Ο άνθρωπος στα χρόνια της φοβίας

Φόβος και Φοβία

Ο φόβος είναι ένα βασικό συναίσθημα που προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού ή πλασματικού κινδύνου. Είναι ένας μηχανισμός που μας προστατεύει. Όταν όμως ο φόβος συνεχίζει να υφίσταται, ενώ δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, τότε μετατρέπεται σε φοβία και γίνεται εμπόδιο στην φυσιολογική αντιμετώπιση της καθημερινότητας του ατόμου.

Ο φόβος είναι μιά λειτουργία και προστασίας του ατόμου απαραίτητη για τη σωματική αλλά και τη ψυχική του υγεία. Ο φόβος είναι υγιής , όταν όμως μετατρέπεται σε φοβία,πρέπει να αντιμετωπιστεί ,πολλές φορές τα άτομα που διακατέχονται από φοβίες , αντιμετωπίζουν δυσκολία ακομη και στην απλή καθημερινότητα τους ,μιά βόλτα , ένα μικρό ταξίδι , ακόμη και μιά φιλική επίσκεψη μπορεί να μετατραπεί σε μια επώδινη διαδικασία που τους καταρακώνει. Τα συμπτώματα της φοβίας είναι πολλά, φόβος, πανικός, τρόμος, φρίκη.

Πηγή http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%8C%CE%B2%CE%BF%CF%82


Το συμπέρασμα απο τα παραπάνω είναι ένας φαύλος κύκλος όπου ο φόβος μετατρέπεται σε φοβία, η φοβία μεγιστοποιεί και δημιουργεί νέους φόβους, που θα τους χειραγωγήσουν καταλλήλως, για να τους μετατρέψουν σε ακόμη μεγαλύτερη φοβία και ούτω καθ'εξής.

Σημείωστε πόσες φορές θα πούμε τη λέξη φοβάμαι χωρίς να υπάρχει πραγματικός λόγος, παρά μόνο πλασματικός, αλλά τόσο βαθιά εδραιωμένος μέσα μας, που να να δημιουργεί το συναίσθημα στην ίδια και περισσότερη ένταση, σαν να υπήρχε στα αλήθεια ή αιτία.

Ο φόβος φυλάει τα έρμα έλεγαν οι παλιοί, αλλά στη σημερινή εποχή μάλλον ισχύει ότι οι φοβίες μαντρώνουν τα έρμα, δευκολύνοντας τη δημιουργία της ψυχολογίας της μάζας απέναντι στο εγώ. Οταν όλοι φοβομάστε το ίδιο πράγμα δημιουργούμε φοβικούς δεσμούς και όσο μεγεθύνεται η μάζα αυτών που φοβούνται το ίδιο πράγμα, τόσο μεγεθύνεται και καλλιεργείται ο φόβος. Για να το φοβούνται όλοι έχουν δίκιο, μάλλον εγώ είμαι εκτός τόπου και χρόνου, σκέφτεται κάποιος και αμέσως μετά αρχίζει και φοβάται από μια πλασματική αιτία η οποία γίνεται τόσο πραγματική, ώστε η μάζα να αντιδρά χωρίς να υπάρχει η δράση, το αίτιο.

Εκεί ακριβώς ποντάρουν όσοι θέλουν να κατευθύνουν τις μάζες πια. Δεν χρειάζεται να υπάρχει αίτιο για να φοβηθείς το πόλεμο, αρκεί να σου εμφυτεύσουν στο κεφάλι τη φοβία του πολέμου ως απόρροια του φόβου που ο άνθρωπος έχει για το θάνατο.

Και για να είναι πλέον πιστευτός δημιουργείται ο υπερθετικός της φοβίας ο τρόμος.
Εκεί πλέον οι μάζες γίνονται απόλυτα υποχείρια και η αντίδραση στην υπερθετική φοβία, είναι απόλυτα υποκεινούμενη και καθοδηγούμενη. Εκεί υπάρχει πια μια κατάσταση παραλόγου, σαν αυτή που ζούμε καθημερινά, όπου πλέον δημιουργείται και η λαγνεία προς τον τρόμο.

Θεωρούμε απόλυτα φυσιολογικό να αντιδρούμε σαν τρομαγμένοι, ενώ θεωρούμε τρελλό όποιον λειτουργεί υπο το κράτος της λογικής και προσπαθεί να διατηρήσει την ατομικότητα του, την ικανότητα αμφισβήτησης της μάζας. Τα όρια του παραλόγου και της λογικής χάνονται στην εποχή μας, όπου οι λογικοί θεωρούνται παράλογοι και το αντίστροφο.

Ετσι ζούμε τη κάθε μέρα μας περιμένοντας την επιβεβαίωση των φοβιών μας και του τρόμου, για την καταστροφή του πλανήτη, για την οικονομική χρεωκοπία για την απειλή από τους τρομοκράτες και όλα τα άλλα που έχουν φυτρώσει στο κεφάλι μας.

Και ακόμη χειρότερο ζούμε με τις ενοχές ότι έχουμε συμβάλλει να συμβαίνει κάτι που δεν συμβαίνει, αλλά είναι απλά μια πλασματική υποθετική κατάσταση, φταίμε στο ότι μπορεί να πεινάσουμε, να μας επιτεθούν οι Τούρκοι, να καταστραφεί ο πλανήτης, συμπεριφερόμενοι με τέτοιο τρόπο ώστε τελικά αντί να κάνουμε κάτι για να μην βγεί αληθινό το σενάριο, να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να γίνει πραγματικότητα, απλά γιατί εάν δεν βγεί τότε θα έχουμε επιβεβαιώσει το χειρότερο και πιο ενδόμυχο φόβο μας, φοβία μας μάλλον, ότι χαραμίσαμε τη ζωή μας χωρίς να μπορέσουμε για μια μέρα να μην φοβόμαστε, ή τουλάχιστον να είμαστε ελεύθεροι να διαλέξουμε εαν, τι, πόσο και γιατί πρέπει να φοβόμαστε.

Οπως είπε ο Καζαντάζακης στη περιώνυμη φράση ...δεν φοβάμαι τίποτα είμαι λεύτερος...

Αντωνία Πάππας

Posted in: 'Ανθρωπος,Ύπαρξη