Καλά Χριστούγενα

ΜΜΜ έρχονται χριστούγενα! Τι καλά η «ωραιότερη εποχή του χρόνου» , τότε που «γεννήθηκε ο Χριστούλης» και τι καλή περίοδος για όλους μας να δείξουμε την «ανθρωπιά μας»! Τι ωραίες οι «παραδόσεις» μας  που αναδεικνύουν τον «πολιτισμό» μας και που…. Και και και και

Είναι μια εικόνα. Κανείς από σας δεν θα είχε και πολλές αντιρρήσεις αν δεν ανοίγε λίγο τα μάτια πέρα από την «χριστιανική αυτή ομίχλη αγαθοεργίας». 




Πόσο προσεκτικά το σύστημα σιγά σιγά, λιθαράκι λιθαράκι , βάζει τις πέτρες του για να χτίσει μια ακόμα εξουσιαστική παραμύθα για τον απλοϊκό ανθρωπάκο που διψασμένος για λίγη ηρεμία ψυχική κυρίως και μετά σωματική αποζητά έστω ένα πλαστό σημείο αναφοράς για να νιώσει μια κοινωνική θαλπωρή.

Κι όμως είναι όλο ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ψέμα. Για ποιόν «Χριστούλη» μιλάμε? Για εκείνον τον γνωστό που ενώ ξέρουμε με απίστευτη λεπτομέρεια τα πάντα για το βράδυ της «γέννησης» του , που η μητέρα του (γονιμοποιημένη από τον κρίνο» τον έφερε στη ζωή ως Θεο, αλλά που δεν έχουμε ιδέα τι έκανε μετά και μας επισκέπτεται πάλι ιστορικά στα 33 του χρόνια για να πεθάνει και να αναστηθεί? Σ’ αυτόν τον κύριο αναφερόμαστε? Στον γνωστό κύριο που περπάταγε πάνω στο νερό και έκανε το νερό κρασί?

ΑΑΑΑΑΑ ναι  γι ‘ αυτόν μιλάμε.

Ε,  στις πλάτες αυτού του ανύπαρκτου κακομοίρη ο σύγχρονος κόσμος έχει στηρίξει μαζί με την συνεργασία ενός «αγίου» χοντρούλι με κόκκινη στολή ένα πανηγύρι ψεύδους αιώνων.

Σήμερα που η «χριστιανική» μας κοινωνία έχει επιβληθεί και στον υπόλοιπο πλανήτη βλέπουμε και τραγελαφικά θεάματα όπως κινέζους να γιορτάζουν τα χριστιανικά Χριστούγενα.

Καπιταλιστική κόλαση για τις εταιρείες βέβαια που κάνουν τα πάντα αυτές τις «άγιες μέρες» να μας στερήσουν ακόμα και από ένα ξεροκόμματο παραπάνω που το σύστημα θέλει ως ελεημοσύνη να μας δίνει. Ναι ντε , το λεγόμενο «Δώρο των Χριστουγένων». Κάτι που μας το δίνουν ως χάρισμα, λες και δεν το έχουμε δουλευμένο με αίμα. Κάτι που πάλι βέβαια με την προπαγάνδα που υπάρχει γύρω από τον κύριο χριστούλη θα ξαναγυρίσει στους «γνωστούς – άγνωστους».

Οι κινέζοι γιορτάζουν Χριστούγενα οι Έλληνες , τρώνε γαλοπούλα (είχαν και στα χωριά τους τέτοιες) και όλοι μαζί χριστιανοί και μη,  θέλουν να αγοράσουν το δωράκι τους. Εμ πώς,  να μην συμμετέχουν στην χαρά για την «γέννηση ενός θεού?»

Μεθαύριο όταν τα ψίχουλα απ’ το  «δώρο» έχουν κάνει φτερά, όταν ο  κύριος χριστούλης θα έχει χαθεί απ’ το προσκήνιο και θα τον ξαναδούμε στα 33 του το Πάσχα, όταν η πόλη γίνει πάλι γκρίζα γιατί ο στόχος των στολισμών πέτυχε, ΤΟΤΕ κάτσε και σκέψου γιατί παραπονιέσαι πως στην ζωή ΔΕΝ υπάρχουν παραμύθια…

Posted in: 'Ανθρωπος,Θρησκεία,Κοινωνία