  αποδείξτε τους πως το άγαλμα έχει δίκιο.
 
ΞΕΚΙΝΗΣΤΕ ΤΩΡΑ ΜΠΟΙΚΟΤΑΖ ΚΑΘΕ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ.

 
ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΔΙΚΑΙΩΣ ΜΑΣ ΧΛΕΥΑΖΟΥΝ

Ελληνικό Δίκαιο Αθηναϊκής δημοκρατίας 5ος αιώνας Π.Χ.

Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή του Χρυσού Αιώνα της Δημοκρατίας της ...Ελλάδα ΜΑΣ.

Aναφέρεται εδώ η περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής.


Ο νόμος απαιτούσε τα  εξής:


1)  Να είναι Αθηναίος πολίτης


2)  να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία


3)  να ΜΗΝ είναι κίναιδος και


4) να καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει,

καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.


Εάν τηρούνταν όλα αυτά τότε ο εν λόγω κύριος, μπορούσε να γίνει βουλευτής.


Αν  ο κύριος αυτός πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.

Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.


Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο κύριος αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα η ποινή ήταν : ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ!!!!!!! (Θανάτωση)


5ος π.Χ. ΑΙΩΝΑΣ  --  ΧΡΥΣΟYΣ ΑΙΩΝ

21ος μ.Χ. ΑΙΩΝΑΣ  --   ????

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Τι είναι η Πατρίδα ....ή την Ιστορία σας για 30 αργύρια



Του Στάθη Δεληγιώργη*

Tην οργή των Ελλήνων ομογενών που ζουν στη Γερμανία έχει προκαλέσει δημοσίευμα τις εφημερίδας «Bild» που ούτε λίγο ούτε πολύ ζητάει από τη χώρα μας να πουλήσει από τα νησιά της μέχρι και την Ακρόπολη, προκειμένου να μαζέψει χρήματα και να αποφύγει τον κίνδυνο χρεοκοπίας.

Το νέο και ιδιαίτερα προκλητικό άρθρο βασίζεται σε δηλώσεις πολιτικών του κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας που αξιώνουν από την κυβέρνηση της χώρας τους και την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην προσφέρουν καμία οικονομική βοήθεια, εάν πρώτα η χώρα μας δεν πουλήσει οτιδήποτε μπορεί να πουληθεί. Από την πλευρά της η «Bild» έβαλε το κερασάκι στην τούρτα προσθέτοντας, ότι πρέπει να πουλήσουμε και την Ακρόπολη!

«Πουλήστε τα νησιά σας, ακόμα και την Ακρόπολη» είναι ο τίτλος του σχετικού δημοσιεύματος. Αυτό συνοδεύεται από μια φωτογραφική σύνθεση που αποτελείται από τον Παρθενώνα κι έναν χάρτη της Ελλάδας, με τη λεζάντα να γράφει: «Πιστεύεται πως η Ακρόπολη αξίζει 100 δισ. ευρώ». Εκτός από την οικονομική αποτίμηση του κορυφαίου μνημείου, οι συντάκτες της «Bild» προχωρούν και σε ανθρωπογεωγραφικές αναλύσεις των νησιών μας, γράφοντας στην ίδια λεζάντα: «Η Ελλάδα έχει 3.000 νησιά μόνο στο Αιγαίο. Κατοικήσιμα είναι τα 87».

Στο κυρίως κείμενο η γερμανική εφημερίδα κάνει μια συνοπτική αναφορά στα μέτρα που ανακοίνωσε προχθές η ελληνική κυβέρνηση, σημειώνοντας ότι τα 4,8 δισ. που θα εξοικονομηθούν είναι σταγόνα στον ωκεανό του χρέους των 300 δισ. «Μπορεί να ακούγεται τρελό, αλλά αν οι Έλληνες θέλουν να βοηθηθούν με δισεκατομμύρια ευρώ, θα πρέπει να δώσουν κάτι, για παράδειγμα μερικά από τα ομορφότερα νησιά τους», είναι η θέση της εφημερίδας, που φτάνει στο σημείο να προτείνει ως σύνθημα: «Σας δίνουμε χρήματα, μας δίνετε την Κέρκυρα».

Ίσως, η εφημερίδα να υπερβάλλει κάνοντας «χιούμορ», όμως σε ανάλογο ύφος είναι και οι δηλώσεις των Γερμανών πολιτικών. «Το ελληνικό κράτος πρέπει να σταματήσει τη συμμετοχή του σε επιχειρήσεις και να πουλήσει κτηματική περιουσία, όπως για παράδειγμα ακατοίκητα νησιά», δήλωσε το μέλος του Κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών Φρανκ Σέφλερ, ενώ το μέλος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Γιόσεφ Σλάρμαν είπε πως «η Ελλάδα έχει στην ιδιοκτησία της κτίρια, εταιρείες και ακατοίκητα νησιά, που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για την αποπληρωμή του χρέους».

Τα ίδια και από τον επικεφαλής της ομάδας των Νέων στην Ευρωπαϊκή Ένωση Μάρκο Βάντερβιτς: «Εάν η Ένωση και άρα και η Γερμανία βοηθήσουν οικονομικά την Ελλάδα, αυτή θα πρέπει να δώσει εγγυήσεις σε αντάλλαγμα. Λίγα νησιά μπορούν να κάνουν τη δουλειά».

Το νέο προσβλητικό δημοσίευμα ήρθε μία μέρα μετά την ανακοίνωση των σκληρών οικονομικών μέτρων εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης και μία μέρα πριν από τη (σημερινή) συνάντηση του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ.

«Αυτό δεν είναι τυχαίο, γίνεται με στόχο να ασκήσει πίεση στην καγκελάριο Μέρκελ και να μη δώσει τη βοήθεια που ζητά η Ελλάδα», δήλωσε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων της Γερμανίας Κώστας Δημητρίου. Ο Έλληνας ομογενής επεσήμανε, ότι η συγκεκριμένη εφημερίδα είναι αυτή που καθορίζει καθημερινά τη δημόσια ατζέντα κι έτσι οι «προτάσεις» περί νησιών αναπαρήχθησαν χθες από όλα τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης.

«Τις τελευταίες ημέρες υπάρχουν ανθελληνικά δημοσιεύματα που δημιουργούν στην κοινή γνώμη πολύ κακή εικόνα για τους Έλληνες, καθώς τους παρουσιάζουν να μη δουλεύουν και να τα περιμένουν όλα από την Ευρώπη», τόνισε ο κ. Δημητρίου, προσθέτοντας ότι αυτό το κλίμα έχει οδηγήσει σε «λεκτικές αντιπαραθέσεις» ανάμεσα στους Γερμανούς και σε Έλληνες ομογενείς.

«Το θέμα δεν είναι τι γράφει ο Τύπος, το πράγμα έχει πάρει πλέον πολιτικές διαστάσεις. Πρόκειται για ανήκουστη και ανήθικη επίθεση κατά της φιλίας των δύο λαών», δήλωσε ο εκπρόσωπος Τύπου της Ομοσπονδίας Αντώνης Βέης, που τόνισε ότι οι Έλληνες ομογενείς είναι πραγματικά εξοργισμένοι με το νέο «υποβολιμαίο», όπως είπε, δημοσίευμα. Ανέφερε, μάλιστα, πως η Ομοσπονδία δέχθηκε τηλεφωνήματα και από Γερμανούς, που ανέφεραν πως ντρέπονται για τη νέα πρόκληση.

Η Ομοσπονδία απηύθυνε χθες ανοιχτή επιστολή προς την Άνγκελα Μέρκελ, στην οποία την καλούν να πάρει θέση ως προς τις δηλώσεις των μελών του κυβερνητικού συνασπισμού, που συνεχίζουν να ρίχνουν λάδι στη φωτιά και να προκαλούν τριγμούς στις σχέσεις των δύο λαών.

Κληθείς να σχολιάσει τις απόψεις των Γερμανών πολιτικών ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο ARD, ότι «δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για τέτοιες προτάσεις».

«ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ»
Αργά χθες το βράδυ η διαδικτυακή έκδοση της «Bild» επανήλθε με νέο δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα ίσως πρέπει να φύγει από την ευρωζώνη! Η εφημερίδα φιλοξενεί δηλώσεις του οικονομολόγου Ντερκ Μίλερ, που χαρακτήρισε «αγγελία θανάτου» το πρόγραμμα λιτότητας για την ελληνική οικονομία και δήλωσε, ότι η επαναφορά της δραχμής είναι ο μόνος τρόπος για να αποφύγει η Ελλάδα την πτώχευση.
*Espresso
2010-03-05
ISSN 1986-0307
http://www.romiossini.com/articles.php?lid=8327

ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Μια πρόταση από επίσημα χείλη «δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για τέτοιες προτάσεις» μήπως αφήνει ένα περιθώριο να βρεθεί κάποτε ο κατάλληλος χρόνος για να επανέλθουν τέτοιες προτάσεις και ακόμη πιο επαίσχυντες. Μήπως οι πολιτικοί μας θα πρέπει να μάθουν επιτέλους να ορθώνουν με τα λόγια τους έστω το παράστημα της στραπατσαρισμένης Ελλάδας και να μην ανοίγουν Κερκόπορτες....

Η ιστορία δεν είναι είδος προς πώληση, ανταλλαγή και εκποίηση.
Η ιστορία του ανθρωπίνου γένους όσο και εάν αυτό ενοχλεί τους απόγονους των βορειοευρωπαϊκών βάρβαρων φυλών, γράφτηκε από αρχής μέχρι τέλους στους κίονες και της ζωοφόρους της Ακρόπολης και στη σκέψη των μεγάλων πνευμάτων της Αρχαίας Ελλάδας.

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Παλιός καλός ελληνικός κινηματογράφος!

Απολαμβάνοντας τις θαυμάσιες ελληνικές ταινίες της δεκαετίας του  60, είναι τόσο έντονο το άρωμα μιας ξεχασμένης Ελλάδας που αποπνέουν, είναι τόσο πηγαίες οι ερμηνείες των ηθοποιών και τόσο εύστοχες οι ατάκες που ξεστομίζουν κάθε λίγο, που το μάτι δεν παρατηρεί το φόντο πάνω στο οποίο οι περισσότερες από αυτές τις ταινίες – που παρουσιάζουν την ζωή του τότε μέσου Έλληνα – γυρίζονται.

Αν επικεντρώσει όμως  ο τηλεθεατής καλύτερα θα παρατηρήσει πως τα πάντα σε αυτές τις ταινίες διαδραματίζονται πάνω σε ένα σκηνικό όπου τα πάντα είναι φθαρμένα. Όλα από τις μάντρες των σπιτιών έως τα αυτοκίνητα και τα τραπέζια είναι ερείπια, σακαράκες, ετοιμόρροπα αντίστοιχα.

Δεν είναι βέβαια τυχαίο αυτό που παρατηρεί κανείς.

 Όπως βέβαια ένα άλλο μάτι δεν γίνεται να μην κοιτάξει τις σημερινές ελληνικές ταινίες ή τηλεοπτικές σειρές. Μπορεί κανείς να απολαύσει αντί για κακοχτισμένες μάντρες, τεράστιους κήπους με γκαζόν και πισίνες, αντί για σαράβαλα, να δει αυτοκίνητα πολυτελείας να αστράφτουν κάτω κυρίως από τον Αττικό ήλιο. Σωστά αντιλαμβάνεστε αυτές οι σειρές – φιλοδοξούν να μας δείξουν τον σημερινό μέσο Έλληνα.

Μοιραία λοιπόν έρχεται η σύγκριση ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο εικόνες. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως ο άνθρωπος τα πάντα τα αντιλαμβάνεται δια της συγκρίσεως.

Επειδή θέλω να πιστεύω πως οι αναγνώστες του ΣΚΕΨΙΣ δεν αποτελούν το λεγόμενο «κοινό», δεν θα μακρηγορήσω. Θα πώ όμως το εξής. Οι δύο εικόνες είναι αλληλένδετα δεμένες μεταξύ τους.

Η μία , η πρώτη, αποτελεί το παράδειγμα μιας κοινωνίας που ζει με όσα έχει και μάλιστα με όσα παράγει. Λίγα παρήγαγε η Ελλάς τότε, λίγα και απολάμβανε.

Η δεύτερη είναι το παράδειγμα μια κοινωνίας που ζει με όσα δανείζεται και μάλιστα χωρίς να παράγει. Είναι το όραμα του πως ένας μεσαίος άνθρωπος αν καταχρεωθεί παντού μπορεί να ζει.

Είπα πως αυτές οι δύο εικόνες είναι αλληλένδετες. Πώς ;

Μα είναι προφανές. Αν δεν έχετε τον κήπο με την πισίνα και το γκαζόν χάσατε την ευκαιρία σας! Σημαίνει πως δεν χρωστάτε αρκετά ή – και αυτό προς υπεράσπισή σας – δεν είστε απατεώνας.

Πως συνδέετε με την πρώτη εικόνα; 

Μα και πάλι είναι απλό. Αυτή η εικόνα όσο περνάει ο καιρός θα σας γίνεται όλο και πιο οικεία. Η μάντρα, το σαράβαλο, τα ξεφτισμένα έπιπλα…..

Ε πως κάνετε έτσι, ΚΑΝΕΙΣ δεν είπε πως μπορείτε να δανείζεστε επ’ άπειρον!

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Hot Sonakshi Sinha, Car Price in India