Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Είμαι στο δρόμο...................


Πρωϊνές εικόνες στην Αθήνα 2010 Μ. ΔΝΤ. (μετά ΔΝΤ)
γιατί τα Π.ΔΝΤ θα αποτελούν σε λίγο αναμνήσεις που διηγώντας τις θα κλαίμε πικρά...

Πλατεία Κλαυθμώνος

Καθισμένος σε βαθύ κάθισμα πάνω στα πόδια ένας συμπολίτης μας με ακουμπισμένη τη πλάτη στο τοίχο μεγάλου φούρνου κράταει με το ένα χέρι το κεφάλι του με απόγνωση και το άλλο το τεντώνει επιτακτικά προς το μέρος των διερχόμενων φωνάζοντας με μια φωνή γεμάτη απόγνωση
"Είμαι στο δρόμο ....βοηθήστε........." η φωνή μετά δυναμώνει με μια οργή που νοιώθεις να σιγοβράζει και συνεχίζει "είμαστε όλοι στο δρόμο....." και μετά πάλι χαμηλώνει με μια απίστευτη τραγικότητα "Βοήθεια.......βοήθεια".

Εάν η σημειολογία του σώματος δε σημαίνει κάτι, αυτός ο άνθρωπος που ήταν μισοκαθισμένος υπάρχουν δύο περιπτώσεις κύριοι της αρπαχτής και της βολής και όχι βουλής των Ελλήνων
ή από το βαθύ κάθισμα θα παραιτηθεί και θα κάτσει στο πεζοδρόμιο άμοιρος της μοίρας του ή θα σηκωθεί με τη δύναμη της οργής και της απόγνωσης όρθιος και τότε αλλοίμονο σε οποίον θα βρεθεί αντιμέτωπος με αυτήν την οργή.

Αυτού του ανθρώπου και αλλων 1.500.000 ανέργων κυρίως νέων που δεν έχουν τίποτα να χάσουν πια εάν προβούν στις πιο ακραίες πράξεις. Το πολύ στη φυλακή θα έχουν ζεστό ύπνο και ένα πιάτο φαϊ.

Λίγο πιο κάτω Ευρυπίδου και Αιόλου γωνία μια γυναίκα (όχι αθίγγανη ή μετανάστης) με ένα μωρό στην αγκαλιά και ένα ξεσκισμένο καρότσι (ένα κιβώτιο μάλλον πάνω σε ρόδες) κάθεται στη μέση του πεζοδρομίου όχι στην άκρη. Αλλά σε τέτοια θέση που πρέπει να την παρακάμψεις για να περάσεις "Γάλα ...για το παιδί μου .....γάλα" φωνάζει και τα μάτια της είναι δακρυσμένα αλλά και οργισμένα μαζί. Το παιδί κοιμάται τυλιγμένο σε μια κουβέρτα στην αγκαλιά της και που και που ανοίγει τα ματάκια του κλαίει λίγο σαν τρομάζει από την ασχήμια του κόσμου που αντικρύζει και τα ξανακλείνει.....

"Γαλα ...για το παιδί μου ..γάλα" κύριοι μεγαλοτραπεζίτες που εορτάσατε με σαμπάνιες στα γιάπικα γραφεία σας την απόφαση να μας ελεήσει το ΔΝΤ και η φίλη Γερμανία.... βρε πως γυρίζουν οι καιροί ...και οι κατακτητές - βασανιστές έγιναν σωτήρες.....

Πλατεία Βαρβακείου
Το μανάβικο διπλα από την είσοδο του γραφείου όπου εργάζομαι ...σκουπίζει σωρό προς το πεζόδρομο με μια λιγδιασμένη σκούπα και ένα πλαστικό μπιτόνι κομμένο στη μέση για φαράσι τα υπόλοιπα από φύλλα μαρουλιών χόρτα, φρούτα χτυπημένα και ότι δεν πρέπει να μείνει στο πάγκο... Τρια τέσσαρα άτομα μεσήλικες (ελληνικής καταγωγής εάν αυτό σας λέει κάτι) απέναντι κοιτάζουν με προσμονή το σωρό που στοιβάζεται σε μια γωνία και σκύβουν πάνω του να προλάβουν πριν περάσει ο σκουπιδιάρης του δήμου.....

Βάζουν τα χέρια και διαλέγουν ότι μπορεί έστω να κάπως να φαγωθεί και τα βάζουν σε σακούλες όλα μαζί μισοσάπια χόρτα φύλλα μαρουλιών χτυπημένες πατάτες λίγα πορτοκάλια
ο μανάβης παρατηρεί και τον βλέπω να βγάζει μερικά μήλα και να τους τα προσφέρει....

Κατοχικές εικόνες ..........όχι του Τρίτου αλλά του Τέταρτου Ραιχ όπου οι μπότα του κατακτητή είναι πια τα ομόλογα και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια που είναιπολύ πιο φρικαλέα και σαδιστικά από τα βασανιστήρια των Ες Ες. Τότε τουλάχιστον τον εχθρό τον έβλεπες και μπορούσες πριν σε εκτελέσει να τον φτύσεις και να πεις και τον εθνικό ύμνο ενώ τώρα...........
Αιιιιιιιιι χάσου Γερμανέ (που θα έλεγε και ο υπαλληλακος του Λαζόπουλου)

Κύριοι υπουργοί αγαπητέ κύριε πρωθυπουργέ δείτε αυτές τις εικόνες σήμερα......
Ο Ελληνας ο νοικοκύρης, ο καλομαθημένος έχει παιδιά άνεργα, δάνεια απλήρωτα, ένα ψυγείο άδειο και το μάτι του έχει αρχίσει να γυαλίζει επικίνδυνα.
Και όταν πλέον θα αναγκαστεί να σκύψει για να μαζέψει τα σάπια πορτοκάλια με την ίδια άνεση θα σκύψει να βουτήξει και τη πέτρα.
Και όταν φύγει η πρώτη πέτρα τότε θα είναι πια πολύ αργά για να σωθείτε αλλά το χειρότερο είναι ότι θα τη πληρώσει πάλι αυτή η χώρα, αυτός ο λαός που τον οδηγείτε ως πρόβατον επι σφαγή. Το χάος που θα επακολουθήσει δυστυχώς θα είναι το κερασάκι στη τούρτα για το σύστημα αυτό για να εφαρμόσει ανενόχλητο το τελευταίο μέρος του σχεδίου
Μία κυβέρνηση, μια τράπεζα, ένα νόμισμα ............

Είμαι στο δρόμο............
Γάλα για το παιδί μου........γάλα
Είμαστε όλοι στο δρόμο..............
Ελλάδα μια χώρα στο δρόμο.............ποιό δρόμο ??????????

Φωτογραφία από το αρχείο
http://www.fotoart.gr/istoria/ethnikiantistasi/katoxi.htm

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Ελεύθερο διαδίκτυο : Δεν δρώ, άρα δεν υπάρχω.

Είμαι υποστηρικτής της ελευθερίας του διαδικτύου και θαυμάζω την δυνατότητα που σου δίνει να μπορείς ελεύθερα να εκφράσεις τις απόψεις, ιδέες και παρατηρήσεις σου. Προσωπικά συντηρώ 3 μπλογκς και τακτικά γράφω ή αναδημοσιεύω διάφορα μέσα σε αυτά. Το ίδιο κάνουν αρκετά άτομα που έχουν ανησυχίες και που γενικά «ψάχνουν» τα πράγματα.

Αυτή μάλιστα είναι η λέξη κλειδί  «ψάχνω». Τα άτομα που γράφουν στα μπλόγκς ή μπορεί να είναι οποιαδήποτε, να έχουν οποιοδήποτε μορφωτικό επίπεδο και κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις υπολογιστών.

Τα άτομα όμως που έχουν μπλογκς με ουσιαστικό προβληματισμό και περιεχόμενο όμως είναι συνήθως άτομα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, με πολυδιάστατη σκέψη και με μια γενικότερη και ευρύτερη ματιά συνήθως για κοινωνικά θέματα.

Στην καθημερινή τους ζωή μπορεί – και συνήθως δεν είναι – να μην είναι γνωστά άτομα, να εργάζονται όπως όλοι σε μια δουλειά που έχει πάψει προ πολλού να τους λέει και πολλά και ουσιαστικά να κάνουν μια πολύ μικρή χρήση των ικανοτήτων τους και της πνευματικής τους δυνατότητας αφού πρέπει να δουλεύουν.

Αυτά τα άτομα απολαμβάνουν την ελευθερία του διαδικτύου και μάλιστα αρκετές φορές τους επαίνους των αναγνωστών των κειμένων τους και έτσι τακτικά αν όχι καθημερινά γράφουν, γράφουν, γράφουν.

Γράφουν για τα πάντα, ή σχεδόν τα πάντα, κυρίως όμως για κοινωνικά θέματα που αφορούν τους πολλούς.

Πιστεύω πως εδώ ακριβώς είναι η τεράστια παγίδα της ελευθερίας τους διαδικτύου που αρχίζω να πιστεύω πως μετατρέπεται σε ανελευθερία.

Δηλαδή τα άτομα αυτά διατυπώνουν ολοκληρωμένες και σημαντικές σκέψεις για διάφορα θέματα τα κείμενα τους τα διαβάζουν κάποια άτομα με παραπλήσιες ανησυχίες ίσως όμως όχι με την ίδια δυνατότητα διατύπωσης λόγου και κάπου εκεί τελειώνει.

Τίποτα από όσα λέγονται δεν περνάνε στο επόμενο στάδιο. Όλες αυτές οι σκέψεις μένουν ακριβώς αυτό σκέψεις. Ούτε εκείνοι που γράφουν στ α μπλογκς αλλά ούτε και εκείνοι που διαβάζουν δεν θα κάνουν (τις περισσότερες φορές) κάτι πέρα από το να συμφωνήσουν, να διαφωνήσουν και να σχολιάσουν τις σκέψεις.

Η φυσική συνέχεια όμως της σκέψης είναι η δράση, αλλιώς καμιά σκέψη όσο σπουδαία και να είναι δεν έχει αξία.

Η δράση που θα υποστηρίζεται από την σκέψη παραμένει ζητούμενο και η μεγάλη ανησυχία που το τελευταίο διάστημα με διακατέχει είναι μήπως η «ελευθερία» που βρίσκω στο διαδίκτυο σηματοδοτεί και τον θάνατο της δράσης μου.

Ο προσωπικός αυτός «φόβος» μετατρέπεται σε πανικό όταν σκεφτώ πως το ίδιο συμβαίνει και με τις μη-δράσεις όλων των φίλων που γράφουν ή διαβάζουν τα μπλογκ.

 Άραγε η μεγαλύτερη παγίδα για όλους μας μήπως είναι η ελευθερία να εκφράζουμε τις σκέψεις μας χωρίς αυτές να γίνονται δράσεις;

Και τέλος, αν οι μισοί γράφουμε, οι άλλοι μισοί διαβάζουμε για σκέψεις ποιος τελικά θα είναι αυτός που θα δράσει;

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Που είναι η κρίση ..............οεοοοοοοοοο??!!


Πάνω από τις προβλέψεις τα κέρδη της Goldman Sachs

Tuesday, 20 April 2010 14:47

Σχεδόν διπλάσια κέρδη ανακοίνωσε για το πρώτο τρίμηνο του 2010 η Goldman Sachs μόλις τέσσερις ημέρες μετά τη μήνυση που κατέθεσε η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) εναντίον της αμερικανικής τράπεζας για εξαπάτηση επενδυτών. Συγκεκριμένα, η τράπεζα εμφάνισε καθαρά κέρδη 3,29 δισ. δολαρίων ή 5,59 δολαρίων ανά μετοχή έναντι κερδών 1,66 δισ. δολαρίων ή 3,39 δολαρίων ανά μετοχή ένα χρόνο νωρίτερα. Οι εκτιμήσεις των αναλυτών έκαναν λόγο για κέρδη 4,01 δολαρίων ανά μετοχή.

Εντωμεταξύ, και η βρετανική Αρχή Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών (FSA) ανακοίνωσε χθες ότι διερευνά τις συνθήκες γύρω από την αγωγή εναντίον της Goldman Sachs και το ενδεχόμενο συμμετοχής των βρετανικών αρχών στην υπόθεση.

«Η FSA διερευνά τις περιστάσεις αυτής της υπόθεσης και τις πιθανές επιπτώσεις στις δραστηριότητες της Goldman Sachs που υπόκεινται στην εποπτεία των βρετανικών Αρχών. Εάν υπάρχουν επιπτώσεις, τότε θα ληφθούν και οι ανάλογες ενέργειες», δήλωσε εκπρόσωπος της FSA. Από την άλλη πλευρά, η Επιτροπή Ευρωπαϊκών Ρυθμιστικών Αρχών (CESR) προς το παρόν δεν συμμετέχει στις διαδικασίες εναντίον της Goldman.

UBS: Σημαντική ενίσχυση της κερδοφορίας στο α’ τρίμηνο

Τα υψηλότερα τριμηνιαία κέρδη σε διάστημα περίπου τριών ετών ανακοίνωσε σήμερα η UBS η μεγαλύτερη τράπεζα της Ελβετίας, επικαλούμενη την ανάκαμψη στη μονάδα διαχείρισης χρέους.

Σε ανακοίνωσή της – δύο μέρες προτού πραγματοποιηθεί η ετήσια τακτική γενική συνέλευση των μετόχων της – η τράπεζα αναφέρει ότι τα προ φόρων κέρδη για το πρώτο τρίμηνο ανήλθαν σε τουλάχιστον 2,5 δισ. ελβετικά φράγκα (2,4 δισ. δολάρια). Πρόκειται για τα υψηλότερα προ φόρων αποτελέσματα από το δεύτερο τρίμηνο του 2007.

Στόχος του διευθύνοντος συμβούλου της UBS, Όσβαλντ Γκρούεμπελ, είναι να βοηθήσει την τράπεζα να εμφανίσει προ φόρων κέρδη ύψους 15 δισ. φράγκων τα επόμενα 3-5 χρόνια. Οι μετοχές της UBS έχουν ενισχυθεί φέτος στη Ζυρίχη κατά 10%.


JPMorgan: Σημαντική άνοδος στα κέρδη α' τριμήνου

Friday, 16 April 2010 14:06

Η τράπεζα κατάφερε να διατηρηθεί κερδοφόρα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, βασιζόμενη στα έσοδα από προμήθειες τα οποία αντιστάθμισαν τις απώλειες που σχετίζονται με ενυπόθηκα δάνεια και πιστωτικές κάρτες.

Πάνω από τις προβλέψεις της Wall Street διαμορφώθηκαν τα κέρδη της JPMorgan Chase & Co, τα οποία κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου κατέγραψαν αύξηση 55% χάρη στα υψηλότερα έσοδα στη μονάδα συναλλαγών.

Ειδικότερα, η αμερικανική τράπεζα εμφάνισε καθαρά κέρδη 3,3 δισ. δολαρίων ή 74 σεντς ανά μετοχή έναντι 2,1 δισ. δολαρίων ή 40 σεντς ανά μετοχή ένα χρόνο νωρίτερα. Οι εκτιμήσεις των αναλυτών έκαναν λόγο για κέρδη 64 σεντς ανά μετοχή. Τα έσοδα της JPMorgan διαμορφώθηκαν στα 28,2 δισ. δολάρια.

Η τράπεζα κατάφερε να διατηρηθεί κερδοφόρα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, βασιζόμενη στα έσοδα από προμήθειες τα οποία αντιστάθμισαν τις απώλειες που σχετίζονται με ενυπόθηκα δάνεια και πιστωτικές κάρτες.

Η JPMorgan είναι η πρώτη μεγάλη αμερικανική τράπεζα που ανακοινώσει τα αποτελέσματά της για το πρώτο τρίμηνο. Η Νο3 τράπεζα των ΗΠΑ Citigroup πιθανόν να ανακοινώσει κέρδη 340 εκατ. δολαρίων στις 19 Απριλίου, ενώ η Bank of America εκτιμάται ότι θα ανακοινώσει στις 16 Απριλίου κέρδη 1,1 δισ. δολαρίων.

Citigroup: Πάνω από τις προβλέψεις τα τριμηνιαία κέρδη

Tuesday, 20 April 2010 14:46

Τα κέρδη της Citigroup αποδίδονται στη μείωση των επιβαρύνσεων που σχετίζονται με «κακά δάνεια». Τα υψηλότερα κέρδη από το δεύτερο τρίμηνο του 2007 εμφάνισε η Citigroup. Όπως ανακοίνωσε σήμερα η αμερικανική τράπεζα τα καθαρά κέρδη της ανήλθαν το πρώτο τρίμηνο στα 4,43 δισ. δολάρια έναντι κερδών 1,59 δισ. δολαρίων ένα χρόνο νωρίτερα.

Τα προσαρμοσμένα κέρδη της διαμορφώθηκαν στα 14 σεντς ανά μετοχή, ξεπερνώντας τις εκτιμήσεις των οικονομολόγων, ενώ τα έσοδά της ανήλθαν στα 25,4 δισ. δολάρια. Υπενθυμίζεται ότι το τέταρτο τρίμηνο του 2009 η εταιρεία είχε εμφανίσει ζημιές 7,58 δισ. δολαρίων.

Τα κέρδη της Citigroup αποδίδονται στη μείωση των επιβαρύνσεων που σχετίζονται με «κακά δάνεια».

Οι ανταγωνίστριες της Citigroup, JPMorgan Chase & Co. και Bank of America ανακοίνωσαν για το πρώτο τρίμηνο αύξηση κερδών κατά 55% και μείωση της τάξεως του 25%, αντίστοιχα.

http://www.banksnews.gr/portal/home-page

Εμπρός στο δρόμο που ....χάραξε η Ιταλία



Τοκογλυφία με κάρτες American Express!

Friday, 23 April 2010 01:28

Προσωρινή έκδοση νέων καρτών επέβαλε στην American Express η Τράπεζα της Ιταλίας, στο πλαίσιο ευρείας έρευνας για τις πιστωτικές κάρτες, ύστερα από καταγγελίες καταναλωτών για υπερβολικές χρεώσεις, την ώρα που συνεχίζονται στην… Τραπεζική Δημοκρατία της Ελλάδας αδιατάρακτα οι πρακτικές υπερβολικής χρέωσης των καταναλωτών μέσω των πιστωτικών καρτών.

Με μια απόφαση που προκάλεσε αίσθηση διεθνώς, η Τράπεζα της Ιταλίας προχώρησε στις 8 Απριλίου, σύμφωνα με τηλεγράφημα του Dow Jones στην επιβολή του βαρύτατου μέτρου της απαγόρευσης έκδοσης νέων καρτών American Express, αφού διαπίστωσε, σύμφωνα με το τηλεγράφημα του διεθνούς πρακτορείου, την ύπαρξη κενών στη συμμόρφωση του εκδότη των καρτών με τους κανόνες που αφορούν την τοκογλυφία, το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και τη συναλλακτική διαφάνεια.

Στην Ελλάδα, σημειώνεται ότι η American Express έχει ήδη προχωρήσει σε αναστολή των τραπεζικών της δραστηριοτήτων, ενώ διατηρεί συνεργασία με την Alpha Bank, σε ό,τι αφορά την έκδοση καρτών.

Εκπρόσωπος της Τράπεζας της Ιταλίας δήλωσε, ότι ήταν αναπόφευκτο βήμα η υποχρεωτική αναστολή έκδοσης νέων καρτών AmEx, καθώς οι έλεγχοι της κεντρικής τράπεζας αποκάλυψαν αντικανονικές πρακτικές. Πάντως, η απαγόρευση δεν αφορά τις κάρτες που έχουν ήδη εκδοθεί.

Η έρευνα της κεντρικής τράπεζας στην Ιταλία άρχισε μετά την έναρξη δικαστικής έρευνας, που προκλήθηκε από την υποβολή καταγγελιών από καταναλωτές, αναφορικά με τα υψηλά επιτόκια που χρεώνουν οι εκδότες πιστωτικών καρτών. Πέρυσι επιβλήθηκε ανάλογη απαγόρευση στην Diners Club. Η Τράπεζα της Ιταλίας πιέζει τα πιστωτικά ιδρύματα να παρουσιάζουν με μεγαλύτερη διαφάνεια το κόστος των προϊόντων τους.

Εκπρόσωπος της AmEx δήλωσε, ότι η αμερικανική τράπεζα συνεργάζεται απόλυτα με την Τράπεζα της Ιταλίας και ήδη έχει θέσει σε εφαρμογή σχέδιο αναβάθμισης των τεχνολογικών της υποδομών και των διαδικασιών της, ώστε να συμμορφωθεί καλύτερα με τους κανονισμούς που ισχύουν στη χώρα.

Αυτά συμβαίνουν στην Ιταλία, ενώ στην Ελλάδα η Δικαιοσύνη κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση: τελευταία απόφαση του Αρείου Πάγου, κατόπιν σχετικής προσφυγής της Εθνικής Τράπεζας, που είχε χάσει την υπόθεση με αντίδικο την ΕΚΠΟΙΖΩ σε χαμηλότερο δικαστικό βαθμό, επιτρέπει στις τράπεζες να αναπροσαρμόζουν αυθαίρετα τα επιτόκια των καρτών, ακόμη και σε ποσοστά πολλαπλάσια των αντίστοιχων αυξήσεων στο βασικό επιτόκιο του ευρώ.

Πάντως, νομικοί κύκλοι τονίζουν, ότι η απόφαση αυτή δεν ανατρέπει, όπως κακώς ερμηνεύθηκε από ορισμένες πλευρές, τη νομολογία του Αρείου Πάγου για τα εξωτραπεζικά/δικαιοπρακτικά επιτόκια. Με ιστορική του απόφαση, το Ανώτατο Δικαστήριο είχε κρίνει, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται οι τράπεζες, ότι το εκάστοτε ισχύον δικαιοπρακτικό επιτόκιο, που θεωρείται το πλαφόν στο κόστος δανεισμού για τους ιδιώτες, πρέπει να γίνεται σεβαστό και από τις τράπεζες.

Η τελευταία απόφαση του Αρείου Πάγου, όπως διευκρινίζεται από νομικούς, είναι μεν σημαντική για τις τράπεζες, καθώς δικαιώνει τις πρακτικές τους στον καθορισμό των επιτοκίων δανεισμού ανεξάρτητα από τα βασικά επιτόκια αναφοράς, ωστόσο δεν ανατρέπει την προηγούμενη απόφαση για τα εξωτραπεζικά επιτόκια, στην οποία έχουν βασισθεί δεκάδες αποφάσεις δικαστηρίων τα τελευταία χρόνια, με τις οποίες δικαιώθηκαν καταναλωτές.

http://www.banksnews.gr/portal/home-page/124-top-story/706----american-express

Πώς να κερδίσετε 12 δις. $ ποντάροντας 100 χιλιάδες στην πτώχευση της Ελλάδας

Το μέγεθος της κερδοσκοπίας εναντίον της Ελλάδας και ο βαθμός στον οποίο τα CDS είναι υπεύθυνα για την ελληνική κρίση είναι πάρα πολύ υποβαθμισμένα και αυτό γιατί όταν το θέμα εξετάζεται από τους ελάχιστους που το κατανοούν σε βάθος, αυτό γίνεται επιφανειακά, παραλείποντας μερικές εξαιρετικά σημαντικές παραμέτρους.
Τα ελληνικά CDS υποτίθεται πως είναι μία ασφάλεια που μπορούν να αγοράσουν όσοι έχουν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα ούτως ώστε να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο από μία ενδεχόμενη πτώχευση της χώρας και συνεπώς από μία ενδεχόμενη αδυναμία πληρωμής των υποχρεώσεων της, πληρώνοντας ένα ασφάλιστρο (το οποίο είναι κυμαινόμενο και ανεβοκατεβαίνει όπως μία μετοχή) στο τραπεζικό ίδρυμα ή το επενδυτικό ίδρυμα που τους τα πουλάει.

Ωστόσο, επιτρέπεται να αγοράσει κανείς CDS και να νομιμοποιείται να λάβει την αποζημίωση σε περίπτωση πτώχευσης της Ελλάδας χωρίς να έχει στην κατοχή του ελληνικά ομόλογα, δηλαδή χωρίς να έχει την ανάγκη ασφάλισης της επένδυσης του. Σε αυτήν την περίπτωση τα ελληνικά CDS μετατρέπονται σε ένα χρηματιστηριακό στοίχημα, από το οποίο ο κερδοσκόπος μπορεί να κερδίσει με δύο τρόπους: είτε από την άνοδο της τιμής του CDS και την πώληση του ακριβότερα απ’ ότι το αγόρασε, καθώς το ασφάλιστρο αυξάνεται όσο η χρηματοπιστωτική επίθεση στην Ελλάδα συνεχίζεται είτε από την πραγματική πτώχευση της Ελλάδας και τη λήψη της τεράστιας αποζημίωσης.

Η δυνατότητα αυτή, της αγοράς CDS χωρίς την προϋπόθεση της κατοχής ελληνικών ομολόγων, δημιουργεί ένα κερδοσκοπικό κύκλο ασύλληπτων διαστάσεων, καθώς εμπλέκει, πέρα από hedge funds και κάθε λογής κερδοσκοπικά ιδρύματα και τις μεγαλύτερες τράπεζες / δανειστές της Ελλάδας, τις οποίες αναγκάζει να πουλήσουν ελληνικά ομόλογα εκτινάσσοντας τα επιτόκια τους στα ύψη και επομένως απογειώνοντας το κόστος δανεισμού της Ελλάδας.

Αυτό, γιατί όταν ένας κερδοσκόπος θέλει να στοιχηματίσει αγοράζοντας ελληνικά CDS, πρέπει να στραφεί, κατά κανόνα, στις μεγάλες τράπεζες που είναι οι νόμιμοι διαπραγματευτές αυτών των προϊόντων. Αγοράζοντας ελληνικά CDS από αυτές, στην ουσία ποντάρει εναντίον τους, καθώς θα είναι αυτές που θα κληθούν να τον πληρώσουν αν η Ελλάδα πτωχεύσει Το άμεσο αποτέλεσμα είναι οι τράπεζες να προχωρούν σε στρατηγικές αντιστάθμισης του επενδυτικού κινδύνου που ανέλαβαν, είτε προχωρώντας σε πωλήσεις ελληνικών ομολόγων είτε λαμβάνοντας θέσεις short εναντίον τους, δηλαδή πουλώντας τα, ποντάροντας στην πτώση τους, με την ελπίδα ότι θα τα αγοράσουν, στο μέλλον, φθηνότερα.

Αυτό συμβαίνει γιατί καθώς οι κερδοσκόποι ποντάρουν στην αύξηση της πιθανότητας πτώχευσης της Ελλάδας αγοράζοντας όλο και περισσότερα CDS, οι τράπεζες που τους τα πουλούν είναι σα να ποντάρουν όλο και περισσότερο στο αντίθετο ενδεχόμενο, δηλαδή στη μη πτώχευση της Ελλάδας. Καθώς, όμως, οι περισσότερες από αυτές έχουν, ήδη και ελληνικά ομόλογα, βρίσκονται να ποντάρουν διπλά στη μη πτώχευση της Ελλάδας, από τη μία πλευρά με το να κατέχουν ομόλογα και από την άλλη παίζοντας κόντρα στους κερδοσκόπους των CDS. Το αποτέλεσμα είναι η υπερέκθεση τους στην επένδυση υπέρ της Ελλάδας η οποία τις οδηγεί, σχεδόν αναγκαστικά, στην ανάγκη της μείωσης του επενδυτικού τους ρίσκου πουλώντας ελληνικά ομόλογα ή και ποντάροντας στην πτώση τους. Οι τράπεζες που δεν έχουν, ήδη, επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα, ώστε να μπορούν να πουλήσουν κάποια από αυτά μειώνοντας το ρίσκο τους, αναγκάζονται να τα δανειστούν από άλλες τράπεζες και να τα πουλήσουν short, ποντάροντας και αυτές στην πτώση τους, ώστε να τα αγοράσουν αργότερα χαμηλότερα για να τα επιστρέψουν στις τράπεζες απʼ όπου τα δανείστηκαν.

Απλοποιώντας το παράδειγμα μπορούμε να πούμε πως όταν πραγματοποιείται μία πράξη αγοράς ελληνικών CDS, ενεργοποιείται και μία πράξη πώλησης ελληνικών ομολόγων, με την τελευταία να έχει ως αυτόματη συνέπεια την αύξηση των επιτοκίων των ομολόγων (και των spreads τους με τα γερμανικά), δηλαδή την αύξηση του κόστους δανεισμού της Ελλάδας. Όσο οι κερδοσκόποι συνεχίζουν να σπρώχνουν την τιμή των CDS υψηλότερα, αγοράζοντας τα, τόσο οι τράπεζες που τους τα πουλούν επενδύουν στην πτώση των ελληνικών ομολόγων, σπρώχνοντας τα επιτόκια τους και το κόστος δανεισμού της Ελλάδας υψηλότερα.

Έτσι, η Ελλάδα έχει γίνει ένα τεράστιο χρηματιστηριακό καζίνο (ανάλογο με εκείνο που οδήγησε στην κατάρρευση της αγοράς ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ, πάλι με τη χρήση των CDS), το οποίο παρέχει ευκαιρίες για κέρδη σε κερδοσκόπους και τράπεζες σε όλο τον κόσμο, καθώς οι πρώτοι κερδίζουν όσο η κρίση επιδεινώνεται ενώ οι τράπεζες απολαμβάνουν τα κέρδη από τις προμήθειες που λαμβάνουν από το εμπόριο CDS. Το πρόβλημα γίνεται ακόμη χειρότερο καθώς τα CDS μπορούν να αγοραστούν με μόχλευση, δηλαδή πληρώνοντας τμήμα, μόνο, της πραγματικής αξίας της τιμής τους. Έτσι, μία επένδυση σε ελληνικά CDS της τάξης του 1 εκ δολαρίων, μπορεί να απαιτεί κεφάλαιο μόλις της τάξης των 100 χιλιάδων δολαρίων.

Η μελέτη της πορείας τιμών των ελληνικών CDS αποκαλύπτει ότι η άνοδος τους ξεκίνησε από τον Ιούλιο του 2007, ταυτόχρονα με μία σειρά άλλων χρηματοπιστωτικών εξελίξεων, που αποτελούν τα σημαντικότερα κομμάτια στο διεθνές παζλ που δημιουργεί το έξυπνο χρήμα, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως η Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του ίδιου αυτού παζλ για περισσότερο από 2,5 χρόνια από σήμερα. Στο διάστημα αυτό έχει πέσει πάνω της μία χρηματοπιστωτική βόμβα 12204 μεγατόνων, όση, δηλαδή, είναι η ποσοστιαία άνοδος των τιμών των CDS από τις 4,6 μονάδες βάσης, τον Ιούλιο του 2007, στις 566 μονάδες βάσης σήμερα, η οποία και είχε ως αντανακλαστική συνέπεια το ξεπούλημα των ελληνικών ομολόγων, την απογείωση των επιτοκίων τους και την εκτίναξη του κόστους δανεισμού για την Ελλάδα.

Ο κερδοσκόπος που επένδυσε 1 εκ δολάρια ποντάροντας στην πτώχευση της Ελλάδας τον Ιούλιο του 2007, σήμερα βλέπει την επένδυση του να αξίζει 12,204 δις δολάρια. Και το πιθανότερο είναι πως για την αρχική επένδυση του 1 εκ δολαρίων δεν πλήρωσε περισσότερο από το 10%, δηλαδή 100 χιλιάδες δολάρια.

Και καθώς στις χρηματοπιστωτικές αγορές το κέρδος του ενός είναι, κατά κανόνα, η απώλεια του άλλου, το λογαριασμό για τα κέρδη των κερδοσκόπων τον λαμβάνει, μέσω της αγοράς ομολόγων, ο Έλληνας πολίτης (και θα συνεχίσει να τον λαμβάνει για πολλά χρόνια ακόμη). Έτσι, όταν η Ελλάδα κόβει μισθούς, λαμβάνει σκληρά δημοσιονομικά μέτρα κλπ, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα για να πληρώσει τους επιπλέον τόκους που προκύπτουν από την αύξηση του κόστους δανεισμού της, στην ουσία ενεργοποιεί το μηχανισμό εκείνο που, μεταξύ άλλων, θα πρέπει να συγκεντρώσει τα χρήματα που θα πληρωθούν σε όσους πέτυχαν το τζακ ποτ ποντάροντας εναντίον της στην αγορά CDS.

Και πριν βιαστούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα πως η Ελλάδα έγινε εσκεμμένα στόχος σκοτεινών δυνάμεων, αξίζει να θυμηθούμε πως εξαιτίας των CDS κατέρρευσε η αγορά κατοικίας των ΗΠΑ, οδηγώντας σε μεγάλες απώλειες ή και στην πτώχευση εκατομμύρια Αμερικανών, για να καταλάβουμε πως οι κερδοσκόποι ενδιαφέρονται μόνο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους και τίποτε άλλο.

Πάνος Παναγιώτου - Διευθυντής ΕΚΤΑ, info@ekta1.gr

Σχόλιο Σκέψις : Αυτή είναι η κοινωνία που δημιουργήσαμε για μας και τα παιδιά μας, μια ζούγκλα που ο ένας κερδίζει σκοτώνοντας τον άλλο. Έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια από τον προϊστορικό άνθρωπο αλλά βρισκόμαστε ακόμα εκεί.

Και αυτές οι μάζες των ανθρώπων σαν μυρμήγκια ακόμα να καταλάβουν πως η αλλαγή για έναν ανθρώπινο κόσμο είναι στα χέρια τους. 

Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Είμαστε Έλληνες!

Συνηθίζω να λέω πως σήμερα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν Έλληνες. Με τις τόσες κατακτήσεις που ο συγκεκριμένος χώρος έχει υποστεί κάπου στην πορεία ο Έλληνας, αυτός που κατάγεται γεννετικά τουλάχιστον από την Αρχαία Ελλάδα δεν υπάρχει.

Κάθε τόσο όμως βρίσκομαι μπροστά σε ορισμένα γεγονότα που με κάνουν να ανακαλλώ την άποψή μου αυτή.
Τέτοια γεγονότα μπορεί να είνα θετικά ή και αρνητικά.
Πρόσφατα είδα μια λίστα επιφανών Ελλήνων τις αρχαιότητας και πως αυτοί πέθαναν.

Έτσι λοιπόν προς το παρόν ανακαλλώ είμαστε ΙΔΙΟΙ με τους προγόνους μας!

Παραθέτω την λίστα.

Πυθαγόρας 500 π.Χ. ετών 80: εξορία από πείνα.
Μιλτιάδης 489 π.Χ. ετών 65: φυλακή.
Αριστείδης 468 π.Χ. ετών 72: εξορία από πείνα.
Θεμιστοκλής 461 π.Χ. ετών 66: εξορία.
Αισχύλος 456 π.Χ. ετών 69: εξορία.
Περικλής 429 π.Χ. ετών 66: παραιτήθηκε κατηγορούμενος.
Φειδίας 429 π.Χ. ετών 66: φυλακή.
Αναξαγόρας 428 π.Χ. ετών 72: εξορία.
Ηρόδοτος 429 π.Χ. ετών 59: εξορία.
Ικτίνος 420 π.Χ. ετών: εξορία.
Σοφοκλής 406 π.Χ. ετών 90: εξορία από πείνα.
Ευριπίδης 406 π.Χ. ετών 74: εξορία.
Αλκιβιάδης 404 π.Χ. ετών 48: εξορία.
Σωκράτης 399 π.Χ. ετών 71: ήπιε το κώνειο.
Θουκυδίδης 396 π.Χ. ετών 64: εξορία.
Αριστοφάνης 385 π.Χ. ετών 61: εξορία από πείνα.
Πλάτων 347 π.Χ. ετών 80: εξορία..
Ισοκράτης 338 π.Χ. ετών 99: εξορία.
Δημοσθένης 322 π.Χ. ετών 62: ήπιε δηλητήριο.

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Το τέλος των υπερδυνάμεων

Soros:Μια νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική
Τρίτη, 13 Απρίλιος 2010 23:26

..........................
μια παρακμάζουσα υπερδύναμη που χάνει την πολιτική και οικονομική κυριαρχία της αλλά διατηρεί την στρατιωτική της ισχύ αποτελεί επικίνδυνο μείγμα. Συνηθίζουμε να νιώθουμε ασφαλείς με τη γενίκευση ότι οι δημοκρατικές χώρες θέλουν την ειρήνη. Μετά την προεδρία του Μπους όμως, αυτός ο κανόνας δεν ισχύει πια, αν ίσχυε ποτέ.......

Είκοσι χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση του κομμουνισμού, ο κόσμος έρχεται αντιμέτωπος με μια άλλη έντονη αντίθεση ανάμεσα σε δύο ριζικά διαφορετικές μορφές οργάνωσης: τον διεθνοποιημένο καπιταλισμό και τον κρατικό καπιταλισμό. Ο πρώτος, που αντιπροσωπεύεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει καταρρεύσει, ενώ ο δεύτερος, που αντιπροσωπεύεται από την Κίνα, βρίσκεται σε άνοδο. Χρειαζόμαστε ένα νέο πολυπολικό σύστημα βασισμένο σε πιο υγιείς αρχές.

Μπορεί να είναι δύσκολη η επίτευξη της διεθνούς συνεργασίας για τη μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε βαθμιαία βάση, αλλά ίσως είναι εφικτή στο πλαίσιο μιας μεγάλης συμφωνίας που θα επαναδιατάξει την συνολική χρηματοπιστωτική τάξη. Χρειάζεται μια νέα συνδιάσκεψη Μπρέττον Γουντς, όπως εκείνη που εγκαθίδρυσε την διεθνή οικονομική αρχιτεκτονική μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο – ένα νέο Μπρέττον Γουντς που θα θεσπίσει νέους διεθνείς κανόνες, οι οποίοι οπωσδήποτε θα συμπεριλαμβάνουν την αντιμετώπιση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων με συστημικό μέγεθος και τον ρόλο του ελέγχου των κεφαλαίων. Χρειαζόμαστε επίσης την αναδιάρθρωση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου έτσι ώστε να αντανακλά καλύτερα την σημερινή ισχύουσα τάξη μεταξύ των κρατών και την αναθεώρηση των μεθόδων λειτουργίας του.

Αυτή η νέα διάσκεψη Μπρέττον Γουντς θα πρέπει να μεταρρυθμίσει και το νομισματικό σύστημα. Η μεταπολεμική τάξη, που έκανε τις ΗΠΑ περισσότερο ίσες από τα υπόλοιπα κράτη, έχει παράγει επικίνδυνες ανισορροπίες. Το δολάριο δεν απολαμβάνει πια της εμπιστοσύνης που απολάμβανε κάποτε. Και όμως δεν μπορεί άλλο νόμισμα να πάρει τη θέση του.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν πρέπει να αποφύγουν μια ευρύτερη χρήση των Ειδικών Τραβηχτικών Δικαιωμάτων (SDR) του ΔΝΤ. Επειδή τα SDR είναι σε διαφορετικά εθνικά νομίσματα, κανένα νόμισμα δεν θα έχει άδικο πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων.

Παρομοίως πρέπει να διευρυνθεί το φάσμα των νομισμάτων που συμπεριλαμβάνονται στα SDR, και κάποια από τα νέα νομίσματα, όπως το κινεζικό ρεμνίμπι, πρέπει να είναι πλήρως μετατρέψιμα. Αυτό θα επιτρέψει στη διεθνή κοινότητα και την άσκηση πιέσεων στην Κίνα προκειμένου να εγκαταλείψει τη σύνδεση της συναλλαγματικής ισοτιμίας της με το δολάριο και θα αποβεί ο καλύτερος τρόπος για τον περιορισμό των διεθνών ανισορροπιών. Και το δολάριο θα παραμείνει το προτιμώμενο αποθεματικό νόμισμα, υπό την προϋπόθεση ότι θα γίνεται προσεκτική διαχείριση του.

Ένα μεγάλο πλεονέκτημα των SDR είναι ότι επιτρέπουν τη διεθνή δημιουργία χρήματος, που είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε καιρούς σαν τους σημερινούς. Με τον τρόπο αυτό το χρήμα μπορεί να πάει εκεί που χρειάζεται περισσότερο, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σήμερα. Με έναν μηχανισμό που θα επιτρέπει στις πλούσιες χώρες που δεν χρειάζονται επιπλέον αποθεματικά να τα μεταφέρουν σε εκείνες που τα χρειάζονται, με χρήση των αποθεμάτων χρυσού του ΔΝΤ.

Η αναδιοργάνωση της παγκόσμιας τάξης θα πρέπει να πάει πέρα από το χρηματοπιστωτικό σύστημα και να συμπεριλάβει τα Ηνωμένα Έθνη, ιδίως τη συμμετοχή στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι που θα πρέπει να θέσουν μπροστά τη διαδικασία, αλλά πρέπει να συμμετάσχουν κι η Κίνα και οι άλλες αναπτυσσόμενες χώρες ως ισότιμα μέλη. Οι χώρες αυτές είναι απρόθυμα μέλη των θεσμών του Μπρέττον Γουντς που κυριαρχούνται από χώρες οι οποίες δεν είναι πια ηγέτιδες δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι αναδυόμενες δυνάμεις πρέπει να είναι παρούσες στη δημιουργία αυτού του νέου συστήματος για να διασφαλιστεί ότι θα αποτελέσουν ενεργούς υποστηρικτές του.

Στην παρούσα μορφή του το σύστημα δεν είναι δυνατό να επιβιώσει, και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν πολύ περισσότερα να χάσουν αν δεν ηγηθούν μιας προσπάθειας μεταρρύθμισης του. ΟΙ ΗΠΑ είναι ακόμη σε θέση να παραμείνουν επικεφαλής της παγκόσμιας κοινότητας, αλλά χωρίς την αναγκαία διορατικότητα, η θέση τους θα συνεχίσει να υποβαθμίζεται. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν πια να επιβάλουν τη θέλησή τους στους άλλους όπως επιχείρησε να κάνει η κυβέρνηση Μπους. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να ηγηθούν μιας συνολικής προσπάθειας για να εμπλέξουν και τις αναπτυγμένες και τις αναπτυσσόμενες χώρες στην αναδιάρθρωση του παγκόσμιου συστήματος, και είναι αυτό που θα επανεγκαταστήσει την αμερικανική ηγεσία στο κόσμο σε μια αποδεκτή μορφή.

Το εναλλακτικό σενάριο είναι ανησυχητικό, γιατί μια παρακμάζουσα υπερδύναμη που χάνει την πολιτική και οικονομική κυριαρχία της αλλά διατηρεί την στρατιωτική της ισχύ αποτελεί επικίνδυνο μείγμα. Συνηθίζουμε να νιώθουμε ασφαλείς με τη γενίκευση ότι οι δημοκρατικές χώρες θέλουν την ειρήνη. Μετά την προεδρία του Μπους όμως, αυτός ο κανόνας δεν ισχύει πια, αν ίσχυε ποτέ.

Στην πραγματικότητα η δημοκρατία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στην Αμερική. Η χρηματοπιστωτική κρίση δοκίμασε ένα πληθυσμό που δεν έχει συνηθίσει που να αντιμετωπίζει σκληρές πραγματικότητες. Ο πρόεδρος Ομπάμα ισχυρίζεται ότι έλεγξε την ύφεση. Αλλά αν καταλήξουμε σε διπλή ύφεση, οι Αμερικανοί θα καταστούν ευάλωτοι σε κάθε φοβική καπηλεία και λαϊκή δημαγωγία. Αν ο Ομπάμα αποτύχει, η επόμενη κυβέρνηση θα επιχειρήσει να δημιουργήσει κάποιον αντιπερισπασμό για τα προβλήματα στο εσωτερικό – με μεγάλο κίνδυνο για τον κόσμο.

Το όραμα του Ομπάμα είναι σωστό. Πιστεύει στη διεθνή συνεργασία και όχι στη φιλοσοφία ‘το δικό μου είναι σωστό’ της εποχής Μπους - Τσέινι. Η ανάδυση της ομάδας των 20 πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου ως το πρώτιστο φόρουμ διεθνούς συνεργασίας και η διαδικασία ισότιμων μελών που συμφωνήθηκε στο Πίτσμπουργκ είναι βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Αυτό που λείπει όμως είναι μια γενική αναγνώριση ότι το σύστημα κατέρρευσε και πρέπει να επανασχεδιαστεί. Βέβαια το χρηματοπιστωτικό σύστημα δεν κατέρρευσε τελείως και η κυβέρνηση Ομπάμα πήρε μια συνειδητή απόφαση για την στήριξη της επιβίωσης των τραπεζών με κρυφές επιχορηγήσεις. Τα ιδρύματα που επιβίωσαν θα έχουν στο εξής πολύ πιο ισχυρή θέση στην αγορά και θα αντισταθούν σε κάθε συστηματική αναθεώρηση του εποπτικού πλαισίου. Ο Ομπάμα ασχολείται με πολλά πιεστικά προβλήματα του και ο επανασχεδιασμός του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος είναι απίθανο να τραβήξει την πλήρη προσοχή του.

Η πολιτική ηγεσία της Κίνας πρέπει να επιδείξει ακόμα μεγαλύτερη διορατικότητα από τον Ομπάμα. Η Κίνα αντικαθιστά τον Αμερικανό καταναλωτή ως ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας. Και αφού πρόκειται για μικρότερη ατμομηχανή, η παγκόσμια οικονομία θα έχει χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά η επιρροή της Κίνας θα ενισχυθεί πολύ γρήγορα.

Προς το παρόν, ο κινεζικός λαός είναι πρόθυμος να υποτάξει τις ατομικές ελευθερίες του στην πολιτική σταθερότητα και την οικονομική πρόοδο. Αλλά αυτό μπορεί να μην συνεχιστεί επ’ άπειρον – και το υπόλοιπο του κόσμου ποτέ δεν θα υποτάξει την ελευθερία του στην ευημερία του κινεζικού κράτους.

Καθώς η Κίνα θα καθίσταται ο παγκόσμιος ηγέτης θα πρέπει να μετασχηματιστεί σε μια πιο ανοιχτή κοινωνία που ο υπόλοιπος κόσμος θα μπορεί να αποδεχτεί ως παγκόσμιο ηγέτη. Με την παρούσα ισορροπία των στρατιωτικών δυνάμεων στο κόσμο, η Κίνα δεν έχει άλλη επιλογή από την ειρηνική και αρμονική ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα το μέλλον του κόσμου εξαρτάται από αυτό.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/soros----2010041322056/

Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

Επιτέλους οι φίλοι μας δανείζουν 40 δις Ευρώ!

 Επιτέλους λοιπόν οι εταίροι και φίλοι μας αποφάσισαν μπροστά στον κίνδυνο να γίνει τόμπολα η επίθεση εναντίον  της Ελλάδας και να πλήξει το Ευρώ, να δανείσουν στην χώρα μας 40 δις με τόκο 5% !!!!

Φοβερή βοήθεια αν σκεφτεί κανείς πως οι ίδιοι δανίζονται με 3% όπως έχουμε πει σε προηγούμενα δημοσιεύματα στο Σκέψις.

Δηλαδή είναι σαν να χρεοκοπείς και ο φίλος σου να σου δανίζει και μάλιστα με τόκο. Τι σόι φίλος θα ήταν αυτός...

Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι σημερινοί φίλοι και εταίροι μας, πάντα πρόθυμοι να μας βοηθήσουν μέσα στους αιώνες όπως και τώρα, άλλοτε στην προσπάθειά τους να μας βοηθήσουν κατέλαβαν και λεηλάτησαν την Κωνσταντινούπολη.

Αργότερα πάλι για να μας βοηθήσουν μας έδωσαν πάλι χρήματα για να κάνουμε την επανάστασή μας ενάντια στον Τούρκο που είχε φτάσει στην Αυστρία και δε ήταν πρέπον μουσουλμάνοι να πατάνε χριστιανικά χώματα.

Μέχρι και την αρχή του 20ου αιώνα αποπληρώναμε εκείνα τα «φιλικά» δάνεια.

Αργότερα οι φίλοι και εταίροι μας ενώ μας έδιναν χρήματα και όπλα για να κάνουμε την Μικρασιατική εκστρατεία στην συνέχεια αποφάσισαν πως δεν ήταν κομψό οι Έλληνες να γίνουν ξανά κοσμοκράτορες κι έτσι άρχιζαν να εξοπλίζουν τους Τούρκους αφού ως γνωστό οι Γερμανοί ανάλαβαν να εκπαιδεύσουν και να εξοπλίσουν τον Ατατούρκ.

Κατόπιν οι φίλοι και εταίροι μας από τα πλοία τους αραγμένα στο λιμάνι της Σμύρνης απολάμβαναν την σφαγή του Ελληνισμού στο φόντο της καμένης πόλης.

Οι φίλοι μας που διέλυσαν όλο τον κοινωνικό ιστό της χώρας στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και οι σύμμαχοι που αν και δυο φορές με πόλεμο από τον οποίο εκείνοι κέρδισαν περισσότερα, απελευθερώσαμε την Βόρεια Ηπειρο τελικά δεν μας επέτρεψαν να την κρατήσουμε.

Οι ίδιοι φίλοι που όταν ο Τούρκος βιάζε και κατέστρεφε στην Κύπρο και έχοντας δεκάδες διατάγματα του ΟΗΕ για κατάπαυση του πυρός και απόσυρση των Τούρκων από τον νησί δεν κατάφεραν τόσα χρόνια τώρα να επιβάλλουν ούτε ένα ψήφισμα για να σταματήσουν την αδικία.

Οι ίδιοι φίλοι και εταίροι μας που τάχα χρειάζονται να τους πείσουμε για το ότι εμείς είμαστε Μακεδόνες και όχι οι Σκοπιανοί.

Αυτοί λοιπόν οι φίλοι και εταίροι μας, που αν δεν έπεφτε η Πόλη ακόμα θα μέτραγαν με πετραδάκια και σήμερα με την ίδια σταθερή αγάπη , φιλικότητα και αλληλεγγύη μας σώζουν την τελευταία στιγμή δανείζοντας μας τα 40 δις και στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους σκέφτονται «ε να μην βγάλουμε και έμεις κάτι;”

Ευχαριστούμε φίλοι


ΕΚΠΟΙΖΩ κατά της Τράπεζας Πειραιώς

Επειδή τα λόγια είνα φθηνά όπως λένε και οι Σάξονες. Ευτυχώς υπάρχουν από κάποιους και έργα.


Μία νέα ακόμη μεγάλη επιτυχία έχει η ΕΚΠΟΙΖΩ στο δικαστικό αγώνα που διεξάγει για την προστασία των καταναλωτών από παράνομες τραπεζικές χρεώσεις.

Με την με αριθμό 2123/2009 απόφαση του Αρείου Πάγου που αφορά υπόθεση συλλογικής αγωγής της ΕΚΠΟΙΖΩ κατά της Τράπεζας Πειραιώς κρίνονται, και αμετάκλητα πλέον, καταχρηστικοί τρεις καίριοι όροι τραπεζικών συναλλαγών που επιβαρύνουν αδικαιολόγητα βασικές, καθημερινές και θεμελιώδεις συναλλαγές των καταναλωτών με τις τράπεζες. Ειδικότερα:

Καταχρηστικός κρίνεται ο όρος που επιβάλλει στον καταναλωτή επιβάρυνση 1,40 ευρώ να καταβάλλει στην τράπεζα όταν καταθέτει χρήματα στον καταθετικό λογαριασμό ενός τρίτου (λ.χ. για το ενοίκιο, σε φιλικό του ή
συγγενικό του πρόσωπο, για οποιαδήποτε αιτία). Πρόκειται για χρέωση που προβλέπει η συντριπτική πλειοψηφία των τραπεζών και ανέρχεται συνήθως από 1,20 έως 1,50 ευρώ.

Καταχρηστικός κρίνεται ο όρος που προβλέπει ότι στην περίπτωση που οι κινήσεις ενός λογαριασμού ταμιευτηρίου ή τρεχούμενου είναι περισσότερες από τέσσερις το μήνα ο κάτοχος του λογαριασμού να επιβαρύνεται με 0,80 ευρώ για κάθε κίνηση.

Καταχρηστικός, τέλος, κρίνεται και ο όρος που προβλέπει για την περίπτωση του στεγαστικού δανείου που χρησιμοποιείται για κατασκευή ή ανέγερση κατοικίας, ότι το δάνειο κατατίθεται σε δεσμευμένο λογαριασμό και, ενώ ο δανειολήπτης το αναλαμβάνει τμηματικά, ανάλογα με την πρόοδο των εργασιών, επιβαρύνεται με τους τόκους του δανείου από την ημέρα που κατατίθεται το ποσόν στον δεσμευμένο λογαριασμό. Το αποτέλεσμα είναι ο δανειολήπτης να πληρώνει αδικαιολόγητα τόκους για κεφάλαια του δανείου τα οποία στην πραγματικότητα δεν είχαν περιέλθει σε αυτόν.

Η απόφαση αναπέμπει στο Εφετείο το αίτημα της ΕΚΠΟΙΖΩ για την αναγνώριση δικαιώματος χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης ποσού 100.000,00¤.

Mε την αμετάκλητη απόφαση οι καταναλωτές ασφαλώς μπορούν να διεκδικήσουν την επιστροφή των χρημάτων που έχουν υποχρεωθεί να καταβάλουν, σε εφαρμογή των παράνομων τραπεζικών πρακτικών. Ωστόσο, για ευνόητους πρακτικούς λόγους, στις περιπτώσεις που πρόκειται για μικροχρεώσεις, η διεκδίκηση αυτή είναι σχεδόν αδύνατη. Η Πολιτεία θα πρέπει γιΆ αυτό να θεσπίσει, κατΆ αντιστοιχία προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μέσα προστασίας που θα προβλέπουν την αποστέρηση των παράνομων κερδών από τις τράπεζες και τη διάθεσή τους για κοινωφελείς σκοπούς. Τούτο είναι αναγκαίο προκειμένου να επέλθει ένα αποτελεσματικό πλήγμα στα ίδια τα κίνητρα που παράγουν τις παράνομες αυτές πρακτικές.

Τέλος, η ΕΚΠΟΙΖΩ καλεί τους αρμόδιους φορείς να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες στην προστασία των καταναλωτών. Το Υπουργείο Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας οφείλει να επέμβει τώρα και να υποχρεώσει όλες τις άλλες τράπεζες, με την απειλή των προβλεπομένων διοικητικών κυρώσεων, να εγκαταλείψουν τις παραπάνω παράνομες πρακτικές. Να μην επιτρέψει την συγκάλυψη των παράνομων αυτών πρακτικών με προσχηματικές αλλαγές ή την αντικατάστασή τους με άλλες παρεμφερείς παράνομες πρακτικές.

www.ekpizo.gr

Κυριακή 11 Απριλίου 2010

Το σαλόνι


Ολη μου τη ζωή, από τότε που ξεκίνησα το ταξίδι μου μακρυά από το οικογενειακό μου ασφαλές νησάκι ή τουλάχιστον τα περισσότερα χρόνια, έρχεται μαζί μου ένα σαλόνι.
Με ακολουθήσε χωρίς να βαρυγκομάει, που το πάω πάνω κάτω σε εθνικές οδούς, σε μικρά ή μεγαλύτερα σπίτια, που του άλλαξα το στύλ και αντιστέκεται στη φθορά όσο εγώ αντιστρόφως ανάλογα μεγάλωνω και φυσιολογικά φθείρομαι.

Χτες, κάποια στιγμή είπα ότι είναι καιρός να πάρω ένα πιο μοντέρνο γωνιακό καναπέ, που να ταιριάζει στο μικρό πια νοικιάρικο σπίτι μου και ξαφνικά αισθάνθηκα μια οικειότητα και μια αίσθηση απώλειας ενός αγαπημένου αντικειμένου ή συντρόφου, για το σαλόνι μου αυτό.

Ηταν δώρο της γιαγιάς μου, που τώρα κάπου με τις φίλες θα συνεχίζει να παίζει ποκούλα όπως έλεγε, να καπνίζει Παπαστράτο (4 περίπου πακέτα την ημέρα), να φοράει 10ποντα και παραπάνω, όπως φορούσε μεχρι σχεδόν τα 92 της, με τις μακριές γούνες της, τα φίνα κοσμήματα της, μια γυναίκα επαναστάτρια της εποχής της και μιλάμε πίσω στο Πρώτο Παγκόσμιο.

Η γιαγιά αυτή λοιπόν με το δική της στυλιστική άποψη μου έκανε δώρο τότε στα 198....πόσο
ένα σαλόνι από γαλάζιο τσινς έτσι λεγόταν τότε ύφασμα λίγο γυαλιστερό με πινελιές σκουρότερου μπλέ. Αγαπούσα τόσο τη θάλασσα και το μπλέ που όταν προτοκάθησα επάνω του νόμιζα ότι είμαι σε μια θάλασσα μέσα. Και ήμουν σε μια θάλασσα γεμάτη ορμητικά συναισθήματα, γεμάτη αυτοπεποίθηση ότι ο κόσμος εκεί έξω περίμενε εμένα, εμάς να το κατακτήσουμε, να το φέρουμε στα μέτρα μας.

Η κοπέλλα εκείνη θυμάμαι ακόμη φορούσε μαύρο κοντό ημίπαλτο με μεγάλες βάτες (καημένη Δυναστεία) μπροκάρ, σφιγμένο στη μέση με μια αλά Μαντόνα ζώνη που ξεκίναγε από τη μέση πίσω και περιστρεφόταν κάτω στους γόφους γύριζε πίσω ψηλά κάπου χανόταν μέσα στο ημίπαλτο και ξεπρόβαλε πάλι μπροστά, κλείνοντας με κρίκους, ένας γόρδιος δεσμός, αρκετά μπερδεμένη όπως και εμείς και η ζωή που ζούσαμε.

Αυτή που ακροβατούσε στο καθωπρεπισμό σπουδών σε ένα Κολλέγιο, στις καταβολές της καλής αστικής κοινωνίας επαρχιακής πόλης με γαλλικά πιάνο και Αρσάκειο και 19 2/12 και μετά working 9 -5, που μεταμορφώνονταν σε ατελείωτες νύχτες χορού, glitter, ελαφριών αλλά έντονου χρωματισμού ποτών σε αμφιφυλικά θρυλικά μαγαζιά με απενοχοποιημένες αμαρτίες, ατελείωτη πασαρέλα ενός θεάτρου παραλόγου όπου όλα επιτρέπονταν και η απόλαυση της στιγμής αποζημιώνε για επιλογές που ακολουθούσαν αυτό που ο Freddie τραγουδούσε who wants to live for ever.

Ετσι με το μαλλί Ντουράν Ντουράν και το μυαλό σε μόνιμη φραπεδιέρα κάπου εκεί άρχισα να συζώ με το σαλόνι μου. Το τριθέσιο καναπέ και το διθέσιο με το ανοιγόμενο ημίδιπλο κρεβάτι (αμαρτωλών συνευρέσεων διαφόρων συνδιασμών φίλων και φύλων) καθώς ήμουν η τυχερή τότε που έμενα μόνη μου, από όλη τη παρέα.

Και η ζωή προχώρησε στο σαλόνι αυτό με το τσίνς ύφασμα να γλυστράει ελαφρά, όταν καθόσουν, σαν να ήθελε να σου θυμήσει ότι έτσι γλυστράει και η ζωή και τίποτα δεν μένει σταθερό και τα χρόνια μαζί που περνούν και εσύ να κάθεσαι στο σαλόνι, κάποτε να μην σου φτάνει και οι φίλοι να σκορπίζονται κάτω, και να σκέφτεσαι ότι έχεις μικρό σαλόνι μέχρι να καταλήξεις στο να κάθεσαι μόνος στο σαλόνι 30..... πόσα χρόνια μετά και να λες πόσο μεγάλο είναι πια αυτό το σαλόνι, μάλλον θα χρειαστεί πιά μικρότερο που να μοιάζει με τη ζωή μου.

Κάπου στη πορεία, όπως και εγώ αυτό το σαλόνι από τολμηρό, νεανικό, γαλάζιο και μάλιστα αφού αποδήμησε η γιαγιά, με ακολούθησε και στο πείραμα έγγαμου βίου και μπήκε σε τρίτη μοίρα στο υπόγειο, όπως και η κοπέλλα που είχε ζήσει μαζί του. Το τσινς καλύφτηκε με ένα καθως πρέπει πράσινο - μουχλί - βελούδινης υφής ύφάσμα που δεν γλυστρούσε πια αλλά έδινε μια ψεύτικη αίσθηση σταθερότητας, αυτή την αίσθηση που σε ναρκώνει και νομίζεις ότι το να μην περιμένεις πια τίποτα σημαίνει ότι έχεις βρεί ότι έψαχνες - ότι έψαχνε η κόπελλα της ιστορίας.

Μαζί στο υπόγειο στη βιβλιοθήκη μπήκαν σε σακούλες φωτογραφίες, μεμοραμπίλια, ξεραμένα λουλούδια, χαρτοπετσέτες με φιλάκια κραγιόν και θάφτηκαν κάτω από τη μουχλί ταπετσαρία για αρκετά χρόνια, μέχρι που μια μέρα το σαλόνι βρέθηκε στα χέρια Αλβανών μεταφορέων, να γυρίζει πίσω στην Αθήνα, το πρώτο πράγμα που μπήκε στο σπίτι, που ζήτησε η κοπέλλα να μπει στο νοικιάρικο σπίτι στην Αθήνα ήταν το σαλόνι, βέβαια εμπλουτισμένο με nouveau μίνιμαλ μοντέρνα έπιπλα, σε μια προσπάθεια καινούργιας ζωής ή επανασύνδεσης με το σημείο που διακόπηκε άραγε η ιστορία.

Η ζωή κυλάει, τα σαββατόβραδα τώρα έχουν facebook και βαριεστημένα sms, mns, mms και skype και οτιδήποτε μπορεί να δώσει τη ψευδαίσθηση σταθερότητας σα τη μουχλί ταπετσαρία, ότι ο χρόνος δε γλυστράει, ότι έχεις φίλους, ότι το βραδυνό νέας ελληνικής κουζίνας στο Κεραμεικό αξίζει περισσότερο από τους λιόσπορους που μασάγαμε στο Σύνταγμα όταν δεν είχαμε λεφτά και κάναμε διαγωνισμό ποιός θα φτύσει μακρύτερα το τσόλφι του.
Τότε που μιλάγαμε δυνατά, που δεν υπήρχαν κινητά κολημμένα στα αυτιά αλλά ντισκμαν και ντισκομπάλες και έρωτας και αγκαλιές και careless whispers.

Η κοπέλλα με τα μαλλιά βαμμένα πιά χωρίς ζελέ και γκλίτερ με τους ώμους κατεβασμένους χωρίς τον αέρα της βάτας, όπως και τα όνειρα και τις προσδοκίες της, με τη ζώνη σαφώς καθορισμένη γύρω από τη μέση, όπως και τη ζωή της, χωρίς άλλοθι, χωρίς ψευδαισθήσεις ότι ο κόσμος δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς αυτήν αύριο, ξεκινάει ένα άλλο ταξίδι εσωτερικής αναδιακόσμησης, συνάντησης με ότι έχει μείνει κλεισμένο ακόμη στο υπόγειο και πρέπει να βγεί στο φώς.

Το σαλόνι πριν πεταχτεί θα γίνει πάλι φωτεινό, απενοχοποιημένο γαλάζιο, να γλυστράει, να μην έχει σταθερές και δήθεν ασφάλειες, καιρός να πεταχτεί η μουχλί ταπετσαρία και εγώ με το σαλόνι μου παρέα να αρχίσουμε το τελευταίο αλλά και πιο φωτεινό κομμάτι της κοινής μας διαδρομής, εκεί όπου η αποκτημένη πικρή ίσως εμπειρία και η γνώση γίνουν the wind beneath my wings για το τελευταίο και πιο ψηλό πέταγμα του γλάρου.

Στο ραντεβού που χρωστάει η κοπέλλα της ιστορίας με τον εαυτό της, που την περιμένει εκεί σε μια καλοκαιρινή θάλασσα τόσο γαλάζια, σαν τη τσινς ταπετσαρία του σαλονιού, με τις πινέλιες σκούρου μπλε, όπως τα κυματάκια της θάλασσας και τον ήλιο να δημιουργεί αντικατοπτρισμούς όλων, όσοι γέμισαν το σαλόνι και τη ζωή της με όλες τελικά τις υπέροχες εμπειρίες που έκαναν αυτό το σαλόνι τόσο μοναδικό, τόσο αγαπημένο, το δικό της, σαν τη ζωή της κάτω από τη μουχλή ταπετσαρία που περίμενε να ξανασυναντηθούν κάποτε.

Αύριο λέω να βάλω αγγελία εάν κάποιος θέλει μια μουχλί ταπετσάρια σας τη χαρίζω και ζητώ σε αντάλλαγμα κάδρα για τις φωτογραφίες που βγήκαν από τις σακκούλες και αφίσσες των Ντουράν Ντουράν και εάν έχετε και καμμιά βάτα και αυτή δεκτή, το γκλίτερ το βρήκα μόνη μου και τη χρυσόσκονη αυτό το Κυριακάτικο πρωινό που ακροβατεί μεταξύ συννεφιάς και λαμπρού ήλιου αλλά που σίγουρα ξέρω ότι θα το γυρίσει σε λιακάδα.
Αλλωστε έρχεται πάλι καλοκαιράκι........




Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Μοναχικά νησιά

Κανένας άνθρωπος δεν είναι ένα μοναχικό νησί (No man is an island).

Πλέει σε μια θάλασσα με μικρά μεγάλα νησιά κοντά του ή μακρύτερα, μια θάλασσα μέρος και αυτή ενός μεγαλύτερου ωκεανού, άλλα νησιά μεγάλα σαν ήπειροι άλλα μικρά σαν κουκίδες στο χάρτι.

Οπου κάποια στιγμή όσο και να ασχοληθεί να ανακαλύψει τη μικρή ή μεγάλη του χώρα θα φτάσει να κάτσει στη παραλία του νησιού του - του τόπου του - θα κοιτάξει τον ορίζοντα και θα αναρωτηθεί τι είναι αυτή η αχνή κορυφογραμμή που ατενίζουν τα μάτια του στο βάθος του ορίζοντα ; μήπως και εκεί καθόνται κάποιοι σαν και εμένα - θα πει - να αναρωτιούνται για τη δική μου κορυφογραμμή που ατενίζουν στον ορίζοντα τους; και πέρα από αυτές που βλέπουμε στον ορίζοντα υπάρχουν και άλλες κορυφογραμμές σε άλλους τόπους ; που αρχίζει και που τελειώνει αυτός ο κόσμος, τι είμαι εγώ σε σχέση με ότι υπάρχει γύρω μου ;

Ετσι με μόνο δεδομένο αυτή την εικόνα στον ορίζοντα με πλήρη άγνοια του τι θα βρεί εάν φτάσει σε αυτό που φαντάζει σαν άλλο νησί - τόπος - αν θα υπάρχει κάποιος εκεί και εάν θα μοιραστεί μαζί του τις ίδιες σκέψεις - αποφασίζει να βρει το τρόπο να προσεγγίσει και χρησιμοποιεί τη σκέψη του, τη φαντασία του, σαν μέσο μεταφοράς απέναντι και έτσι αρχίζει το ταξίδι.

Κάθε σχέση είναι ένα ταξίδι στο άγνωστο, ένα ταξίδι έξω από το μικρόκοσμο του νησιού μας, της ασφάλειας μας στην αναζήτηση ενός άλλου νησιού, ξεκινώντας από τα κοντινά σιγά σιγά, μαθαίνοντας πλοήγηση. Μπορεί να είσαι τυχερός να διαβείς θάλασσες ακύμαντες και να φτάσεις σε ένα πολύ όμορφο ειδυλιακό τόπο - τόσο που να ξεχάσεις ή να υποτιμήσεις το δικό σου νησί - και να μαγευτείς. Να πεις κοίτα πόσο λίγα είχα, με το αταξίδευτο μυαλό σου και να βιαστείς να πεις αυτός είναι ο προορισμός.

Και όπως όλα είναι τόσο όμορφα και το ταξίδι εξελίσσεται τόσο ευοίωνα ξαφνικά όταν απλώσεις το χέρι να πάρεις ένα καρπό από το δένδρο, όταν ζητήσεις να πάρεις κάτι από αυτήν την ομορφιά, τότε αυτός ο φιλόξενος τόπος -αυτός που πίστευες ότι θα βρείς κάποιον να αναρωτιέται και να έχει την ίδια ανάγκη να ανακαλύψει τη δική σου κορυφογραμμή, το δικό σου τόπο, να ανταλλάξετε τους καρπούς της γης και της γνώσης, γίνεται τόπος αφιλόξενος, τόσο που προτιμά τη μοναξιά και σ'αποδιώχνει, προτιμά να αφήσει τους καρπούς του να σαπίσουν αντί να μοιραστεί μαζί σου, να ευχαριστηθεί μέσα από τη δική σου ευχαρίστηση, να ανιχνεύσει τα δικά σου συναισθήματα τρώγοντας αυτό το καρπό.

Πόσα τέτοια ταξίδια πρέπει να κάνει κάποιος, σε πόσους τόπους να πιάσει το σκαρί του, πόση αναζήτηση, πόσος δρόμος αλλά και πλάνη και λύπη. Πόσα όμορφα νησιά θα αφήσει πίσω του αναζητώντας εκείνο που μπορεί να μην φαντάζει τελικά τόσο τέλειο και ειδυλιακό αλλά να βρίσκεται εκεί αυτός που κοίταγε τη κορυφογραμμή του νησιού σου και είχε την ίδια ανάγκη να μάθει. Κι όμως απ' ότι χάνουμε κερδίζουμε, αλλά αυτό έρχεται αργότερα.

Και ακόμη πιο δύσκολο από τη θάλασσα, όταν ανοιχτείς σε ωκεανούς με τρικυμίες και συναντήσεις και άλλους σε αυτό ταξίδι που σκέφτηκαν όπως εσύ και ξεκίνησαν με πυξίδα μια ανάγκη να βρουν τι υπάρχει σ' αυτή την ανοιχτή θάλασσα, να δοκιμαστούν να αναζητήσουν τόπους που ονειρεύονται και είναι τόσο μακρυνοί που στον ορίζοντα δεν φαίνονται καν.

Τώρα πόσο εύκολο και πόσο πιθανό να βρεθούνε δύο καράβια και να αποκτήσουν κοινή πορεία στο δρόμο και να συμπλεύσουν αυτό το ταξίδι χωρίς να βουλιάξει το ένα στα απόνερα του άλλου είναι ένα πολύ μεγάλο στοίχημα. Βέβαια στα δύσκολα μπορεί κάποιος να νοσταλγήσει το νησί του και να πεί γυρίζω πίσω, αρκετά ταξίδεψα δεν υπάρχει τελικός προορισμός και ίσως να απαγοητευτεί που δεν έφτασε κάπου ή έτσι νομίζει.

Οταν γυρίσει όμως πίσω, τι έκπληξη, τίποτα στο νησί δεν πια είναι ίδιο. Δεν είναι πια τόσο απέραντο, τόσο μοναδικό, τώρα που γέμισαν τα μάτια και το μυαλό εικόνες.
Οταν πια έχεις συναντήσει τις απέναντι κορυφογραμμές, όταν ξέρεις ότι μετά υπάρχουν και άλλες και θα υπάρχουν και άλλες - ποιός ξέρεις πόσες - παρόλο που εσύ δεν πρόκειται να τις δείς ποτέ, όταν αντιληφθείς ότι τα πράγματα υπάρχουν ακόμη εάν δεν τα ανακαλύψεις αλλά εσύ πλάθεσαι και γίνεσαι από αυτά που ανακαλύπτεις, ότι το νησί σου είναι παρά ένα σημείο στην ευθεία, ούτε η αρχή, ούτε το τέλος και όσο πιο πολύ ταξίδεψες τόσο πιό μεγάλη νοιώθεις την ευθεία και τόσο πιο πολλά τα σημεία.
... τότε καταλαβαίνεις ότι το ταξίδι αρχίζει όταν γυρίσεις πίσω.

Και όταν κάποιος φτάσει μετά στη δική σου παραλία, γνωρίζοντας πως ότι έχεις, ότι είσαι είναι αυτά που συνάντησες, αυτά που έζησες, τότε θα μοιραστείς και θα ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να φύγεις μακρυά, να αναζητήσεις απαντήσεις. Ολες οι απαντήσεις ήταν εδώ, μέσα σου, στο νησί σου να σε περιμένουν όταν θα γυρίσεις πίσω, όταν θα αντιληφθείς με τη γνώση και τη σοφία που σου χάρισε το ταξίδι, ότι το νησί σου είναι ότι το θέλεις εσύ να είναι.

Και το σημείο και η ευθεία που δεν γίνεται χωρίς σημεία και η αφετηρία για να ξεκινήσεις και ο προορισμός για να γυρίσεις και ότι βλέπεις και νοιώθεις εσύ με τα μάτια σου και ότι βλέπεις εσύ και νοιώθεις με τα μάτια όσων μοιράζονται μαζί σου το νησί, τίποτα δεν υπάρχει χωρίς τη σχέση χωρίς το ξόδεμα, τιποτα δεν μπορεί υπάρχει μόνο του ούτε το ταξίδι χωρίς το προορισμό, ούτε ο προορισμός χωρίς ταξίδι, ούτε εσύ χωρίς το κόσμο γύρω σου ούτε ο κόσμος χωρίς εσένα.

Και τελικά όταν όλα είναι ένα και το αυτό όταν ο άλλος είναι ένα σημείο σαν και εσένα στην ευθεία θα καταλάβεις ότι όταν δεν δίνεις στον άλλον το καρπό τον στερείς από σένα και εσύ θα πεινάσεις, όταν τρέφεις τον άλλον θα τραφείς και εσύ, κάθε σχέση που προσπαθούμε σαν το ταξίδι, γυρίζει σε μας. Και μην αναζητήστε θησαυρό σε ανταμοιβή, αυτό που επιστρέφεται δεν είναι ότι εμείς έχουμε εκτιμήσει ότι αξίζουμε, αλλά ότι πραγματικά έχουμε δώσει χωρίς υπολογισμό και εκτίμηση ανταμοιβής.

Μπορεί να ξεκινούμε μόνοι μα και εάν ακόμη επιστρέψουμε χωρίς άλλο καράβι να πλέει δίπλα μας στο νησί ποτέ δεν θα είμαστε πια μόνοι, το ταξίδι μας οδήγησε στο καλύτερο σύντροφο, στο καλύτερο συνοδοιπόρο, αυτό που αντικατοπτρίζει και περικλείει όλα όσα συναντήσαμε και όλους με όσους μοιραστήκαμε, αυτόν που είναι ο τελικός προορισμός σε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι, τον εαυτό μας.

Πέταξα ένα βότσαλο λευκό με μαύρες χαρακιές
στη θάλασσα που απλώνοτανε μπροστά μου
όσο το κρατούσα φαινότανε στο χέρι μου
ασήμαντο μουντό
μα όταν το είδα στο πάτο της θάλασσας
σιμά του ένα βότσαλο στου κάρβουνου το
χρώμα με χαρακιές λευκές
και άλλα λευκά με βρύα πράσινα στη ράχη
και άλλα μαβιά και χρυσαφιά
και όσα τα χρώματα που τάβαψε
η θάλασσα αυτά τα βότσαλα τα ταπεινά
τότε κατάλαβα πως τίποτα
μονάχο του δεν θα μπορούσε νάχει ομορφιά
μ'όλα μαζί αυτά τα βότσαλα σαν
σμίξανε σιμά
γίναν η πιό όμορφη του κόσμου τούτου
η ζωγραφιά.






Σάββατο 3 Απριλίου 2010

Η Ηθική Τράπεζα των Πολιτών

Έχουμε πει πως το παγκόσμιο κλασματικό χρηματικό σύστημα (fractional monetary system) , αυτό δηλαδή το σύστημα που στηρίζεται και η FED αλλά και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει ορισμένους κανόνες.

Ένας βασικός κανόνας είναι πως μια τράπεζα την στιγμή που οριοθετεί ένα ποσό ως Κεφάλαιο τότε αυτόματα με βάση τους κανόνες του κλασματικού χρηματικού συστήματος αυτό το ποσό 10 πλασιάζεται.

Επίσης έχουμε πει πως η ΕΚΤ τυπώνει χαρτονομίσματα τα οποία πουλά με 1% τόκο στις τράπεζες οι οποίες με την σειρά τους δανείζουν με τόκους άνω του 3%.

Άρα το φθηνότερο χρήμα που μπορεί να υπάρξει έχει τόκο 1%.

Πως θα μπορούσαμε να φανταστούμε την ίδρυση ενός Ηθικού τραπεζικού ιδρύματος το οποίο θα είναι κερδοφόρο τόσο όσο χρειάζεται για να δανείζει στους δανειολήπτες του (τον απλό κόσμο) με το χαμηλότερο τόκο της αγοράς; Δηλ. 1%

Ας φανταστούμε το παρακάτω σενάριο . Χίλια άτομα καταθέτουν ως κεφάλαιο 1000 Ευρώ το καθένα και ιδρύουν αυτό το Ηθικό τραπεζικό ίδρυμα με κεφάλαιο 1,000,000 Ευρώ.

Σύμφωνα με τους κανόνες του κλασματικού χρηματικού συστήματος αυτόματα το 1 εκ. Ευρώ δεκαπλασιάζεται  και έτσι η Ηθική αυτή τράπεζα αποκτά στιγμιαία 10 εκατομμύρια Ευρώ Κεφάλαιο.

Στην συνέχεια η τράπεζα δανείζει με τόκο 1% στον κόσμο. Επομένως μέσα σε ένα οικονομικό έτος η τράπεζα θα έχει  κέρδος αν δανείσει και τα 10 εκατομμύρια που έχει  100,000 ευρώ. 

Κρατώντας σταθερή την πελατεία της  μέσα σε 10 χρόνια θα έχει αποκτήσει άλλο 1 εκατομμύριο ευρώ . Όμως επειδή κάθε χρόνο θα αυξάνει κατά 100,000 Ευρώ την δυνατότητα να δανείζει είναι λογικό να υπολογίσουμε αύξηση του δανεισμού που μπορεί να κάνει κατά 10% ανά έτος.

Επομένως στην δεκαετία θα έχει αυξήσει την δανειακή της βάση κατά 100%. Άρα θα έχει κέρδη για να συνεχίσει την Ηθική λειτουργία της 10 εκατομμύρια Ευρώ στην δεκαετία. Σε αυτά αν προσθέσουμε το αρχικό κεφάλαιο 10 εκατ. , βλέπουμε πως από 1000 άτομα με 1000 Ευρώ κατάθεση ο καθένας μπορεί να δημιουργηθεί μια Ηθική τράπεζα με κύκλο εργασιών 20,000,000 Ευρώ σε μια δεκαετία.

Αν το σκεφτεί λοιπόν κανείς και αντικαταστήσει τα 1000 άτομα με αρχική κατάθεση 1000 Ευρώ σε 10,000 άτομα με κατάθεση 1000 Ευρώ τότε προκύπτει  Κεφάλαιο 10,000,000 x 10 (κλασματικό χρηματικό σύστημα) = 100,000,000 Ευρώ. Ετήσιος κύκλος κερδών 1,000,000 Ευρώ και  κύκλος δεκαετίας 200,000,000 ευρώ.

Ένα Ηθικό Τραπεζικό Ίδρυμα με δυνατότητα να δανείζει 200,000,000 μόλις με 1% τόκο και να είναι τόσο κερδοφόρο όσο να συνεχίζει επ’ άπειρον!

Αντώνης Φασόλας

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Hot Sonakshi Sinha, Car Price in India