Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Γιατί ακόμα και αν υπήρχε ο Θεός θα ήταν λάθος να τον πιστεύουμε.

Στον κόσμο μας υπάρχει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων οι οποίοι καταφεύγουν στην θρησκεία. Πιστεύουν στην ύπαρξη ενός θείου όντος το οποίο αφου δημιούργησε τον κόσμο μας κάποια στιγμή δημιούργησε και τον άνθρωπο.

Πιστεύουν πως αυτό το θείο πλάσμα έχει τους αντιπροσώπους του στην Γή και το ίδιο ελέγχει τις κινήσεις όλων μας προκειμένου να κρίνει ποιοί από εμάς είναι καλά και άξια δημιουργήματά του και ποιοί δεν είναι και πρέπει να "δουν" την αλήθεια και να μπούν "στον σωστό δρόμο".

Αυτές είναι οι βασικές αρχές (δόγματα) για όλες τις θρησκείες γιατί παρακάτω διαφοροποιούνται σε λεπτομέριες οι οποίες έχουν να κάνουν με τον τόπο , τον χρόνο και τον τρόπο που εκφράστηκαν στους ανθρώπους.

Εκατομμύρια λοιπόν άτομα καθημερινά επικαλούνται με προσευχή ή απλές φράσεις κάθε μέρα τον Θεό για να τους βοηθήσει, να τους στηρίξει , να τους κάνει να πιστεψουν στον εαυτό τους και γενικά να κερδίσουν την εύνοιά του προκειμένου να τον έχουν αρογό στις καθημερινές σημαντικές ή ασήμαντες δράσεις τους.

Επίσης σ ορισμένες θρησκείες οι προσευχές επεκτείνονται και σε άλλους ανθρώπους "αγίους" για τους ίδιους ακριβώς σκοπούς. Μάλιστα σ' αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν και εξειδικευμένοι "άγιοι". Έτσι ένας "άγιος" είναι προστάτης των ναυτικών , άλλος είναι προστάτης της σε μια άλλη κατηγορία συνανθρώπων μας.

Κυρίαρχος πάντα ο θεός που επιβλέπει την ζωή μας κάθε στιγμή.

Όλα τα παραπάνω αγνοούν μια πραγματικότητα βέβαια, ότι είτε πιστεύουμε πως είμαστε δημιουργήματα ενός θεού με την έννοια που οι θρησκείες ορίζουν είτε όχι όλοι μας είμαστε δημιουργμένοι με την δυνατότητα της ελεύθερης βούλησης.

Υποθέτωντας πως όντως υπάρχει ένας θεός σαν αυτός που οι θρησκείες ορίζουν, δεν είναι δυνατόν να μας δημιούργησε με την ελεύθερη βούληση μόνο και μόνο για να εναποθέτουμε τα πάντα πάλι σ' αυτόν.

Ο βασικός λόγος που ένας τέτοιος θεός θα μας έδινε την δυνατότητα της ελεύθερης βούλησης είναι ακριβώς για να μην στηριζόμαστε στην ύπαρξή του αλλά στις δυνάμεις μας, να έχουμε πίστη στις δυνατότητές μας και όχι σε μια "ανώτερη δύναμη" και να μπορεί έτσι να διακρίνει την αξία μας ως δημιουργήματα του καθώς και την πρόοδό μας αφού με όπλο την ελεύθερη βούληση θα αναπτύσαμε πρωτοβουλίες τέτοιες που θα διεύρυναν τους ορίζοντές μας σε όλα τα επίπεδα.

Δεν γίνεται να ασκήται η ελεύθερη βούληση όταν η θρησκεία υπαγορεύει ποιός είναι ο "σωστός" τρόπος να ζεις και να ενεργείς.

Απευθυνόμενος λοιπόν σ' αυτούς που πιστεύουν στον θεό με την κλασσική έννοια των θρησκειών πιστεύω πως θα ήταν πολύ καλύτερο για τους ίδιους αλλά και για τον θεό δημιουργό τους να αποτινάξουν την τάση τους να καταφεύγουν στην ανώτερη δύναμή και να αξιοποιήσουν το εφόδιο της ελεύθερης βούλησης στο μέγιστο δυνατό.

Έτσι και θα εξελιχθούν γρηγορότερα και δεν θα απογοητεύσουν τον δημιουργό τους που παρακολουθεί…..

1 comments:

Ανώνυμος είπε...

«Άφοβον το θείον» ελεγε ο Επίκουρος.
Αφοβον, σημαινει οτι δεν εχει φόβους οι οποιοι δημιουργουνται απο ελλειψεις, δηλαδη αναγκες. Οπως και ο χριστιανισμος παραδεχεται οτι ο θεος ειναι τελειος και δεν εχει καμια αναγκη. Ομως καποιος που δεν εχει καμία ανάγκη για ποιο λογο κανει την παρουσία του έκδηλη, εμπλεκεται στις ζωες και υπαγορευει τον τροπο ζωης των μικρων και μικροσήμαντων θνητών; Και πολύ περισσότερο γιατι εχει ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ; Τι αναγκη υφίσταται ως αιτιατό της πράξεως της εκδηλώσεως της υπαρξεως του, της απασχόλησης με την υπαρξη των θνητών και της υπαγόρευσης του τρόπου ζωής των;

Αν λοιπον ο θεος εκδηλώθηκε στον ανθρωπο, επενεβη στην εξελιξή του και του υπαγόρευσε εναν τρόπο ζωής, το εκανε χαρη στην αναγκη την οποία ικανοποίησε. Ως εκ τούτου ο «θεος» του χριστιανισμού/εβραισμου/ισλαμισμου/ινδουισμου/ρασταφαριανισμου, δεν ειναι τελειος. Αρα είτε ψευδονται για την γνωση υπαρξης του (οι θεϊστές αλλα καοι οι αθεϊστές για την μη-υπαρξη του) είτε ψευδονται για τη φύση του.

Δημοσίευση σχολίου

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Hot Sonakshi Sinha, Car Price in India