Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

2011 άντε και καλά μυαλά!

Το νέο έτος έρχεται, έφτασε απόψε θα είναι γεγονός. 2011.

Απέχει 11 χρόνια από το 2000. Εκείνη την χρονιά είχα ως πιτσιρικάς σαν έτος σταθμό στο μυαλό μου πιστεύοντας πως θα είναι τεράστιες οι αλλαγές που θα υπάρχουν τότε (το 2000).

Σήμερα καθώς ο χρόνος θα αλλάζει και ξεκινάει ο ενδέκατος χρόνος από την καταλυτική χρονιά που είχα στο μυαλό μου μικρός. Κοιτάζω γύρω μου και τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Μια χώρα διαβρωμένη από τα κόμματα σε όλους τους τομείς. Μια δικαστική εξουσία απούσα, αφού όλα τα στελέχη της προκειμένου να φτάσουν ψηλά στην ιεραρχία των δικαστών "πολιτεύονται" ουσιαστικά με κομματική ταυτότητα, προκειμένου να πάρουν την εύνοια των άλλων που ανήκουν στον ίδιο πολιτικό χώρο.

Πως είναι δυνατόν ένα δικαστής , ένας εισαγγελέας να ασκήσει πραγματικά και αμερόληπτα το λειτούργημά του όταν προέρχεται από κάποιο κόμμα ;

Είναι δυνατόν ποτέ να αντιταχθεί στο κόμμα του και ακόμα λιγότερο στην Κυβέρνηση που στηρίζεται από το κόμμα του;

Θυμάμαι τον εαυτό μου 18 ετών και πέρα και ποτέ μα ποτέ δεν υπήρξε ΕΝΑΣ πολιτικός που να βρέθηκε ένοχος για οποιοδήποτε λόγο. Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ΕΝΑΣ ένοχος πολιτικός μέσα στα τελευταία 30 χρόνια που οδηγηθήκαμε στην χρεοκοπία ;

Όλοι δηλαδή οι πολιτικοί έκαναν άριστα το έργο τους και το αποτέλεσμα είναι να χρωστάμε σήμερα 400δις Ευρω ;

Αλλά ποιος δικαστής και ποιος εισαγγελέας έχει τα κότσια να ασχοληθεί με αυτά όταν προέρχεται από κομματικές παρατάξεις; Ακόμα και αν πολιτικοί αντίπαλοι ήταν ένοχοι δεν θα έκανε τίποτα απλά γιατί γνωρίζει πως αύριο ίσως το δικό του κόμμα είναι στην εξουσία και άρα αν πράξει κάτι τώρα, αύριο θα περιμένει τα πολιτικά αντίποινα.

Ακόμα και απλοί δικηγόροι έχουν δεσμούς με κόμματα γι αυτό ποτέ δεν θα έκαναν αγωγές σε πολιτικούς, άλλωστε οι περισσότεροι βουλευτές είναι δικηγόροι, για να μη μιλήσω για τους πολύ βολικούς νόμους που οι ίδιοι οι πολιτικοί έχουν περάσει προκειμένου να μη μπορεί κανείς να τους αγγίξει μέχρις ότου να έχει παραγραφεί οποιοδήποτε αδίκημα.

Έτσι το όλο σχέδιο είναι καλά στημένο. Πολλοί πολιτικοί καλεσμένοι σε εκπομπές "έγκριτων" (του συστήματος δηλαδή) δημοσιογράφων όταν κάποιος θαρραλέος συνομιλητής αρχίσει να επιχειρηματολογεί για τις ποινικές ευθύνες των πολιτικών, καταφεύγουν στο γελοίο επιχείρημα ότι " οι πολιτικοί κρίθηκαν στις εκλογές και όσοι δεν κάνουν πάνε σπίτι τους ".

Δηλαδή μπορώ εγώ αύριο να αναλάβω μια επιχείρηση, να την καταχρεώσω και να την φέρω στη χρεοκοπία και μετά απλά να δεχθώ την απόλυσή μου και να φύγω ;

Υπάρχουν αυτά ;  Σε ποιό πλανήτη συμβαίνουν ;

Τα ίδια παντού. Στην εκπαίδευση , μια ανύπαρκτη "ακαδημαϊκή" κοινότητα απούσα από οποιαδήποτε πνευματική "ένεση" μπορεί να κάνει σε τούτο τον αμόρφωτο και ημιμαθή λαό, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατήσει το υπάρχον εκπαιδευτικό και ακαδημαϊκό σύστημα ως έχει.

Συνεχίζει να υπερασπίζεται το "άσυλο" των σχολών στην εποχή του διαδικτύου που ο κάθε άσχετος μπορεί να φτιάξει ένα blog και να γράψει εκεί μέσα ότι του κατέβει!!!

Ποιόν κοροϊδεύετε κύριοι; Το μόνο που σας νοιάζει είναι να κρατήσετε την θεσούλα σας, να συνεχίσετε να πουλάτε τα (αμφιβόλου επιστημονικής επάρκειας) βιβλία σας , να εργάζεστε όποτε τύχει και δεν είναι σε κατάληψη οι σχολές σας και να παίζετε το παιχνίδι των αριστεριστών κυρίως.

Δηλαδή "Γερά και μαζικά" να τα κάνουμε λίμπα κάθε τόσο μέσα στις σχολές και να πληρώνουν τα κορόιδα (δηλ. εμείς οι πολίτες) τις καταστροφές του κάθε άναρχο-κομουνιστή πιτσιρικά που του έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου.

Ουσία ; Απολύτως καμιά. Σας προκαλώ να διαβάσετε το αναγνωστικό της τετάρτης δημοτικού του 1964 και να το συγκρίνετε με το αντίστοιχο αναγνωστικό της δευτέρας γυμνασίου του 2010. Θα σας πιάσουν τα γέλια καθώς θα καταλάβετε πως το πρώτο βιβλίο αποτελεί λογοτεχνικό κόσμημα ενώ το δεύτερο είναι μια αθλιότητα που το 80% της κάθε σελίδας είναι εικόνες και τα γράμματα είναι 5-6 σειρές με μεγάλα γράμματα σαν να διαβάζει κανείς διαφημιστικό.

Είναι τέτοια η συστηματική προσπάθεια απομάκρυνσης αυτού το ήδη αμόρφωτου λαού από την ουσία της γνώσης που καταντά γελοίο.

Ας αναλογιστεί κανείς πόσο σημαντική θα ήταν η συνεισφορά στην κοινωνία μας των δικαστών , των εισαγγελέων και των ακαδημαϊκών αν έστω αυτοί έκαναν πραγματικά το λειτούργημά τους.

Έχω πολλές ευχές για το 2011 για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Αλλά (αφού βάζω στην άκρη την υγεία γιατί ως γνωστό "η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει" ) εύχομαι ΚΑΛΑ ΜΥΑΛΑ!!!

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Μια επανάσταση που δεν έχει συμβεί ακόμη




Είναι στη πρώτη ζήτηση τις ημέρες αυτές οι ενδοσκοπήσεις, ανασκοπήσεις και ενδελεχείς μελέτες των γεγονότων καθώς διανύουμε τις πρώτες ημέρες του 2011.
Οπως και κάθε χρόνο θα μιλήσουμε για τα καλύτερα, τα χειρότερα, τα δυσάρεστα, τα ευχάριστα μιάς ακόμη χρονιάς στο ρουν της ανθρώπινης ιστορίας.

Μια από τα ίδια, δυστυχώς εάν αναζητεί κάποιος μελετητής της ιστορίας κάτι το εξέχον, θα παρακάμψει και αυτή τη χρονιά σαν μια κακόγουστη επανάληψη πολέμων, ολέθρων, φυσικών καταστροφών, επιδημιών, κοινωνικού και πνευματικού σκοταδισμού, με ίσως μια πινελιά μια επερχόμενης «αοράτης δύναμης» η οποία αυτή τη στιγμή δείχνει μόνο τα δόντια της, ροκανίζοντας σαν πρώτο πιάτο μικρές, αδύναμες χώρες με υπερφίαλους, κοντούς πολιτικούς, εντολοδόχους μιας «καινούργιας τάξης των πραγμάτων».

Ο ιστορικός αυτός μελετητής μπορεί να αρχίσει να πηγαίνει πιο πίσω στην ιστορία τότε, βλέπετε αυτό που ψάχνει είναι μια επανάσταση. Μη βιαστείτε να μου πείτε ότι η ιστορία του ανθρωπίνου γένους είναι γεμάτη επαναστάσεις. Ο ιστορικός μελετητής για τον οποίο σας μιλάω ψάχνει μια πραγματική επανάσταση.

Γαλλική Επανάσταση θα απαντήσετε, η Ανεξαρτησία των ΗΠΑ, η Ελληνική Επανάσταση και διάφορες άλλες επαναστάσεις που θεωρούνται από την κατεστημένη ιστορία, που διδάσκονται τόσες χιλιάδες παιδιά σε όλο το κόσμο παπαγαλιστί, ως ιστορικές, μεγαλειώδεις, φωτεινές στιγμές όπου ο άνθρωπος αγωνίστηκε για την ελευθερία, την ισότητα, τη δημοκρατία, την αυτοδιαχείρισή του.

Παύση..... σκεφτείτε πάλι πότε, γιατί και πως συνέβη κάθε επανάσταση. Η Ελληνική στο φυλλορόισμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Γαλλική στο φυλλορόισμα της δυναστείας των Λουδοβίκων για να μην αναφερθούμε στην άλλη άκρη του ωκεανού που πάντα παίζονται τα πιο χροντρά και μεγάλα παιχνίδια που τα απόνερά τους σκάνε πάνω στην Ευρώπη.

Ο μελετητής μας θα ορίσει τις επαναστάσεις που συναντήσαμε μέχρι τώρα στην μικρή ιστορία του ανθρώπου πάνω σε αυτό το πλανήτη ως «γεωπολιτικές και κοινωνικές ανακατάξεις με απώτερο σκοπό την αναδιανομή του πλούτου προς όφελος μιας ολιγαρχίας πολιτικών, οικονομικών παραγόντων ακόμη και θρησκευτικών ηγετών, εντός πάντα των κατεστημένων θεσμών».

Κοινώς μια σκυταλοδρομία από τα πιο βρώμικα χέρια στα πιό καθαρά όπου η σκυτάλη βαπτίζεται με το αίμα χιλιάδων παράπλευρων απωλειών. Και μετά μια μεγαλόστομη Χάρτα, μια Διακήρυξη Ανεξαρτησίας ένα δημοκρατικό σύνταγμα του λαού ή μια λαική δημοκρατία κουμμουνιστικού τύπου. Και μετά ....μήδεν εις το πηλίκον.

Ο κόσμος γυρίζει πίσω στα τα του οίκου του νομίζοντας ότι έκανε μια επανάσταση, στήνει ανδριάντες, κάνει παρελάσεις, θυμάται για λίγο και μετά βάζει το απόσταγμα σε βιβλία για να μην ξεχνάει.

Καμμιά επανάσταση δυστυχώς αγαπητοί μου δεν υπήρξε από εμάς, για εμάς, ανθρωποκεντρική, πνευματική επανάσταση μιας κρίσιμης μάζας ανθρώπων που ρίχτηκαν σε μια μάχη με πλήρη εξάρτηση όχι πολεμική αλλά εγκεφαλική, νοητική και «κοσμοκεντρική», όπως οι αρχαίοι μεγάλοι Ελληνες φιλόσοφοι μας δίδαξαν. Η Μεγάλη Επανάσταση του ανθρώπου αυτή που θα «φωτίσει» την ιστορία μας, αυτή που θα σηματοδοτήσει μια εντελώς καινούργια πορεία πάνω σε αυτό το πλανήτη, δεν έχει συμβεί ακόμη. Σας αφήνω εδώ να σκεφτείτε όλα αυτά και εύχομαι για τη καινούργια χρονιά μια ευχή .....

Σε μια εποχή τόσο κρίσιμη να αρχίσουμε να κτίζουμε μέσα μας την μεγάλη επανάσταση, την αλλαγή που τόσες γενιές ανθρώπων πάνω στη γή ονειρεύτηκαν και την καπιλεύτηκαν οι κατεστημένοι θεσμοί. Ενα κόσμο όπως ποτέ δεν έχει υπάρξει πάνω σε αυτό πλανήτη, όπου θα υπάρχει η εφαρμογή και υλοποίηση της ολιστικής αντιμετώπισης του υπέροχου Κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε, όπως τίποτα δεν περισσεύει και όλα είναι ισάξια. Και τότε όλοι μαζί αφού γίνουμε αυτή η αλλαγή θα μπορέσουμε να κάνουμε τη πραγματική επανάσταση προς ένα καινούργιο συμβιωτικό, ανθρωποκεντρικό και αρμονικό κόσμο. Αυτή θα είναι η πρώτη πραγματική επανάσταση των ενσυνείδητων ανθρώπων και όχι των υποκινούμενων μαζών. Καλή χρονιά.

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010

Οι υπάλληλοι των τραπεζών

Δεν υπάρχει τομέας που να σκεφτώ όπου ο κόσμος δεν πιάνεται κορόιδο. Τρανταχτό τελευταίο λοιπόν.

Η Κυβέρνηση θέλει να "αναθερμάνει" την αγορά και ιδιαίτερα τον τομέα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Για να το πετύχει αυτό αποφάσισε να διοχετεύσει 2.5 Δισεκατομμύρια Ευρώ σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις με στοχευμένα κριτήρια - προφανώς εννοεί δραστηριότητα, πορεία προηγούμενων ετών, εξακρίβωση της πραγματικής ανάγκης για στήριξη και άλλα.

Το κόλπο βέβαια γνωστό. Τα 2.5 Δις θα δοθούν μέσω τραπεζών. Δηλαδή με τόκο , άρα και κέρδος για τις τράπεζες. Σύμφωνα με το "κλιμακωτό χρηματικό σύστημα" (Fractional Monetary System) ακούστε τι θα δημιουργήσουν οι τράπεζες με αυτά τα 2.5 Δις.

Ξεκινάμε λέγοντας πως αυτά τα 2,5 Δις είναι χρέος του ελληνικού δημοσίου αφού ως γνωστόν δεν έχουμε λεφτά ως χώρα και όλα τα χρήματα που δίνει το ελληνικό δημόσιο είναι δανεισμένα από την Τρόϊκα.

Δηλαδή εμείς οι πολίτες που χρωστάμε στην Τρόικα αυτό το ποσό τα δίνουμε στις τράπεζες οι οποίες αποτελούν κερδοσκοπικές εταιρείες όπως για παράδειγμα η Coca cola, ή το The Mall ή οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση κάποιου ιδιώτη.

Στην συνέχεια η κερδοσκοπική αυτή εταιρεία (τράπεζα) κάνοντας χρήση του "κλιμακωτού χρηματικού συστήματος" (Fractional Monetary System) αυτόματα μετατρέπει τα 2.5 δις σε δικό της αποθεματικό όπως κάνει με όλες τις άλλες καταθέσεις. Σύμφωνα λοιπόν με το (Fractional Monetary System) σήμερα η αναγκαιότητα αποθεματικού για κάθε συναλλαγή πρέπει να είναι το 10%.

Αυτό σημαίνει ότι από τα 2.5 δις ευρώ που δίνονται στις τράπεζες (για καλύτερη κατανόηση ας υποθέσουμε πως είναι μόνο μια η τράπεζα) το 10% δηλαδή 250 εκατομμύρια ευρώ πρέπει να δεσμευθούν από την τράπεζα σαν απαιτούμενο διαθέσιμο ενώ τα υπόλοιπα 2,25 δις αποτελούν πλεονάζων απόθεμα της τράπεζας και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βάση για σύναψη δανείων.

Λογικά κάποιος θα υπέθετε πως το πλεονάζων απόθεμα (2,250 δις) θα ήταν ένα ποσό που προκύπτει από τα αρχικά 2.5 δις που η ελληνική κυβέρνηση έδωσε στις τράπεζες. Δηλαδή καθώς η τράπεζα δανείζει να μειώνεται και το αποθεματικό της. ΛΑΘΟΣ

Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι πως τα 2,25 δις απλά "δημιουργούνται" από το τίποτα επιπλέον του αρχικού ποσού τον 2.5 δις.!!!!

Έτσι για τις τράπεζες έχουμε:

    2,5 δις χρήματα που έδωσε η ελληνική κυβέρνηση
+ 2,25 δις που προκύπτουν από το (Fractional Monetary System)
-------------
   4,75 δις ευρώ για την τράπεζα

Οι τράπεζες δεν πληρώνουν τα δάνεια από τα λεφτά που λαμβάνουν ως καταθέσεις. Αν το έκαναν αυτό δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί νέο χρήμα. Αυτό που κάνουν είναι να συνάπτουν συμβόλαια δανεισμού δίνοντας χρήματα σε αυτόν που παίρνει το δάνειο.

Δηλαδή επειδή υπάρχει ανάγκη δανεισμού από τον κόσμο και έχουν το 10% (μόνο)  του αποθεματικού από το αρχικό ποσό που δανείζουν είναι σε θέση να συνάψουν συμβόλαια δανείων και να δημιουργήσουν νέο χρήμα από το τίποτα.

Ο παραπάνω τρόπος υπολογισμού και δανεισμού μπορεί να προχωρήσει με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά κρατώντας 10% σαν αποθεματικό της τράπεζας που συνάπτει το δάνειο και 90% νέο χρήμα για δανεισμό.

Υπολογίζεται αν συνεχίσουμε  πως από τα 2,5 δις ευρώ μπορούν να παραχθούν για τις τράπεζες από το τίποτα 36 δις ευρω.

Άρα για όλες τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που θα καταφέρουν τελικά να δανειστούν από την τράπεζα (τράπεζες) για κάθε δάνειο θα δημιουργείται κάθε φορά το 90% του ποσού που δανείζεται η μικρομεσαία επιχείρηση ως νέο χρήμα για την τράπεζα.

Επιπλέον όλοι όσοι δανείζονται θα είναι υποχρεωμένοι να αποπληρώσουν με τόκο παρόλο που τα χρήματα αυτά δόθηκαν άτοκα στις τράπεζες από την ελληνική κυβέρνηση για "στήριξη" των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Δηλαδή εμείς οι πολίτες τους τροφοδοτήσαμε με το αρχικό ποσό που θα μας δανείσουν αλλά λόγω του FRS θα μπορέσουν να βγάλουν επιπλέον 36 δις ευρω (από τα 2.5 δις αρχικά) χωρίς να υπολογίζουμε τους τόκους που κάθε μικρομεσαία επιχείρηση θα πληρώσει.

Για να καταλάβει κάνεις την κοροϊδία όταν έγιναν οι φωτιές στην Πελοπόννησο και είχαμε 52 νεκρούς η τότε κυβέρνηση έδωσε αποζημιώσεις, όχι δάνεια, μέσω τραπεζών για άμεση ανακούφιση των αναγκών των πληγέντων 3000 ευρώ στην οικογένεια.

Κανείς μπορεί να αναρωτηθεί αφού η ελληνική κυβέρνηση τόσο πολύ θέλει να βοηθήσει τους μικρομεσαίους γιατί δεν δίνει με την ίδια μορφή αποζημίωσης και ανά μέγεθος επιχείρησης αντίστοιχη, απευθείας βοήθεια μοιράζοντας τα 2.5 δις στις επιχειρήσεις και όχι μέσω των τραπεζών και του παραπάνω συστήματος ;

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Η ευτυχία

Ένας από τους σημαντικότερους στόχους όλων των ανθρώπων είναι η ευτυχία τους. Συνήθως κυνηγούν την προσωπική ευτυχία ακόμα και όταν θεωρούν πως προσφέρουν στην ευτυχία κάποιων άλλων.

Αργότερα όταν κάνουν παιδιά πολλοί κάνουν το λάθος να ενδιαφέρονται για την ευτυχία των παιδιών τους πιο πολύ από την δική τους, πάντα ερμηνεύοντας την ευτυχία αυτή με τα δικά τους κριτήρια σωστά ή λανθασμένα. Λέω πως κάνουν το λάθος γιατί ένας δυστυχισμένος γονιός δε μπορεί να δώσει ευτυχία στο παιδί του, απλά μπορεί να παίζει θέατρο πως είναι ευτυχής και να καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να μεταδώσει από τα ψήγματα της ανύπαρκτης ενέργειας που έχει και στα παιδιά του.

Το ίδιο και ένας δυστυχισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να μεταδώσει ευτυχία γιατί απλά δεν την έχει άρα μόνο θέατρο μπορεί να παίζει στους γύρω του.

Για να νιώσουμε ευτυχείς ένα σύνολο από υλικές αλλά κυρίως ψυχικές ανάγκες μας πρέπει να καλυφθούν όσο το δυνατόν περισσότερο και πάντως πέρα από ένα νοητό όριο. Τότε διακατεχόμαστε από ένα σύνολο διαφορετικών συναισθημάτων πού όλα μαζί αποτελούν την ευτυχία. Κάτι τέτοιο δεν είναι και τόσο εύκολο να συμβεί βέβαια αφού είναι τόσες πολλές οι παράμετροι που πρέπει να ικανοποιηθούν για να νιώσουμε πραγματικά ευτυχισμένοι που η μόνιμη κατάσταση ευτυχίας είναι κάτι το άπιαστο.

Έτσι μιλάμε για ένα σύνολο στιγμών ευτυχίας που όλες μαζί δίνουν ένα θετικό πρόσημο μέσα μας και μπορούμε να πούμε πως "πραγματικά είμαι ευτυχισμένος".

Δεν είναι όμως και τόσο σίγουρο πως ξέρουμε το καλύτερο για τον εαυτό μας. Μια σειρά λαθών του παρελθόντος είναι εκεί ανά πάσα στιγμή για να μας το θυμίζουν αυτό. Είπαμε πως η ευτυχία στο απόλυτο είναι ουτοπικός στόχος έτσι και αλλιώς. Όμως όταν η ζωή μας αποτελεί έναν καθρέφτη σωστών και λανθασμένων επιλογών μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε (δυστυχώς κατόπιν εορτής) πως τότε που θεωρούσαμε ότι δρούσαμε υπέρ της προσωπικής μας ευτυχίας ουσιαστικά κάναμε το αντίθετο.

Έτσι ερχόμαστε και στο βασικό ερώτημα. Πόσο καλά καταλαβαίνουμε και γνωρίζουμε τις ανάγκες μας ώστε να είμαστε ευτυχισμένοι?

Όταν λέω ανάγκες δεν μιλώ για τις υλικές. Άλλωστε το να αγοράζεις πράγματα αποτελεί απλά μια ανακούφιση στο δύσκολο δρόμο προς την ευτυχία. Εδώ ψάχνουμε να βρούμε την αιτία που δημιουργεί τον "πονοκέφαλο" όχι να ανακουφιστούμε απλά από αυτόν. Έτσι λοιπόν τα υλικά δεν μας απασχολούν μιας και έχουμε άπειρα παραδείγματα ανθρώπων με πλούτο και σε κατάσταση που μπορούν να αποκτήσουν ότι θέλουν και δεν είναι ευτυχείς.

Μιλάμε λοιπόν κυρίως για την ευτυχία σε "ψυχικό" επίπεδο θεωρώντας πως τα άτομα εκείνα που ψάχνουν την ευτυχία στα υλικά μόνο πράγματα κάποτε θα βρεθούν σε θέση να καταλάβουν πως όσα "χάπια για το πονοκέφαλο" και αν πάρουν ο "πονοκέφαλος" θα ξανάρθει. Δηλαδή έχουν χάσει απλά το νόημα της ύπαρξης.

Πόσο καλά καταλαβαίνουμε και γνωρίζουμε τις ανάγκες μας ώστε να είμαστε ευτυχισμένοι?

Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε και να γνωρίσουμε τις ανάγκες μας θέλουμε δυο βασικά πράγματα. Εσωτερική ανησυχία και αναλυτική σκέψη ώστε να μπορέσουμε να "πετάξουμε" όλα όσα θολώνουν την πραγματική εικόνα των αναγκών μας και να δούμε γυμνή την αλήθεια αυτών των αναγκών.

Για παράδειγμα, κάποιος που νιώθει "ευτυχής" αγοράζοντας κάθε λίγο πράγματα δηλώνει ευτυχισμένος γιατί δεν μπορεί να εμβαθύνει και να σκεφτεί πως έχει ένα κενό μέσα του τέτοιο που αν δεν έχει αύριο την δυνατότητα να αγοράζει δεν θα μπορεί να το καλύψει.

Κάποιος που είναι σε μια σχέση και συνεχώς αναζητά να διασκεδάζει με παρέες δηλώνει ευτυχής χωρίς να αναλογίζεται πως δεν έχει καμία επαφή με το ταίρι του και ο μόνος τρόπος που μπορεί να συνυπάρξει μαζί του είναι όταν υπάρχει παρέα. Άρα βρίσκεται σε μια κενή σχέση.

Πολλά τέτοια παραδείγματα μας παραπέμπουν σε πλαστούς τρόπους που αναζητούμε για να μπορέσουμε να πούμε πως είμαστε ευτυχείς. Είναι κάτι όπως ο ναρκομανής ο οποίος για να μπορέσει να ζήσει στον "παράδεισο" ψάχνει την κόκα και όταν δεν την έχει καταρρέει.

Η ψυχική κάλυψη αν ρωτήσει κανείς γύρω του θα έρθει από την "ζεστασιά" του συντρόφου μας, από το πόσο εκδηλώνει την αγάπη του για εμάς, από  την σταθερότητα που έχει δίπλα μας, από την χαρά που μας προσφέρει η επικοινωνία που έχουμε μαζί του, από τον θαυμασμό που μπορεί να τρέφει για εμάς και πολλά άλλα.  Όλοι λίγο ως πολύ θα πουν τα ίδια σχετικά με αυτό. Όμως το παράδοξο είναι πως αν κοιτάξουν πίσω στην ζωή τους αυτά τα πράγματα είναι τόσο σπάνια έως και ανύπαρκτα.

Θα δουν τις λάθος επιλογές τους να τους κοιτούν κατάφατσα, θα θυμηθούν εκείνον που όχι μόνο δεν τους μίλαγε για αγάπη αλλά τους έβριζε κι όλα. Ή τον άλλον που η έκφραση της αγάπης του ήταν τόσο δύσκολο να βγει όσο ο τοκετός μιας μάνας.  Θα δουν τους φίλους που τους έκαναν πέρα χωρίς κανένα σοβαρό λόγο ή τα άτομα που δεν τους εκτίμησαν πραγματικά ποτέ. Γενικά θα δουν ένα σωρό από λάθος επιλογές που αν υποθέταμε πως ξέρουμε το "καλό" μας και τον δρόμο προς την ευτυχία μας ποτέ δεν θα έπρεπε να είχαμε κάνει.


Καταλήγοντας αν και είναι ένα μεγάλο θέμα, θα ήθελα να πω ότι το παρελθόν του καθενός από μας μιλάει για το αν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι είναι καλό ή όχι για τον δρόμο προς την ευτυχία μας ακόμα και αν πολλές φορές ο εγωισμός μας δεν επιτρέπει να παραδεχτούμε τα λάθη μας.

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

Με τα πρώτα χιόνια ....χρόνια πολλά


Πόσο εύκολα σβήνονται τα χρόνια ....αρκούνε λίγα χιόνια να πασπαλίσουν το βουνό και είσαι πίσω εκεί με τα ποδαράκια σου που απέχουν πολύ από το πάτωμα, να κρέμονται από τη καρέκλα ντυμένα κόκκινες παντόφλες καινούργιες με κεντημένα ελαφάκια Νο28 ή κάτι παραπλήσιο, σε μια κουζίνα δεκαετίας ’60 – ’70 να πασπαλίζεις κουραμπιέδες, με τα μικρά σου χέρια.
«Απαλά, απαλά, σα το πρώτο χιόνι στα βουνά» μπορώ ακόμη να ακούω τη φωνή της γιαγιάς να με δασκαλεύει, ενώ εγώ ανυπόμονη θέλω να τρέξω στα ψαλίδια, τα χαρτιά μου και τα κραγιόνια να φτιάξω τις αγιοβασιλιάτικες φιγούρες για τα τζάμια.

Μια γουλιά τσάι, παλιά αγαπημένα κάλαντα αυτό το πρωινό με το πρώτο χιόνι και σιγά σιγά έρχονται μια μια αγαπημένες φωνές να τραγουδήσουν μαζί και γέλια και πειράγματα και το δένδρο να γεμίζει μικρά μεγάλα κουτιά ενώ πάντα λείπει μέχρι τη παραμονή το μεγάλο δώρο που φέρνει ο Αι Βασίλης.

Είμαστε πάλι όλοι εδώ, κανείς δε λείπει, κάθονται και πάλι γύρω από το φορτωμένο λιχουδιές τραπέζι, όλοι χαρούμενοι, ντυμένοι γιορτινά και το παραμύθι των γιορτών μου ξεκινά, ίδιο και απαραλάχτο.

Αυτή τη χρονιά, κάπου μετά τα μισά της συνολικής διαδρομής, μετρώντας 49 Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιές, περισσότερο από κάθε άλλη θυμάμαι τα λόγια του πατέρα μου......
«Ξέρεις τι είναι οι γιορτές» με ρώτησε κάποτε κρεμώντας μια γαλάζια μπάλα με ασημί φιογκάκια (περιέργο τι λεπτομέρειες μπορεί να θυμάται κάποιος) στο δένδρο «......οι γιορτές πριγκηπισσά μου είναι η δύναμη της ψυχής μας να μαζεύει στην άκρη τη στάχτη των καμμένων ονείρων, να βρίσκει εκείνο το ένα μικρό καρβουνάκι που σιγοκαίει και να μπορεί έστω και με λίγα ξύλα να ανάψει πάλι μια όμορφη δυνατή φωτιά......», δίνοντας μου μια χριστουγενιάτικη μπάλα μου είπε να κοιτάξω τη βλέπω.
«Εμένα» του απάντησα «και σένα με αστεία πρόσωπα, φούξια πρόσωπα, στρογγυλούς σαν τη μπάλα» και τον αγκάλιασα.
Και τότε μου απάντησε «αυτό να βλέπεις πάντα στις γιορτές, ότι σε κάνει εσένα να γελάς, να χαίρεσαι, να είσαι παιδί, και όχι μόνο στις γιορτές, αλλά κάθε μέρα της ζωής σου».

Για αυτό, αυτό το χειμωνιάτικο πρωϊνό με το πρώτο χιόνι να μας κάνει πάλι παιδιά, από το ΣΚΕΨΙΣ θα σας ευχηθώ Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένη Καινούργια Χρονιά.
Βρείτε το νοήμα των γιορτών στη ψυχή σας, αυτό που κανείς δεν μπορεί να σας το κατασχέσει, αυτό αρκεί να ζωντανέψει τη μαγεία και το παραμύθι και να γεμίσει τη καρδιά σας, σε αυτές τις γκρίζες μέρες, πάλι με φώς και χαρά.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΕΜΑΤΗ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

Η Google χαρακτηρίζει τη Θράκη ως "Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Δυτικής Θράκης"


Όνειρο ή εφιάλτης, ό,τι από τα δύο και αν συμβαίνει, είναι πραγματικότητα. Επί 2,5 χρόνια καταγγέλλουμε τις προσπάθειες της Άγκυρας να θέσει θέμα ανεξάρτητης Θράκης, αλλά δυστυχώς σε ώτα μη ακουόντων… οι καταγγελίες έμειναν στον «αέρα».

Μέσω της γνωστής εφαρμογής της Google Earth ανακαλύψαμε πως η Θράκη δεν είναι πλέον ακριβώς Ελληνική, αλλά έχει μεταβληθεί (τουλάχιστον στους χάρτες της αμερικανικής εταιρείας) σε Ανεξάρτητη Δημοκρατία…! Απίστευτο και όμως γεγονός, αφού η αδράνεια των Ελληνικών κυβερνήσεων θα πρέπει επιτέλους να βραβευτεί από τους ινστρούχτορες της προπαγάνδας στην Άγκυρα.

Στην εικόνα που σας παραθέτουμε (τα πνευματικά δικαιώματα της οποίας έχει η Google και μάλιστα με απειλή ποινής… σε περίπτωση αναδημοσίευσης οποιουδήποτε χάρτη της) γίνεται περισσότερο από σαφές πως η Θράκη είναι πλέον ανεξάρτητη Δημοκρατία!

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εάν θα έχουμε εμείς ποινικές συνέπειες από την αναπαραγωγή αυτού του ψευδώνυμου χάρτη που τολμά να δημοσιεύει η Google, αλλά σκεπτόμαστε πως ίσως ήρθε η ώρα κάποιοι από την Δικαιοσύνη να αναλάβουν τον ρόλο που τους αρμόζει και να μηνύσουν τα αρμόδια Ελληνικά υπουργεία Εσωτερικών και Εξωτερικών, για πλημμελή εργασία και έκθεση σε εθνικό κίνδυνο μίας ολόκληρης γεωγραφικής περιοχής της χώρας…

Η Google Earth δημιουργεί σήμερα μείζον εθνικό ζήτημα για την Ελλάδα, εκτός και εάν η Άγκυρα ή τα τσιράκια της στην Θράκη προσκόμισαν ικανά αποδεικτικά στοιχεία –διακρατικές συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας- που αποδεικνύουν τη νομιμότητα του συγκεκριμένου χάρτη.

Ανύπαρκτη η Θράκη και για άλλη μεγάλη αμερικανική εταιρεία
Προσπαθώντας να εγκαταστήσω το δοκιμαστικό λογισμικό δημιουργίας γραφιστικών αρχείων της Corel (Corel Draw), διαπίστωσα με μεγάλη μου έκπληξη πως στην διαδικασία του Register και όταν έπρεπε να «καταθέσω» τα στοιχεία μου, δεν υπήρχε στην Ελλάδα η Θράκη. Η Ελλάδα, σύμφωνα με την Corel σταματάει στην… Ανατολική Μακεδονία.

Αφέλεια, λάθος ή συντονισμένη ενέργεια από τις γνωστότατες στον χώρο της πληροφορικής και στο διαδίκτυο αμερικανικές εταιρείες Corel και Google; Μήπως κάποιος από την τραγική κυβέρνηση των Αθηνών θα πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να πάρει θέση και να ζητήσει την άμεση αποκατάσταση της αλήθειας και την επαναφορά της Θράκης στην Ελλάδα ή… θα πρέπει να ζητηθεί πρώτα η άδεια του κυρίου Στρος Καν;

Πώς πρέπει να αντιδράσουμε;
Ζώντας στην Θράκη και αντιλαμβανόμενος πως η εγκληματική ανεπάρκεια των Ελληνικών κυβερνήσεων καθιστά τον Ελληνισμό της Θράκης αιχμάλωτο του οιουδήποτε, έχω αρχίσει πολύ σοβαρά να σκέφτομαι εάν θα πρέπει να καταβάλω οποιαδήποτε εισφορά στα ταμεία του Ελληνικού κράτους.

Η κοινή λογική προτάσσει, πως ίσως θα έπρεπε όλοι όσοι κατοικούμε στην Θράκη να σκεφτούμε πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να μην καταβάλουμε δεκάρα τσακιστή στο κράτος των Αθηνών έως ότου οι συγκεκριμένες αμερικανικών συμφερόντων εταιρείες επιδιορθώσουν το «λάθος» τους.
Άλλωστε, γιατί να συνεισφέρουμε σε ένα κράτος που μας έχει εγκαταλείψει στις διαθέσεις της Άγκυρας και μας αφήνει να χαρακτηριζόμαστε ως πολίτες κάποιου άλλου κράτους (και μάλιστα ανεξάρτητου);

Αναδημοσίευση: από e-mail

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Η κρίση που μας κρίνει

Εχει τα καλά της η κρίση ? Θα γελάσετε με τη ερώτησή μου αυτή ή το πολύ να κουνήστε το κεφάλι αφήνοντας κάποιο πικρόχολο σχόλιο

Και όμως τις τελευταίες ημέρες εστιάζω τη προσοχή μου στα εμπορικά καταστήματα, από τις προνομιούχες συνοικίες μέχρι το πολυφυλετικό κέντρο όπου τυγχάνει να εργάζομαι. Εστιάζω τη προσοχή μου στις διαφημίσεις στους δρόμους, στις εφημερίδες, στο ιντερνετ και στη τηλεοράση.

Παντού σε ότι προωθείται προϊόν ή υπηρεσία ένας ο κοινός παρανομαστής, ένα το δέλεαρ, ούτε η ποιότητα, ούτε η ποσότητα αλλά η τιμή και μάλιστα η έκπτωση επί της τιμής που ίσχυε κάποτε πριν λίγο καιρό, προ Δ.Ν.Τ. Τα χρήματα που δαπανούν όλοι μικροί και μεγάλοι επιχειρηματίες, γνωστά και trendy προϊόντα για διαφημίσεις αφορούν το "ρίξιμο" των τιμών για να τραβήξουν τη προσοχή των διστακτικών και παγωμένων καταναλωτών. Κάτι δείχνει να αλλάζει. Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι συνήθειες αλλάζουν και ίσως εκπλήσσουν.

Σιγά σιγά η φουσκωμένη οικονομία αρχίζει και αποκτά σαν υπέρβαρη κυρία σε εντατικό πρόγραμμα αδυνατίσματος, τις φυσιολογικές της διαστάσεις. Και αυτό και μόνο αποδεικνύει πόσο "αέρα" είχαμε τρομπάρει στα πάντα μα πιό πολύ στο μυάλο μας. Πόσο "κοροϊδα" σ΄ένα αδυσώπητο καταναλωτισμό πιαστήκαμε. Ομως το χρήμα στέρεψε και η πιστωτική κάρτα δύσκολα βγαίνει από το πορτοφόλι αφού όταν έρθει ο λογαριασμός δεν θα υπάρχουν χρήματα να πληρωθεί, αυξάνοντας το χρέος ιδίως με τα επιτόκια που έχουν κάποιες από αυτές.

Κάποιοι μπορεί να το δουν σαν συρρίκνωση της αγοραστικής δύναμης εγώ θα προτιμούσα τη λέξη εκλογίκευση των δαπανών και των αναγκών μας. Ισως στέρηση για κάποιους μικρών πολυτελειών, ίσως καλύτερη διαχείριση του οικογενειακού προϋπολογισμού ώστε να υπάρχει περισσότερη άνεση για τα απαραίτητα. Γιατί όπως και πολλές άλλες έννοιες η καλή ζωή παραφράστηκε σε αλόγιστη φιγούρα και επενδύσεις άνευ ουσίας σε υλικά αγαθά.

Η ουσία δεν είναι η αγοραστική μας δύναμη όμως, αλλά η δύναμή μας, έστω και εάν μας έκαναν με το ζόρι να την αισθανθούμε, να φέρουμε τα πράγματα στα μέτρα μας. Να επιβάλλουμε στην οικονομία να συμμορφωθεί με τα δικά μας μέτρα και σταθμά και σε όλους αυτούς που νόμιζαν ότι ρύθμιζαν τη ζωή μας, θεωρώντας μας απλά παράπλευρες απώλειες σ΄ένα καλά μελετημένο σχέδιο. Γιατί εμείς είμαστε ο τροφοδότης όλου αυτού του σαθρού συστήματος.

Εμείς και η ώριμη ή ανώριμη συμπεριφορά μας μέσα σε αυτή την αλυσίδα από την παραγωγή υπηρεσιών και προϊόντων μέχρι τη κατανάλωση. Εμείς σπάμε την αλυσίδα, εμείς τη κρατάμε ενωμένη. Εμείς είμαστε ο αδύναμος κρίκος, καταναλώνοντας για να βρούμε νόημα στη ζωή μας, ή ο δυνατός κρίκος που βάζει τα πράγματα στη θέση τους.

Τώρα συνειδητοποιούμε μέσα από τη κρίση τη δύναμη μας. Σιγά σιγά πράγματα συμβαίνουν γύρω μας που μας βγάζουν από την απάθεια. Βλέπουμε ότι η κοινωνία και η οικονομία είναι απλά ο αντικατοπτρισμός του εαυτού μας, άλλοτε αδηφάγου, σπάταλου, παραφουσκωμένου στο εγώ, στο πως θα περάσω καλύτερα. Αυτός ο αντικατροπτρισμός έρχεται να γίνει πια "λιτοδίαιτος", ευρηματικός, αφυπνισμένος και κοινωνικά ευαίσθητος. Από το εγώ, στο εμείς.


Μειώσεις και προσφορές στις υπηρεσίες και τα προϊόντα αλλά παράλληλα και ποιότητα και καινοτομία,κοινωνικός ακτιβισμός, ανήσυχες ομάδες πολιτών που επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων δημιουργώντας για τη γειτονιά, για το περιβάλλον, για τη διασκέδαση, για το πολιτισμό, για τη κοινωνία ως συνόλου ανθρώπων. Οχι πια άλλα εύπεπτα αναμασήματα, καινούργιες τάσεις και ιδέες. Οι άνθρωποι κοιτούν πέρα από το εγώ, καθώς καταλαβαίνουν σιγά σιγά ότι αυτή η κρίση έχει τελικά τα καλά της. Ο καθένας μας μπορεί να αντιληφθεί ότι τα πράγματα γίνονται όπως εμείς τα θέλουμε, ότι πρέπει να γίνουμε εμείς η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στο κόσμο γύρω μας, εάν γίνουμε τότε ο αντικατοπτρισμός μας στο καθρέπτη θα είναι εμείς.

Ισως κάποτε, στο προσεχές μέλλον, καθώς εδραιώνεται αυτή η τάση αλλαγής, αναζήτησης. θα γίνουμε πιο τολμηροί, πιό συνειδητοποιημένοι να προχωρήσουμε και ένα βήμα παρακάτω.

Οταν καταλάβουμε το απόλυτο μέγεθος της δύναμης μας, όχι μόνο της αγοραστικής ή της δύναμης μας ως πολιτών, αλλά της κοινωνικής μας δύναμης να παράξουμε ένα μοντέλο το οποίο όχι μόνο θα μας δημιιουργεί μια ανακούφιση αλλά τη πλήρη απελευθέρωση, ίσως τότε έρθει η ώρα να μιλήσουμε για ένα σύστημα οικονομίας των πόρων, ίσως τότε να καταλάβουμε ότι αυτό που μας υποδουλώνε δεν ήταν το χρήμα αλλά η εμφυτευμένη ανάγκη για χρήμα από τους καθεστώτες θεσμούς για αυτό.Μια ανάγκη που δεν θα έχει κανένα λόγο να υφίσταται πιά, όπως και οι αιτίες της φιλανθρωπίας, της ελεημοσύνης προς τους μη έχοντες.

Τότε ο άνθρωπος θα φτάσει πιά στη τέλεια "φυσική του" καταστάση, βλέποντας σαν αντικατοπτρισμό του σαν είδωλο του στο καθρέπτη, το σύνολο του Κόσμου που ανήκει.

Η κρίση αρχίζει να αποδεικνύει σε αυτή τη μεταβατική φάση ότι το σύστημα έχει μια εγγενή αδυναμία, ίσως έχει υπερβολική εμπιστοσύνη στη δυναμή του, ίσως ξέχασε ότι έχει αχίλλειο πτέρνα, δυσκίνητο, υπέρβαρο, δεν έχει τη δυνατότητα αντιμετώπισης μια κυκλοτερούς "αντίδρασης" από όλους εμάς.

Ηθελε να μας κάνει σαν και αυτό αλλά κάπου το πράγμα στράβωσε, γιατί πάνω από όλα, είμαστε πάντα άνθρωποι, οι απόγονοι αυτών που σηκώθηκαν στα δύο τους πόδια, βρήκαν τη φωτιά και "άναψαν" τη φλόγα του ανθρώπινου πολιτισμού.

Ετσι και τώρα σε αυτή τη κρίση καμπή της ιστορίας μας του ανθρώπου πάνω σε αυτό το πλανήτη, σηκωνόμαστε και πάλι στα δύο μας πόδια και αντικρύζουμε ένα μέλλον "δικό" μας, που μας μοιάζει. Ανάβουμε μια καινούργια φωτιά πνεύματος, δύναμης, ενότητας και συνειδητότητας και δοκιμάζουμε τη δύναμή μας. Βήμα βήμα δίνουμε το στίγμα μας.

Τα πράγματα αλλάζουν μέσα από τα μικρά καθημερινά στα πιο μεγάλα, γιατί αυτή η παγκόσμια κρίση ήταν ίσως τελικά η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος και των ταγών του. Αντί να μας υποδουλώσει μας απελευθέρωσε από τα βαρίδια που μας κράταγαν γονατιστούς, την ανάγκη του χρήματος, την αποτίμηση των αξιών μας σε χρήμα.

Aπό τον homo sapiens στο homo capital και τώρα στο homo universalis, αφού όλοι είμαστε ένα και το ίδιο, αστρόσκονη, παιδιά των αστεριών και αυτοί που μπορούν να μας δείξουν το πραγματικό δρόμο είναι αυτά λαμπιρίσματα στον έναστρο βραδυνό ουρανό, οι πραγματικοί μας πρόγονοι που μας δίνουν τη σκυτάλη, επαναπροσδιορίζοντας σ' αυτή τη δύσκολη ώρα την ιστορία μας πάνω σε αυτό το πλανήτη.

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

Που θα διαδηλώσουμε αύριο ;

Ανέκαθεν ο κόσμος είτε οργανωμένα μέσα από συνδικάτα ή πολιτικά κόμματα ή απλά εκφράζοντας την δυσαρέσκειά του στην εκάστοτε κυβέρνηση έχει συνηθίσει να καταφεύγει σε πορείες που καταλήγουν στην Βουλή.

Η πόλη κάθε τόσο και για ώρες παθαίνει ένα κυκλοφοριακό "έμφραγμα" προκειμένου οι πολίτες να εκφράσουν το "δημοκρατικό" τους δικαίωμα της πορείας και διαμαρτυρίας προς του κυβερνώντες.

Το σκηνικό γνωστό και το μείγμα σύνηθες. Διαδηλωτές, πανό, φωνές, σημαίες, ΜΑΤ, γκλόμπ, ξύλο δακρυγόνα κτλ.  Αποτέλεσμα? κανένα. Μια ακόμα διαμαρτυρία γίνεται και το μήνυμά της αποτελεί ψίθυρο για τα "αυτιά" των κυβερνώντων.

Είναι λογικό βέβαια να μην υπάρχει κανένα αποτέλεσμα γιατί δεν υπάρχει κανένα κόστος για τους πολιτικούς από την διαμαρτυρία. Το σημείο αναφοράς είναι η Βουλή και κανείς δεν μπορεί να περάσει την "κόκκινη γραμμή" που τα ΜΑΤ δημιουργούν ώστε να προφυλάξουν το κοινοβούλιο.

Κανείς διαδηλωτής  ΠΟΤΕ δεν σκέφτηκε αντί να μαζευτούν πεντακόσια, χίλια, δέκα χιλιάδες άτομα έξω από ένα κτίριο "σύμβολο" και να φωνάζει και να τα σπάει χωρίς αποτέλεσμα να πάνε να διαδηλώσουν στον σπίτι του εκάστοτε, υπουργού, πολιτικού, πρωθυπουργού.

Έτσι αντί η διαμαρτυρία τους απλά να γυρίζει "μπούμεραγκ" στην ίδια την κοινωνία, με το τεράστιο κόστος που έχει για όλους μας το "έμφραγμα" που παθαίνει η πόλη κάθε μέρα, να γυρίσει η αντίδραση σ' εκείνους που πραγματικά έχουν την ευθύνη για όσα συμβαίνουν. Τους πολιτικούς και κυβερνώντες.

Όλες οι πορείες να γίνονται στα σπίτια των κυβερνώντων λοιπόν μιας και τα αποτελέσματα σίγουρα θα είναι πολύ πιο σημαντικά από το γνωστό σκηνικό που τόσα χρόνια βλέπουμε να γίνεται στην Βουλή χωρίς το παραμικρό αποτέλεσμα πέρα από ένα δίλεπτο στα δελτία ειδήσεων.

Για να μη κατηγορηθώ πως στοχοποιώ τους πολιτικούς και τους κυβερνώντες θα προτείνω και μια λύση γι' αυτούς ώστε να μην χρειαστεί πλέον κανείς τους ή και γενικότερα άτομα που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα, να συναντήσουν 10,000 άτομα έξω από το σπίτι τους.

Είναι πολύ απλό. Κάθε άτομο που αναλαμβάνει δημόσιο αξίωμα και διαχειρίζεται ένα τομέα μικρό ή μεγαλύτερο όταν παραλαμβάνει θα χρεώνεται το συγκεκριμένο τομέα. Για παράδειγμα ένας υπουργός παραλαμβάνει το υπουργείο με ταμείο Χ εκατομμύρια ευρώ συν ή πλην δεν παίζει ρόλο. Όταν ο συγκεκριμένος υπουργός παραδώσει το υπουργείο του, εάν το ταμείο είναι μείον σε σχέση με όταν παρέλαβε, να χρεώνεται προσωπικά το ποσό που λείπει.

Είμαι σίγουρος πως έτσι όλοι οι πολιτικοί θα αντιμετωπίζουν τα πράγματα με πολύ σοβαρότητα γιατί θα γνωρίζουν πως αν το ταμείο είναι μείον η προσωπική τους περιουσία κινδυνεύει να κατασχεθεί προκειμένου να καλύψει την διαφορά.

Αυτή είναι η συμβουλή μου σε σας κύριοι πολιτικοί. Μην βιαστείτε να την απορρίψετε. Κανείς δεν μπορεί να σας εγγυηθεί πως σύντομα ή "μόδα" δεκαετιών να διαδηλώνουμε στην Βουλή δεν θα περάσει και αύριο θα έχετε τους διαδηλωτές στα σπίτια σας….σκεφτείτε το.

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

NASA - WIKILEAKS: 1-0 η μεγάλη ανακάλυψη

Τελικά η «μεγάλη ανακάλυψη» της NASA για μια ακόμα φορά απογοήτευσε τον κόσμο που περίμενε τουλάχιστον μια φωτογραφία από μικρά πράσινα ανθρωπάκια. Η αποκάλυψη ήταν ορισμένα βακτήρια που βρέθηκαν στην λίμνη της Καλιφόρνια τα οποία ήταν σε θέση να μεταβολίσουν Αρσενικό, μια άκρως τοξική ουσία για τα περισσότερα αν όχι όλα τα πλάσματα που γνωρίζουμε.

Η παρουσίαση υπερβολική καθώς αποκαλούνται «εξωγήινη ζωή» ενώ είναι φανερό πως εφόσον διαβιούν στην Γή είναι πέρα για πέρα γήινες υπάρξεις.

Στο παρελθόν έχουν υπάρξει και άλλες παρατηρήσεις και μάλιστα πραγματικά εξωγήινης ζωής αφού μετέωρα έχουν φτάσει στη Γή από άλλους πλανήτες – όπως ο Άρης – και πάνω τους έχουν βρεθεί ίχνη μικροοργανισμών.

Το σημαντικό εδώ είναι πως ό,τι έχουμε «βρει» ως τώρα είχε παρόμοιο τρόπο «λειτουργίας» μιας και μεταβόλιζε το οξυγόνο. Πλάσματα βασισμένα στον άνθρακα. Σίγουρα είναι πολύ νωρίς για να μάθουμε τι ακριβώς και πια είναι η σημασία των ευρημάτων στην λίμνη της Καλιφόρνια.

Βέβαια αν κάποιος αναλογιστεί πως πρόσφατα ο ΟΗΕ όρισε τον Μαλεσιανό Αστροφυσικό Μαζλάν Οθμάν ως υπεύθυνο του «Unoosa” Office for Outter Space Affairs με αποστολή να είναι ο πρώτος εκπρόσωπος του ΟΗΕ που θα έρθει σε επαφή με εξωγήινους  ή σκεφτεί πως πριν μερικά χρόνια πάλι ο ΟΗΕ όρισε επιτροπή για να οργανώσει ένα πρωτόκολλο επικοινωνίας με εξωγήινους, τα πράγματα φαίνονται κάπως περίεργα.

Δεν είναι δυνατόν δηλαδή με σημαντικότερη ένδειξη κάποια βακτήρια στον πλανήτη Γή ένας οργανισμός σαν τον ΟΗΕ που υποτίθεται πως στηρίζεται σε επιστημονικά δεδομένα και συμβουλεύεται την επιστημονική κοινότητα να οργανώνει συγκεκριμένες επιτροπές και επιστήμονες για να έρθουν σε επαφή με εξωγήινους.

Είναι κάτι σαν να κατασκευάζεις αυτοκίνητα ενώ δεν έχεις ακόμα ανακαλύψει τον τροχό.

Βέβαια το αμέσως επόμενο πράγμα που παρατηρεί κανείς είναι πως με την «αποκάλυψη» αυτή της NASA για «εξωγήινη ζωή» , το θέμα του Wikileaks και τα χιλιάδες έγγραφα που αποκαλύπτουν την ιδέα που έχουν οι Αμερικανοί για τις υπόλοιπες χώρες και πώς εφαρμόζουν την εξωτερική τους πολιτική, πέρασε αμέσως ως δεύτερη είδηση....

Είναι να αναρωτιέται κανείς και σίγουρα το Σκέψις αναρωτιέται.

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Η πρώτη Ελληνική Μή Κερδοσκοπική Οργάνωση για την οικονομία βάσει πόρων

Παρουσιάστηκε σήμερα από ομάδα των ιδρυτών του κινήματος Zeitgeist στην Ελλάδα και στενούς συνεργάτες τους (www.thezeitgeistmovement.gr) η πρώτη Μη Κερδοσκοπική Οργάνωση που υποστηρίζει την δημιουργία μιας κοινωνίας με οικονομία βάσει πόρων.

Το όνομα της οργάνωσης είναι «Πανγαία» (Pangea) και έχει την πλήρη στήριξη και υποστήριξη του ιδρυτή του Venus Project, Ζάκ Φρέσκο (Jacque Fresco) καθώς και της Ροξάν Μίντοoυς (Roxanne Meadows).

Τα ιδρυτικά μέλη της, στο site της νέας οργάνωσης (www.thepangea.org) δηλώνουν μεταξύ άλλων:

Ο σκοπός της οργάνωσης μας είναι μη κερδοσκοπικός και κοινωφελής και συνίσταται κυρίως στους τομείς της κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας και ενός προτύπου αξιών και δράσεων αχρήματης κοινωνίας με βάση τα πρότυπα του Venus Project μεταξύ των μελών της.

Παράλληλα, σκοπός της εταιρείας είναι η προώθηση στους πολίτες, του κοινωνικού σχεδίου “The Venus Project” και της οικονομίας βάσει πόρων.





Χαιρετίζουμε την προσπάθεια καθώς αναγνωρίζουμε την ανάγκη για ουσιαστική οργάνωση και δράση έξω από το διαδίκτυο. Θεωρούμε πως το διαδίκτυο αποτελεί σημαντικό εργαλείο προώθησης αλλά η πραγματική «δουλειά» γίνεται έξω στον κόσμο, ανάμεσα στους ανθρώπους που υποφέρουν και δεν έχουν την γνώση ούτε καν την πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Επίσης είναι κατά την γνώμη μας σημαντικό η έμφαση που η Πανγαία θα δώσει στην επιμόρφωση των ανθρώπων σχετικά με «μύθους» που υπάρχουν στις αντιλήψεις όλων μας καθώς και στην ενημέρωση που θα προσφέρει σε πολλά θέματα με κύριο την κοινωνία βάσει πόρων.

Από το Σκέψις ένα μεγάλο μπράβο για την πρωτοβουλία και περιμένουμε νέα από την Πανγαία.

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Καλημέρα από το κέντρο της Βαγδάτης


Η φωτογραφία που βλέπουμε με πρώτη ματιά δεν παρουσιάζει κάτι ενδιαφέρον.
Μια συγκέντρωση Μουσουλμάνων όπως κάνουν 5 φορές τη μέρα σε ανοιχτούς χώρους απανταχού των μουσουλμανικών χωρών για να προσευχηθούν. Θα μπορούσε να είναι κάπου στη Βαγδάτη, στη Τεχεράνη οπουδήποτε.

Σε δεύτερη ματιά αισθανόμαστε μια ανατριχίλα στη σπονδυλική στήλη. Το κτήριο στο βάθος ο χώρος είναι πολύ οικείος, τα Προπύλαια, το κέντρο της Αθήνας. Ποιός κακόγουστος έκανε τέτοιο μοντάζ ή είναι καμμιά φωτογραφία φτιαχτή μήνυμα των γειτόνων, ότι έτσι όπως πάτε δεν θα χρειαστεί πόλεμος για να σας αλώσουμε τη χώρα ?

Τίποτα από τα παραπάνω, η φωτογραφία είναι απόλυτα αληθινή και είναι η χθεσινή εικόνα των Προπυλαίων.
Και μην βιαστείτε να μιλήσετε για δικαιώμα στη προσευχή και στην άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων των μουσουλμάνων αυτής της χώρας. Μην βιαστείτε να μιλήσετε για αυγό του φιδιού, για φασιστοειδείς σκέψεις και παρόμοια.

Σκεφτείτε μια αντίστοιχη σκηνή. Αγια Σοφία - Κωνσταντινούπολη. Ενα γκρουπ Ελληνων προσκυνητών με έναν ιερέα μπαίνουν στο χώρο της εκκλησίας. Ξαφνικά αρχίζουν να τελούν επιμνημόσυνη δέηση ή τη θεία λειτουργία ή να ψάλουν το "Τη Υπερμάχω". Επόμενη πράξη, σύλληψη και διωγμός από τη χώρα,διπλωματικό επεισόδιο ή ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.

Ο σεβασμός στα θρησκευτικά δικαιώματα είναι δρόμος με δύο κατευθύνσεις.Δεν μπορούν να ζητούν στην Ελλάδα αυτά τα οποία στερούν από αλλόθρησκους στη χώρα τους οι Τούρκοι. Στις διμερείς σχέσεις υπάρχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις και για τις δύο χώρες

Βέβαια τι λέμε τώρα, στην εποχή συνδιαχείρισης του Αιγαίου, στην εποχή όπου μέσα στη χώρα μας ήθελες τουλάχιστον δεν ξέρω εάν θέλεις ακόμη άδεια μουφτή για πρόσβαση σε συγκεκριμένη περιοχή της Θράκης, στην εποχή όπου σιγά σιγά αλώνεται η Θράκη οικονομικά από τι γείτονα χώρα, επιδοτώντας τους μουσουλμάνους κατοίκους να αγοράζουν οποιαδήποτε ελληνική επιχείρηση κλείνει, στη εποχή όπου τα Προπύλαια έγιναν λατρευτικός χώρος των μουσουλμάνων.

Ο πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ενωσης Ελλάδος κ. Ναΐμ Ελγαντούρ επανέφερε με δηλώσεις του το ζήτημα της ανέγερσης τεμένους, ώστε όπως χαρακτηριστικά είπε «να μαζέψουμε αυτούς τους χώρους λατρείας που φυτρώνουν συνεχώς». Και δεν ειναι παράλογο να ζητούν ένα χώρο προσευχής σε μια χώρα όμως που έχει στεγανά και έχει διαφυλάξει τα δικαιώματα της, μέ κυβερνήσεις που έχουν παράστημα.

Σε μια χώρα όπου τα πάντα είναι ρευστά και υπο διαπραγμάτευση, όπου δίνουμε χωρίς να διασφαλίζουμε τότε τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα. Οχι από τους φιλήσυχους μουσουλμάνους που διαβιούν στην Ελλάδα και την νοιώθουν μια δεύτερη φιλόξενη πατρίδα, αλλά από αυτούς που θα χειραγωγήσουν για δικούς τους σκοπούς αυτούς τους φιλήσυχους ανθρώπους, δημιουργώντας μέσα από το θεσμό της θρησκείας ιδέες και μίση και διεκδικήσεις με σκοπό την αλλαγή του στατους κβο στη βασανισμένη αυτή γωνιά της Μεσογείου που λέγεται Ελλάδα,βασανισμένη απο τα τερτίπια της παραδομένης εξωτερικής πολιτικής των κυβερνήσεων μας και των φίλων συμμάχων και των όψιμα εκπολιτισμένων γειτόνων.


http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=41976979#

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

Λίγο πρίν ψηφίσουν τα πρόβατα!

Κυριακή έρχεται, πάλι εκλογές. Πολλοί θα ψηφίσουν. Λίγο πρίν το κάνετε, ρίξτε μια ματιά παρακάτω για να δείτε πόσο ηλίθιους μας θεωρούν (και πιθανόν είμαστε) οι πολιτικοί μας σωτήρες.

Το παρακάτω video δείχνει τόσα πολλά πράγματα και για τον τρόπο που σκέφτοντε και για την ανικανότητά τους αλλά και για το πως μας βλέπουν.....





Πόσο απέχουν από τη κατάσταση του 50?

Ας είμαστε στ'αλήθεια ευγενείς

Σήμερα 13 Νοεμβρίου γιορτάζουμε την Ευγένεια συγκεκριμένα την Πανευρωπαϊκή Ημέρα Ευγένειας και θα άξιζε να προσπαθήσουμε να είμαστε για μια ημέρα ευγενείς, όχι υποκριτικά αλλά πραγματικά σε κάθε τι που θα κάνουμε σήμερα, να σκεφτούμε τι πραγματικά είναι η ευγένεια και δεν μιλάμε για συμπεριφορές που υποκρίπτουν κίνητρα ή τις γνωστές κοινωνικές τυπικότητες που θεωρούμε ως απόδειξη ευγένειας.

Τώρα γιατί πρέπει να γιορτάζουμε κάτι που είναι τόσο αυτονόητο, αυτό είναι συχνό φαινόμενο στην εποχή μας να προσπαθούμε για τα αυτονόητα.

Ιδιαίτερα παρερμηνευμένη αξία η ευγένεια θεωρείται σνομπισμός, παρωχημένη συμπεριφορά, ή ρετρό και θέμα αστειοτήτων. Υπάρχει αυτή η λεπτή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ευγένεια και τον καθωπρεπισμό. Η ευγένεια σχετίζεται με την ανθρωπιά, τη συμπάθεια, το σεβασμό και την ανιδιοτέλεια. Είναι ψυχικό προσόν. Ο καθωσπρεπισμός, είναι υποκρισία. Είναι εικόνα.

«Ο λεπτός κι ευγενικός άνθρωπος φέρνεται σαν να ‘χε μέσα του το νόμο. Έτσι κυριαρχεί στην παρέα, με τους καλούς του τρόπους και την ευγενική του συμπεριφορά αναφέρει ο Αριστοτέλης. Ο ευγενικός άνθρωπος έχει μέσα του το νόμο, το μέτρο, τη σύνεση και τη ταπεινότητα να κυριαρχεί μέσω των προσόντων του και όχι από τη ξιπασμένη επίδειξη πλούτου και δύναμης που προέρχεται από εξωγενείς παράγοντες.

Η ευγένεια μαθαίνεται και θα μπορούσε να αποτελέσει σίγουρα έναν πανανθρώπινο κοινό κώδικα κοινωνικής συμπεριφοράς που θα αναβάθμιζε τη ποιότητα της καθημερινότητας αν μη τι άλλο. Κοινό βέβαια γιατί οι ολίγοι ευγενείς αλλιώς θα γίνονται μόνιμα αντικείμενο εκμετάλλευσης των πολλών αγενών.

Η ευγένεια δεν κάνει διακρίσεις. Είναι η ίδια για όλους. Συμπεριφέρεται καλά, τόσο στον διάσημο άνθρωπο, όσο και στον άσημο. Στον μικρό, εξ' ίσου και στον μεγάλο. Στη καθημερινή μας ζωή ευγένεια μπορεί να είναι το να μην σπρώχνεις μια γιαγιά στα σκαλιά του λεωφορείου για να προλάβεις να μπεις να πιάσεις θέση, λέγοντας διάφορα όχι κολακευτικά για τους ηλικιωμένους, ξεχνώντας ότι και εσύ θα είσαι κάποτε στη θέση τους.

Ευγένεια είναι να σεβόμαστε το περιβάλλον μας, το χώρο που μοιραζόμαστε με άλλους τους ανθρώπους, κυρίως αυτούς που κατοικούν δίπλα μας φροντίζοντας να μην ρυπαίνουμε βάζοντας σημάδι με τη σακούλα σκουπιδιών το κάδο από ύψος ή απόσταση με ατυχές αποτελέσμα να σκάει στο πεζοδρόμιο, να μην ηχορυπαίνουμε απολαμβάνοντας τη μουσική αρεσκείας μας με ακουστικά στο σαλόνι μας σε ώρα κοινής ησυχίας.

Ευγένεια είναι να επικοινωνούμε με πιο ήπιους τόνους και εκφράσεις, με λεπτότητα και διακριτικότητα κυρίως για προσωπικά θέματα σε δημόσιο χώρο και στα ινερνετικά κοινωνικά στέκια, στην εποχή του facebook. Σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι βγάζουν τα πάντα στη φόρα, φαίνεται ότι η λεπτότητα όχι απλά άργησε αλλά ποτέ δεν πέρασε το κατώφλι του προσωπικού τους χώρου. Η εποχή μας έχει καταντήσει τόσο βάρβαρη και χυδαία που χρειαζόμαστε και λίγο φρένο.

Ευγένεια είναι να βοηθάμε και να προσφέρουμε από το χώρο εργασίας μας, ιδίως όταν αυτή αφορά το κοινωνικό σύνολο, όταν κάποιος μετανάστης ή κάποιος αγράμματος παπούς ζητάει βοήθεια να συμπληρώσει μια αίτηση για ένα επίδομα, δεν του πετάμε τα χαρτιά κατάμουτρα λέγοντας είμαι πολύ απασχολημένος ενώ απολαμβάνουμε το φρεντοτσίνο μας και κάνουμε μανικιούρ.

Ευγένεια είναι να μάθουμε να οδηγούμε επιτέλους σε αυτή τη χώρα και να μην ξιπαζόμαστε με τα 2000 άλογα και το ένα γαιδούρι που κρατάει το τιμόνι και να μην σκεφτόμαστε ότι ακόμη και ένα κορνάρισμα απότομο μπορεί να κοψοχολιάσει το μπροστινό μας και να τον κάνει να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου με ολέθρια αποτελέσματα. Ας μην σχολιάσουμε το γνωστό "άντε μωρή.... να πλύνεις κανένα οικιακό σκεύος", όταν η οδηγός δεν ξέρει οδήγηση σίγουρα τέτοια συμπεριφορά δεν θα δώσει το καλό παράδειγμα το πολύ η οδηγός να απαντήσει με κανένα σεξιστικό σχόλιο για την νοητική ανικανότητα του ανδρός ως φύλου.

Ευγένεια χρειάζεται κυρίως στη συμπεριφορά με τους ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε τη ζωή μας και κυρίως όταν έχουμε μια οικογένεια, όπου απο τη συμπεριφορά μας παιδεύονται τα παιδιά μας. Η οικειότητα που προκύπτει από τη συμβίωση δεν ακυρώνει την ανάγκη ευγένειας ανάμεσα στα ζευγάρια, η ευγένεια είναι ένδειξη σεβασμού της προσωπικότητας του άλλου και της αξίας που δίνουμε στη μεταξύ μας σχέση.

Και για να είμαι ευγενής δεν θα σας κουράσω άλλο, ευγένεια είναι δεκάδες πράγματα κάθε μέρα. Νοιώθω ότι ζούμε σε ένα μουντό, παράφωνο, κουραστικό, καθημερινό σκηνικό, γεμάτο αρνητική ενέργεια. Ευγένεια είναι και κάτι πολύ απλό αλλά σπάνιο στις μέρες μας το χαμόγελο. Το χαμόγελο είναι μια παγκόσμια κοινή έκφραση, που εκπέμπει ελπίδα και θετική ενέργεια. Ας αρχίσουμε λοιπόν αύριο τη μέρα μας, τη μέρα της Ευγένειας με ένα χαμόγελο και μια ζεστή καλημέρα στους οικείους μας. Και μην ξεχνάτε το χαμόγελο και η ευγένεια είναι μεταδοτικά.

Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010

Εθνικό πάρκο Γιοσέμιτι, Καλιφόρνια, Αμερική

Αυτό το πάρκο έγινε εθνικό πάρκο το 1890. Είναι παγκοσμίως γνωστό για το δύσκολο έδαφος, τον καταρράκτη και τα αιωνόβια πεύκα.

Καλύπτει 1.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ο καταρράκτης "φωτιά" του El Capitan είναι ένας από τους πιο θεαματικούς σε όλο το τοπίο.

Η καταπληκτική θέα του καταρράκτη δημιουργείται από την αντανάκλαση του φωτός του ήλιου που χτυπά το νερό όταν εμπίπτει με μια συγκεκριμένη γωνία.

Το σπάνιο αυτό θέαμα μπορεί να ειδοθεί μόνο σε ένα διάστημα 2 εβδομάδων προς το τέλος του Φεβρουαρίου.

Για να φωτογραφίσουν αυτό το σπάνιο γεγονός, οι φωτογράφοι θα συχνά πρέπει να περιμένουν και να υπομένουν χρόνια.

Ο λόγος είναι επειδή η εμφάνισή του, εξαρτάται από μερικά φυσικά φαινόμενα που συμβαίνουν ταυτόχρονα και την τύχη.

1ος, είναι ο σχηματισμός καταρράκτη - Το νερό είναι που σχηματίζεται από την τήξη του χιονιού και του πάγου στην κορυφή του βουνού.

Λιώνει μεταξύ του μήνα Δεκεμβρίου και του Ιανουαρίου και μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου δεν θα μπορούσε να υπάρχει πολύ χιόνι για να λιώσει.

2ος, είναι η ειδική γωνία των ηλιακών ακτίνων που θα χτυπήσουν στα νερά - η θέση του ήλιου πρέπει να είναι ακριβώς σε ένα συγκεκριμένο σημείο στον ουρανό.

Αυτό συμβαίνει μόνο κατά το μήνα Φεβρουάριο και για λίγη ώρα το σούρουπο.

Αν είναι μια μέρα γεμάτη από σύννεφα ή κάτι μπλοκάρει τον ήλιο, μπορείτε να πάρετε μόνο τις εικόνες των δικών σας θλιμμένων πρόσωπων στον καταρράκτη.

Συμπίπτει με το γεγονός ότι οι καιρικές συνθήκες στο Εθνικό Πάρκο εκείνη την εποχή του έτους είναι συνήθως ασταθείς και απρόβλεπτες.

Είναι επομένως δύσκολο να πάρεις αυτές τις φωτογραφίες.

Κάποιος το έκανε! και θα το δείτε!


Όλα περνάνε από την Τράπεζα! ως πότε!

"Ηλεκτρονικό κλοιό" σε συνεργασία με τις τράπεζες στήνει η κυβέρνηση στην προσπάθεια της να περιορίσει τη φοροδιαφυγή. Από την 1η Ιανουαρίου όλες οι συναλλαγές των φυσικών προσώπων άνω των 1500 ευρώ πρέπει να γίνονται ηλεκτρονικά δηλαδή είτε με... χρήση κάρτας είτε με τη χρήση επιταγής ενώ αντίστοιχη υποχρέωση υπάρχει για τις επιχειρήσεις και για συναλλαγές άνω των 3.000 ευρώ.

Επιπλέον κάθε επιχείρηση ή επαγγελματίας θα υποχρεούται να πραγματοποιεί όλες τις συναλλαγές μέσω τραπεζικού λογαριασμού που θα διατηρεί σε συγκεκριμένη τράπεζα.

Aγορά που θα πραγματοποιούν εφόσον υπερβαίνει τα 1.500 ευρώ. Το υπουργείο Οικονομικών επιταχύνει τις απαραίτητες διαδικασίας για την ενεργοποίηση του μέτρου προκειμένου να ελέγχει ηλεκτρονικά όλες τις μεγάλες συναλλαγές και να εξασφαλίσει ότι ο ΦΠΑ θα καταβάλλεται στο Δημόσιο.

Συγκεκριμένα, από την 1η Ιανουαρίου του 2011 απαγορεύεται σε όλους τους Έλληνες να κάνουν οποιαδήποτε συναλλαγή με μετρητά εφόσον η αξία της υπερβαίνει τα 1.500 ευρώ. Για τις συναλλαγές μεταξύ επιχειρήσεων το πλαίσιο γίνεται ακόμη πιο αυστηρό. Όλες οι πράξεις άνω των 3.000 ευρώ όχι μόνο θα εξοφλούνται μέσω επαγγελματικών τραπεζικών λογαριασμών αλλά θα διαβιβάζονται αυτόματα στο υπουργείο Οικονομικών.

Για τα θέμα αυτά το νέο θεσμικό πλαίσιο ορίζει τα εξής:

Για συναλλαγές επιτηδευματιών συνολικής αξίας άνω των 3.000 ευρώ με άλλους επιτηδευματίες τα δεδομένα των φορολογικών στοιχείων που εκδίδονται διαβιβάζονται ηλεκτρονικά σε κεντρική βάση δεδομένων του υπουργείου Οικονομικών.

Φορολογικά στοιχεία αξίας ή λοιπά έγγραφα που εκδίδονται ή συντάσσονται αντί φορολογικών στοιχείων, συνολικής αξίας άνω των 3.000 ευρώ, τα οποία εκδίδονται για συναλλαγές μεταξύ επιτηδευματιών εξοφλούνται μέσω επαγγελματικών τραπεζικών λογαριασμών του εκδότη-πωλητή αγαθών ή υπηρεσιών και του λήπτη των αντίστοιχων στοιχείων ή επιταγών που εξοφλούνται μέσω των ίδιων λογαριασμών, οι οποίοι διασυνδέονται με ασφαλή ηλεκτρονική βάση δεδομένων της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών, καμπτόμενου προς τούτο του τραπεζικού απορρήτου.

Τα φορολογικά στοιχεία συνολικής αξίας 1.500 ευρώ και άνω που εκδίδονται για πώληση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών σε ιδιώτες εξοφλούνται από τους λήπτες τους, αγοραστές των αγαθών ή των υπηρεσιών, μέσω τράπεζας με χρεωστικές ή πιστωτικές κάρτες και με επιταγές. Δεν επιτρέπεται εξόφληση των στοιχείων αυτών με μετρητά.

Σχετικά με την φοροκάρτα -η οποία σύμφωνα θα χρησιμοποιηθεί από τις αρχές του χρόνου αντί των αποδείξεων- το υπουργείο Οικονομικών προσανατολίζεται στο να κάνει αρκετά βήματα πίσω ύστερα από τις διαμαρτυρίες για την πιθανή διαρροή προσωπικών δεδομένων.

Το σχέδιο προβλέπει ότι με την κάρτα οι τράπεζες θα συλλέγουν στοιχεία μόνο για τη συναλλαγή (π.χ. το προϊόν, την αξία του και τον ΑΦΜ του καταστήματος), όχι όμως και για τον καταναλωτή. Η «ταυτοποίηση» της συναλλαγής με τον καταναλωτή θα μπορεί να γίνει μόνο από τη Γενική Γραμματεία Πληροφορικών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών.

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Η καταγωγή του Έλληνα

ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΥΡΑΣ, ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΕΠΙΜΗΘΕΩΣ.

Ο ΕΛΛΗΝ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΤΡΕΙΣ ΥΙΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΥΜΦΗ ΟΡΣΗΙΔΑ. ΤΟΝ ΔΩΡΟ, ΤΟΝ ΞΟΥΘΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΙΟΛΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.

ΠΡΙΝ ΩΝΟΜΑΖΟΝΤΟ ΓΡΑΙΚΟΙ ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΙΚΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ.
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΥΙΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ:

Ο ΑΙΟΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑΝ.

Ο ΞΟΥΘΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΝ ΟΠΟΥ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΕΟΥΣΑ, ΤΟΝ ΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΧΑΙΟ.

O ΔΩΡΟΣ ΕΒΑΣΙΛΕΥΣΕ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ, ΣΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ.

Ο ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ ΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΗΚΜΑΣΑΝ ΠΡΟ ΤΟΥ ΤΡΩΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.

ΣΤΗΝ ΜΕΛΙΤΙΑ Η ΜΕΛΙΤΕΙΑ, ΠΟΛΙΝ ΤΗΣ ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΕΝ ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ, ΣΤΗΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ.

ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΑΛΛΟΣ ΕΛΛΗΝ, Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΦΘΙΟΥ ΤΡΙΣΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΧΑΙΟΥ.

ΕΛΛΗΝ ΩΝΟΜΑΖΕΤΟ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΦΡΙΞΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΑΙΗΤΟΥ, ΕΥΗΝΙΑΣ.

ΠΗΓΗ : Facebook Group ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΣ

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Μπράβο κύριοι τα καταφέρατε!

Ο ρόλος των φίλων, «συμμάχων», «εταίρων» είναι ελπίζω γνωστός διαχρονικά.

Θα μπορούσαμε να ανατρέξουμε στα Βυζαντινά χρόνια ακόμα και να δούμε πως οι Σταυροφόροι της δύσης ήθελαν τόσο πολύ να «γλυτώσουν» την Κωνσταντινούπολη από τους αλλοθρήσκους Οθωμανούς που το 1204 κατέλαβαν την Πόλη ή οποία ποτέ δεν κατάφερε να επανέλθει ύστερα από αυτή την σύντομη κατοχή.

Αργότερα βέβαια οι πανταχού παρόντες φίλοι μας Γερμανοί εξασφάλιζαν στους Τούρκους οπλισμό και κανόνια προκειμένου να γίνει τελικά η άλωση της Πόλης το 1453.

Αργότερα στην ελληνική επανάσταση αφού καταχρεωθήκαμε με δάνεια και αποτελέσαμε για την δύση πάλι το μοχλό-θύμα ενάντια στους Τούρκους (οι οποίοι είχαν φτάσει στην Βιέννη) , στοχοποιηθήκαμε και εκεί που ο ελληνισμός ήταν διάσπαρτος μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία συρρικνωθήκαμε σε ένα μικρό χρεωμένο κρατίδιο το οποίο άρχισε μια σειρά πολέμους προκειμένου έστω να συμπεριλάβει όσο πιο πολύ ελληνικό πληθυσμό ήταν εφικτό.

Στους Βαλκανικούς πολέμους και αφού με αίμα καταφέραμε να μεγαλώσει κάπως η χώρα πάντα εξυπηρετώντας τους φίλους μας που ήθελαν να διαλυθεί η Οθωμανική αυτοκρατορία, πάλι μας χρησιμοποίησαν να γίνουμε ο μοχλός θύμα ενάντια στους Τούρκους και μιας και τόσο καλή δουλειά κάναμε διώχνοντάς τους από την Ευρώπη αποφάσισαν να μας στείλουν στην Τουρκία.

Μια ελληνική εκστρατεία που βασίστηκε στην ανάγκη των Ελλήνων να βοηθήσουν και να ελευθερώσουν ελληνικά εδάφη χρησιμοποιήθηκε από τους φίλους μας για να καταστρέψει τους Τούρκους.

Εν τέλει αφού οι φίλοι μας έριξαν το «τυράκι» να φτάσουμε στην Άγκυρα  άλλαξαν γνώμη φοβήθηκαν όταν φτάσαμε 80 χλμ. από εκεί πως μια Ελληνική αυτοκρατορία δεν ήταν και ότι καλύτερο και άρχισαν Γάλλοι, Ιταλοί και Γερμανοί να εξοπλίζουν μυστικά τους Τούρκους. Αποτέλεσμα γνωστό η Μικρασιατική εκστρατεία μετατράπηκε στην Μικρασιατική καταστροφή.

Αργότερα αν και ήμασταν από τις ελάχιστες χώρες που όχι μόνο αντιστάθηκαν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο αλλά ανακαταλάβαμε εδάφη δικά μας στην βόρεια Ήπειρο που τελικά ποτέ δεν μας άφησαν να κρατήσουμε, αφού υποστήκαμε ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή από τους Γερμανούς τελικά δεν αποζημιωθήκαμε για όλα αυτά.

Στην συνέχεια οι φίλοι και σύμμαχοι μας έριξαν και στον εμφύλιο πόλεμο για να δέσει καλύτερα η φιλία μας.

Σήμερα λοιπόν καταφέραμε να είμαστε ο αδύναμος κρίκος. Η χώρα στην χρεοκοπία έχοντας υποθηκεύσει άγνωστο πόσες γενεές αφού 400 δις ευρώ είναι ένα χρέος που μια χώρα η οποία δεν παράγει ούτε καρφίτσες δεν είναι δυνατόν ποτέ να αποπληρώσει, στο μόνο που μπορούμε να προσβλέπουμε ως σωτηρία είναι ο ορυκτός μας πλούτος.

Οι φίλοι μας για μια ακόμα φορά μας στάθηκαν πάντα σταθεροί δανειστές χωρίς ποτέ να αρνηθούν να μας δανείσουν (παρόλο που έβλεπαν το αδιέξοδο) ώστε να φτάσουν σήμερα που η χώρα δεν έχει καμία απολύτως δύναμη και να δείξουν τυχαία τα πετρέλαια του Αιγαίου.

Η Ελλάδα χωρίς οικονομία, χωρίς ένοπλες δυνάμεις (αφού μπορεί άρματα να έχουμε αλλά δεν έχουν βλήματα) δεν είναι σε θέση παρά να δεχτεί ως τετελεσμένο την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τους φίλους μας τους Τούρκους και με τις πετρελαϊκές εταιρίες των άλλων φίλων μας των Αμερικανών.

Άντε μπας και δούμε κανένα 25% από τα πετρέλαια γιατί αλλιώς το 2050 τα ίδια θα συζητάμε.

Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010

Με τι μας ψεκάζετε κύριοι ?

Απόψε στις 17:37 κοιτώντας τον ουρανό πάνω από το ευρύτερο κέντρο της Αθήνας διαπίστωσα πως ο ουρανός ήταν γεμάτος από «ίχνη» αεροσκαφών. Κοιτώντας δεξιότερα προς τον βορρά είδα και άλλα τέτοια ίχνη και διαπίστωσα πως εκείνη τη στιγμή 3 αεροσκάφη σε μεγάλο ύψος ακόμα ψέκαζαν πάνω από την Αθήνα.

Έτρεξα και πήρα τα κιάλια μου και είδα πως το ένα τουλάχιστον αεροπλάνο δεν είχε καν διακριτικά.


Είναι σίγουρο πως τα αεροπλάνα αυτά κάτι ψεκάζουν και το αναφέρω γιατί κάποιος θα υποστήριζε πως είναι απλά αέρια του αεροπλάνου. Δεν είναι έτσι.

Υπάρχει το φαινόμενο όπου τα θερμά αέρια ενός αεροσκάφους που πετά σε μεγάλο ύψος έρχονται σε επαφή με τα κρύα στρώματα αέρα που υπάρχουν ψηλά και έτσι γίνονται ορατά τα ίχνη αυτά. Όμως πολύ γρήγορα χάνονται μέσα σε δευτερόλεπτα γιατί το κρύο μέρος του αέρα ψύχει τον θερμό αέρα από το αεροπλάνο και έτσι δεν κρατάει πολύ το ίχνος.
Τα συγκεκριμένα ίχνη «ψεκασμού» μένουν στον ουρανό για πάνω από μια ώρα και έχουν την τάση να εξαπλώνονται γιατί είναι πολύ πιο πυκνά από αυτά που προκύπτουν από το προηγούμενο φαινόμενο που αναφέρθηκα.



Αυτά λοιπόν τα αγνώστου ταυτότητας αεροπλάνα που ψεκάζουν πάνω από μεγάλα αστικά κέντρα είναι και παγκόσμιο και άγνωστο φαινόμενο.



Θα ήθελα να ξέρω όμως για την Ελλάδα, πόση είναι η άγνοια των πολιτικών και των στρατιωτικών όπου αεροπλάνα χωρίς διακριτικά (άρα και χωρίς σχέδιο πτήσης) πετάνε πάνω από την πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της χώρας, πάνω από την Ακρόπολη και ψεκάζουν κάτι άγνωστο πάνω στους πολίτες!!!!

Υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που γνωρίζει τι γίνεται ? Πόσο επικίνδυνο είναι να πετούν αεροσκάφη χωρίς σχέδια πτήσης ? Ποια είναι η ευθύνη των πολιτικών και των στρατιωτικών καθώς και της πολιτικής αεροπορίας γι’ αυτό ?

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Πραγματικές οικολογικές ιδέες και όχι "πράσινα άλογα"

Tο ξενοδοχείο Crown Plaza στην Κοπεγχάγη προσφέρει ένα δωρεάν γεύμα σε οποιονδήποτε πελάτη που είναι ικανός να παράγει ενέργεια μέσα από ποδήλατα εξάσκησης που ταυτόχρονα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια για την επιχείρηση. Οι πελάτες πρέπει να παράγουν τουλάχιστον 10 watt, δηλαδή περίπου 15 λεπτά ποδηλασίας για κάποιον με μια μέση δύναμη. Η ανταμοιβή είναι ένα γεύμα που κανονικά θα κόστιζε 26 ευρώ !


Disco pub κερδίζει ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από τους πελάτες που χορεύουν σε ειδικά διαμορφωμένη πίστα !

Τα φωτιστικά εφφέ και τα γιγαντιαία μεγάφωνα καταναλώνουν πολλή ενέργεια. Έτσι το μπαρ Surya, στο Λονδίνο έκανε μια επένδυση με ελατήρια στην πίστα του έτσι ώστε όταν συμπιέζονται από τους χορευτές να παράγεται ηλεκτρικό ρεύμα που αποθηκεύεται σε μπαταρίες και εξοικονομεί μεγάλο μέρος από την κατανάλωση της επιχείρησης. Ο ιδιοκτήτης της Ανδρέας Χαραλάμπους λέει ότι παράγεται το 60% περίπου της συνολικής κατανάλωσης

Εταιρεία παράγει επιτραπέζιο εκτυπωτή που δεν καταναλώνει ούτε μελάνι ούτε χαρτί !

Ποιος είπε ότι όλοι οι εκτυπωτές χρειάζονται χαρτί για να εκτυπώσουν ; Ο PrePeat Printer διαφέρει από τους συμβατικούς εκτυπωτές καθώς χρησιμοποιεί μια θερμική κεφαλή για να εκτυπώσει επάνω σε ένα ειδικού τύπου πλαστικό φύλλο. Αυτά τα φύλλα είναι πολύ λεπτά και μπορούν εύκολα να σβήνονται και να επανεκτυπώνονται από τον ίδιο εκτυπωτή, Αυτός σε διαφορετική θερμοκρασία θα σβήσει και θα επανεκτυπώσει τα χρησιμοποιημένα φύλλα μέχρι 1000 φορές !!


Πανεπιστήμιο κατασκευάζει πράσινη οροφή ως συλλέκτη νερού !


Ο σχεδιασμός που περιλαμβάνει πράσινο αποκτά διαστάσεις μόδας στην αρχιτεκτονική, όπως στο πανεπιστήμιο School of Art , Design and Media Technological University της Σιγκαπούρης. Το 5όροφο κτίριο περιλαμβάνει οροφές με οργανικές πράσινες κατωφέρειες οι οποίες συνδυάζουν τοπίο και κατασκευή, σε ένα σύνολο υψηλής τεχνολογίας που συμβολίζει την δημιουργικότητα που στεγάζει. Οι οροφές αυτές χρησιμεύουν ως τόπος περιπάτου και συναντήσεων σε ανοιχτό μέρος, μονώνουν το κτίριο και δροσίζουν το περιβάλλον. Επίσης συγκεντρώνουν νερό της βροχής για το πότισμα των υπολοίπων χώρων με πράσινο.

Nεροχύτης που χρησιμοποιεί το νερό που αποβάλλεται για να ποτίσει διακοσμητικό φυτό



Σχεδιαστής δημιουργεί ντους που σε παρακινεί να φύγεις εάν έχεις καταναλώσει υπερβολική ποσότητα νερού !


20% του συνόλου της ενεργείας που καταναλώνουμε στο σπίτι ξοδεύεται από τον θερμοσίφωνα. Περίπου 6 φορές πάνω από την ενέργεια που καταναλώνουμε για φώτα. Ο σχεδιαστής Tommaso Colia δημιούργησε αυτήν τη βάση με τα κυκλικά σχήματα τα οποία ανυψώνονται όταν υπερβούμε μια σχετική ποσότητα νερού και μας ειδοποιούν ότι πρέπει να τελειώνουμε !!










Διακόπτης που ειδοποιεί με αλλαγή χρώματος και δείχνει στα παιδιά πώς να εξοικονομούν ενέργεια

Φορτιστής iPhone που φορτίζει με χειρολαβή εξάσκησης ! 

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Εδώ Καστελόριζο, το Ελληνικό ;

Ονομάζομαι Μ.Φ. βέβαια το όνομα μου δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι είμαι Ελλην πολίτης κάτοικος Καστελόριζου, ψήφιζω στην Ελλάδα, πληρώνω φόρους στην Ελλάδα και οι άρρενες της οικογενείας μας υπηρέτησαν και υπηρετούν στον Ελληνικό στρατό. Είμαι Ελλην εξωτερικού, μετανάστης εσωτερικού, είμαι ακρίτας σε ένα βράχο τόπο που κανείς δεν θυμάται ότι είναι Ελλάδα.

Το Καστελόριζο είναι τέρμα Θεού! Βρίσκεται τόσο μακριά από τη Ρόδο που ακόμα και ο χάρτης της Ελλάδας το έχει ως προσθήκη, από το Πειραιά 330 μίλια... Και αυτή τη προσθήκη στους Ελληνικούς χάρτες εμείς τη κάνουμε υποθήκη για τις επόμενες γενιές όσες θα μείνουν εδώ σε αυτό το βράχο.. όσο αυτός ο βράχος θα σκεπάζεται από τα χρώματα της γαλανόλευκης.

Χτες το βράδυ μια γιαγιά από το νησί μας έπαθε πάλι μια σοβαρή υποτροπή, στα τελευταία της η γιαγιά όπως κάθε γιαγιά είχε άμεση ανάγκη γιατρού. Ο καιρός είχε σηκώσει μποφόρια αλλά αυτό ποτέ δεν μας πτόησε αρκεί να είχαμε έστω και εκείνο το σαπιοκάραβο το Πρωτέα. Εδώ και 15 ημέρες, το επιβατηγό – οχηματαγωγό «Πρωτεύς» διέκοψε τα δρομολόγια που εκτελούσε τρεις φορές την εβδομάδα και τα οποία συνέδεαν το Καστελόριζο με τη Ρόδο. Αλλωστε και να περάσεις στη Ρόδο από τη θαλασσοταραχή μπορεί να γλυτώσεις αλλά γιατρό να βρεις στο Νοσοκομείο δύσκολο. Το Νοσοκομείο Ρόδου αντιμετωπίζει προβλήματα λόγω της μεγάλης έλλειψης προσωπικού. Μεγάλη είναι η ταλαιπωρία ακόμα και για την πιο απλή εξέταση, πόσο μάλλον για σοβαρότερα προβλήματα.Οι γιατροί απέναντι στη Τουρκία είναι η ασφαλέστερη λύση να λέμε δόξα το Θεό που έχουμε την υγεία μας και τον Αλλαχ των Τούρκων γιατρών.

Σήμερα ξημέρωσε Παρασκευή. Κάναμε όλοι (όσοι ζούμε εδώ σε αυτό το βράχο) τις λίστες μας για τρόφιμα και άλλα πράγματα χρειαζούμενα. Και εάν εσείς κύριοι πρωτευουσιάνοι κεφάτοι πάτε στο ...οπουλο ή στο κοντινό σας σούπερ μάρκετ μια άνετη βόλτα εδώ, εμείς πηγαίνουμε σε S/M του εξωτερικού. Ναι, βλέπετε μιας και βρήκαν τα πετρέλαια εδώ πιο κάτω,κάνουμε πρόβα για να ζήσουμε στο μέλλον σαν χαλίφηδες. Βάζουμε λοιπόν πλώρη για την Αντίφυλο - Κας, στο εξωτερικό - Τουρκία όπου λειτουργεί η µεγάλη λαϊκή αγορά για να εφοδιαστούμε.

Η Τουρκία θα φροντίσει ακόμη και για να ρίξουμε τη ψήφο μας στις εκλογές, αφού θα πάμε στη Ρόδο μέσω Τουρκίας. Βέβαια η ελληνική κυβέρνηση στράβωσε γιατί η Τουρκία , μας βάζει και εμάς σαν προτεινόμενα τούρκικα τουριστικά αξιοθέατα, αλλά της πέρασε. Προ ηµερών ένα ζευγάρι τουριστών από τη Σουηδία, επειδή δεν είχε καράβι για Ρόδο , αναγκάστηκε να ναυλώσει σκάφος για απέναντι κι από εκεί έφτασε στο αεροδρόµιο του Ντάλαµαν για να πάρει το αεροπλάνο της επιστροφής.

Κοιμούνται ήσυχοι εκεί στην Αθήνα μιάς και η Τουρκία έχει πεί ότι θα μάς προσέχει εεεε τώρα εάν ζητήσει και το κατιτίς της δεν θα έχει άδικο, μας ταϊζει, μας γιατροπορεύει, φροντίζει να πηγαίνουμε και στη Ρόδο να σας ψηφίζουμε, εε μην είστε πλεονέκτες κύριοι βουλευτάδες. Σκοτώνεστε εάν το Καστελόριζο έχει υφαλοκρηπίδα, ρε εδώ δεν έχουμε σουλφαμίδα για ένα απλό κόψιμο.

Τα τελευταία νέα λένε οτι η πρόκειται για ένα θέμα μεταξύ της εταιρίας που κάνει τα δρομολόγια και των τραπεζών, παράταση της εγγυητικής επιστολής, της ΑΝΕΣ, που σύμφωνα με το Υπουργείο δεν τήρησε τις συμβατικές της υποχρεώσεις (κατάθεση εγγυητικής επιστολής). Δηλαδή το Ελληνικό κράτος στο οποίο πληρώνουμε φόρους, και οι ελληνικές τράπεζες που τους πληρώνουμε κερατιάτικα δεν μπορούν να υποστηρίξουν την "ένωσή μας" με την Ελλάδα και μας "πετάνε" μπαλάκι στη Τουρκία.

Καλού κακού στην Αντίφυλο που θα πάμε σήμερα θα πάρω μια μέθοδο άνευ διδασκάλου, για τούρκικα. Κάτι μου λέει ότι θα μας χρειαστεί να τα μάθουμε, σε λίγα χρόνια μπορεί οι βουλευτάδες μας να λέγονται Μουσταφά, Αχμετ .,... ογλου ή κάτι παρόμοιο. Είμασταν και είμαστε το ιδανικό ντεκόρ σας όπως στη ταινία "Μεντιτεράνεο" κύριε πρωθυπουργέ, για δραματικά διαγγέλματα, στο πανέμορφο αυτό βράχο μας και το στοίχημα στο τζόγο που έχετε στήσει με τους πολιτικάντηδες της Τουρκίας και των φίλων συμμάχων χωρών, αυτών που μας άφησαν να μας σφάξουν οι Τούρκοι στη Σμύρνη σαν τα αρνιά. Μόνο που την άλλη φορά που θα πλησιάστε το νησί θα έχουμε μάθει καλά τα τούρκικα και θα σας πούμε ένα ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ, που ίσως βοηθήσει να σας στείλουμε όλοι οι Ελληνες εκεί που σας αξίζει, στην αλησμονιά της ιστορίας.

Στοιχεία από http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=218524 (τα πρόσωπα φανταστικά η ιστορία απολύτως αληθινή)

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

"ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ" ,Θουκιδίδου Περικλέους Επιτάφιος

Μέρα εθνικής υπερηφάνειας αύριο, γιορτάζουμε το ‘ΟΧΙ’ των Ελλήνων στους Ιταλούς και μαζί έναν συμβολισμό που φαίνεται να διακατέχει αυτό το έθνος μέσα στις χιλιετίες. Την ανάγκη για ελευθερία (μια παρεξηγημένη έννοια έτσι και αλλιώς).

Μπροστά σ’αυτή την έννοια οι Έλληνες το 40 δεν δίστασαν να αντιμετωπίσουν μια αυτοκρατορία όπως η Ιταλική που μη γελιέστε δεν ήταν παιχνιδάκι όπως έχουμε συνηθίσει να σκεφτόμαστε.  10,000,000 λόνχες είχε στην διάθεση του ο Μουσολίνι και τα σχέδιά του (που διακρίνουν τον κομπασμό του ισχυρού πάντα) ήταν να πίνει καφέ στην Ακρόπολη σε δύο μέρες.

Ο Έλληνας τότε και ο Έλληνας σήμερα λοιπόν. Δύο εντελώς διαφορετικοί λαοί. Ο πρώτος, ο Έλληνας του 40 ήταν ένας φτωχός , σίγουρα περισσότερο αμόρφωτος από τον σημερινό, ερχόμενος από συνεχείς πολέμους από το 1897, το 12-13, το 20-22, είχε ένα όραμα και ένα εθνικό φρόνιμα που του έδιναν την δυνατότητα να πιστεύει ακόμα στην πατρίδα του και να είναι διατεθειμένος να πεθάνει γι αυτήν.

Μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν από το 40 ως σήμερα υπήρξε μια σταδιακή μεταμόρφωση του Έλληνα. Αργά αλλά σταθερά έχασε και το όραμα και την εθνική του συνείδηση και μετατράπηκε σε έναν πολίτη που έχοντας στην κληρονομική του μνήμη την στέρηση και λειτουργώντας μέσα σε δομές που απαγόρευαν την ελευθερία του αντιμετώπισε την δεκαετία του 80 και έπειτα ως την ‘ευκαιρία’ που πάντα του στερούσαν για να ‘ζήσει επιτέλους ως άνθρωπος’.

Δυστυχώς είναι δύσκολο να αποκτά ελευθερία ένας λαός ακαλλιέργητος, χωρίς κουλτούρα και με στερητικά σύνδρομα που συγκεντρώνονται μέσα σε δεκάδες χρόνια και συνοψίζονται σε πράξεις όπως το να φιλάς το ψωμί σου αν πέσει κάτω ή να τρως όλο το φαγητό σου.

Μετά ήρθαν τα φθηνά δάνεια και μέσα στην «ελευθεριάζουσα» διάθεση υπήρξε και ο καταναλωτισμός. Οράματα δεν υπήρξαν γιατί ως γνωστό οι λαοί ακολουθούν τα οράματα των ηγετών τους και οι ηγέτες με οράματα δεν εμφανίστηκαν όσο και να θέλουν κάποιοι να πιστεύουν πως υπήρξαν.

Αποτέλεσμα, 2010 χρεοκοπία. Το μείγμα φθηνό χρήμα, ακαλλιέργητοι πολίτες, ανύπαρκτα οράματα δεν μας βγήκε σε καλό. Ως έθνος σήμερα αν και υπεύθυνοι σε μεγάλο βαθμό για όσα έχουν συμβεί  βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν άλλο πολύ πιο ύπουλο εχθρό. Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που αφού μας αναγνώρισε ως «αδύναμο κρίκο» θέλει πολύ να ελέγχει πως αντιδρά ένας λαός (κατά παράδοση αντιδραστικός) όπως οι Έλληνες.

Συμπεράσματα; Δεν αντιδρά και δεν αντιδρά γιατί ότι και να λέμε όλοι, μέσα μας αναγνωρίζουμε πως δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Γνωρίζουμε πολύ καλά πως δεν είναι μόνο οι ηγέτες μας που κλέβανε την «κακόμοιρη ελλαδίτσα» , ούτε μόνο η άρχουσα τάξη. Όλοι μας κλέβαμε ή επιδοτούσαμε την κλοπή (λέγε με ρουσφέτι ή λάδωμα).

Σήμερα λοιπόν μια μέρα πριν την επέτειο του μεγάλου ΟΧΙ που οι Έλληνες του 40 είπαν στους Ιταλούς και τον άξονα, ήρθε ίσως η στιγμή να κοιτάξουμε εμάς και τους προγόνους μας εκείνης της εποχής να δούμε τι πήγε στραβά και φτάσαμε εδώ και δεν αναφέρομαι μόνο στο οικονομικό θέμα.

Που χαθήκαμε στην πορεία και τι πραγματικά μπορούμε να ελπίζουμε αν παραμείνουμε έτσι όπως είμαστε τώρα;

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2010

Το παιχνίδι του "παπά"

Καθώς έβγαινα προχτές από το γραφείο μου, Σοφοκλέους και Αθηνάς γωνία κόσμος μαζεμένος σε κύκλο πολύς τράβηξε τη προσοχή μου. Προς στιγμήν σκέφτηκα το γνωστό θέαμα ενός ναρκομανούς σε αφασία, μια μικροσυμπλοκή μαύρων μικροπωλητών ή νταβαντζήδων για τη βραδυνή μοιρασιά των γύρω δρόμων ή κάποιον να πουλάει κάτι παράνομο και φτηνό όπως τσιγάρα. Γιατί αυτά είναι η καθημερινότητα ακριβώς έξω από το Δημαρχείο της πρωτεύουσας της χώρας.

Η αλήθεια αυτού που συνέβαινε όμως με έπιασε "αδιάβαστη". Οπως με ενημέρωσε ένας εκ των παριστάμενων ο κόσμος είχε μαζευτεί να παίξει το παπά. Ναι αυτόν που έπαιζαν στις αλησμόνητες ελληνικές ταινίες 30 ετών πριν...Εδώ ο παπάς, εκεί ο παπάς που είναι ο παπάς.... Εννοείται ότι ο παπατζής χάνει τη πρώτη φορά για δέλεαρ και μετά αρχίζει το γδύσιμο του παίκτη.

Ετσι μου ήρθε παρακολουθώντας από απόσταση ο συνειρμός. Ο παπατζής, το διεθνές διαπλεκόμενο σύστημα τράπεζες - πολιτικοί, οι κράχτες - έλληνες πρωθυπουργοί και ελληνικές κυβερνήσεις, το καλό φύλλο ο παπάς που πάντα είναι κάπου αλλού συνήθως εκεί που θα κερδίσει ο παπατζής και ο κοσμάκης που κυνηγάει το παπά, ματαίως.
Αυτή είναι η ιστορία της Ελλαδίτσας.... του '60, '70 και πάει λέγοντας. Εδώ ο παπάς, έρχονται τα κονδύλια, έρχεται η ΕΟΚ, το ΝΑΤΟ, η ανάπτυξη, η Ελλάδα του μέλλοντος, ο παπάς το οικονομικό θαύμα της Ελλάδας, με δεκανίκια. Είπαμε στην αρχή του παιχνιδιού για να δελεαστεί το "θύμα" να μπει στο παιχνίδι του δίνουν αβάντα, δηλαδή μαγειρεύουν τα χαρτιά ώστε να βρίσκει το παπά και να κερδίζει.

Διαβάζοντας την Ελληνική ιστορία από το 1950 και μετά- με τον Μαρκεζίνη στον τιμόνι της οικονομίας- η Ελλάδα άρχισε να ανακάμπτει τάχιστα. Μετά την μεγάλη υποτίμηση του 1953 η οποία έγινε για αναπτυξιακούς λόγους, ο Μαρκεζίνης ακολούθησε μια φιλελεύθερη οικονομική πολιτική ελευθερώνοντας κάπως το διεθνές εμπόριο ενώ λόγω της οικονομικής σταθερότητας οι Έλληνες καθώς και άλλοι άρχισαν να εμπιστεύονται την δραχμή και να αποταμιεύουν σε δραχμές αντί σε χρυσό που ήταν μέχρι τότε γενικός κανόνας. Αυτό αύξησε την αποταμίευση της οικονομίας βάζοντας τα θεμέλια για τη συνέχισης της οικονομικής προόδου, ενώ παράλληλα συνέβαλε στην μείωση του πληθωρισμού καθώς η αποταμίευση μείωσε την ποσότητα χρήματος με φυσικό τρόπο.

Αυτά όλα οδήγησαν στο συγκλονιστικό οικονομικό αποτέλεσμα ενός πραγματικού θαύματος. Η κατεστραμμένη Ελλάδα του 1948 άρχισε την δεκαετία του 1950 και 1960 να αναπτύσσεται με ρυθμούς που βλέπουμε σήμερα μόνο στην Κίνα, δηλαδή ρυθμούς γύρω από το 10% κάθε χρόνο. Κάποιες χρονιές η Ελλάδα είχε την ταχύτερη ανάπτυξη (μαζί με την Ιαπωνία) σε όλο τον κόσμο. Κατά μέσο όρο η ανάπτυξη μας από το 1950-1967 αυξανόταν κάθε χρόνο πάνω από 7%.

Ο παίκτης έχει μπει καλά στο παιχνίδι, και βλέπει το Ελ Ντοράντο, τον παπά να του κλείνει δελεαστικά το μάτι. Η Ελλάδα με πρωθυπουργό τον Κων/νο Καραμανλή υπέγραψε τελωνειακή ένωση με την Ευρωπαική Κοινότητα το Νοέμβριου του 1962. Η Ελλάδα του 1960 γνώρισε μια τρομακτική ανάπτυξη, νέα κτίρια, νέοι δρόμοι, νέα εργοστάσια, φτηνό εργατικό δυναμικό, μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας, μεγάλες εγχώριες επενδύσεις από τις αποταμιεύσεις που είχαν αρχίσει από το 1953. Ο παράδεισος του κάθε επιχειρηματία και των επιχειρήσεων. Οι μετανάστες έστελναν πίσω στην πατρίδα πολλά χρήματα (όπως κάνουν σήμερα οι αλλοδαποί) ενώ και ο τουρισμός είχε δειλά, δειλά ξεκινήσει. Μια εντυπωσιακή οικονομική πρόοδος που βασίστηκε στις τεράστιες εισοδηματικές ανισότητες.

Η μεταπολιτευτική περίοδος, μετά την στρεβλή κατάσταση της δικτατορίας, η δεκαετία του 1970 ήταν μια δεκαετία πετρελαϊκών κρίσεων και κλυδωνισμών. Η Ελλάδα βρίσκεται αδύναμη, να προσπαθεί να συντονιστεί στις νέες διεθνείς καταστάσεις, η μηχανή πρέπει να
ξαναζεσταθεί, οπότε ρίχνουν και πάλι το παπά στα χέρια του παίκτη, το δέλεαρ. Η Ελλάδα γίνεται μέλος της ΕΟΚ. Οι παπατζήδες ξέρουν πότε να δώσουν ένα για να πάρουν μετά 10. Και ξέρουν και ποιούς κράχτες, να βάλουν μέσα στους παίκτες, στους οποίους θα δώσουν το καλό χαρτί για να παρασύρουν τους αθώους παίκτες. Ολα είναι συνενvoημένα, ότι δώσουν οι παπατζήδες θα το δώσουν για να μπορούν να το πάρουν πίσω με τόκο.

Τα επόμενα περίπου 10 χρόνια η χώρα θα βυθιστεί σε ένα οικονομικό τέλμα και θα έρθει μπροστά σε τεράστια αδιέξοδα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου θα κερδίσει τις εκλογές φέρνοντας στην επιφάνεια τις οικονομικές ανισότητες. Ιδρύονται αμέτρητοι δημόσιοι οργανισμοί οι οποίοι δεν λειτουργούν με βάση τα έσοδα-έξοδα αλλά όταν "μπαίνουν μέσα" βαφτίζονται ως "προβληματικοί οργανισμοί" και συνεχίζουν κανονικά τη λειτουργία τους (!), τιμαριθμοποιείται η μισθολογική κλίμακα, γίνονται μεγάλες δημόσιες καταναλωτικές δαπάνες υπο τη μορφή μαζικών προσλήψεων στο δημόσιο, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον δημόσιο τομέα, κοινωνικών παροχών, συντάξεων κτλ.
Οι μεγάλες οικονομικές κρίσεις τελειώνουν το 1982 αλλά στην Ελλάδα ο πληθωρισμός μόλις τότε αρχίζει να ανεβαίνει ανεξέλεγκτα φτάνοντας στα επίπεδα του 20%+, το δημόσιο χρέος εκτοξεύεται μέχρι στο 1989-1990 στο 100%+ του ΑΕΠ ενώ οι κρατικές δαπάνες δεν έχουν κανένα αναπτυξιακό όραμα και τα ελλείμματα φτάνουν επίσης το 20%.

Η χρεωκοπία αρχίζει να παίζει σαν σενάριο από το 1985 όταν λίγο μετά τις εκλογές του 1985 ο τότε διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος είχε τηλεφωνήσει στον Ανδρέα Παπανδρέου για να του ανακοινώσει ότι η Ελλάδα θα χρεωκοπήσει. Η δεκαετία του 1980 αποδιάρθρωσε όλη την εγχώρια παραγωγή η οποία πλέον στήριξε την επιβίωσή της στο ρουσφέτι, την διαπλοκή και τις ελάχιστες ή μηδενικές επενδύσεις. Η δεκαετία του 1980 αποτέλεσε πρακτικά μια επιχειρηματική κόλαση. Από εκεί μας έμεινε το παρατσούκλι "η τελευταία σοβιετικού τύπου οικονομία".

Από τα περίπου 680 δις δρχ χρέους το 1980 φτάσαμε το 1990 στα περίπου 11 τρις δρχ. Για να το καταλάβουμε αυτό το νούμερο- εννοιολογικά - θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα 11 τρις που χρωστούσαμε το 1990 είναι σαν να λέμε σήμερα 32 δις ευρώ. Δηλαδή αν αφαιρέσουμε πληθωρισμό, ανάπτυξη, ΑΕΠ κτλ το χρέος από το 1990 μέχρι σήμερα υπερ10πλασιάστηκε σε απόλυτους αριθμούς.Οπότε από το 1980 έως σήμερα το χρέος αυξήθηκε κατά 200 φορές φτάνοντας σήμερα τα περίπου 350 δις ευρώ. Οι κυβερνήσεις αλλάζουν από το Μητσοτάκη στο Παπανδρέου αλλά το χρέος καλπάζει ανεξέλεγκτο. Οι παπατζήδες χρηματοπιστωτικά ιδρύματα - ξένες δυνάμεις και οι κράχτες τους ελληνικές κυβερνήσεις έχουν βάλει το παίκτη για τα καλά στο παιχνίδι.

Και εδώ έρχεται ένας τολμηρός και καλός παίκτης να χαλάσει το στημένο παιχνίδι. Για πολλούς αυτό θεωρείται η διακυβέρνηση Σημίτη που ανέλαβε το 1996. Τον Μάρτιο του 1998 η δραχμή υποτιμάται και "δένεται" στον ευρωπαϊκό μηχανισμό συναλλαγματικών
ισοτιμιών με ισοτιμία 353,109 δραχμές ανά ευρώ. Ενώ το 2001 η Ελλάδα συμμετέχει στην ΟΝΕ κάνοντας την πρώτη ανατίμηση της δραχμής στην ιστορία της (συμβολικό γεγονός) αφού από 353,109 η ισοτιμία διαμορφώθηκε στις 340,75. Οικονομικό θαύμα. Ο καλός
παίκτης αρχίζει να ενοχλεί το παπατζή.

Εδώ έρχεται όμως το κόλπο "χαμηλά επιτόκια". Με την είσοδο της Ελλάδος στην ΟΝΕ τα επιτόκια που δανείζονται οι πολίτες και το κράτος πέφτουν δραματικά. Ήδη από το 1997 ο πολύς κόσμος έχει αρχίσει να αυξάνει το δανεισμό του από τις τράπεζες. Από το 2001 και μετά ο Σημίτης θεώρησε ότι πέτυχε το στόχο του και θέλησε να κάνει κάποιες κοινωνικές παροχές, παράλληλα αναλάβαμε την Ολυμπιάδα του 2004 μαζί με μεγάλες οικονομικές υποχρεώσεις. Έτσι σύντομα το κράτος άρχισε να δανείζεται (ήδη από τα τελευταία δύο χρόνια της εποχής Σημίτη) μεγάλα ποσά κυρίως από το εξωτερικό. Ποσά που προστίθενται σε ένα μεγάλο δημόσιο χρέος.

Ο παίκτης πήγε να τη βγεί στους παπατζήδες, ξένες δυνάμεις και διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Εδώ μπαίνει σε εφαρμογή το κόλπο γκρόσο και πετάνε έξω από το παιχνίδι οι άλλοι παίκτες το δυνατό παίκτη, αφού έχουν πειστεί από τους κράχτες του παπατζή (βλέπε ομοτράπεζους του Σημίτη) ότι θα συμμαζέψει το μαγαζί (οπότε τέρμα οι λαμογιές - κοινώς ώρα να στρωθούμε όλοι στη δουλειά) και θα του μείνει η δόξα. Ετσι ο Σημίτης "τρώγεται" εκ των έσω και ξανά προς τη χρεωκοπία τραβάμε. Καραμανλής και Παπανδρέου νεότεροι στο παιχνίδι γίνονται οι καλοί κράχτες του παπατζή. Η βόμβα των spreads περνάει σαν μπαλάκι από τον έναν στον άλλο.

Εδώ ο παπάς εκεί ο παπάς, τέρμα τα δίφραγκα, ο παίκτης έμεινε στεγνός. Στεγνός ....όχι βέβαια γιατί πάντα δίπλα στο καλό παπατζή υπάρχει ο ισχυρός σύμμαχος, ο δοσάς, λέγε με ΔΝΤ. Ο παίκτης πλέον πρέπει να συνεχίσει να παίζει όχι για να κερδίσει αλλά για να πληρώσει τα χρέη, και περιμένει το παπά, το καλό φύλλο, να προλάβει τις κινήσεις του παπατζή, που θα μπορούσε το ονόμα του να είναι Γερμανικό, Αμερικάνικο. Τι σημασία έχει το σύστημα είναι παντού το ίδιο. Ο παίκτης που δεν έχει πια τι άλλο να δώσει στο δοσά για να μείνει στο παιχνίδι βάζει ενέχυρο τα πάντα "το σπίτι του - χώρα", "οικογενειακά ιστορικά κειμήλια - κυριαρχικά δικαιώματα" τα πάντα παίζονται.

Εδώ ο παπάς εκεί ο παπάς, το παιχνίδι γίνεται τόσο σκληρό που ακόμη και οι κράχτες βρίσκονται στριμωγμένοι. Τώρα που ο παίχτης έμπλεξε με το δοσά δεν τους έχει ανάγκη ο παπατζής. Και αυτοί πως να πούνε στο παίχτη ότι το παιχνίδι ήταν στημένο, ότι και αυτοί ήταν μέρος του κόλπου όσο τους χρειάζονταν....ότι αυτά που κέρδιζαν ήταν δανεικά και υποσχεμένα με όρους να κρατάνε τους παίκτες στο παιχνίδι. Οι μάσκες πέφτουν τα θύματα στριμωγμένα ανάμεσα στο δοσά και το παπατζή τι χαρτί μπορούν να παίξουν πια ?

Εδώ οι κράχτες έρχονται να παίξουν το καταλυτικό ρόλο. Για να σώσουν το τομάρι τους "προδίδουν" το παπά στους παίκτες και οι παίκτες τα μαζεύουν όλα, ο παπατζής μαζεύει τη τράπουλα και πάει σε άλλη γειτονιά μαζί με το δοσά. Και παρότι αυτό μπορεί να τους στοιχίσει τα ψίχουλα που κέρδιζαν σαν κράχτες του παπατζή ίσως μπορεί να για πρώτη φορά στην Ελληνική ιστορία να σημάνει το επαναπροσδιορισμό των πολιτικών μας ως ρυθμιστών του μέλλοντος του τόπου αυτού, υποκινούμενων στις αποφάσεις τους από το συμφέρον του λαού. Ασε που επειδή τα νέα ταξιδεύουν γρήγορα ίσως δεν βρουν εύκολα γειτονιά να στήσουνε το κόλπο.....Σενάριο επιστημονικής φαντασίας...ίσως...

Βέβαια πάντα υπάρχει και το πιό far west σενάριο όπου οι παίκτες μη έχοντας τι άλλο να δώσουν, καταλαβαίνοντας πόσο κοροϊδα πιάστηκαν, πλακώνουν στις γρήγορες το παπατζή και το δοσά και όποιον άλλον θεωρούν συνεργάτη τους, σε μια προσπάθεια να πάρουν το παιχνίδι στα χέρια τους και να κερδίσουν πίσω δια της βίας τα χαμένα....

Εδώ παπάς, εκείς παπάς, το τι τέλος θα έχει αυτό το παιχνίδι του παπά από την μεταπολεμική Ελλάδα μέχρι σήμερα σύντομα θα φανεί, άλλωστε ποτέ δεν μπορείς να τους κοροιδεύεις όλους, όλες τις φορές.... μέχρι τότε... μέχρι να καταλάβουμε ότι το παιχνίδι υπάρχει όσο εμείς θα συμμετέχουμε ως παίκτες, κύριοι και κυρίες rien ne va plus ...

Στοιχεία για την ελληνική μεταπολεμική ιστορία
http://greekrider.blogspot.com/2010/02/1949-2010.html

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Αρρωστημένο Εγώ

Απωλέσαμε τα συναισθήματα μας ως ανθρώπινα όντα, χάσαμε την ικανότητα μας να καταλαβαίνουμε πότε πληγώνουμε τους άλλους και απλά γίναμε κυνικοί.

Αντί να προσπαθούμε να διορθώσουμε τα πράγματα, τα κάνουμε χειρότερα.

Δύσκολο να ξεφύγει κανείς από το Εγώ του.
Εύκολο να ξεχνά κι εύκολο να πικραίνει τους άλλους.

Έτσι μας μάθανε....στο εύκολο, από ότι φαίνεται το ίδιο μάλλον θα μάθουμε και στα παιδιά μας.

Εμένα με πληγώνει αυτό, πραγματικά νιώθω μέσα μου πόνο.
Μου είναι τρομερά δύσκολο να αφομοιώσω όλον αυτόν τον κυνισμό, όλο αυτό το μίσος και την κακία, όλη αυτή την επιφάνεια. Με κάνει να νιώθω άρρωστος και δυστυχώς νομίζω ότι ολόκληρη η κοινωνία μας υποφέρει από την ίδια αρρώστια χωρίς καν να το ξέρει.

Αυτό όμως που νιώθω να με εξοντώνει είναι όταν αυτή την αρρώστια την βλέπω σε κάποιον άνθρωπο που έχω αγαπήσει, έχω πιστέψει και έχω νιώσει πραγματικό φίλο και συνοδοιπόρο αυτής της ζωής.

Νιώθω ανήμπορος, δεν ξέρω τι να χρησιμοποιήσω ως γιατρικό.
Όπως σε όλες τις αρρώστιες έτσι και σε αυτήν το πρώτο βήμα προς την ίαση θα πρέπει να το κάνει ο ίδιος ο ασθενής. Σε όλα τα πράγματα ισχύει αυτό, ο δρόμος προς την καλυτέρευση περνά πρώτα από το Εγώ μας και πόσο έτοιμος είναι ο καθένας να το κοιτάξει κατάμουτρα.

Ένας πατέρας πρώτα κατανοεί γιατί δεν είναι καλός πατέρας και μετά παίρνει τα ανάλογα μέτρα για να γίνει. Το ίδιο και μια μάνα, ένας δάσκαλος, ένας ξυλουργός, ένας μαθητής, μια μπαλαρίνα κ.ο.κ.

Αυτή η κατανόηση λέγεται αυτογνωσία και αποτελεί το πρώτο βήμα προς μια πιο υγιή κοινωνία.

Δύσκολος ο δρόμος προς την αυτογνωσία. Προϋποθέτει την βουτιά του καθενός μας εκεί που βρίσκεται το άρρωστο Εγώ του και όχι στην επιφάνεια όπου όλα είναι αφρός. 

Εκεί θα βρεθούμε αντιμέτωποι με σημαντικά πράγματα, που τις περισσότερες φορές είναι κοινά σε όλους. Εκεί, μέσα σε αυτό το άρρωστο Εγώ ξεκινάνε όλες οι επιλογές και οι αποφάσεις που παίρνει ο καθένας μας.

Εκεί μέσα συναντάμε τον πόνο, την θλίψη, την αδικία, τον θυμό αλλά και τα αντίθετα τους. Επίσης συναντάμε αξίες και έννοιες οικουμενικές, πολύ πιο σημαντικές από εφήμερες αξίες όπως το προσωπικό κέρδος. Αξίες όπως η ανθρωπιά, η συμπόνια, ο αλτρουισμός, το μοίρασμα τις χαράς μας σε άλλους, η ομόνοια, η ειρήνη, η αγάπη, η συνεργασία, ο εθελοντισμός, η ηθική, η σχέση μας με την φύση κ.α.

Φτάνοντας εκεί θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι μας έχει οδηγήσει στο να μην θεωρούμε αυτές τις αξίες σημαντικές ως κοινωνία. Όλοι μαζί κι ο καθένας ξεχωριστά. Αλλά κι εκείνοι που φοράνε μια μάσκα και εμφανίζονται στους υπόλοιπους ως υπερασπιστές αυτών των αξιών, πρέπει να εμβαθύνουν ακόμη περισσότερο σε αυτό το ερώτημα.

Δεν κρίνω κανέναν, κι εγώ κομμάτι αυτής της κοινωνίας είμαι, αλλά προσπαθώ διαρκώς να εμβαθύνω. Προσπαθώ καθημερινά να κοιτάζω το αρρωστημένο Εγώ μου κατάμουτρα και να του υπενθυμίζω ότι κάποια πράγματα είναι πολύ πιο σημαντικά από κάποια άλλα.

 Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που πονάω περισσότερο όταν έρχομαι σε επαφή με εκείνους που αβίαστα και με κυνισμό ποδοπατούν τους άλλους.

Αυτή όμως η καθημερινή μου προσπάθεια είναι η πραγματική επιλογή μου κι όχι εκείνη ενός αρρωστημένου Εγώ αλλά ενός Εγώ σε πορεία ανάρρωσης και ίασης, και αυτός ο πόνος είναι καλοδεχούμενος εφόσον αποτελεί κομμάτι αυτής της διαδικασίας.


ΣΚΕΨΙΣ:
Το κείμενο πάρα πολύ στην ουσία. Για να αντιληφθούμε το αρρωστημένο μας εγώ πρέπει να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη.

Να αποβάλουμε την ελαφρότητα και επιείκεια που μας διακρίνει σε ότι αφορούν το είναι μας και να τολμήσουμε να κρίνουμε αυτό που βλέπουμε.

Μια διεργασία δύσκολη, επίπονη αλλά σημαντική. Γιατί μόνο γνωρίζοντας το εγώ μας μπορούμε να αντιληφθούμε τι μέσα μας πρέπει να αλλάξει.

Εύκολα αδιαφορούμε, εύκολα τα παρατάμε , εύκολα ξεχνάμε, εύκολα λέμε πως αγαπάμε, εύκολα πληγώνουμε και εύκολα συνχωρούμε πάντα τον εαυτό μας.

Ενώ την ίδια στιγμή στεκόμαστε απόλυτοι ακόμα και σ αυτούς που λέμε πως αγαπούμε.

Το κείμενο έρχεται σαν επιστέγασμα άλλων κειμένων που γράφτηκαν εδώ στο Σκέψις και δεν θα μπορούσε να τα συνοψήσει κανείς με καλύτερο τρόπο.


Αναδημοσίευση από το Niblog: Σύνδεσμος

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Hot Sonakshi Sinha, Car Price in India