Αγάπη : Μια βιοχημική αλυσίδα ?

Παραθέτω το ακόλουθο άρθρο σε συνέχεια της έρευνας και αναζήτησης του τι είναι αγάπη.

Μπορούμε άραγε μέσω της επιστήμης να βρούμε κάποια στιγμή τη χημεία της αγάπης, της οικειότητας και όχι του σεξ όπως τονίζει το άρθρο? Και εάν ναι μπορεί να "παραχθεί" μόνον από ένα εξωγενή παράγοντα - μια εισαγόμενη στο σύστημα του ανθρώπου ουσία - η αγάπη η ακόμη όπως λέει ο συγκεκριμένος επιστήμονας το αντίδοτο στις ανισσόροπες σχέσεις - σχέσεις μη ανταπόδοσης της αγάπης, μήπως αναζητούμε και πάλι μια εύκολη λύση σε μια αυτοματοποιημένη εποχή όπου οι άνθρωποι δεν επενδύουν χρόνο και γνώση στην αγάπη ?

Είναι δυνατόν ένα λουλούδι που ασχημαίνει το χώρο μας, που δεν μας κάνει νόημα να περιποιηθούμε, χρησιμοποιώντας ένα σπρέυ αγάπης να μεταμορφωθεί ως δια μαγείας? Και πάλι και να μεταμορφωθεί πόση δόση πρέπει να πάρει το άλλο πρόσωπο της σχέσης άραγε για να αποκτήσει "το νόημα", να μεταβεί από τη αρνητική κατάσταση απέναντι στο άσχημο λουλούδι στη θετική. Μπορεί να είναι τόσο ισχυρή η δόση ώστε να διαγράφει τις αρνητικές εμπειρίες, την ανάμνηση της ασχήμιας ώστε να έχει αποτέλεσμα?

Στις σχέσεις η ισορροπία που καταλήγει στην αγάπη είναι αποτέλεσμα μια μακράς και επίπονης διαδικασίας να αποκτήσουμε το γνώθι σαυτόν για να μπορούμε να επιτυγχάνουμε την ισορροπία το δούναι και λαβείν ώστε να προκύψει η αγάπη. Οταν δεν υπάρχει αυτό το υπόβαθρο μήπως όλο αυτό είναι το υποκατάστατο της αγάπης, το οποίο μόλις περάσει η επίδραση του μπορεί να αφήσει μεγάλες παρενέργειες και απώλειες?

-----------------------

Μπορεί ένα χάπι ή λίγο σπρέι στη μύτη να σώσει το γάμο σας; Ίσως μπορεί να γίνει και αυτό κάποια στιγμή, σύμφωνα με τον Λάρι Γιανγκ του πανεπιστημίου Έμορι της Ατλάντα των ΗΠΑ, ο οποίος εδώ και χρόνια μελετά τη χημική βάση του κορυφαίου συναισθήματος, της αγάπης, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Reuters.

«Οι βιολόγοι πιθανώς σύντομα θα είναι σε θέση να μεταφράσουν σε μια βιοχημική αλυσίδα μια σειρά από νοητικές καταστάσεις που σχετίζονται με την αγάπη», έγραψε στο περιοδικό Nature ο Γιανγκ, που ισχυρίζεται ότι ο απώτερος στόχος του είναι όχι το «χάπι της αγάπης», αλλά η αντιμετώπιση καταστάσεων όπως ο αυτισμός, μέσω της μελέτης εκείνων των χημικών ουσιών του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη δημιουργία συναισθηματικών δεσμών.

Μελετώντας με ποιο τρόπο η χορήγηση αυξημένων δόσεων ορμονών, κυρίως της ωκυτοκίνης, επιδρά σε τρωκτικά που σχηματίζουν οικογένειες, όπως και οι άνθρωποι, ο Γιανγκ έχει διαπιστώσει ότι η συμπεριφορά τους μπορεί να αλλάξει και προσδοκά το ίδιο να συμβεί και με τους ανθρώπους. Όπως είπε, η αγάπη είναι πρωτίστως θέμα χημικής αντίδρασης. Αν ένα θηλυκό τρωκτικό πάρει αυξημένη ωκυτοκίνη και τοποθετηθεί δίπλα σε ένα αρσενικό, τότε γρήγορα θα αναπτύξει δεσμό με αυτό. Αν αντίθετα, μειωθεί σε αυτό το θηλυκό το φυσιολογικό επίπεδο της ωκυτοκίνης του, τότε δεν πρόκειται να κάνει δεσμό με το αρσενικό, όσες φορές κι αν έχει σεξουαλική επαφή μαζί του.

Η ωκυτοκίνη αλληλεπιδρά με το σύστημα ανταμοιβής του εγκεφάλου, το οποίο καθοδηγείται από το γνωστό νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη. Είναι το ίδιο κύκλωμα που χρησιμοποιούν η νικοτίνη, η κοκαϊνη και η ηρωϊνη για να δημιουργήσουν ευφορία και εθισμό στους ανθρώπους.

Όπως ο Γιανγκ έγραφε στο Nature, ένας απλός ψεκασμός με σπρέι ωκυτοκίνης βελτιώνει το αίσθημα οικειότητας και εμπιστοσύνης και βοηθά τους ανθρώπους να συντονίσουν τα συναισθήματά τους καλύτερα με αυτά των άλλων. Ήδη στο Ίντερνετ πωλούνται προϊόντα, όπως το “Enhanced Liquid Trust”, ένα τύπου κολώνιας μίγμα από ωκυτοκίνη και φερομόνες, το οποίο υποτίθεται ότι βοηθά τις συναισθηματικές σχέσεις και τη δημιουργία δεσμών.

Ο Γιανγκ βλέπει πιθανή τη χρησιμότητα σχετικών σκευασμάτων στο μέλλον για την αποκατάσταση προβληματικών σχέσεων και γάμων. «Αν μπορεί να συνδυάσει κανείς μια ψυχολογική συμβουλευτική υποστήριξη με ένα φάρμακο, θα ήταν επιθυμητό», όπως λέει. Πάντως, διευκρινίζει ότι δεν πιστεύει πως η αγάπη μπορεί να περιοριστεί σε μια μόνο ορμόνη, όπως η ωκυτοκίνη, αν μη τι άλλο επειδή στους άνδρες η ορμόνη βασοπρεσίνη φαίνεται να είναι ακόμα πιο σημαντική.

Ο Γιανγκ βλέπει πάντως την αγάπη ως καθαρά βιολογική διαδικασία, που εξελίχτηκε για να φέρει πιο κοντά τα δυο φύλα, ενώ υπάρχει για το λόγο αυτό και στα άλλα θηλαστικά. Όπως λέει, «πρόκειται για αρχαίες χημικές ουσίες στον εγκέφαλο, που βρίσκονται παντού και, μεταξύ άλλων, ενεργοποιούν το δεσμό μεταξύ μητέρας-παιδιού». Οι άνθρωποι και ορισμένα άλλα ζώα, στην πορεία, ανέπτυξαν περαιτέρω αυτό το χημικό μηχανισμό, ώστε να ενεργοποιεί τους μονογαμικούς συναισθηματικούς δεσμούς μεταξύ ανδρών κα γυναικών.

Δεν ακούγεται πολύ ρομαντικό, αλλά είναι θέμα χρόνου, όπως δήλωσε ο Γιανγκ, να προωθηθεί στην αγορά ένα χάπι, ένα άρωμα ή ένα σπρέι της αγάπης – που είτε θα την ενισχύει, είτε ακόμα και θα την εξασθενεί!

Η αναζήτηση συνεχίζεται...

Posted in: 'Ανθρωπος