Ελεύθερο διαδίκτυο : Δεν δρώ, άρα δεν υπάρχω.

Είμαι υποστηρικτής της ελευθερίας του διαδικτύου και θαυμάζω την δυνατότητα που σου δίνει να μπορείς ελεύθερα να εκφράσεις τις απόψεις, ιδέες και παρατηρήσεις σου. Προσωπικά συντηρώ 3 μπλογκς και τακτικά γράφω ή αναδημοσιεύω διάφορα μέσα σε αυτά. Το ίδιο κάνουν αρκετά άτομα που έχουν ανησυχίες και που γενικά «ψάχνουν» τα πράγματα.

Αυτή μάλιστα είναι η λέξη κλειδί  «ψάχνω». Τα άτομα που γράφουν στα μπλόγκς ή μπορεί να είναι οποιαδήποτε, να έχουν οποιοδήποτε μορφωτικό επίπεδο και κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις υπολογιστών.

Τα άτομα όμως που έχουν μπλογκς με ουσιαστικό προβληματισμό και περιεχόμενο όμως είναι συνήθως άτομα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο, με πολυδιάστατη σκέψη και με μια γενικότερη και ευρύτερη ματιά συνήθως για κοινωνικά θέματα.

Στην καθημερινή τους ζωή μπορεί – και συνήθως δεν είναι – να μην είναι γνωστά άτομα, να εργάζονται όπως όλοι σε μια δουλειά που έχει πάψει προ πολλού να τους λέει και πολλά και ουσιαστικά να κάνουν μια πολύ μικρή χρήση των ικανοτήτων τους και της πνευματικής τους δυνατότητας αφού πρέπει να δουλεύουν.

Αυτά τα άτομα απολαμβάνουν την ελευθερία του διαδικτύου και μάλιστα αρκετές φορές τους επαίνους των αναγνωστών των κειμένων τους και έτσι τακτικά αν όχι καθημερινά γράφουν, γράφουν, γράφουν.

Γράφουν για τα πάντα, ή σχεδόν τα πάντα, κυρίως όμως για κοινωνικά θέματα που αφορούν τους πολλούς.

Πιστεύω πως εδώ ακριβώς είναι η τεράστια παγίδα της ελευθερίας τους διαδικτύου που αρχίζω να πιστεύω πως μετατρέπεται σε ανελευθερία.

Δηλαδή τα άτομα αυτά διατυπώνουν ολοκληρωμένες και σημαντικές σκέψεις για διάφορα θέματα τα κείμενα τους τα διαβάζουν κάποια άτομα με παραπλήσιες ανησυχίες ίσως όμως όχι με την ίδια δυνατότητα διατύπωσης λόγου και κάπου εκεί τελειώνει.

Τίποτα από όσα λέγονται δεν περνάνε στο επόμενο στάδιο. Όλες αυτές οι σκέψεις μένουν ακριβώς αυτό σκέψεις. Ούτε εκείνοι που γράφουν στ α μπλογκς αλλά ούτε και εκείνοι που διαβάζουν δεν θα κάνουν (τις περισσότερες φορές) κάτι πέρα από το να συμφωνήσουν, να διαφωνήσουν και να σχολιάσουν τις σκέψεις.

Η φυσική συνέχεια όμως της σκέψης είναι η δράση, αλλιώς καμιά σκέψη όσο σπουδαία και να είναι δεν έχει αξία.

Η δράση που θα υποστηρίζεται από την σκέψη παραμένει ζητούμενο και η μεγάλη ανησυχία που το τελευταίο διάστημα με διακατέχει είναι μήπως η «ελευθερία» που βρίσκω στο διαδίκτυο σηματοδοτεί και τον θάνατο της δράσης μου.

Ο προσωπικός αυτός «φόβος» μετατρέπεται σε πανικό όταν σκεφτώ πως το ίδιο συμβαίνει και με τις μη-δράσεις όλων των φίλων που γράφουν ή διαβάζουν τα μπλογκ.

 Άραγε η μεγαλύτερη παγίδα για όλους μας μήπως είναι η ελευθερία να εκφράζουμε τις σκέψεις μας χωρίς αυτές να γίνονται δράσεις;

Και τέλος, αν οι μισοί γράφουμε, οι άλλοι μισοί διαβάζουμε για σκέψεις ποιος τελικά θα είναι αυτός που θα δράσει;

Posted in: 'Ανθρωπος,Κοινωνία,Πολιτική