Διεθνής στρατηγική - κοίτα πίσω απ' τα γράμματα

Στη ζωή και πολύ περισσότερο στην πολιτική και παγκόσμια στρατηγική σκακιέρα τα πράγματα δεν είναι όπως ακριβώς παρουσιάζονται. Κάποιος για να μπορέσει να δει πίσω από την εικόνα που ο εκάστοτε παίκτης "σερβίρει" θα πρέπει να έχει μια γενικότερη αντίληψη των πραγμάτων καθώς και ιστορικούς ρόλους που τα διάφορα κράτη - έθνη έχουν παίξει μέσα στα χρόνια.

Το συμβάν με την αποστολή κομάντος πάνω στα πλοία της ειρήνης που πήγαιναν για να δώσουν εφόδια στον ταλαίπωρο λαό της Γάζας παρουσιάζεται με διαφορετικό Τρόπο ανάλογα ποιος μιλάει γι' αυτό.

Αν το ακούσουμε από την πλευρά των Τούρκων (και όλων των ανθρώπων που ακολούθησαν τα πλοία της ειρήνης) η εικόνα που θα έχουμε είναι πως μια ομάδα ατόμων μην αντέχοντας άλλό να αφήνει στην τύχη τους χιλιάδες ανθρώπους στην Γάζα αποφάσισε να πάει με πλοία εφόδια στην περιοχή ποντάροντας πως επειδή στα πλοία θα ήταν ευρωβουλευτές αλλά και τηλεοπτικά συνεργία δεν θα υπήρχε καμία αντίσταση από τους Εβραίους.

Έτσι αποτελούν θύματα της βαρβαρότητας των Εβραίων οι οποίοι έκαναν αυτό το μακελειό , κάνοντας χρήση υπερβολικής βίας προκειμένου να αναδείξουν τον ρόλο τους σαν τον απόλυτο κυρίαρχο της ανατολικής Μεσογείου.

Από την άλλη η εικόνα του Ισραήλ θα είναι πως υπάρχει ήδη δίοδος οδική μάλιστα για να περάσει κανείς ανθρωπιστική βοήθεια στην Γάζα και πως παρόλες τις προειδοποιήσεις τους προς τα πλοία της ειρήνης πως η ευρύτερη περιοχή τελεί υπό στρατιωτική κηδεμονία αγνοήθηκαν με αποτέλεσμα το Ισραήλ μη γνωρίζοντας τι ακριβώς υπήρχε στα αμπάρια των πλοίων αναγκάστηκε να κάνει αυτή την επιχείρηση προστατεύοντας τα συμφέροντά του.

Αυτές λίγο ως πολύ θα είναι οι ιστορίες που οι δυο πλευρές θα παρουσιάσουν στην ευρύτερη κοινή γνώμη.

Η αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική και καμία σχέση δεν έχει με τα παραπάνω.

Αυτό που ουσιαστικά συμβαίνει είναι μια στρατηγική μάχη μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ για τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου και ιδιαίτερα για τα κοιτάσματα πετρελαίου που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή.

Έχει δημοσιευθεί πως τρεις Αμερικάνικες εταιρίες έχουν ζητήσει από την Κυπριακή δημοκρατία άδεια για έρευνα κοιτασμάτων πετρελαίου δυτικά της νήσου. Επίσης η Τουρκία απειλεί με Casus Belli την Κύπρο σε περίπτωση που παραχωρήσει τις άδειες αυτές και μαζί με τις ξένες εταιρείες προχωρήσουν σε έρευνα για Πετρέλαιο στην θαλάσσια περιοχή δυτικά της Κύπρου.

Κλασικό δείγμα Τουρκικού Ιμπεριαλισμού που όπου δει τα σκούρα πετάει μια απειλή για  Casus Belli και από εκεί και ύστερα όποιος τσιμπήσει. Σημείωση η Ελλάς ήδη έχει τσιμπήσει σε αυτό και αν και το διεθνές ναυτικό δίκαιο της δίνει το  δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια, η χώρα μας δεν προχωρεί σε εφαρμογή του διεθνούς δικαίου ακόμα και αν την ευνοεί !

Βλέποντας οι Κύπριοι αδελφοί μας, πως η Ελλάς δεν είναι διατεθειμένη να στηρίξει της Κυπριακή δημοκρατία στο θέμα των πετρελαίων προχώρησε σε μια συμφωνία με την άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη της ευρύτερης περιοχής. Το Ισραήλ. Πέτυχε λοιπόν συμφωνία για κοινή έρευνα και εκμετάλλευση των πετρελαίων διατηρώντας 60% των κερδών.

Είπαμε πιο παραπάνω πως οι Τούρκοι όπου δουν υποχωρητικότητα από μια χώρα ή απλά για να ελέγξουν το πόσες αντιστάσεις έχουν προτάσσουν το Casus Beli. Στην προκειμένη περίπτωση όμως οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά το επίπεδο ιμπεριαλισμού και στρατιωτικής ετοιμότητας του Ισραήλ έτσι μια τέτοιου είδους απειλή εκεί  - σε αντίθεση με την χώρα μας  - δεν περνάει. Αποφάσισαν λοιπόν να δημιουργήσουν μια "γκρίζα ζώνη" στο τομέα ευθύνης που αυθαίρετα το Ισραήλ έχει ορίσει στα 80 ναυτικά μίλια έξω από τα παράλια του Ισραήλ.

Διευκρινίζω πως σύμφωνα με το ναυτικό δίκαιο 12 μίλια είναι ο χώρος ευθύνης που κάθε χώρα έχει από τα παράλια της. Αυθαίρετα το Ισραήλ έχει επεκτείνει αυτό το χώρο ευθύνης στα 80 ναυτικά μίλια.

Τα πλοία της ειρήνης που πάνω τους είχαν διάφορους αγνούς ακτιβιστές οι οποίοι πίστευαν πως σκοπός του ταξιδιού ήταν η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Γάζα αυτό όμως δεν είναι η πλήρης αλήθεια. Η Άγκυρα ήθελε να αμφισβητήσει τον εκτεταμένο χώρο ευθύνης που αυθαίρετα το Ισραήλ από 12 επέκτεινε σε 80 ναυτικά μίλια.

Ήταν μια κίνηση πάνω στη γεωστρατηγική σκακιέρα της περιοχής να δείξει η Τουρκία πως δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει ένα ανεξέλεγκτο Ισραήλ να δρα στην Ανατολική Μεσόγειο ως χωροφύλακας μιας και αυτό τον ρόλο τον θέλει η ίδια για τον εαυτό της.
Ακόμα προσπαθούν οι Τούρκοι να χωνέψουν και να δουν πως θα αντιμετωπίσουν την κίνηση της Κύπρου να κλείσει την συμφωνία για τα πετρέλαια με το Ισραήλ έτσι έστησαν μια παγίδα αμφισβήτησης κατά την προσφιλή τους τακτική (βλέπε ΙΜΙΑ).

Μόνο που αυτή την φορά δεν είχαν να κάνουν με Έλληνες , αλλά με Ισραηλινούς οι οποίοι μπροστά στην επιβίωση του κράτους τους μέσα στον Αραβικό κόσμο δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν μέντορες.

Αναρωτιέμαι μελετάει κανείς στο υπουργείο εξωτερικών μας ή στο αμύνης πως φέρονται χώρες που σέβονται τον εαυτό τους?


Μια διευκρίνιση. Το Σκέψις στο παρόν άρθρο θέλησε να δείξει πια είναι τα πραγματικά κίνητρα χωρών σε σχέση με όσα μας πλασάρουν τα μέσα και οι κυβερνήσεις. Η βαρβαρότητες , η απώλεια ζωής και ανθρώπινης αξιοπρέπειας ουδεμία επικύρωση ή θετική αντιμετώπιση έχουν και θέλουμε να εκφράσουμε την λύπη μας που αθώοι ακτιβιστές για μια ακόμα φορά έγιναν θύματα και πιόνια για άλλους σκοπούς.

Posted in: Πολιτική