Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Είμαι στο δρόμο...................


Πρωϊνές εικόνες στην Αθήνα 2010 Μ. ΔΝΤ. (μετά ΔΝΤ)
γιατί τα Π.ΔΝΤ θα αποτελούν σε λίγο αναμνήσεις που διηγώντας τις θα κλαίμε πικρά...

Πλατεία Κλαυθμώνος

Καθισμένος σε βαθύ κάθισμα πάνω στα πόδια ένας συμπολίτης μας με ακουμπισμένη τη πλάτη στο τοίχο μεγάλου φούρνου κράταει με το ένα χέρι το κεφάλι του με απόγνωση και το άλλο το τεντώνει επιτακτικά προς το μέρος των διερχόμενων φωνάζοντας με μια φωνή γεμάτη απόγνωση
"Είμαι στο δρόμο ....βοηθήστε........." η φωνή μετά δυναμώνει με μια οργή που νοιώθεις να σιγοβράζει και συνεχίζει "είμαστε όλοι στο δρόμο....." και μετά πάλι χαμηλώνει με μια απίστευτη τραγικότητα "Βοήθεια.......βοήθεια".

Εάν η σημειολογία του σώματος δε σημαίνει κάτι, αυτός ο άνθρωπος που ήταν μισοκαθισμένος υπάρχουν δύο περιπτώσεις κύριοι της αρπαχτής και της βολής και όχι βουλής των Ελλήνων
ή από το βαθύ κάθισμα θα παραιτηθεί και θα κάτσει στο πεζοδρόμιο άμοιρος της μοίρας του ή θα σηκωθεί με τη δύναμη της οργής και της απόγνωσης όρθιος και τότε αλλοίμονο σε οποίον θα βρεθεί αντιμέτωπος με αυτήν την οργή.

Αυτού του ανθρώπου και αλλων 1.500.000 ανέργων κυρίως νέων που δεν έχουν τίποτα να χάσουν πια εάν προβούν στις πιο ακραίες πράξεις. Το πολύ στη φυλακή θα έχουν ζεστό ύπνο και ένα πιάτο φαϊ.

Λίγο πιο κάτω Ευρυπίδου και Αιόλου γωνία μια γυναίκα (όχι αθίγγανη ή μετανάστης) με ένα μωρό στην αγκαλιά και ένα ξεσκισμένο καρότσι (ένα κιβώτιο μάλλον πάνω σε ρόδες) κάθεται στη μέση του πεζοδρομίου όχι στην άκρη. Αλλά σε τέτοια θέση που πρέπει να την παρακάμψεις για να περάσεις "Γάλα ...για το παιδί μου .....γάλα" φωνάζει και τα μάτια της είναι δακρυσμένα αλλά και οργισμένα μαζί. Το παιδί κοιμάται τυλιγμένο σε μια κουβέρτα στην αγκαλιά της και που και που ανοίγει τα ματάκια του κλαίει λίγο σαν τρομάζει από την ασχήμια του κόσμου που αντικρύζει και τα ξανακλείνει.....

"Γαλα ...για το παιδί μου ..γάλα" κύριοι μεγαλοτραπεζίτες που εορτάσατε με σαμπάνιες στα γιάπικα γραφεία σας την απόφαση να μας ελεήσει το ΔΝΤ και η φίλη Γερμανία.... βρε πως γυρίζουν οι καιροί ...και οι κατακτητές - βασανιστές έγιναν σωτήρες.....

Πλατεία Βαρβακείου
Το μανάβικο διπλα από την είσοδο του γραφείου όπου εργάζομαι ...σκουπίζει σωρό προς το πεζόδρομο με μια λιγδιασμένη σκούπα και ένα πλαστικό μπιτόνι κομμένο στη μέση για φαράσι τα υπόλοιπα από φύλλα μαρουλιών χόρτα, φρούτα χτυπημένα και ότι δεν πρέπει να μείνει στο πάγκο... Τρια τέσσαρα άτομα μεσήλικες (ελληνικής καταγωγής εάν αυτό σας λέει κάτι) απέναντι κοιτάζουν με προσμονή το σωρό που στοιβάζεται σε μια γωνία και σκύβουν πάνω του να προλάβουν πριν περάσει ο σκουπιδιάρης του δήμου.....

Βάζουν τα χέρια και διαλέγουν ότι μπορεί έστω να κάπως να φαγωθεί και τα βάζουν σε σακούλες όλα μαζί μισοσάπια χόρτα φύλλα μαρουλιών χτυπημένες πατάτες λίγα πορτοκάλια
ο μανάβης παρατηρεί και τον βλέπω να βγάζει μερικά μήλα και να τους τα προσφέρει....

Κατοχικές εικόνες ..........όχι του Τρίτου αλλά του Τέταρτου Ραιχ όπου οι μπότα του κατακτητή είναι πια τα ομόλογα και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια που είναιπολύ πιο φρικαλέα και σαδιστικά από τα βασανιστήρια των Ες Ες. Τότε τουλάχιστον τον εχθρό τον έβλεπες και μπορούσες πριν σε εκτελέσει να τον φτύσεις και να πεις και τον εθνικό ύμνο ενώ τώρα...........
Αιιιιιιιιι χάσου Γερμανέ (που θα έλεγε και ο υπαλληλακος του Λαζόπουλου)

Κύριοι υπουργοί αγαπητέ κύριε πρωθυπουργέ δείτε αυτές τις εικόνες σήμερα......
Ο Ελληνας ο νοικοκύρης, ο καλομαθημένος έχει παιδιά άνεργα, δάνεια απλήρωτα, ένα ψυγείο άδειο και το μάτι του έχει αρχίσει να γυαλίζει επικίνδυνα.
Και όταν πλέον θα αναγκαστεί να σκύψει για να μαζέψει τα σάπια πορτοκάλια με την ίδια άνεση θα σκύψει να βουτήξει και τη πέτρα.
Και όταν φύγει η πρώτη πέτρα τότε θα είναι πια πολύ αργά για να σωθείτε αλλά το χειρότερο είναι ότι θα τη πληρώσει πάλι αυτή η χώρα, αυτός ο λαός που τον οδηγείτε ως πρόβατον επι σφαγή. Το χάος που θα επακολουθήσει δυστυχώς θα είναι το κερασάκι στη τούρτα για το σύστημα αυτό για να εφαρμόσει ανενόχλητο το τελευταίο μέρος του σχεδίου
Μία κυβέρνηση, μια τράπεζα, ένα νόμισμα ............

Είμαι στο δρόμο............
Γάλα για το παιδί μου........γάλα
Είμαστε όλοι στο δρόμο..............
Ελλάδα μια χώρα στο δρόμο.............ποιό δρόμο ??????????

Φωτογραφία από το αρχείο
http://www.fotoart.gr/istoria/ethnikiantistasi/katoxi.htm

1 comments:

John Holidis είπε...

Νομιζω είναι καιρός να καταλάβουν και οι υπόλοιποι, που κρύβονται πίσω από μια "σίγουρη καρέκλα" του δημοσίου, ότι και αυτοί έχουν την ίδια μοίρα μ'αυτούς του "δρόμου" και ότι η μακρυνή Αφρική, με την πείνα και εμφύλιους πολέμους τους, δεν είναι και τόσο μακρυά. Λύση ουσιαστική δεν υπάρχει, τουλάχιστον στο σύντομο μέλλον, αλλά το να πάμε προς μια σχετικά θετική κατεύθυνση πιστεύω ότι μπορεί να γίνει....
ΞΥΠΝΑΤΕ.....ΖΩΑ!!!

Δημοσίευση σχολίου

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Hot Sonakshi Sinha, Car Price in India