Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Ο κύριος πιτσιρικάς


Το καλοκαίρι του 1982 , σε ένα ηλιοκαμένο πιτσιρικά, σε μια βεράντα που φυσούσε δυνατά,  μια αγαπημένη θεία του έδωσε τις παρακάτω λέξεις για να γράψει ότι του κατέβαινε στο μυαλό μ’ αυτές.

Αράζω, μέταλλο, φωτιά, φτερά, νερό, σπλάχνα, μαχαίρι, καρδιά, αποκάλυψη, ρίζα, ώρα.

 Έτσι λοιπόν αυτός έγραψε:






Μες’ απ’ τα σπλάχνα της καρδιάς μου που μόνο η φωτιά, το μέταλλο και το νερό μπορούν να σβήσουν και καθώς η στιγμή της παντοτινής αποκάλυψης, της πραγματικής ρίζας του κόσμου αρχίζει… εγώ σφάζω με το μαχαίρι την ησυχία της στιγμής και απαλός σαν τα φτερά την αράζω στο κρεβάτι μου.

Απόψε την χειμωνιάτικη αυτή βραδιά του 2009, ένας  χλωμός – από τα χρώματα της πόλης – κύριος, σε μια πολύ μοντέρνα έντονη κουζίνα, έχοντας στο μυαλό του την αγαπημένη αυτή θεία του με τις ίδιες λέξεις γράφει:

Δεν ήταν το μέταλλο του μαχαιριού που ήταν κρύο και με έκανε να αποτραβηχτώ,  δεν ήταν η φωτιά που ήταν καυτή που μ’ έκανε να πετάξω με τα νέα μου φτερά και την καρδιά μου να χτυπά δυνατά, ήταν η αποκάλυψη πως στα σπλάχνα της δεν ήταν η στιγμή της αποκάλυψης  της πραγματικής  ρίζας του κόσμου αλλά η ώρα που το νερό ήταν έτοιμο και έπρεπε να κάνω ένα ντους.




Τι θα μπορούσε άραγε να σκεφτεί κανείς....

2 comments:

antonia είπε...

Aράζω, μέταλλο, φωτιά, φτερά, νερό, σπλάχνα, μαχαίρι, καρδιά, αποκάλυψη, ρίζα, ώρα.

Αραξε στου πόνου το λιμάνι
στα σπλάχνα σου έκαψε η φωτιά που η αποκάλυψη της ματαιότητας φουντώνει

Το μέταλλο από το λεπίδι μαχαιριού
τη σάρκα σου χωρίζει
το ψέμμα που σου φόρτωσαν βαρύ
πως τάχα είσαι στο παιχνίδι νικητής

Ηρθε η ώρα πια τη ρίζα σου από το κόσμο αυτό
να κόψεις θαρρετά
με απαλά φτερά και τη καρδιά σου ελαφριά
στο φως ελεύθερος να φύγεις

πιές το νερό της λησμονιάς
και αυτό το κόσμο που σε έκανε μικρό
για πάντα ξέχασε τον
μονάχα αυτά που αγάπησες μαζί
να κουβαλήσεις και ότι σε πόνεσε
ακριβό να το κρατήσεις θησαυρό

Καλό ταξίδι και μην φοβηθείς
ψηλά να φτάσεις να χαθείς
ακόμη κι αν θα λυώσεις να καείς
η φλόγα σου θα γίνει φώς
ότι στο κόσμο αυτό το μέγα
από εσέ θα μείνει να θυμίζει
ότι εσύ ήσουν εδώ και θάσαι εδώ
πέρα από τον χρόνο το καιρό

Θάλεια είπε...

Από τα σπλάχνα βγαίνει η αποκάλυψη της ζωής……

είναι το σώμα μια φωτιά, μέταλλο λιώνει η καρδιά.

Από την επιθυμία… δε φτάνει το νερό, η ρίζα είναι

βαθιά και το μαχαίρι πολύ μακριά να κόψει την

ησυχία της ζωής μου… και εγώ παραδομένη στον άνεμο την αράζω.

Δημοσίευση σχολίου

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Hot Sonakshi Sinha, Car Price in India