Οργανωμένη "χρεοκοπία" ?

Αν  παρατηρήσει κανείς τι λένε οι πολιτικοί και τα δελτία ειδήσεων θα διαπιστώσει πως μόνο δυο δρόμους δείχνουν για την «σωτηρία» της Ελλάδας.

Μια λύση περνάει από τα μνημόνια και τον δανεισμό της χώρας μας και η άλλη σαν αντίπαλο δέος είναι η άτακτη χρεοκοπία.

Κανείς δεν μιλά για μια τακτική χρεοκοπία και επιστροφή στην δραχμή. Κανείς δεν μιλά για τα οφέλη που η δραχμή θα προσέφερε σε μια χώρα σαν την δική μας που ουσιαστικά εξάγει τουρισμό και γεωργικά προϊόντα.

Με την αποδοχή του Ευρώ η χώρα μας ουσιαστικά απεμπόλησε το δικαίωμα να ασκήσει οποιαδήποτε πολιτική σχετικά με το νομισμά της καθώς  ﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽﷽ρ χώρες με μεγάλο εύρομισμαυτή πλέον καθορίζεται από την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Θυμίζω πως η χρεοκοπία της Αργεντινής προήλθε όταν συνέδεσε το νόμισμά της με το Δολάριο (ένα ακόμα «σκληρό» νόμισμα).

Οι ιδιότητες του σκληρού νομίσματος είναι τέτοιες που βοηθούν μόνο χώρες με μεγάλο εύρος παραγωγής όπως η Γερμανία και η Γαλλία που ουσιαστικά το θέσπισαν.

Η παραγωγή αυτών των χωρών πλέον δεν στηρίζετε στα «Ευρωπαϊκά μεροκάματα» που πληρώνουν αλλά στα μεροκάματα που πληρώνουν σε «αναπτυσσόμενες αγορές» (λέγε με τριτοκοσμικές) και αυτό γιατί τα νομίσματα των χωρών εκείνων σε σχέση με το «σκληρό» Ευρώ είναι πολύ χαμηλά με αποτέλεσμα να έχουν μικρό παραγωγικό κόστος και άρα μέσω άλλων να απολαμβάνουν μεγάλη ανταγωνιστικότητα.

Σε μια χώρα όμως σαν την Ελλάδα που δεν παράγει ηλεκτρονικά μηχανήματα , δεν έχει βαριά βιομηχανία και που η παραγωγή της στηρίζεται στους καρπούς (γεωργία) και την ομορφιά (τουρισμός) της γής  της, μια τέτοια λύση δεν  θα ήταν ποτέ εφικτή καθώς δεν γίνεται να παράγουμε ελληνικά πορτοκάλια στην κίνα ούτε και να προτείνουμε για διακοπές σε περιοχές της Κίνας σαν να ήταν ελληνικές. Επομένως το σκληρό Ευρώ δεν μας βοηθά όσο δεν αλλάζουμε ως χώρα και αντί για πορτοκάλια να παράγουμε τηλεοράσεις πράγμα που φαίνεται το ίδιο απίθανο όσο και η αποπληρωμή του χρέους μας.

Αντίθετα με ένα νόμισμα σαν την δραχμή (όσο και υποτιμημένο νόμισμα να είναι έναντι του Ευρώ) τα προϊόντα και οι υπηρεσίες μας στους ξένους αυτόματα θα ήταν πολύ ανταγωνιστικά.  Επίσης θα μπορούσαμε εμείς να ασκούμε την οικονομική μας πολιτική και η παραγωγή μας δεν θα είχε τους περιορισμούς που σήμερα έχει λόγω της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα προϊόντα μας (κυρίως γεωργικά) θα αντιμετωπίζονταν από την Ευρώπη πολύ ευνοϊκότερα γιατί θα ήταν πολύ φθηνότερα έναντι άλλων μεσογειακών χωρών που θα μείνουν στην ΕΕ και θα έχουν Ευρώ.

Σήμερα αν ένα μεγάλο μέρος της γεωργικής παραγωωσαν)﷽﷽﷽﷽﷽της ΕΕ (που πλέον τελεντιμετωπγής έχει σταματήσει οφείλεται αφενός τις επιχορηγήσεις της ΕΕ (που πλέον τελείωσαν) και στον έλεγχο που η ΕΕ θέτει για να ελέγξει τον εσωτερικό ανταγωνισμό που αναπτύσσεται στην ΕΕ. Οι γεωργοί αρκούνταν στο να καλλιεργούν μόνο εκείνα τα προϊόντα που επιχορηγούντο και δήλωναν πλαστά που είχαν παραγωγή 100 τόνων ενώ είχαν 10 προκειμένου να πάρουν τις επιχορηγήσεις και μετά άραζαν στο καφενείο του χωριού.

Εννοείτε πως με μια επιστροφή στην δραχμή όλα αυτά θα πρέπει να σταματήσουν , οι Έλληνες παραγωγοί θα πρέπει να ψάξουν σ ολόκληρο τον κόσμο για πελάτες που θέλουν οτιδήποτε η ελληνική γή μπορεί να παράξει και να εγκαταλείψουν το καφενείο να πάνε στην παραγωγή και να εξάγουν ποσότητες παντού. Πρέπει να μορφωθούν και να τυποποιήσουν τα προϊόντα τους να οργανώσουν και να διαφημίσουν παντού αυτά που προσφέρουν αντί να περιμένουν την επιχορήγηση. Με λίγα λόγια πρέπει να δουλέψουν.

Επίσης η χώρα μας έχει πολλούς και ανεκμετάλλευτους φυσικούς πόρους. Αρκούν τα κατάλληλα συμβόλαια με τις εταιρείες που στηρίζουν οι δανειστές μας προκειμένου και να αποπληρώσουμε όσα χρωστάμε αλλά και να υπάρξει απασχόληση και ανάπτυξη στην Ελλάδα.

Σε μια οικονομία με δραχμή δεν τίθεται θέμα πληρωμής μισθών, συντάξεων κτλ. Τα δάνεια είναι ακριβότερα όμως ύστερα από την εμπειρία που είχαμε με τα φθηνά δάνεια του Ευρώ μπορούμε όλοι μαζί να φωνάξουμε ΕΥΤΥΧΩΣ γιατί μας ενδιαφέρει οι επενδύσεις να έρθουν από το εξωτερικό και όχι με τον εσωτερικό δανεισμό που οδηγεί στον γνωστό δρόμο που βρισκόμαστε σήμερα.

Φάρμακα, Πετρέλαιο και άλλα βασικά πράγματα θα αγοράζουμε όπως πάντα καθώς οι εξαγωγές θα δουν σημαντική αύξηση και άρα η εισροή συναλλάγματος το ίδιο.

Συμμάζεμα στο τεράστιο μπάχαλο του ελληνικού κράτους έπρεπε να γίνει άσχετα με την χρεοκοπία, απλά τα λαμόγια οι πολιτικοί συντήρησαν τις πελατειακές σχέσεις μέχρι και την έσχατη στιγμή της χρεοκοπίας.

Θσουμε ﷽﷽﷽﷽ αποπληρα με τις εταιρεττικικπέλω να πιστεύω όμως πως όλη αυτή η εμπειρία μας ωρίμασε σαν λαό και πως πλέον όλοι μας και κυρίως αυτός που διορίστηκε με το πολιτικό μέσον και έμαθε πως «έτσι είναι τα πράγματα», μπορούμε πια να καταλάβουμε πως μια τέτοια στάση ζωής γίνεται τελικά μπούμερανγκ και επιστρέφει με πολύ πιο καταστροφικά αποτελέσματα πίσω στους αυτουργούς και όχι μόνο.

Το κείμενο αυτό θα μπορούσα να το αναπτύξω με πάρα πολλές σελίδες που γνωρίσω πως δεν θα διαβάσετε επομένως σαν κάτι τελευταίο θα προσπαθήσω να σταματήσω εδώ.

Δεν κάνει το νόμισμα τον Ευρωπαίο. Οι νοοτροπίες, οι αντιλήψεις και η τεράστια επιείκεια που δείξαμε στις λαμογιές μας ως έθνος μας καθιστούν μη Ευρωπαίους ακόμα και αν είχαμε το σπουδαιότερο νόμισμα του κόσμου. Όταν αυτά αλλάξουν έχουμε την δύναμη και το πιο αδύναμο νόμισμα του κόσμου να το κάνουμε ισχυρό.

Αυτά για όσους δεν μπορούν να φανταστούν έναν κόσμο χωρίς χρήμα....αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Posted in: Κοινωνία,Οικονομία,Πολιτική